ik was een jaar of 7 en zat lief in een hoekje van de woonkamer te spelen, mama liet aan papa zien welk kado ze gekocht had .... : kijk eens wat ik voor cilla gekocht heb voor sinterklaas! tja duidelijk he mama had trouwens nooit gezien dat ik in die hoek zat tot ik heeeeel hard begon te huilen
Ik vroeg alleen maar aan mijn moeder waar ze mijn tekeningen had gelaten. "Nou in de prullenbak" zei ze, ik geloof dat ik dat toen erger vondt haha.
Oooohhh jaaaa, ik weet het ook nog!!!! Ik kwam er een paar maanden na sinterklaas achter. Ik had m'n poëzie album in m'n schoen gedaan, want ik wilde dat sinterklaas er een gedichtje in zou schrijven. De dag erna was m'n poëzie album weg. En ik maar wachten en wachten. En ik kreeg hem maar niet terug. M'n ouders vonden het een beetje te ver gaan om een gedichtje namens sinterklaas erin te zetten. Dus toen hebben ze het maar verteld en heb ik m'n album terug gehad. Ik was zo boos op m'n ouders!! Haha! 8)
Oja, later vertelde m'n moeder dat wij iedere dag dezelfde wortel in onze schoen deden. Dat had ik echt niet in de gaten, haha.
Ik kwam er zelf mee volgens mij, omdat ik al zo'n vermoeden had. Dat ik aan mijn moeder vroeg, 'sinterklaas bestaat helemaal niet he?" en mijn moeder dat dus beaamde. Ik was volgens mij niet erg teleurgesteld of iets.
Ik weet alleen wat mijn moeder mij heeft verteld en dat is dat ik er al heel snel achter was dat wat er allemaal gezegd niet kon. Dus ik heel veel vragen stellen hoe kan dat nou en daar konden ze niet echt een antwoord op geven dus toen heb ik het zelf gevragen.. Was een wijs meisje hahahahahahaha
Ik was een jaartje of 8. Ik zat zo es te denken.. Hoe kan iemand nou zomaar naar binnen om iets in je schoen te doen? Wordt dat paard niet super dik als iedereen hem maar wortels geeft?? Hoe kan iemand nou overal in heel nederland cadeautjes geven in 1 nacht?? Dus ik: 'mam, sinterklaas bestaat niet he? Die huren jullie op 5 december in, dan hebben jullie cadeautjes gekocht, die zetten jullie dan buiten. En als die man dan komt, dan lijkt het net alsof hij ze mee heeft genomen!' En het klopte! Het stomme is, ik geloofde er altijd gewoon in, maar op het moment dat ik die theorie had bedacht, vertelde ik het meteen. Als mijn moeder had gezegd dat het niet klopte, had ik er mss nog wel even in geloofd
Leo whaha Ik heb echt geen idee, volgens mij is het heel geleidelijk gegaan, heb er geen trauma van ofzo! Het is het enige leugentje die ik onze dochter ga vertellen, het is zo heerlijk om daar als kind te geloven!!
Kan het me echt niet meer herinderen. Weet een hoop uit me jeugd maar dit nee weet het echt niet meer. Heb het me zoon wel zelf verteld toen hij 7 werd.. Hij is nu tien en vraagd mama doen we dit jaar nog wel aan de sint terwijl ik gezegt had dat we het dit jaar alleen met de kerst zouden vieren. Hihih tuurlijk hij krijgt wel iets maar neit veel. volgendjaar weer met zusje lief.
Mijn vader was brandweerman en elk jaar kwam de sint met een brandweerauto op de kazerne. Dan zaten alle kindjes van alle brandweermannen (en dat waren er een boel) netjes in de leeg gehaalde garage met Sinterklaas op een grote stoel ervoor. En dan maar wachten tot je naam genoemt werd en je je cadeautje mocht ophalen. Ongeveer op de helft werd er dan even pauze gehouden, kregen wij chocolademelk en een stuk speculaas en de sint een lekker kopje koffie. Dat jaar praatte Sint wel een beetje raar, maar goed verder let je daar als kind niet op. Tot de pauze, de Sint krijgt zijn koffie, doet zijn baard omhoog (op zijn mijter) en drinkt zijn koffie. Geloof dat er heel veel kindjes in shock realiseerden dat Sint niet bestond. Jaren later hoorde ik van mijn ouders dat de betreffende Sint een beetje te diep in het glaasje had gekeken. Groetjes Anita
Ik weet het nog goed, ik weet niet meer hoe oud ik was, maar ik was ziek. Het was de intocht van Sinterklaas in ons dorp. Ik mocht er niet heen omdat ik ziek was. We kwamen ze altijd door onze straat en mocht ik even in de deuropening staan kijken. Toen kwam er een zwarte piet die mij naar Sinterklaas, die in de koets zat, bracht. Ik herkende de stem van die bewuste zwarte piet. Nou ja, dikke tranen dus.
lol me moeder heeft me dood gewoon verteld sinterklaas bestaat NIET.. we vierden het nooit.. maar ze vertelde me wel altijd vertel dat niet aan andere kinderen .. maar toch vond ik het wel altijd wel leuk..het enigste wat me verrasde is dat kado's dat we kregen op school was gewoon gekocht door onze ouders DAT WAS VOOR MIJN SHOCKING..ik dacht al waarom krijg ik aparte kado's die ik helemaal niet gevraagd heb hahaha
Van mezelf weet ik het niet meer, maar wel het verhaal van een oud collega. Die kwam er op een of ander manier achter dat de Sint niet bestond en die zei dus tegen haar moeder: "straks ga je me ook nog vertellen dat God ook niet bestaat..." Vind dat verhaal zo schattig...
ik heb nooit geloofd. Ik keek op de kleuterschool al naar de touwtjes achter de oren van de ouwe man, van zijn nepbaard. En ik vond 'm eng en ik snapte niet dat de andere kindjes zo onder de indruk waren. Heb ik weer, kon ik niet gewoon een keertje wat minder 'alert' zijn... Aard van het beestje waarschijnlijk
Ik weet niet meer hoe het is gegaan ik was een vroege leerling en zat met kinderen in de klas die 1 á 2 jaar ouder dus kwam erachter toen ik een jaar of 6 was. Mijn zusje was 3 die was snachts bang en plaste iedere dag in bed dus ze zei de pieten zijn geverfd dus toen zij mijn moeder ja die zijn gesminkt en heeft gelijk maar erbij verteld dat alles verzonnen was. Kind sliep gelijk weer goed. en mocht gewoon nog iedere dag haar schoen zetten en kreeg gewoon nog cadeautjes. Als we dan een keer vergaten om wat in haar schoen te doen werd ze boos en riep ze naar boven jullie zijn vergeten wat in mijn schoen te doen!!! Vaak deed ik het wel voor ik naar mijn werk of school ging