Hier kan ik mij helemaal bij aansluiten. Hoe moeilijk het ook is, naar mijn mening zijn wij niet degene die over leven en dood kunnen en mogen beslissen. Begrijp me niet verkeerd: Een behandeling stoppen, vind ik wat anders dan een leven beeïndigen, zolang het geen euthanasie is. Maar daar kom je in een heel grijs gebied, dat wil ik even achterwege laten
wij hebben er voor de 20 weken echo overgehad, dat als ons kindje altijd met pijn zou moeten leven of meteen zou overlijden dat we de zwangerschap af zouden breken, anders niet
Erg moeilijk onderwerp, en eigenlijk wil je er niet over nadenken. Maar wij zouden de zwangerschap laten eindigen als het kindje veel pijn zou hebben en als er geen overlevingskansen zijn bij de geboorte. Het lijkt me erg moeilijk op het moment dat je de beslissing zou moeten nemen om hem te nemen, maar het lijkt me nog moeilijker om er mee door te lopen tot 40wkn en dan een kindje te hebben wat bij de geboorte overlijd....
dit is idd een gevaarlijke topic, oke iedereen reageert er anders op..... maar als je weet, ZEKER weet dat je kindje buiten de baarmoeder niet zal overleven en zal sterven weet ik het wel. ik kan dit zo zeker zeggen omdat ik het zelf heb meegemaakt, ons kindje zou mogelijk een chromosoom afwijking hebben en zou in dat geval buiten de baarmoeder niet overleven..... hoe moeilijk ook ik/ wij hadden wel gekozen voor afbreking omdat zwanger zijn van een kindje waarvan je weet dat die het niet zal overleven en geen enkele kans meer heeft is niet goed voor mij, voor de zwangerschap en wie zijn wij om te bepalen dat ons kindje pijn heeft en gaat sterven?? bedenk wel met zo'n topic kunnen mensen zich flink vervelend voelen en ook aangevallen voelen
Jeetje Juno wat heftig! Wat een zware en moedige keus, eentje die niemand ooit hoopt te hoeven maken En nu ben je 27.2 weken zwanger. Wat een spannende tijd voor jullie! Sterkte!
Ik kan me er enigsinds in inleven. Ik ben zelf niet zwanger, maar heb wel een prematuur/dysmatuur. Bij een eventuele zwangerschap weet ik zeker dat het weeknummer erg zal spelen.... Ik wens je een voldragen zwangerschap! (klinkt gek he )
Vind dit zo'n moeilijke kwestie. Natuurlijk heb je het er met elkaar over als je tegen de 20 wk. echo aan zit te hikken. Mijn broer van 37 is verstandelijk gehandicapt en functioneert op het niveau van een 10 jarige. Ik ben dus 5 jaar jonger en het grootste gedeelte van mijn jeugd bestond uit zorg, zorgen, zorgen. Niet dat ik die zorgen had, maar wist heel goed dat mijn ouders zorgen hadden om mijn broer. Dit heeft een behoorlijke weerslag gehad op ons gezin en ook op mijzelf. Ik zei toen altijd (lang voor ik zelf een kindje mocht dragen) dat ik nooit een kindje met een 'afwijking' zou willen krijgen. Maar oh, wat ben ik daar op terug gekomen. Eens je zwanger bent, je de liefde voelt al voor een ongeboren kindje, veranderde dit voor mij. Nu weet ik dat er met een verstandelijk gehandicapt kindje 'niks mis is' (ik sprak natuurlijk vanuit mijn emotie). Mijn broer is de liefste en beste oom die je maar kan hebben. Noor en hij zijn 2 handen op 1 buik. Het is allemaal goedgekomen met hem. Dat wil zeggen. Hij woont nu al 15 jaar op dezelfde woongroep (voorheen ging hij van plek naar plek), heeft 2!! leuke banen, heeft vrienden en is gelukkig. Uiteraard zijn er zorgen en die blijven. Maar in de tijd dat mijn broer is geboren waren er veel minder instanties waarbij je terecht kon, er was relatief weinig (thuis)hulp en noem maar op. Tegenwoordig is dat anders. Ik snap dat het een ander verhaal is als het kindje echt een aandoening heeft die niet met het leven verenigbaar is, maar ik kijk er nu wel heel anders tegen aan. En weet dat je alleen maar kan oordelen als je in zo'n situatie zit.
juno77 heel veel succes de komende tijd! Wat betreft de vraag, lastig oordelen idd ik zou het eerlijk gezegd niet weten.
Hangt heel erg van de persoonlijke situatie af. Wij hebben onze eerste na 15 mnd aan een akelige ziekte verloren, dus volgende kinderen laten we hier op screenen, met als consequentie dat we zullen afbreken, als deze het ook blijkt te hebben. Dat wil je niet nog eens mee maken.
Wat erg Didi om dit te lezen, hadden ze dit bijvoorbeeld vooraf kunnen achterhalen door echo's? Of is je kindje 'zomaar' ziek geworden. Sterkte.
Ik kan me hierbij aansluiten.. Vooral het vetgedrukte stukje. Natuurlijk wil ik er nu niet al te veel bij stilstaan en hoop ik met heel mijn hart dat alles gewoon goed gaat, maar daarnaast vind ik niet dat dokters en ook ikzelf niet het recht hebben om te kiezen of een kindje mag blijven leven of niet..
Ik hoop nooit voor die keuze te hoeven staan. Het hangt bij ons heel erg van de handicap af. Mochten we het geluk hebben dat ik nogmaals zwanger mag raken dan willen we vooraf niet weten of het kindje down heeft, dat weet ik wel. Maar mocht bij de 20 weken echo blijken dat het kindje ernstig gehandicapt is.... Pfff, ik weet echt niet wat ik zou doen. In eerste instantie een second opinion aanvragen denk ik en daarna ... nee, weet het echt niet en hoop het dus ook nooit te hoeven weten! x
Ik persoonlijk heb ook moeite dat we deze keuze kunnen moeten maken. Bij mijn zoon hadden we geen 20 weken echo "medische echo" en ook geen combinatie test. Je kreeg alleen een termijn echo en bij eventuele bijzonderheden. Wij zelf hebben er voor gekozen om geen nekplooimeting uit te voeren. 20 weken echo doen we wel maar pff wat als........ Ik blijf het een rot topic vinden
Ik sluit me bij Suusjeuh aan. Ik zou de loop van de zwangerschap afwachten en zien wat er gebeurt. Als mijn kind niet zonder apparatuur kan leven, dan zal ik de behandeling stoppen. Als mijn kind wel zou kunnen leven dan zou ik er emt alle liefde voor zorgen. Als men een gehandicapt persoon zou kunnen vragen of hij liever niet op deze aarde zou zijn of wel, dan denk ik toch dat de meeste wel zouden willen leven.
ik weet het niet, en als ik in de schoenen van die mensen zou staan zou ik nogsteeds twijfel hebben. Het ligt er ook aan wat het is. My god, wat een vreselijk moeilijke keuze voor die mensen.
ik denk dat het er erg aan ligt wat het is. zelf ben ik ook gehandicapt en daardoor onder andere rolstoelgebonden. de kans dat mijn kindje dezelfde handicap krijgt is 50% . maar daarvoor ga ik haar het leven niet ontnemen. er valt goed mee te leven.
wat fijn om te lezen, ik ken niemand die lichamelijk gehandicapt is. het lijkt me wel spannend voor je.
@ons kleintje, spannend is het zeker. mijn handicap is ook niet te zien met een echo. wel eventueel met een vlokkentest. maar dat geeft ook niet 100% uitsluitsel. wij hebben besloten het gewoon af te wachten. we hebben wel besloten dat ons kindje na de geboorte getest word zodat we er rekening mee kunnen houden in haar jeugd. de handicap komt niet vaak voor en daardoor weten de artsen ook niet echt veel. ze kwamen er bij mij pas achter toen ik 7 was en had daarvoor vele testen en behandelingen gehad die eigelijk helemaal niet nodig waren.