Ik las net in een ander topic behoorlijke porties, van fruit én drinken én een koekje, of nog fruit na de maaltijd. Zijn er echt veel kindjes die zoveel in 1 keer kunnen eten? Ik krijg er bij Julia namelijk al niet eens in 1 keer een stuk fruit in. Ja, een mandarijntje, maar dan wel zo'n kleintje dus dat is natuurlijk niet hetzelfde als een appel. Rozijntjes is voor haar al een tussendoortje, en 1 opscheplepel avondeten (alles bij elkaar) is voor haar heel veel! Zou het kunnen dat mijn dochter gewoon alleen kleine porties op kan? Ik geef haar na 4 uur al niks meer, omdat ze anders te vol is voor haar avondeten! Of zou ze gewoon geen geduld hebben voor meer eten?
Nou ik geef het ook niet in een keer eigenlijk. Ik verspreid het liever over de dag zodat hij idd 's avond goed eet. En bij ons is fruit ook heel verschillend de ene keer eet hij een heel stuk fruit en soms ook niet. Een baby banaan eet hij meesal wel maar bv. een peer niet altijd. Ik pureer zijn fruit ook nog wel eens, dan eet hij wel weer meer en met gemak 2 stuks.
Het zou mijn kleine bunkeraar wel eens geweest kunnen zijn, die je deze vraag laat stellen (ontbijt: 2 boterhammen, 2 mandarijnen en een cracker?). Ik denk dat het echt per kindje verschilt. Het verschilt zelfs per volwassene! De een eet makkelijk grote porties, terwijl de ander sneller vol zit. Wij zijn ook allebei best wel grote eters, dus hij heeft het niet van een vreemde, zullen we maar zeggen... Ik let er dus ook bewust op dat praktisch alles gezond is, wat ie naar binnen werkt, anders zit ik in no-time op het obesitas-spreekuur... Idd, weinig geduld hebben kan het ook zijn, maar blijkbaar krijgt ze gewoon genoeg binnen als ze goed groeit!
Als jouw meisje het daar goed op doet, dan moet je je geen zorgen maken. De een eet eenmaal meer dan de ander. Als ze het een niet meer wilt, wil ik nog weleens wat anders pakken en aanbieden. Ik bedoel bijvoorbeeld fruit na het avondeten.
Dat is altijd zo vaag. Wat is "goed doen"? Ik vond ook dat ze het het eerste jaar aardig goed deed, tot ze KMA bleek te hebben en het opeens veel beter had gekunt! Ze heeft nooit echt hard gegroeid, en op deze manier gaat dat natuurlijk ook niet echt veel sneller
"Goed doen" is haar lijntje volgen in de groeicurve. Dus geen afbuiging naar beneden. Ik las net een stukje van je bij een ander topic. Ik herken veel van je verhaal. Ik heb met mijn dochter bij een logopedist gezeten, omdat ze niet goed at. Weigerde ook flessen. Ze had KMA en reflux, dus ook een controle via de ka. Ze eet in fases goed en slecht. Nu gaat het goed en dan vergeet ik wel eens de slechte momenten. Heel vreemd eigenlijk hoe snel je dat achter je laat. Maar ik snap dus precies je frustratie. Ik heb bij de logopediste geleerd dat je je vooral niet druk moet maken over hoeveelheden en dat je niet je frustratie in de lepel moet leggen. Dat werkt averechts. Dat was erg moeilijk (en soms nog steeds). Ik kan er nog wel een tijd over lullen merk ik haha, maar ik bespaar je. Zodra je dus opmerkt dat ze minder goed groeit, dan wordt het tijd om aan de bel te trekken.
Wat zeggen ze ervan op het cb? Weet dat het niet altijd even goed klikt tussen mama's en het cb, maar misschien is dat bij jullie anders. Heb je er al eens naar gevraagd? Blijft ze 'op haar eigen lijn'? Als je erover twijfelt, zou ik het gewoon eens overleggen. Maar rondom eten denk ik dan altijd maar: je kunt het er ook niet inproppen, dus ja... Wie weet krijgt ze over een tijdje (of een paar jaar) ineens de geest en eet ze de oren van je hoofd en groeit ze als kool... Ik denk dat je het niet echt kunt beïnvloeden, eerlijk gezegd!
Ja het begint op te vallen he Nee ik maak me niet echt zorgen om Julia. Ze is vrolijk, leert snel, maar ze groeit gewoon niet echt geweldig. Haar lijntje buigt wel af, maar wat is veel? Ik heb in ons groeiboekje niet zo'n goed groeilijntje om te zien hoeveel ze afbuigt, maar op het lengte/gewicht lijntje zat ze de laatste maanden steeds tussen het gemiddelde en -1, en nu is ze onder de -1 gezakt. Het CB vond het de vorige keer nog niet zorgelijk, maar ik moet donderdag weer heen, dus ik kan even vragen. Volgens mij zit ze op het gewicht/leeftijd lijntje ongeveer op -2, maar dat heb ik hier niet dus dat kan ik niet bekijken. Ze buigt wel af, maar ja, hoeveel is dan te veel? Ik denk dat ik wat dat betreft volgende week even afwacht. Mocht ze dan weer afgebogen zijn, dan ga ik toch eens doorvragen of we daar iets mee kunnen. @Koekeloerie, ik herken inderdaad ook jouw verhaal. Ik merk dat ik het tijdens het eten beter van me af kan zetten dan mijn man. Zoals gisteravond, ze weigert vanaf de eerste hap, wil al niet eens proeven. Daar zit je dan met je goede bedoelingen... En ik zie het ook aan haar, 's ochtends van die uitstekende heupjes... Dat is gewoon niet leuk!
Ik snap het nu echt niet meer... Sinds vanavond weigert ze haar danoontje! Ze at al maanden geen toetje meer, en nu sinds een week opeens danoontjes (nou ja, huismerk AH zonder suiker). En nu opeens sinds vanavond had ze een paar hapjes gehad en opeens: 'Nee!' en hoofdje wegdraaien. Ik zie haar er naar kijken, ze lijkt honger te hebben en vindt het lekker, dus doet haar mondje open, en zegt dan plotseling 'Nee!' en draait haar hoofd weg. Waarom zou ze dat nou doen? Ze vindt het lekker, heeft honger (ze wilde geen eten verder hebben vanavond), en toch weigert ze! Ik snap haar niet...
Is het geen kwestie van 'ik kan nee zeggen, dus ik doe het ook'? Daar heeft onze man ook zeker wel eens last van... Misschien een soort dreumes-puberteit? Komt er met 15 mnd niet weer een sprong aan ofzo? Kan me wel voorstellen dat je er enorm van baalt, zeker omdat ze al niet zo denderend eet.... Of is het zo dat ze het liever zelf wil eten? Ja, ik weet t, wordt een enorme bende. Mijn zoontje weigerde deze week zijn zuurkoolstamppot. Logisch, zou je denken, maar toen we dachten 'naja, zoek het maar uit' en hem zijn lepel gaven, at ie lekker het hele bordje leeg. Heb je dat al geprobeerd? Of denk ik nu echt te simpel? Succes met je meisje!
Misschien een hele stomme vraag, maar eet ze zelf of geef je het haar met een lepel? Vigo weigert de laatste tijd ook steeds zijn eten, zelfs zijn lievelingsdingen en hij blijkt het gewoon allemaal zelf te willen doen. Dat mag, maar het betekent wel dat er niet echt veel in gaat, want erg behendig met een lepel is hij nog niet. Maar hij heeft weer lol in eten, en dat is voor ons het belangrijkste.
Je hebt nou eenmaal grote eters en kleinere eters. Als jouw dochtertje er voldoende aan heeft en verder goed groeit is dat toch prima. Hier daarintegen juist een grote eter. Overigens geen groot kindje.
Dat is hier ook het geval. En vaak lukt het haar nog niet om goed zelf te eten en dan mag ik van haar nog een klein beetje mee sturen richting haar mondje. Zo lang ze zelf maar het lepeltje mag vasthouden gaat het goed.
Als ze vrolijk is en ze speelt is dat meestal wel een goed uitgangspunt. En er wordt goed opgelet en eventueel doorverwezen ga ik van uit als ze zich van buitenaf zorgen gaan maken. Je hebt immers ook kinderen die iets kleiner zijn... het gemiddelde heeft die ook nodig Mocht je bezorgheid zelf groeien niet wachten en wel meteen meer advies in winnen zou ik zeggen. Echter wat betreft het eten... mijn vorige tip was blijven aanbieden. Dat geloof ik ook nog steeds. Wij hebben ook dagen dat ze meer of minder eet (maar er wordt wel gegeten). Hoe het er bij ons thuis aan toe gaat: 1 truc hier is een lepel in de hand geven en zodra ze zelf het idee heeft dat ze een hap aan het nemen is, doe ik er een lepel met eten in. Dit is echter alleen van eten dat ze nog niet zelf kan eten. Ik laat haar ook vaak gewoon aanprutsen met wat noodles of spaghetti, groenten die makkelijk vast te pakken zijn. Brood zelf laten pakken van het bord. Banaantje, stukje appel of een partje sinaasappel in de hand. Soms duurt het makkelijk een half uur voor het lijkt dat ze iets opschiet. En waar ze ook gevoelig voor is, wat mama en papa eten wil zij ook eten. Ik geef er dus ook vaak wel een hapje van mijn brood en ik mag dan een hapje van haar brood terug en dan vindt ze haar brood ook weer interessant. Elke keer weer iets anders uitproberen... je wordt er soms moe van.
Thanks meiden! Helaas proberen we van alles en lijkt ze gewoon om een of andere reden het eten zelf te weigeren. Het is niet dat ze geen honger heeft (ze komt slecht in slaap, naar mijn idee van de honger), het is niet dat ze het niet lekker vindt (soms eet ze het wel, voor haar verjaardag at ze bijna alles wel in kleine beetjes), en ze eet meestal deels zelf en deels voeren door ons. Soms zit ze zelf te klooien, en we hebben altijd een vork en een lepel, dus kunnen we om en om een beetje voeren, maar ze weigert gewoon alles. Ze weet dat ik haar wat wil aanbieden en ze begint al nee te schudden. Mamamarije, sprongetje heeft ze net gehad (inclusief hangerig, huilen overdag, superslecht slapen), maar daar is het eten niet beter of slechter van geworden. Zelf eten doet ze dus al veel, of nou ja, ze heeft de mogelijkheid. Als ik ga voeren eet ze sowieso niks. Vruchtje, dat is dus de vraag, of ze wel genoeg groeit. Het lastige is, ook als ze zelf aan het prutsen is, eet ze niks. Ja gisteren 2 sliertjes taugé... Daarna heeft ze naar eigen inzicht 'genoeg'. Ik hoop nog steeds ergens dat de oplossing heel simpel is en iemand de gouden tip heeft.
Hmmmm... dan weet ik het ook even niet... Ik hoop echt dat iemand de gouden tip voor je heeft (als die bestaat) en dat je meisje lekker gaat eten. Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar zoals het klinkt, doe je er alles aan om de goede voorwaarden te scheppen voor een maaltijd. Dan kun je niet zo heel veel meer doen, vrees ik. Schiet me nog een aantal dingen te binnen: - Eet ze ook geen 'lekkere dingen', zoals koekjes, rozijntjes, soepstengels, e.d.? Weigert ze echt alles of alleen 'gezond' voedsel? - En eten jullie de maaltijden gezamenlijk? - Ben je er zelf erg gespannen onder? (Logisch hoor, als je dat bent, maar kleintjes voelen alles feilloos aan!). - En als je haar bijv. in de kinderstoel laat zitten en zelf eten, terwijl je zelf eventjes iets anders doet. Dus bijv. wel in de buurt zijn om in te grijpen als ze zich verslikt, maar verder gewoon echt zelf laten aanklooien? Noem maar wat, beetje poetsen in de keuken ofzo, of een klein beetje was opvouwen? - Zou je haar al kunnen laten 'helpen' met het klaarmaken van het eten? Of is ze daar nog echt te klein voor? Weet niet precies hoe je meisje is qua ontwikkeling, maar al mag ze bijv. maar de appel wassen onder de kraan terwijl jij haar vasthoudt ofzo... Moeilijk meid! Ik probeer echt met je mee te denken, dus ik hoop niet dat je het vervelend opvat. Ik ga nog even denken...
Je zou het kunnen aankaarten bij de ha/cba, maar of je daar wijzer van wordt? Mijn zoontje kan ook weken niet veel eten en 's avonds niks en dan ineens weer wel. Als mijn zoontje nog goed plast en poept en vrolijk en actief is, dan maak ik mij niet zo'n zorgen. Hoe lang en zwaar is Julia nu dan? Ik weet niet of papa en mama ook tenger zijn? Oh ja; als ze niet steeds 's nacht wakker wordt van de honger, dan heeft ze dus wel voldoende aan die paar sliertjes tauge. Als mijn zoontje niet of nauwelijks eet, komt ie wel hoor 's nachts!