tja ik ben van mening dat de ouders verantwoordelijk zijn voor het geven van voorlichting over je lichaam. Dus over ongesteld, natte dromen en ook sex, soa's, anticonceptie. En tegenwoordig worden meisjes rond hun 10e a 12e jaar ongesteld, dus dan moeten ze ook weten wat dat is en sexuele voorlichting ligt een beetje aan je kind maar 16 is te laat. Door gewoon je hoofd is het zand te steken als ouder, maar je het waarschijnlijk erger en is het dus maar hopen dat ze het of zelf opzoeken of school voorlichting geeft en je kind eris en oplet.. ik zou daar in iedergeval niet van uitgaan. Abortus.. Ik weet dat sommige het gebruiken als anticonceptie en hier ben ik absoluut tegen. Als een jong meisje zwanger word en niets heeft te bieden en ook geen steun, ja dan kan ik het me wel voorstellen en respecteren. Ook voor haar zal de keuze heel moeilijk zijn. Abortus bij een verkrachting dat is iets wat ik me heel goed voor kan stellen dat je dat wilt. Abortus omdat de kleine een afwijking heeft is iets heel persoonlijks en vind ik lastig om over te oordelen, want ik kan wel vinden dat een kindje met een bepaalde afwijking geen minder leven hoeft te hebben, maar als de ouders er niet aan kunnen wennen en niet blij mee zijn, gaat dat doorwerken op het kindje en dat is ook niet goed. al met al is het denk ik bij elke situatie anders en blijft dit gevoelig.
En als je nou op school zit waar seks een taboe is? en dat je thuis geen tv heb? en dat je moeder elk jaar zwanger is, zonder iets daar over te vertellen?? en nee dat gaat niet over vroeger, dat gebeurd nog steeds! heel veel en heel vaak!
Ik zou het zelf nooit kunnen en willen doen. Maar dat de optie er is vind ik wel fijn! Er zijn echt gevallen dat het heeeel moeilijk zou zijn om uberhaupt een zwangerschap uit te dragen enz. En ik ken ook een aantal mensen die gewoon zwanger zijn geworden bij goed gebruik van de pil. Dan doe je er in mijn ogen alles aan om een zwangerschap te voorkomen. Als iemand geestelijk niet in staat is voor het ouderschap, als het financieel echt echt echt echt echt niet kan. (Bijv in zo'n beroerde positie te zitten dat je misschien wel op straat gezet wordt of alles van je af gepakt wordt door schuldeisers. Als je op zo'n moment ongepland zwanger raakt kan ik mij voorstellen dat mensen die keuze overwegen.) Wel ben ik van mening dat abortus na de 12 weken absoluut verboden moet worden. Tenzij er medische redenen voor zijn. Dus niet zomaar bij een abortus kliniek. Ook vind ik dat de optie 'adoptie' meer gepromoot moet worden. Echter is dat een stap die veel vrouwen in die positie denk ik geestelijk niet aan kunnen. Als je een zwangerschap volledig uit moet dragen en dan je kindje afstaan omdat je deze gewoon echt NIET op kan voeden in dat moment van je leven. Dat is iets waar niet iedereen geestelijk sterk genoeg voor is. En op zo'n moment zou diegene beter af zijn met een abortus in mijn ogen. Maar ja.. Er zullen altijd mensen zijn die 'makkelijk' met abortus om zullen gaan. Die slordig zijn met anticonceptie en dan de concequenties niet willen nemen. Iemand die ongepland zwanger raakt, de mogelijkheid heeft om het op te voeden maar toch liever eerst carriere maakt enz enz enz. Dat zijn punten waarbij ik de keuze voor abortus niet zou begrijpen en mocht ik zo iemand persoonlijk kennen dan zou diegen dat ook zeer zeker horen van mij. Maar voorkomen kan je dat niet. Hoe graag je zelf ook een kindje wilt of hoe erg je het ook vind dat een ander zo met een mensenleven omgaat. Het is gewoon wel oneerlijk dat mensen ongepland zwanger raken terwijl ze niet de mogelijkheid hebben om het op te voeden terwijl anderen zo hun best moeten doen om uberhaupt zwanger te mogen worden. Maar het leven is nou eenmaal zo verschikkelijk oneerlijk naar mijn mening. Sommige dingen kan je boos om worden of niet begrijpen, maar veranderen kan je het niet helaas.
Ken ook nog een meisje die opzich uit een streng religieus familie komt. Blijkt dat ze 2x zwanger is geweest. Wel 2x een abortus gepleegd maar een pil aanvragen voor het meisje, ho maar. Dat vind ik dus echt niet kunnen.
Ik ben niet tegen abortus tot een week of 12. Daarna vind ik het alleen in medische gevallen ok. Ik ben nogal van, iedereen moet lekker zelf weten wat ie doet. Dus ik kan me niet heel druk maken om abortus. Maar een abortus bij een week of 20 (zonder medische reden) lijkt me toch best wel gruwelijk...
Als het idd zonder medische reden is als je al zover heen bent, ben ik ook absoluut tegen. Dat verdiend het kindje niet.
Dit begrijp ik nooit goed, omdat mensen volgens jou niet goed genoeg een voorbehoedmiddel hebben gebruikt moeten ze voor straf maar het kindje houden? Eigen schuld? Ik vraag me altijd af of mensen er over nadenken wat voor een leven een niet gewenst kindje krijgt. Dikkebuik: moeilijk wat je hebt meegemaakt en dapper dat je er hier over schrijft! Ik ben 100% voor de keuzemogelijkheid om al dan niet een abortus te laten plegen, ook al zou ik zelf nooit abortus laten plegen. Ja het is vreselijk dat vrouwen ongewenst kinderloos zijn en ja het is vreselijk dat vrouwen abortus laten plegen, maar het één heeft niets met het ander te maken. Alsof je er als ongewenst kinderloze vrouw iets aan hebt als iemand anders er voor kiest om geen abortus te laten plegen, ik vind dat zo'n onzin. Alsof je extra boos zou moeten zijn op mensen met anorexia omdat kinderen in de derde wereld geen eten hebben. Maar goed, het is hier op het forum een gevoelig onderwerp, toch vind ik het interessant om ieders mening te lezen. Ik ben blij dat in Nederland de keuze er is omdat ik bang ben dat abortus anders naar de kleerhangerachterkamertjes zou verdwijnen en dat lijkt me helemaal verschrikkelijk.
Voor iemand die verkracht is moet de optie abortus open gehouden worden vind ik, zelfs een vrij late, want zo iemand durft of kan er mischien niet op tijd over praten.
Persoonlijk denk ik dat het voor een jonge tiener die 'per ongeluk' zwanger word wel een goeie uitkomst heeft indien zij er nog niet klaar voor is. Ook als je (in het slechtste geval) word verkracht en je daarna zwanger blijkt is het een optie. Persoonlijk zou ik het niet kunnen om abortus te plegen. Al hebben mijn vriend en ik het er nog over gehad ivm moest ik zwanger zijn van een kindje die heel lage overlevingskansen heeft en met een hele zware handicap zou moeten leven. Meer als een plantje dus. En we raakten er niet over uit. Hij zou dan voor de beste optie kiezen voor het kindje en de zwangerschap willen be-eindigen. Terwijl ik ook maar dat speelt zo ongelofelijk op mijn gevoelens als mama. Denk dat het toch anders is als je in die situatie terecht komt. Ik geloof er in dat mensen die dit doen ook weten waarom ze dit doen. Vb: Ik ken iemand die abortus heeft gepleegd omdat zij een zware alcoholverslaving aanvecht en toch zwanger was geraakt. Zij vond het niet kunnen tegenover het kindje en heeft daarom voor abortus gekozen. Ik heb daar enkel respect voor!
Abortus is zo iets gevoeligs en zal altijd een discussiepunt blijven denk ik. In principe ben ik ertegen, uitzonderingen daargelaten (medisch,verkrachting). En de termijn moet echt verkort worden! Wat ik wel vind is dat mensen zo makkelijk praten over adoptie. Een ongepland/ongewenst kind voldragen en daarna afstaan lijkt me veel ingrijpender dan een abortus (onder de 12 weken dan he!!!)....en wat moet je dat kindje later vertellen? Zijn die psychische gevolgen voor moeder en kind niet groter dan die van een abortus? Hier denk ik zo nu en dan eens over na, ik weet het niet. Erg moeilijk hoor.... pfff.
persoonlijk zou ik het nooit doen maar meisjes die verkracht zijn bijv snap ik het wel....(psygisch) maar ik vind (om er geen gedoe over te krijgen verder) dus IK vind dat als meisjes jong zwanger zouden worden 15,16 bijv het wel beter kunnen houden.. ze kunnen immers ook sex hebben en ze snappen ook wel dat ze de pil moeten slikken en /of condoom moeten gebruiken... lijkt me....het kindje kan er dan ook niks aan doen dat hij of zij verwerkt is
Dat snap ik,, maar waar halen deze meiden het geld vandaan??Die meiden hebben vaak het kindje niks te bieden, wil jij dat voor het kindje?? Ik niet.
Ik denk maar zo: het is voor iedereen een keuze op dat moment. Waar je ook voor staat en wat je beweegreden ook is. En of het de juiste keuze is? Dat is achteraf te beoordelen, maar wederom niet door mij.
Ik ben er niet op tegen, maar ik denk wel dat het voor vrouwen/meisjes die een abortus hebben ondergaan een punt blijft wat je nooit echt helemaal kunt afsluiten. En dus ook dat je heel goed moet nadenken voor je ertoe overgaat. Ik zou het zelf trouwens niet kunnen.
tja, er wordt tegenwoordig erg makkelijk gedacht over abortus... als iemand onverwachts zwanger is, is de vraag: `hou je het, of laat je het weg halen` heel normaal... persoonlijk ben ik erg tegen... maar veroordeel een ander daarbij niet... (tenzij ze 6 x in hun leven een abortus hebben gepleegt omdat ze de pil vergeten waren, deze mensen vind ik gewoon DOM!) zelf zou ik het nooit laten doen, heb vroeger altijd tegen mijn moeder gezegt na mijn 1e keer: "mam, ben nu oud genoeg om met iemand naar bed te gaan en moet dus ook de consequenties nemen die daar bij horen" nog maals ik heb het puur over mijzelf en ieder moet doen waar hij zelf goed aan denkt te doen....
Ik ben door de pil heen zwanger geraakt, en dacht dat ik ongesteld was geworden maar ik vertrouwde het allemaal niet zo. en heb een test gedaan en die was positief. Ik heb het eerst tegen niemand gezegd, de reactie van mijn moeder en mijn vriend daar zag ik het meest tegen op. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt na veel denken bij de abortuskliniek. Eerste afspraak was een intake, en diezelfde nacht heb ik een nachtmerrie gehad erover. Ik kwam daar aan en sprak met de dokter, ik barste in tranen uit en ze zag dat ik er helemaal niet klaar voor was en ze vertelde dat ik er goed over na moest denken en dat ik misschien wel dromen krijg en toevallig had ik die al gehad. Toen vertelde ik het hele verhaal, waarop zij zei van eigenlijk wil je het niet weghalen. Denk er goed over na, zowieso sturen we je weg en je hebt zowieso 5 dagen bedenktijd en als je het als nog weg wilt halen dan moet je bellen voor een afspraak. Paar dagen later heb ik het mijn moeder verteld, zij is zowieso al tegen abortussen. en ze was gelijk blij en zei dat ze 100% achter me stond. Opluchting 1, later heb ik het me vriend verteld, die schrok ook maar hij zegt ik ga geen fout maken en niet weghalen. Opluchting 2. Nu ben ik 18 weken verder en ik ben er heel blij mee !! Ik ben er ook achter gekomen abortusklinieken doen er heel nuchter over en doen als of het nog een kleine rond vruchtje is. Ik was toen 7 weken en de week er op had ik een echo in het ziekenhuis en daar hoorde ik het hartje en het is gewoon helemaal geen KLEIN VRUCHTJE maar al een minimensje en ik moest huilen!! en toen hadden we ook echt besloten dat ik het zou houden! Ik snap gewoon niet, hoe ze abortussen hebben uitgevonden. Want het is een wondertje en een levend iets in je buikje. een Abortus blijft je altijd achtervolgen met spijt en verdriet. en die klinieken zijn net lopende banden, dames gaan in en uit, elke dag maar door. sommige komen terug voor de 7e keer als of het niets is. Als het 2 3 weken is, dan is het een vruchtje. maar na 6 weken vind ik het al heel erg!! en vooral als iemand een abortus neemt wanneer ze al over de 20 weken is. en dat dat gewoon mag in nederland tot je 23e week. Verschrikkelijk!!! als je op youtube en google plaatjes kijkt over abortussen, dan barst je uit in tranen !! ik vind het zo erg.
Ik was 18 jaar en er was mij altijd verteld dat ik nooit zwanger zou kunnen worden ivm aangeboren afwijking. Toen bleek dat ik toch in verwachting was was ik blij!! Maar mijn omgeving niet. Er werd op me ingepraat door ouders familie leden etc geloof me je bent 18 en vol hormonen onzeker en dan ga je gauw mee. De afspraak was gemaakt in een kliniek. Paar dagen daarvoor was het mijn zus die me wakker schudde en waardoor ik toch tegen alle adviezen in het heb gehouden. Ik heb het gered maar geloof me als je jong bent en iedereen loopt je te pushen dan moet je wel heel sterk in je schoenen staan om het niet te doen.