Hoi dames Ik heb een schat van een man maar vanaf de geboorte van ons meisje ben ik toch een beetje geschrokken. Overdag is ie superlief voor haar, speelt veel,geeft haar veel aandacht. Maar vanad slaaptijd...heeft hij een heel kort lontje. Hij wil dan slapen en kan zich daar niet over zetten.als ze blijft wenen, en dat doet ze echt niet veel snachts,kan hij haar 5 min troosten maar dan moet ze maar slapen.hij wordt slechtgezind,zet babyfoon af,zegt 'ze moet maar slapen nu'. Probleem is elke keer hij de handdoek in de ring gooit kan mama opdraven want het werkt natuurlijk niet haar te laten wenen. Gisteren had ie heel de dag al hoofdpijn.savonds wilde ze uitzonderlijk niet inslapen.hij is haar dan gaan troosten,rustig gebleven want hij wil er echt aan werken maar op een gegeven moment was het weer genoeg. Hij ging haar troosten,ze viel in slaap,hij legt haar weg en ze schiet terug wakker.hup babyfoon af 'ik heb godverdomme barstende hoofdpijn". Daarvoor had ik al gezegd, ga dan op de zetel liggen,nooit gedacht dat ie het zou doen.ik stap uit bed om haar te gaan troosten, begin met haar rond te wandelen en hoor em uit bed gaan hup naar beneden..,meneer ging opde zetel slapen want meneer had hoofdpijn. Ik had geluk men meisje sliep ineens en begon haar nacht om 1u en daar lag ik alleen in bed...kvoelde me zo id steek gelaten. Was zo boos op hem vandaag...probeer hem aan zen verstand te brengen dat als hij opgeeft het op mijn schouders komt.het is zo makkelijk te zeggen foert en daar staat je vrouw dan..die ook moe is en hoofdpijn heeft...op een gegeven moment begon hij te huilen omdat hij zich een slechte papa voelt,het lijkt snachts sterker te zijn dan hemzelf. Ik hou men hart al vast tegen dat haar tandjes er komen,de boze dromen,een broer of zusje...en dan is ze nog geen slechte slaper.. Pfff het moest er ff af,ik kan er tegen hem niet over blijven zagen en hij zei al verschillende keren sorry maar ik kan het gevoel ni van me afschudden... X
Hij moet gewoon de balans hier nog in vinden.. Ik heb ook altijd mn slaap hard nodig, maar zolang ik niet werk, en mijn man wel, hoeft hij er van mij niet uit. Dan spreken we bijv af dat hij de fles van 23.00 gaat doen en ik ga gewoon om 20.00 vlak zodat ik dan tot zeker 2.00 oid kan 'bijtanken'. Je kunt ook ieder om de dag doen. En heb je persé een babyfoon nodig? hoor je haar anders niet huilen? Wij doen expres de ukkies niet op onze kamer omdat we anders van ieder kikje wakker worden en blijven.
Denk dat hij onzeker is. Hij wil het wel maar het valt hem zwaar en dan gaat hij ook nog doen wat je zegt ga maar beneden op de bank liggen je zegt het zelf en ja het zijn mannen Hij nam het letterlijk. Moet bekennen ik ben moeder maar ik moet ook bekennen dat ik s nachts echt niet graag me bed voor me kinderen uit komt het is het momemt voor mij om even op adem te komen komen ze te vaak of te vaak gebroken nachten dan kan je mij opdweilen. Hier eindigd ze meestal in bed. Mijn nacht rust is me net zoveel waard als die van de kinderen. Dat advies wil ik je natuurlijk niet geven maar het kan zijn dat hij echt het heel zwaar vind en hij zijn rust nodig heeft. En ja natuurlijk jij ook. En ik moet bekennen dat mijn vriendlief de geduldigste van ons twee is ik heb ook al snel zo iets van pffffffffffff. Dat maakt me geen slechte moeder slechts mens. En dat is je man ook gewoon een mens. Praat met hem er over en geef hem desnoods tips om haar te leren troosten dat soort dingen en zeg tegen hem dat je hem waardeerd als vader zeker over wat hij overdag doet van mannetje van me je kunt het wel. Ga de eerste tijd het samen doen als jullie er eerst over gesproken hebben. Succes verder.
Normaal dacht ik ook van ik ga nog niet werken hij wel maar hij heeft vakantie nu. En ik geef nog volop bv dus hij kan hele nachten doorslapen...
Ik zie ook dat jullie kindje ruim twee maanden oud is. Wij kregen onze dip ook pas na een week of 7/8. Het nachtelijke actief zijn van je kindje gaat dan opbreken. En vergis je niet, je man moet waarschijnlijk overdag gewoon werken (tenminste daar ging ik vanuit). Misschien vergt dat ook heel veel energie van hem. Jij kan waarschijnlijk overdag nog even lekker naar bed als jullie dochtertje slaapt. Ik zou je man dan ook tot de tijd dat je zelf weer moet werken proberen te ontlasten. Vraag hem eens of hij een idee heeft waarom hij 's avonds zo boos wordt. Is hij overdag te moe, zijn er problemen? Misschien is het een idee dat hij in de avond vast een paar uurtjes gaat slapen. (is wel erg ongezellig, maar als het helpt....) Het valt voor beide echt niet mee die eerste periode maar het wordt als het goed is vanzelf een stuk rustiger 's nachts. Succes ermee!
Mijn ervaring is dat het voor mannen vaak zwaarder is. Betwijfel of dat werkelijk zo is, maar zo komen ze wel over. Neem nou een kerel die verkouden is... dan zijn ze gelijk ziek. Hier heeft hij in het begin ook aardig wat nachtjes op de logeerkamer geslapen. Hier ook bv en dan kon hij toch niet zoveel doen. Ik werd gek van z'n gezucht dus was blij dat ie dan ging haha. Hier viel ze altijd (en nog steeds) aan de borst in slaap. Ze heeft een tijd gehad dat ze heel veel lawaai maakte tijdens het drinken, en als hij dan om 6 uur eruit moest, trok die dat niet en ging hij dan alsnog naar de logeerkamer. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. Ik moest ook werken en kon ook niet doorslapen, dus toen was het gebeurd. Op momenten dat ze nu 's nachts niks wil en het alleen maar huilen is, wil hij dat 1 van ons met haar naar beneden gaat. Ik vertik dat echt, dus uiteindelijk doet hij dat. Maar gelukkig gebeurd dat niet zoveel. Nu hoort hij het vaak niet eens dat ik er s nachts uitga en aan het voeden ben. In het weekend of als hij uit de nachtdienst komt, neemt hij haar vaak 's morgens mee naar beneden, zodat ik nog even wat langer kan slapen. Hier een hele lieve papa, maar de nachten zijn toch wel heilig
ja wil je niet ontmoedigen ofzo hoor maar het gaat hier ook al tijden zo helaas Ik ben altijd degene die het moet oplossen. Hij wil er best uit voor een speentje of om even te troosten maar als het idd niet gauw genoeg gaat dan laat ie het er bij zitten dus moet ik het wel oplossen. Gisteravond bijv ook. me zoontje wou niet slapen en was steeds overstuur en mijn man lag daar maar op de bank te slapen en toen ik opgegeven moment hem heen stuurde geeft ie alleen de speen en gaat weer.. tja daar neemt een overstuur babytje natuurlijk geen genoege mee dus kon ik er weer heen grrr en sochtends steeds maar zeggen: ja lieverd je hebt gelijk en bla bla bla maar hij is in de nacht gewoon niet te genieten.. En persoonlijk vind ik het onzin dat alleen de moeder er af moet als zij degene is die niet werkt. Ik werk dan wel maar in de avond maar moet er wel gewoon vroeg af voor de kinderen en ben de hele dag met ze in de weer en dat is ook vermoeiend hoor! en als ik dan ook nog avonden werk van 6 tot 11 dan heb ik een lange dag gehad hoor
Ow hier ook vaak hoor, hij hoort haar niet eens. Niet dat hij dus niet wil.. Hij is we geduldig maar de laatste tijd is ze veel rustiger als ik troost, gelukkig. Hij heeft een volledig baan waar veel concentratie voor nodig is, vind het niet meer dan normaal dat ik dan de meeste keren ga. Ben niet voor niks moeder
Oh dat gebeurd hier ook hoor.. hij doet verder alles met 'm.. Hij laat me minimaal 1 dag in het weekend liggen en gaat hij er 's morgens vroeg uit.. Heeft hier heel wat gesprekken gekost en hij wil het zelf ook niet.. maar als je hem wakker maakt is hij nou eenmaal niet zo vrolijk.. nooit geweest ook.. Dus heb me er bij neergelegd.. Hij wordt eigenlijk nooit meer 's nachts wakker, maar als het gebeurd maakt mn man een flesje, dan slaapt hij weer.. Iedereen blij.. Moet zeggen, er is een last van mn schouders gevallen.. Geen gezeur en gestress meer.. En verder doet hij ook echt alles met Lenn.. van verschonen tot een uurtje de stad in o.i.d. Dus ik vind het goed zo..
Tuurlijk mag (moet) hij ook iets doen als ik het niet meer zie zitten, als ze het te bont maakt. (Gebeurd vaak hier.) Maar dan zeg ik dat tegen hem. Ik vind de moeder eerste verantwoordelijke hierin en de vader om 'bij te staan.'
Hier trap ik m'n vent er gewoon uit, is ook zijn kind. Hij word er niet wakker van maar dan maak ik hem wel wakker. Laatst zei hij steeds, ik vind het zo irritant als je me wakker maakt om naar ze toe te gaan, toen zei ik dus oh en ik vind het niet irritant om er wakker van te worden en dat ik geacht word om eruit te gaan? Toen ging de knop om. Het is gewoon wennen in het begin. En ik denk ook dat mannen het slechter kunnen hebben, slaaptekort dan hè. Vrouwen zijn toch het sterke geslacht. Met een goed gesprek over dit kun je denk ik een heel eind komen. En afspraken maken over wie erheen gaat en hoelang troosten enz. Succes!
Mag ik vragen waarom? Dus de mama moet altijd als eerste uit bed om het kindje te troosten.. Lukt dat niet, dan mag/moet papa het proberen..
hier gelukkig wel een vent die er rustig snachts uit gaat nu slaapt ze snachts door maar toen ze nog snachts kwam deden wij de nachten om ste beurt. En met geduld ja dat is denk ik nog gewenning hadden wij ook maar nu gaat het veel beter. Nu is het eigenlijk de ene ochtend ik en de andere ochtend hij, al ga ik er meestal eerder uit ben niet zo'n langslaper en vaders wel dus dan ligt hij lekker lang het is balen maar misschien is het een dipje en is het binnekort weer anders.
Ik heb eerlijk gezegd 's nachts ook niet zoveel geduld. Ik red me prima met weinig slaap, maar als ik op het 'verkeerde' moment 's nachts wakker wordt, ben ik vaak ook niet te genieten. Dat geef ik dan ook aan en dan mag papa het overnemen . Ik denk dat jouw vriend last heeft van hetzelfde, de kunst is om het echt samen te doen. Overdag gaat het hem beter af, laat het dan af en toe ook wat meer aan hem over en doe wat voor jezelf. En help hem 's nachts als hij het even niet trekt.
Ik doe de laatste voeding om 23 uur en de nachtvoeding en 1 dag in de week (de nacht van zaterdag op zondag) mag ik een nachtje blijven liggen want dan gaat hij er uit(nadat ik hem heb wakker gemaakt).. Ik vind het niet zo erg om te doen, kan 's middags nog even gaan liggen en mijn man niet.. Die werkt 6 dagen per week Maar dat is een keuze die ik dus zelf maak en als ik het echt niet meer trek, zoals vorige week, dan neemt hij de nacht ook van mij over..
hier haalt mijn man colin op als hij die enkele keer wakker word. ik heb als ik hem vanuit slaap til gelijk last van mijn rug . Dat hij kleiner was deden we het al zo , 1 hem vasthouden in bed en 1 en flesje maken en dat is nog steeds zo.. heel simpel je bent SAMEN ouders en ehh ik vind een dag werken minder vermoeiend als 1 dag voor een peuter zorgen hoor.. dus die vlieger gaat ook niet op. het enige wat nu nog scheelt is dat colin slaapt tussen de middagen ik ook kan gaan liggen, nu is dat met deze zwangerschap ook hard nodig , maar de meeste mama's gaan aan het huishouden, koken enz. als de kleine slaapt. Samen een kleine , samen de minder leuke kanten. TS:het klinkt in deze ook wel iets als on macht , dat hij simpelweg net weet wat hij nog meer kan doen om haar te troosten..even een goed gesprek over hebben. laat hem er bij blijven een keer als jij haar troost bv.
sorry maar dit vind ik z'n kutopmerking. hij is toch ook niet voor niets vader? wel de lusten niet de lasten?nee zo werk dat niet. fynn werd tot 14 maanden iedere godganse nacht minimaal 3 keer wakker mooi dat die vent van mij er ook uit kon hoor en gelukkig deed hij dit uit zich zelf maar. anders had ik hem er uit getrapt ja hij werkt en ik niet. maar ik ben de heledag met de kleine bezig en ik doe het huishouden. een kind heeft niet aan een moeder die oververmoeid raakt
op zich ben ik het wel met Kiddie eens...half dan.. in die zin...oke vader is ook gewoon 1 van de ouders... Maar ik voel me meer verantwoordelijk...denk ook dat papa's dat hebben, dat de mama wat verantwoordelijker is...wnat mama wete in feite ECHT alles.... Vaders zijn op veel momenten niet bij alles...weten ook niet altijd welke maniertjes wel en nie werken etc... Wij zijn de heeele dag bezig met het dagschema van de kleine...weten precies als 's ochtends minder geslapen is, dat kleintje 's avonds wat jengeliger is...en dus minder goe din slaap kan komen bijv....dus weten wij ook gelijk weer welk troostmiddel daarbij hoort... Denk doordat vaders dat eerste gedeelte niet mee krijgen en bijv de hele dag met cijfers bezig zijn geweest...daar ook niet goed op in kunnen spelen en vaak dan het geduld verliezen als baby niet "doet wat het hoort te doen" ...mijn man staat soms zo verbaasd als de speen niet werkt...dan dnek ik..ja hallo tis geen pop! haha
Hier is het eerder andersom. Hij heeft veel meer geduld dan ik. Toen kyan nog klein was had ik het na 15minuten rondhobbelen op de arm wel gezien terwijl hij echt een uur kon lopen met hem.