Mijn vriend weet precies wat ik ook weet. Hij is ook 1 dag met de kinderen thuis en redt zich dan prima. Het is maar net hoe je de zorg verdeeld hebt, het is onzin dat moeders altijd alles maar het beste weten.
Naar mijn idee is het gewoon meer een vrouwending, snachts de baby verzorgen. Het is ook bewezen dat vrouwen eerder wakker worden als de baby huilt, zo is het vanuit de natuur geregeld. Hier gaat mama om 10 uur naar bed en papa vaak rond 1 uur. Als de kleine voor 1 uur wakker wordt dan is de taak aan papa, maar erna is de taak aan mama. Mijn man benadert hem gewoon anders als ik, papa is meer voor lekker stoeien/knuffelen/optillen, en mama is voor het verzorgen. Het klinkt heel on-geëmancipeerd, maar ik denk dat het vanuit de natuurlijk zo geregeld is en dat krijg je er niet uit. Mijn man heeft hem heus wel snachts verzorgd, heeft juist heel veel geduld (hij loopt zo een uur met hem, legt hem dan in bed en vervolgens werd mijn zoontje dan weer wakker), maar hij is dan overdag een wrak, terwijl ik er niet eens zoveel last van heb als ik eens s nachts wakker wordt. Ik ga erheen, zeg dat het nog geen tijd is, geef m een aai over zijn bol en meneer slaapt..ik heb het dus ook veel makkelijker dan mijn man.. Ik begrijp dat je kleine nu een baby is en dat hij vaker wakker wordt als mijn zoontje, Ik zou me er niet te druk om maken, en het accepteren.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf een beetje herken in je partner. Ik kan er ook heel slecht tegen om 's nachts uit mijn slaap te worden gehouden. Nu is mijn geduld wel iets meer dan 5 minuten, maar als ik een half uur bezig ben, kan ik zwaar gefrustreerd naar mijn man roepen dat ik het niet meer doe. En dan neemt hij het dus van me over. Hij heeft al meerdere nachten zo'n 2 uur in de woonkamer gezeten met de jongste, wachtend totdat ie in slaap zou vallen. Ik zou dat dus echt niet kunnen...
Heb niet alle reacties gelezen, maar mijn man had daar op een gegeven moment ook wel ee handje van. Op zich snapte ik hem wel; Thirza slaapt pas sinds 3 weken door (en we hebben heel wat dramanachten gehad), dus we waren allebei ontstellend moe. Maar idd; dan komt het enkel op nouw schouders neer. Ik ben er een aantal keren echt heel erg boos over geweest naar 'm en heb hem ingepeperd dat ie z'n kladden maar bij elkaar moest pakken en zich als een vent gaan gedragen, want van dat kinderachtige en egoistische gedrag werd ik niet goed. Daar ben ik vrij ongenuanceerd in geweest, want ik was er wel helemaal klaar mee: we hebben beiden een kind en daar moeten we beiden onze verantwoordelijkheid in nemen. Lekker dan, als hij dan zegt: Ja, ze moet nu maar gewoon gaan slapen. Dat gebeurde natuurlijk niet, en dat werkte ook niet, dus mijn boodschap was echt: kan me niks schelen dat jij 's nachts vanuit een of andere stomme neiging reageert, je gaat het maar veranderen. En dat kon ook idd, want na een aantal keren deze preek, heeft ie inderdaad zichzelf aangepakt en nu kan het dus wel..... Dus mijn advies zou vooral zijn om een stevige grens te stellen aan je man: als je zo moe bent, ga je op andere momenten maar wat bijslapen, (mijn man had er bijvoorbeeld een handje van om pas rond 23/24 te gaan slapen en dan knalchagrijnig worden als Thirza om half 6 weer klaarwakker was, na een hele nacht spoken). In het weekend ee middagdut doen als ze slaapt, 's avonds regelmatig gewoon met de kippen op stok.... Na een paar forse aanvaringen had hij door dat hij niet de enige was die moe was, hoofdpijn had, enz enz, en ging hij dus zichzelf aanpakken. En nu gaat het al een hele tijd goed
Dat ik als moeder de eerste verantwoordelijke ben vind ik nogal een achterlijk standpunt, we hebben dat kind immers samen verwekt en bovendien moet je als vrouw ook nog eens een tijdje herstellen van een bevalling, en mag je man je daarin best ondersteunen door ook de nachten voor jou en die kleine klaar te staan. Ik heb zelf ook niet veel geduld 's nachts, ik kan duidelijk minder hebben. Zeker toen ik net bevallen was gebeurde het vrij snel dat ik in huilen uitbarstte als het me allemaal te lang duurde (hallo hormonen!). Wat hier erg hielp, was van te voren heel duidelijk samen afspraken te maken wie er die nacht uitging, zodat daar 's nachts geen discussie over bestond. En 's nachts vooral geen commentaar leveren op de parenting skills van de ander helpt ook .
hmm herkenbaar...hier was het ook zo de eerste 2 maanden. mama ging er het mest uit maar dat was ook omdat ik bv gaf. toen we overstapten naar fv trapte ik hem net zo lang tegen zijn been totdat hij eruit ging. (wonder dat hij er geen blauwe plekken aan over heeft gehouden) nu doen we het om en om.. jaaaa onze kleine man wordt snacht 1 keer wakker omdat hij dorst heeft of zijn speen kwijt is. ik kan er ook slecht tegen om uit mijn slaap gehaald te worden hoor maar ja je moet wel opstaan want hij houdt echt niet op met jammeren totdat hij wat te drinken heeft gehad. en wat iemand hier zei van je bent niet voor niks mama..dat vind ik een rare opmerking...hij is evengoed papa als dat ik mama ben. we hebben samen een kind en samen gaan we hem grootbrengen. en als je niet zoveel weet als mama...dan leer ik het je maar je gaat evengoed je best doen. ik vind het heus niet erg als ik in een week vaker opsta dan hem maar het moet geen gewoonte worden.
Hier dan misschien een heel slecht voorbeeld.. In 2,5 jaar tijd en 2 kinderen is hij 1 keer opgestaan s'nachts (toen ik net bevallen was en ik bezig was met de baby en onze dochter ook moest huilen en uit bed kwam) Mijn man is totaal niet gezellig wanneer hij s'nachts wakker wordt. En dan is het nog zacht uitgedrukt. Hij heeft geen geduld, gaat zitten zeuren, we krijgen dan half ruzie etc.. dan ben ik zelf alsnog wakker dus heb dat maar bij hem uit handen genomen. Zo'n baby voelt het ook wanneer mama of papa niet zo gezellig is en dan duurt het weer inslapen alleen maar langer en zitten we met een chaos-nacht.. Blijf dan maar slapen.
maar jouw man is ook echt 1 dag met de kids thuis...die van mij niet...en begrijp me niet verkeerd...ik zelf VIND dat ik alles weet,..omdat ik echt OVERAL bij ben,..ik kan mn man wel alles vertellen..maar om het echt te weten moet het zelf meemaken.. Maar goed ik praat uit ervaring van 2 mnd tijd...jij al een stuk alnger en alles is al verdeedl...hier gaat dat nog komen... Bedoelde eigenlijk meer dat k denk dat vrouwen dat gevoel gewoon wat sterker hebben...ze denken eerder dat ze alles het beste weten en mannen laten het ook gauw aan ze over...vaak ook onzekerheid oid...
Het heeft ook een beetje met los laten te maken, iets wat vrouwen wat minder goed kunnen over het algemeen. Maar ik ben er een stuk makkelijker in geworden, komt denk ik ook omdat Lisa ons 2e kindje is. Mijn vriend is dan wel 1 dag in de week thuis met de kinderen, op andere momenten kan een man natuurlijk ook wat doen. Verder vind ik soms wel dat ik het beter doe, maar dat is met alles soms wel . Maar ik vind dat mijn vriend het ook prima kan.
Wij gaan er meestal om en om uit, behalve als hij of ik de andere dag vrij is. Op dit moment gaat hij er vaker uit als ik als het nodig is.
ik bedoel achterlijk in de zin van ouderwets. En als je hetzelfde tegen mij zou zeggen dan maakt mij dat niet veel uit hoor .
dat zal t ook zijn, omdat mn eerste is...moet dat allemaal nog leren, dat loslaten bleghh haha... 2e willen we het liefst zo snel mogelijk...dus ik zal wel moeten ligt ook echt aan de verdeling en hoe de man is...denk ik...sommige hebben gewoon niks met die babytijd...en pas als ze dreumes zijn...tja..ach... om weer ontopic te gaan...ik vind het nie erg om er 'snachts uit te gaan, maar kan me voorstellen bij helse nachten dan moet papa gewoon hoor...
mijn man heeft het ook wel eens. En dan doe ik het. Maar ik ben het absoluut niet met kiddie eens. Wij zijn beide verantwoordelijk voor alles eigelijk... Manlief doet vaak overdag meer met de kleine. Stoeit met haar en gaat even boodschapjes doen als ik moe ben. Als hij gaat koken vermaakt hij haar ondertussen en dan kan ik nog een uurtje liggen... Hij is niet voor niets vader
Hier wisselende ervaringen... Voedingen is niet zo moeilijk, ik haal Siem uit bed en verschoon hem, man maakt flesje klaar...ik geef flesje...Ik heb daar gewoon meer geduld voor. Wel wat moeilijker wordt het als Siem tussen de voedingen niet wil slapen en blijft huilen... Ik ben wel van het laten huilen...en dan niet een half uurtje ofzo, maar ik merk nu al wel of hij gewoon huilt omdat hij moe is, of omdat hij echt pijn heeft ofzo. Meestal valt hij dan wel na een minuut of 10/15 in slaap. Duurt het mannetje iets te lang, dan wordt hij ongeduldig en boos, maar ipv dat hij Siem er dan uithaalt, wordt hij boos op mij en zegt mij dat ik hem er eens uit moet halen, want hij huilt zo hard... Ja...doet het lekker zelf... Een paar dagen na de bevalling (ook hier hormonen) ben ik echt heel boos geweest 's nachts. Siem wilde niet slapen, alleen maar op mijn (of mannetjes) buik. Als hij dan sliep en we legden hem terug, dan was het echt krijsen! Op een gegeven moment legde ik hem in bedje, begint hij toch een potje te spugen...alles onder, bedje, kleertjes, alles... Dus ik Siem in ledikantje op eigen kamer gelegd, eerst kleertjes verschoond, daarna bed verschoond... Ligt hij weer te slapen op mijn buik, leg ik hem in bedje...spuugt hij weeeeeeeeeeeeeeeeeer alles onder... Kon het hele riedeltje weer opnieuw beginnen...en ondertussen sliep mannetje nog steeds! Dus ik wilde hem wakker maken, lukte absoluut niet! Op een gegeven moment met een ruk het dekbed van hem afgetrokken, werd ie me toch een potje boos. Dus hij draait zich om, ik geef Siem in z'n handen en heb toch een potje lopen tieren (wel zachtjes) en janken! ppppfff...was het zo zat! Ook al eerder genoemd...de volgende dag is het allemaal sorry sorry, je hebt gelijk, ik moet je meer helpen, bla bla bla, maar als het gebeurt nu nog weleens dat hij ongeduldig is! Maar we gaan de goeie kant op!!!! Ik denk ook dat ze even moeten wennen. Vrouwen die slapen gewoon lichter (de meeste dan) en worden daardoor eerder wakker, hebben een sensor voor dat soort dingen...mannen niet... Succes! Liefs
Soms moet je gewoon erkennen dat je ergens niet goed in bent. Jou partner is dus gewoon niet zo goed in de nachtelijke rituelen en heeft daar moeite mee. Dan moet je gewoon een keuze maken, of je neemt het zelf over zodat het wel lekker loopt of je laat papa het doen op zijn manier. Ik heb altijd voor het eerste gekozen, betekende wel dat het eerste jaar heel veel op mij aankwam. Beide kinderen waren gewoon rustiger als ik ze naar bed bracht (Kinley nog steeds), de fles ging er makkelijker in bij mama op schoot dan bij papa (die om 1 of andere reden in zijn hoofd had gehaald dat alles in een perfecte hoek moest liggen om goed te kunnen drinken). Kinley is nu een jaar geweest en op 2 keer mijn schoonmoeder na (omdat die oppaste) is ze alleen nog maar door mij naar bed gebracht. Zodra haar avond ritueel ook maar iets veranderd is ze zo van slag dat het wel een uur duurt voordat ze slaapt. Nou dan doe ik het liever zelf, scheelt weer een uur heen en weer lopen
Dit vind ik echt totale onzin. Het is net zo goed zijn als mijn kind. Mijn man voelt zich net zo verantwoordelijk als ik. Hij zou zelf zwaar beledigd zijn, als ik het bovenstaande zou beweren . Misschien doe je als moeder sneller iets instinctief en hebben mannen dat in het begin minder, maar 'eerste verantwoordelijke' neuuh dat gaat er bij mij niet in!
Grappig...bij ons is het dus andersom s nachts. Ik ben degene die niet te genieten is en soms ook de babyfoon uitzet...voel me soms ook echt een slechte moeder, maar ik kan het dan gewoon niet hebben s nachts. Mn vriend zegt dan meestal: Ze kan er ook niks aan doen, ze heeft gewoon honger en laat dat merken door te gaan huilen.... Tja, dat weet ik, maar niet om 3 uur s nachts! Ik kan me dus wel een beetje voorstellen hoe je man zich moet voelen, al praat ik het totaal niet goed. Btw..ik geef haar wel gewoon de fles s nachts hoor, mn vriend maakt hem klaar en ik geef het dan en als ik haar dan in mn armen heb, heb ik er al weer spijt van dat ik zo negatief zat te doen...
Wat een flauwekul zeg dat de moeder de 1e verantwoordelijke is. Mijn man is net zo goed papa hoor dus hij is net zo goed verantwoordelijk voor zijn zoons. Als mijn man vrij is en ik moet werken en de jongens worden s'nachts wakker dan gaat hij er uit. En andersom ook. Mijn man werkt altijd 6 dagen achter elkaar en werkt in de 5 ploegen. Vaak is hij s'nachts wel wakker dus hij doet ook geregelt de jongens als er wat is.