Heel herkenbaar! En ergens ook wel fijn dat anderen ook 'last hebben' van het gedrag van hun man s nachts. M'n man is supertrots op onze twee dochters en hartstikke lief voor ze. Maar 's nachts oh oh oh, hij kan niks hebben, is om iets heel kleins al geirriteerd. Onze oudste laten plassen 's avonds bijvoorbeeld, eindigt altijd in een boze vader en een huilpartij omdat ze niet meewerkt. Nee duh, ze slaapt nog half. Dat soort dingen moet je rustig aanpakken, mij kost het nog geen minuut... En sinds nummer twee er is, is het wat hem betreft zo dat ik de nachtfles geef (hij gaat de fles wel maken gelukkig) en dat hij direct door kan slapen. Zelfs s ochtends hebben we nu al gehad dat hij gewoon blijft liggen tot z'n wekker gaat terwijl ik met een huilende baby rondloop en een peuter die aangekleed moet worden. Toen ben ik wel even heel boos geworden, maar of de boodschap echt overkomt?! Die illussie heb ik nog niet. Maar blijkbaar is mijn man niet de enige hierin
Volgens mij ben je samen verantwoordelijk voor je kind(eren) en hoe je dat invult moet je (samen!) lekker zelf weten. De wet beschouwt beide ouders als even verantwoordelijk financieel, juridisch etc etc. Ik word altijd eerder wakker dan mijn man (gelukkig is dit niet vaak want we hebben erg goeie slapers). Bij de eerste had ik een stressreactie op mijn darmen bij huilen en ik had er dus erg veel baat bij als het huilen heel snel op hield. Toen ging ik dus heel vaak zelf omdat het dan toch wat sneller ging en ik was toch helemaal wakker (en voelde me fysiek dan ziek). Bij de 2e ben ik veel makkelijker geworden. Ik heb ook de fysieke klachten niet maar ik word nog wel als eerste wakker. We hebben hier de afspraak dat we het wat afwisselen. Ik moet dus wel mijn man wakker maken (hij hoort het vaak niet zo snel) maar hij gaat dan zonder morren. Ik merk hier vaak dat manlief echt minder geduld heeft en ook vaker inconsequent is. Dat stoort me soms maar ik realiseer me dat het de 'papa-manier' is en dat is goed. Er moet verschil zijn want daar leren ze van. Mijn man kan wel snel uit zijn humeur raken als dingen 'tegen' zitten. Ik ben dus heel blij en gelukkig dat mijn beide kinderen tussen 6,5 en 7,5 week gingen doorslapen van 00:00 tot 8:00 en tussen de 3 en 4 maanden van 20:00 tot 8:00. Dat scheelt en slok op een borrel bij alletwee!
ik vind het wel goed dit te lezen, niet voor jou natuurlijk. Ik heb geen gevoelige darmen verder, maar ik heb heel snel hoofdpijn. Ook al lag meisje net heel zachtjes te jammeren, dan kreeg ik meteen vreselijke hoofdpijn. Iedereen in mn omgeving vond het maar raar en dacht dat het puur toeval was. Maar er zijn dus meer mensen die fysieke klachten krijgen??
Ja hoor.. ik heb zelfs een diagnose gekregen en ben er nu voor onder behandeling (en dus geen last! Geweldig). Hormonen en veranderingen in je leven kunnen rare dingen met je lijf doen. Bij mij was het dus een stressreactie.
Of na je bevalling zes weken later met galstenen lopen. Die voor al s nachts opspelen en dan ook nog een baby zoet stil en verzorgen. Gelukkig is vriend wel behulpzaam maar s morgens kon je mij eigenlijk ook opvegen,. Na z.n aanval. Waar bij ik een paar keer midden in de nacht naar de hap moest. maar toch ga je smorgens door ondankts je kapot bent. Ach ja als moeder moet je door. Maar ik mag neit klagen hij hielp waar hij kon. Was met de eerste echt anders hoor van ik moet werken ga jij er snachts maar uit net geholpen met een ks. Was gesloopt. Ik trapte hem er dan letterlijk uit van wat jij moe wat dachtje vanmij. Oeps was ik zo erg ja zo erg was ik maar ja.