Ik heb alleen je beginpost gelezen, dus weet even niet wat er inmiddels al gezegd is of welke tips er zijn gegeven. Het gevoel dat in mij opkwam was, waar leren ze dit gedrag? Hoe komen ze erbij? Waar is papa in dit verhaal? Zou het gedrag door de omgeving waar ze in zitten opgwakkerd kunnen worden? Hebben ze verkeerde vriendjes op school? Zo ja, zijn er nog andere scholen in de buurt waar ze eventueel naartoe zouden kunnen? Wat zijn de consequenties van dit gedrag tot nu toe geweest? Goed dat je hulp hebt gezocht hoor, echt knap.
Gwen, ik zou Bureau Jeugdzorg bellen. Die kunnen crisis hulp in gaan zetten zodat je voor het weekend nog opvoedingsondersteuning krijgt. Liefs
Het klinkt niet hard hoor, het is de waarheid. We zijn 2,5 jr geleden dan ook verhuisd en we zijn ook al meerdere malen uit elkaar geweest. En eigenlijk weet ik ook wel dat we uit elkaar moeten gaan maar we zijn al 12 jaar samen. Echt mijn jeugdliefde dus. Daarom is het ook zo moeilijk om naar mijn verstand te luisteren ipv naar mijn hart. Want eigenlijk wil ik ook niet met zo'n man door het leven gaan maar ik hou teveel van hem om hem los te laten. En de jongens zijn stapelgek met hun vader. Dus als hij weer gouden bergen belooft trap ik er steeds weer in en dan gaat het ook een periode heel goed. Maar langzaam aan vervalt hij dan weer in zijn oude patroon.
Ik snap heel goed dat je je eigen kind geen medicatie wilt geven, Het is ook erg lastig en zou er ook echt over na moeten denken of dat wel de oplossing is. Maar ik denk dat de 2 broertjes elkaar ook behoorlijk opjutten. Doe jij dit, dan doe ik dat! Misschien helpt het juist een beetje als de jongste voor zijn adhd-odd de lichtste soort medicijnen krijgt (helpt het niet, kan je natuurlijk altijd nog een stapje verder gaan!). Misschien word het dan bij de oudste ook minder omdat de jongste dan in dimt door de medicatie. Ik hoop echt voor je dat dit werkt!
Ik zou zeker gaan beginnen met die medicijnen en idd bureau jeugdzorg bellen om te vragen of ze je willen helpen. Dat je het zelf al goed onder ogen ziet en er zelf al alles aan probeerd te doen is al heel erg goed.
Jeetje wat een rotsituatie zeg... Ik ben het wel met Sweet978 eens dat een beloningssysteem goed kan helpen. Zou dit zeker proberen, alleen moet je er wel actief mee bezig gaan. Ik vroeg me af hoe de leerkrachten van hun school met hen omgaan. Hebben je zoons respect voor de leerkrachten en nemen ze er veel van aan? De leerkrachten kunnen namelijk ook een hele grote rol spelen hierbij. Stel: je zou dat bolletjes-beloningssysteem hanteren. Dan zou je hun leerkrachten kunnen vragen om ook hier aan mee te doen. Je kan bijvoorbeeld afspreken dat ze op school voor elk dagdeel 1 of 2 bolletjes kunnen verdienen. (Misschien plakken op een vel gekleurd papier oid). Na school gaat het papier mee naar huis en dan kan jij zien hoe hun gedrag op school is geweest. Jij plakt dan thuis de bolletjes die ze daar verdienen. Dan kan juf/meester de dag erna zien hoe ze het thuis hebben gedaan. (Heel veel kinderen vinden het heeeeel erg vreselijk dat hun leerkracht weet hoe ze zich thuis gedragen en ook dat hun ouders weten hoe ze zich op school gedragen.) Je kan ze dan belonen voor elke dag die goed ging, maar daarnaast kan je ook afspreken om ze extra te belonen wanneer ze een aantal dagen van de week genoeg bolletjes hebben gekregen. (School kan hier ook een rol in spelen door ze bijvoorbeeld een kwartiertje computertijd te geven). Stel wel haalbare doelen, anders werkt het demotiverend. Na verloop van tijd kan je (in samenspraak met je zoons) je doelen wat verleggen. Bijvoorbeeld door de afspraak met ze te maken dat ze nu meer dagen genoeg bolletjes moeten verdienen, voordat ze beloond worden. Ahum, een hele lap tekst geworden.... maar als leerkracht weet ik dat school hier een hele grote rol bij kan spelen. Liefs Allistair
Heb alleen je beginpost even gelezen en wil je ook sterkte wensen. Kunnen ze/of 1 (als je ze uit elkaar haalt scheelt dat vaak ook wel) niet ergens een weekendje logeren, zodat je in ieder geval het weekend even doorkomt......
mag ik vragen of jou man ook de vader van de baby is ( rare vraag misschien) maar kan je man dan niet even een hele dag bij de baby blijven. ( dit weekend of misschien iemand anders) en dat jij dan wat leuke dingetjes kan gaan doen met je 2 jongens dus echt tijd voor hun! en alleen voor hun! misschien dat je op zo'n dag dag dan ook wat te weten kan komen waarom ze dit gedrag vertonen.. ( dus een gesprekje aanknopen en dan niet op een veroordelende toon) in ieder geval heel erg veel succes..het lijkt me echt slopend!
wow Ik kan me heel goed voorstellen dat je gillend gek wordt! Ik heb ook 2 zonen 1 wordt volgende maand 6 en de andere is ook 9. Maar echt zo gedragen die van mij zich echt niet hoor! Gat in de muur,eten omhoog?? Misschien ben ik te streng maar ow wee als ze zoiets doen dan hebben ze echt een probleem! Ik denk ook dat je hulp moet inschakelen of echt heeeeel veeeel strenger worden. Ik ben best streng,slaan hou ik niet van maar ze weten dondersgoed dat ik en mijn man de baas zijn. Mijn man is bijna nooit thuis dus ik zie ze het meeste. Succes ermee!
Lieve ts.. Allereerst wil ik kwijt dat ik je een stoer mens vind! Je geeft toe dat het niet goed gaat en zoekt ook hulp daarvoor. Tegenover honderden die dit niet doen staan de goede mama's zoals jij!!!1 Ik heb niet alles gelezen, maar begrijp wel dat je het thuis moeilijk hebt en er alleen voor staat! Voor adhd zou je ook eens kunnen kijken naar alternativen. Visolie en een dieet schijnt soms aan te slaan. Ik vind de medicatie vaak ook erg heftig.. Zie leerlingen die compleet wezenloos zijn van de medicijnen. (niet iedere adhder, maar soms wel) qua je relatie denk ik dat je voor jezelf eerlijk moet zijn 1. ben ik gelukkig 2;. word ik gelukkig (of blijf ik gelukkig) 3. is dit het beste voor de kinderen
Ik denk persoonlijk dat je te mild bent en daarom lopen ze over je heen. Net wat Devilchase zegt laat ze maar voelen dat je het meent. Bijv een week lang na school direct in huis niet meer buiten spelen. En ja als ze stelen laat de politie maar komen. En als ze voor straf op hun kamer zitten geen tv of speelgoed laten staan want dan hebben ze wat te doen. Ik ben niet zo van het praten met instanties probeer het eerst zelf. Laat zien dat jij de baas bent hoe moeilijk en zielig je dat ook vind. Want zo loopt het behoorlijk uit de hand. En als jij er baat bij hebt dan bel je jeugdzorg je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Maar mijn tip laat zien dat jij de baas bent!!!! Ik hoop dat je er uitkomt meid. Ik weet hoe koppig kinderen kunnen zijn mijn zus heeft er ook eentje met een sterke eigenwil.
Mijn vriend is idd de vader van de baby. (ben benieuwd waarom je je dit afvraagd) Hem een hele dag bij de baby laten blijven zou in principe kunnen maar doe ik liever niet. Een paar uur misschien hoog uit. Maar ik heb een heel lief zusje die heeel graag zou willen oppassen dus ik ga haar straks bellen of ze tijd heeft.. Ik denk het wel
ik weet nog wel dat mijn broertje klei naar binnen had gegooid op school en iemand ook bekogeld had met de zelfde klei en uitgescholden. Dit was niet echt iets voor mijn broertje, maar jongens onder elkaar. De politie kwam en toen was mijn broertje niet thuis. Mijn ouders hadden afgesproken dat hij terug zou komen en dat hij tot aan de auto zou doen dat hij mee zou moeten en dat het voor deze keer door de vingers zou zien en volgende keer echt mee moest. nou mijn broertje zat te wachten met tandenborstel alles in zijn tas, doodstil op de bank..... en toen de politie kwam deed hij het in zijn broek. nou je wil niet weten hoeveel inpact dit heeft gehad. Hij heeft nooit meer iets gedaan....... Kinderen opvoeden is moeilijk en je krijg geen handleiding, maar ik zou wel aanpakken en niet teveel laten sollen. Bij mijn vader die streng was gedroegen we ons echt beter als bij mijn moeder die veel te zacht was.
Lieve dames allemaal bedankt voor jullie reacties! Ik ben toch blij dat ik dit topic gisteren geopend heb. Ik schaam me dood natuurlijk en het voelt echt als falen wanneer het zo uit de hand loopt in je gezin. Maar ik heb veel aan jullie reacties gehad. Ik zag ff door de bomen het bos niet meer..en nu heb ik alles nog even goed kunnen overdenken. Het beloningsysteem ga ik iig zo snel mogelijk invoeren. Het was hier al eerder een succes en is ook duidelijk voor de kinderen. Ik denk ook dat het goed is om dit in samenwerking met school te doen. Het is een fijne school en ik heb ook nu al goed contact met de juffen. Dus ik weet zeker dat ze hier in mee zullen gaan. Maandag gelijk even overleggen dus. Gisterenmiddag en avond is rustig verlopen. Ik ben benieuwd hoe het vandaag zal gaan. Iig heb ik de tafel gedekt en gaan we zo lekker ovenbroodjes met een eitje erbij eten. De dag goed beginnen zeg maar. Vanmiddag wil ik wat met ze gaan ondernemen. Ik moet alleen nog even kijken wie op de baby kan passen. Waarschijnlijk mijn zusje of moeder. Morgen ga ik met ze naar het bos wat ze heel leuk vinden, dus dan hebben ze alvast iets om naar uit te kijken. Dames nogmaals bedankt! Ik heb echt mijn kracht weer een beetje hervonden en ga er weer voor!! Liefs Gwen
als het even niet met je kinderen lukt is het geen valen. Ik vind het valen als je niks onderneemt ! Dus met andere woorden vind ik het top dat je wel wat aan wil doen en er overna denkt! En.... je krijg er geen gebruiksaanwijzing bij. Ik loop met onze zoon van nog geen 2 bij de psycholoog en ik ben er zo blij mee...... ik liep al met hem vast met nog geen 2. We hebben geen opleiding gehad en het ene kind is het andere kind niet! Ik ben dolblij met de tips hoe ik het beste met hem om kon gaan. (als mijn zoon nee hoorde ging hij vreselijk harde kopstoten geven tegen de vloer en muur en schuifpui, ik hoorde het boven en paar keer per dag). En hij doet het nu niet meer, hij blijkt in zijn gedachten zoveel voor te lopen in verhouding met zijn spraak dat hij gefrusteerd was. Ja dat moet je maar net weten en ook maar net weten hoe je er mee om moet gaan. En zo hebben we allemaal wel eens hulp nodig! En gelukkig is die er! In vele vormen! gr brenda
Dit was bij ons thuis vroeger precies hetzelfde! Soms waren mijn broer en ik de hele dag strontvervelend maar o wee als pappa thuis kwam.. nu kan ik er stiekem wel om lachen maar ik snap mijn moeder zoveel beter nu ik zelf kinderen heb. Ik hoor haar nog zeggen, wacht maar tot je vader thuis komt! Dat was voor ons vaak al genoeg. (of het pedagogisch verantwoord is, dat even terzijde maar indruk maakte het iig wel)
nou we zijn door dat zinnetje altijd erg bang geweest voor mijn vader, want die moest het savonds opknappen. Mijn vader werkte veel en als we hem zagen kregen we straf. Dus achteraf gezien is dit niet verstandig geweest.