Bang voor GGZ...!

Pfff ja GGZ...vind het zo'n fabrieksinstantie.
Ik voelde me destijds echt een nummertje daar.
Jaren geleden liep ik rond met de gedachten dat ik het hier op deze aardkloof echt niet meer zag zitten. Was behoorlijk ver heen zeg maar. Op aandringen van mn ouders hulp gezocht...tja en dan kom je snel uit op GGZ. Ik met horden en stoten mn verhaal doen daar. Zegt dat mens na t gesprek doodleuk....volgende afspraak is over een maand, want ga eerst op vakantie....euhm hallo? Dan hang ik al ergens boven een trap ben ik bang. Wat een afknapper!! (snap goed dat ze het druk hebben...maarja)
Kwam via mn ex-schoonmoeder bij een psycholoog terecht, haar bellen en zij zei neem eigenlijk geen klanten meer aan, maar gezien de situatie wil ik je niet rond laten lopen. Kom morgen langs en als je het vannacht niet trekt..hier heb je mn privenummer...en bellen dan hoor!! Direct rustig en het gevoel dat ik serieus genomen werd...topwijf is het!
Helaas na geboorte van dochter pnd gehad, dus loop nu weer bij haar...maar ik ga echt nooit meer naar GGZ!
Dus ik persoonlijk zou zeggen ga naar een psycholoog.
Je mag toch zelf beslissen of je ergens anders heengaat? Lijkt mij?
En of ze boos worden? Tja das hun probleem, het gaat om jouw gezondheid en als jij niet het gevoel hebt daar vooruit te gaan, dan zou ik er niet langer blijven.

 

GGZ is echt een rotsinstantie! Mij wijsmaken dat ik borderline en PTSS heb,ga ik naar een andere psychologische instelling,is er helemaal niets van waar. Daar sta je dan met je etiketje wat je kreeg opgeplakt. Ik ben heel vaak niet op een afspraak komen opdagen,toen hadden ze vrij snel genoeg van me en hoefde niet meer te komen

Ik vind het trouwens zeer eng dat een instantie als de GGZ mensen zo kan beinvloeden dat ze praten over kindjes uit huis plaatsen etc. Niet dat dat op jou van toepassing is Isa Bo maar die verhalen heb ik gehoord in de omgeving.

 

Oh nog ff tipje...kijk even in je verzekeringspolis als je wel naar een psych gaat of deze eerstelijns is, anders moet je het zelf betalen en dat kan behoorlijk aantikken

 

Het zou wel heel triest zijn wanneer zij instanties inschakelen wanneer jij juist je best doet om iets van je leven te maken op een manier die voor jou het beste voelt.

 

Ik neem aan dat jij vrijwillig onder behandeling bent? Dan kun jij dus ook op elk moment dat je dat wilt, die behandeling stoppen. Het GGZ kan daar helemaal niets aan doen, enkel een melding doen bij bijvoorbeeld een Raad van Kinderbescherming, als ze denken dat je niet goed voor je kindje kunt zorgen, (maar dan moet het wel echt vrij ver gaan hoor, wil een instelling dat doen!). Maar ze kunnen jou niets verplichten als jij vrijwillig onder behandeling bent.
Of dat verstandig is, kan ik vanuit enkel jouw verhaal natuurlijk niet beoordelen, maar misschien is het goed om eens een second opinion daarover aan te vragen.
Laat je echter niet teveel aanpraten door anderen: als dit jou niet verder helpt, zoek je wat anders, waar je wel mee gebaat bent.

Ik ben als hulpverlener regelmatig niet zo best te spreken over GGZ, er gaat een hoop verloren door de massaliteit en het toch niet anders dan aanbods-gericht kunnen werken daardoor.
Ik zou denk ik eerder naar een zelfstandig gevestigd psycholoog gaan. Wel iemand die ervaring heeft met de problemen waar je mee kampt dan, want veel zelfstandig gevestigd psychologen hebben meer te maken met 'lichte' problematiek.

Mocht je er trouwens wat aan hebben: ik wil best even met je meedenken aan wat voor soort hulp je wat zou kunnen hebben, als je me via PB wat meer details zou geven. Misschien kan ik je een passend advies geven

 

och jee..

nou dat klinkt lekker, heb 2 dec mn eerste afspraak daar
word er nu wel een beetje bang van eerlijk gezegd

 

Mijn vriend zit er ook en die schoot in het begin ook geen ene hol op!!
Hij heeft er wat van gezegd en de behandelaar waar hij een afspraak mee moest maken dat heeft hij gewoon niet meer gedaan.
Nu gaat het wat beter.

De h.a wilde mij daar ook heen verwijzen maar ik ben niet gegaan. Ik heb geweigerd omdat ik al eens slechte ervaringen heb gehad met het GGZ...
Ik ben lekker naar PsyQ gegaan en denk dat ik daar beter op mn plek ben. Bij het GGZ luisteren ze helemaal nooit dat wat je zegt en wat je wil. Ze denken het daar allemaal wel te weten maar ze snappen daar helemaal niks van hoe of wat.
Als je aan geeft behoefte te hebben aan andere hulp dan zeggen ze dat zij wel weten wat goed is.

Meid ik zou gewoon overstappen hoe moeilijk dat ook misschien zal zijn. Neem anders iemand mee als je zelf niet mondig genoeg bent die je kan steunen zodra het wat moeilijk wordt!!

 

Hallo!

Na mijn bevalling ben ik vanwege een pnd ook bij het GGZ terechtgekomen. Ik leed al 2 maanden aan slapeloosheid vanwege mijn traumatische bevalling en nog een andere issue. Ik werd voorgesteld aan een mannelijke psychiater. Klikte al gelijk niet. Ik moest allemaal dingen over mijn bevalling gaan delen, en dit werkte gewoon niet met deze kerel. Hij schreef slaappillen en oxezepam voor. Lekker natuurlijk maar daar nam ik de problemen niet mee weg. Na 2 maanden ggz finaal ingestort op mijn werk en direct naar mijn huisarts gereden. Via haar ben ik bij een eerste lijns psycholoog terechtgekomen en samen met andere medicatie (ad) was ik binnen een maand weer opgeknapt. GGZ was woest incl die psychiater omdat ik "vreemd was gegaan". Mijn huisarts heeft nog ruzie met hem gehad omdat hij vond dat mijn huisarts geen medicatie op gebied van ad voor mocht schrijven. Kwam erop neer dat allen ggz hier verstand van had. Nou ben blij dat ik de stap heb genomen, samen met mijn huisarts om daar te vertrekken anders was ik na een jaar nog bezig geweest!

Als je je er niet prettig bij voelt, ga naar je huisarts en leg het voor. Wegwezen daar.

Sterkte, Kari

 

Zeg je toch gewoon je afspraak af en zeg je erbij dat je nog wel belt voor een nieuwe afspraak....klaar
Ze kunnen wel dreigen (nogmaals geeft dit weer het niveau aan hoe zij te werk gaan), maar op grond waarvan? Dat je kiest voor je gezondheid?
Nee allemaal grootspraak meid...niks van aantrekken en je eigen gevoel volgen, gaat om jouw eigen gezondheid. Jij beter in je vel, je kinderen ook.

 

ik vraag me af wat voor instanties ze willen inschakelen. ze praten je een schuldgevoel aan en dat lijkt me juist niet de bedoeling bij iemand die bezig is haar leven weer op de rit te krijgen.
Ik weet dat het makkelijk zeggen is maar probeer het toch te zeggen, je moet echt voor jezelf kiezen meid. Anders kun je misschien iemand meenemen naar het gesprek?

snap ook niet wat ze tegen hebben op de therapie die jij wil volgen. hebben ze dat ook uitgelegd?

Ik heb helaas ook geen goed woord over voor het ggz

 

Jij weet zeker dat je er alleen maar beter van zal worden als je die andere therapie gaat doen??
Misschien heeft GGZ het wel bij het rechte eind? Maar goed daar kom je alleen achter als je het probeert.
Dreigen ed slaat nergens op. Ik moet zeggen dat ik alleen maar positieve ervaringen heb met GGZ, dus ik zou wel op hun oordeel vertrouwen, maar dat is wellicht persoonlijk.

 

Is het wat om met je ha te bespreken? zodat je eventueel ook een andere kant op papier hebt van een profesional.
Aangeven dat dit dus totaal averechts werkt?

 

Wat een vreemde manier om met mensen om te gaan zeg! Ik zou er eerlijk gezegd een klacht over indienen. Ze horen jou niet bang te maken en te bedreigen, ze horen je te helpen!
Misschien kun je met je huisarts bespreken hoe je dit kan aanpakken?

 

Hee meid,

Wat een rotsituatie! Het gaat er eigenlijk allang niet meer om wat je wel of niet MAG doen (want je weet diep van binnen best dat je daar zo de deur uit kunt lopen), maar om het gevoel wat je hebt.

Ik ben zelf psychologe EN ervaringsdeskundige in de GGZ en je verhaal komt me niet helemaal onbekend voor. Toen ik jaren geleden startte met een dagbehandeling werd mij ook zo ongeveer opgedragen te stoppen met werken (avonden en weekenden). Het zou te veel zijn, ik was stom bezig, ik zou eraan onderdoor gaan etc etc.. Door mijn opleiding en karakter (ben mondig genoeg) wist ik dat het juist slecht zou zijn om mijn 'gezonde stuk' op te geven en heb ik ze allemaal een dikke vinger gegeven. Was nog ff spannend (eigenlijk mocht ik niet starten hierdoor) maar met lullen als Brugman heb ik ze overgehaald... is de beste beslissing uit mijn leven geweest.

Mijn advies is: maak dit bespreekbaar. Neem iemand mee naar het gesprek (als je vriendin de volgende keer niet kan, bel je gewoon af alsof je ziek bent en verplaats je naar een tijdstip dat ze wel kan) en geef aan wat je wensen en je angsten zijn. Als het jou lukt niet door te schieten in emotie, zullen zij ook rationeler reageren. En als je er niet uitkomt: you can always agree to disagree en als volwassen mensen uit elkaar gaan. Instanties hebben geen poot om op te staan zolang jij je keuzes rationeel kan beargumenteren en er niemand schade wordt aangedaan.

Qua vergoeding moet je wel even goed kijken op je zorgpolis... en zorg ervoor dat je eerst bent uitgeschreven bij de GGZ voor je iets anders start. Je mag namelijk maar bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg tegelijk ingeschreven staan... anders kan je verzekeraar moeilijk gaan doen.

Sorry voor t immens lange verhaal... als je vragen hebt of gewoon ff wilt kletsen mag je ook PB'en!!
Succes!!