Dank je we hebben eigenlijk alles al geprobeerd. maar dit is ongeveer hoe het is gegaan: Declan is met 37 weken en 3 dagen geboren na 3 minuten persen. Hij gedroeg zich alsof hij nog in de buik zat. Had totaal geen behoefte om te eten e.d. met 3 weken begon die behoefte een klein beetje te komen. Borstvoeding weigerde hij continu dus begonnen met fles. Dit is eventjes goed gegaan al dronk hij erg weinig. Veel krampjes en last dus over op hypoallergeen. Heeft niet geholpen, hij slikte gewoon teveel lucht in. Hij spuugde enorm veel echt hele golven. Er werd toen gedacht aan een pyloris stenose (vernauwing in de overgang van de maag naar de darm). Is uitgesloten dmv echografie. Na lang aandringen is er een ph metrie gedaan. Hieruit kwam naar voren dat hij een reflux heeft en een forse ook. Begonnen met medicatie maar inmiddels was hij al bang voor de fles. Hij koppelt dit namelijk aan pijn. Begonnen met cup feeding echt een ramp. Hij sloeg alles weg en weigerde eten. Toen met pipetjes gaan voeden. Dit ging redelijk. Toen hij 3 maanden was is zijn voeding ingedikt met rijstebloem ipv nutriton en kreeg hij alles met een lepeltje. Heel vermoeiend voor hem en voor ons maar hij at en dat telde. Tot het nieuwe van het lepeltje af was, toen begon hij ook dit te weigeren. Het heeft altijd al onwijs veel moeite gekost om de minimale hoeveelheden voeding erin te krijgen. Met 5 maanden zijn we begonnen met een bekertje. Dit gaat goed maar inmiddels ook niet meer interessant. Toen kwam het theeglas(je word invertief) is ook het nieuwe vanaf. Nu weigert hij dus echt alles. Maakt niet uit in welke vorm het word aangeboden. Heb wel een tuitbeker achtig iets van nuby met zo'n speen die redelijk hard is en waar ook voeding uit komt als hij erop kauwt. Hiermee krijg ik er hooguit 40cc in en ook dat is best een gevecht want hij kauwt veel liever op de zijkant van de fles(zolang er geen voeding uit komt is het goed). Hij krijgt heel veel fruit omdat dit soms nog redelijk gaat en dan krijgt hij in ieder geval vitamines en toch ook vocht binnen. Een nieuw papje werkt ook ongeveer een week en dan is het over. Afwisselen werkt ook niet meer en dat hebben we echt een tijd vol kunnen houden(elke week een ander papje). Ik probeer zoveel mogelijk vers fruit met melk te mengen en hem dit te geven. Soms trapt hij hier in, vaak niet. Het is dus eigenlijk altijd al een ramp geweest.. waren het maar tanden of iets maar niemand heeft een idee. Hij lijkt geen hongergevoel te hebben. Eten lijkt hij dus niet als een noodzakelijk iets te zien. Dat is echt zo moeilijk. Brood wilt hij ook niet. Hij kauwt erop, sopt het beleg eraf en spuugt het uit. Ik word er zo vreselijk moe van moet ik eerlijk zeggen. Heb ook echt dagen dat ik het eventjes niet meer zie zitten hoor..
Tjee meid, dat je hier moe van wordt kan ik me heel goed voorstellen! Dat je dan zegt van: stop er maar een sonde in, dan ben ik overal vanaf! Kan ik me ook goed voorstellen! Op een gegeven moment ben je gewoon hopeloos en weet je ook geen oplossing meer. Dat met pipetjes, spuitjes en als dat soort dingen ken ik wel van mijn zusje. Ze is verstandelijk gehandicapt (hersenbeschadiging doordat de placenta had los gelaten bij mijn moeder, waardoor mijn zusje zuurstof tekort heeft gehad en dood geboren is) en is tot een jaar of 2 helemaal geen goede eter geweest, nu eet ze als een beer hoor. Maar ik kan me voorstellen dat je als ouders zijnde op een gegeven moment gewoon op bent. Zeker nu je zelf zwanger bent van de 2e heb je je energie hard nodig! Pfff zit eens te denken wat je verder nog zou kunnen doen... Je had nu contact met een ander ziekenhuis toch?
@ Frummel, jouw verhaal komt op sommige punten erg overeen met wat een vriendin van mij heeft meegemaakt. Haar dochter wilde ook niet eten sinds de geboorte.....aan de borst was een ramp en ook flesjes hielpen niet. Idd ook met het lepeltje gewerkt en later met een rietje.. Na veel aandringen en onderzoeken gehad te hebben blijkt dat de kleine een slik-fobi / stik-angst heeft. De exacte naam weet ik even niet sorry...Het komt erop neer dat die kleine ook geen vloeibare dingen wilde eten/ drinken...puur uit angst om te stikken. Door middel van therapieen is ze inmiddels 3 jaar en gaat het naar omstandigheden goed. Vertrouw in ieder geval op je eigen gevoel! Het moeder-instinct is er niet voor niks. En vertrouw nooit op 1 arts! Sterkte en succes ermee!
Hey meiden, ik heb niet meer mee getypt nadat ik me voorgesteld heb, maar wel meegelezen. Frummel wat vervelend zeg van je zoontje! Ik hoop dat jullie er gauw achter komen wat er aan de hand is. Even ego, maar weet niet wat ik moet: ik heb sinds vanochtend pijn in mijn zij, de ene keer denk ik dat t mijn rug is dan zit het weer meer aan de voorkant... Als ik opsta vanuit zitten of liggen doet mijn hele baarmoeder zeer... Ik ben zo bang dat er wat mis is, maar wil ook niet overbezorgd zijn en weet niet wat ik moet doen. Ik verlies geen bloed oid... Deze pijn had ik de laatste cyclus voor dat ik zwanger werd ook. Toen had ik het vanaf de eisprong, ik was een paar dagen overtijd en werd toen alsnog 'ongesteld'. Ik ben daardoor zo bang dat het weer mis is.. Wat vinden jullie? Komt het jullie bekend voor? Ik hoop het niet natuurlijk...
in het andere ziekenhuis staat hij al op uitbehandelt helaas. @mumm: dat loop ik al tijden te roepen, dat hij bang is om het door te slikken. Met brood idem, hij vind het heerlijk maar doorslikken, ho maar. Tuitbeker, leuk en diksap is lekker tot het doorgeslikt moet worden. Maar in het ziekenhuis word je direct afgeschilderd als de overbezorgde moeder die spoken ziet. Er is zelfs al eens gezegd dat we maar naar een gezinspsycholoog toe moesten want wij zouden het probleem hebben veroorzaakt. Ik heb toen vriendelijk bedankt en ben opgestaan en weggelopen.. denk dat ik haar anders over haar bureau had getrokken! We hebben nooit iets gedwongen. Altijd leuk en rustig. Is de 1 gestressd dan neemt de ander het over ect..
Jeetje Frummel, wat een heftig verhaal! Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je helemaal "op" bent.
Hoever ben je nu Diem? Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar meid, er gaat zo enorm veel veranderen in je lichaam. Het kan van alles zijn. Van darmen tot bandenpijn! Vetrouw op je lichaam en probeer er juist een beetje van te genieten! Komt vast allemaal goed meid! Als je het echt niet vertrouwd kun je natuurlijk altijd de VK bellen!
Hey Belliebel bedankt voor je reactie, ik ben nu ruim 6 weken. Ik herken het absoluut niet van de eerste zwangerschap, maar kijk het nog wel even aan... Hopelijk is er niks aan de hand... Man wat een verhaal Frummel, ik kan me voorstellen dat je erg boos wordt als mensen aangeven dat het aan jullie zelf ligt! Als moeder weet je zelf het beste of er wat met je kind aan de hand is hoor!
CB zegt. Wij gaan niet verder als adviseren dit is iets voor het ziekenhuis, logopedie enz.. je word van het kastje naar de muur gestuurd en uiteindelijk zit je weer thuis met een kind wat niet eet, helaas.
Frummel: wat een ellende met Declan zeg Heb helaas ook geen antwoord voor je. Heb je al wel een osteopaat of homeopaat geprobeerd? zag dat er al weer augustus mama's zijn, dus onze maand klaar... gaat hard! morgen mijn contract tekenen voor onbep. tijd, nog 1 keer even een wijd shirt aan, hihi. vind het aan de ene kant wel erg dat ik het niet vertel, maar aande andere kant, ik werk er al 1,5 jaar.
als ik je verhaal lees denk ik toch wel dat een alternatieve arts je wel kan helpen, misschien heeft hij een geboorte trauma? heb je de nuby infafeeder wel eens geprobeerd? is een fles met een lepel er aan ipv een speen
@zonnebeertje; wat super dat je een vast contract krijgt! Snap het helemaal hoor dat je nog niks zegt, dat ben je ook absoluut niet verplicht.. Dus haal dat wijde shirt maar uit de kast en trek de alcoholvrije bubbels maar open
Diem, ik ben het met de anderen eens, zolang er geen bloedverlies is.... Je lichaam is gewoon helemaal in de war. 6 weken is al heel mooi! Ik heb ook dingen die anders zijn dan de vorige zwangerschap. Ik mis bijvoorbeeld de pijn in mijn borsten. Maar heb nu bruinverlies en dat had ik vorige keer absoluut niet.
he meiden, heb de afgelopen week wel meegelezen maar niet gereageerd....vanaf dinsdag al bloedverlies (rood dus) maar zonder krampen gelukkig. Vanmiddag een echo gehad en er zit wel een vruchtzakje in mijn bm dat is gemeten op 6w1d, wat ongeveer wel kan kloppen, alleen dus nog geen hartactiviteit. Volgens de gyn kan het beide kanten op gaan, maar voorlopig hou ik me hier even gedeisd totdat ik weet waar ik aan toe ben....
hallo dames, wat gaan jullie snel zeg. ik heb een beetje bij gelezen. ik voel me iedere dag anders, word er gek van. ik heb al 4 weken niet genoten van me maaltijd.erg jammer ik vind eten gewoon lekker maar nu bah @MVM ik had ook van week 6 t/m week 7 bruinverlies gehad. heb wel toen een echo gehad, hartje zien kloppen. maar bruin verlies kan ook heel onschuldig zijn hoor. hoop voor je dat het stopt, is misschien jou innestelingsbloed. @frummel heb je wel eens met een logopediste over gehad? misschien dat die je kan wel helpen. succens alle meiden.
zonnebeertje gefeliciteeerd!! Mielenl wat k*t zeg, sterkte meid! ik hoop dat er binnenkort een prachtig kloppend hartje is te zien! Sarahay: logopediste weet het ook niet meer, heeft al alles geprobeerd wat binnen haar macht ligt. Hij word nu doorverwezen naar het eetteam in rotterdam (dit is voor de echte probleem gevallen zeg maar) O zonnebeertje: hebben we toen al geprobeerd, deed niets behalve dat het veel geld koste