Hoeveel tijd maken jullie dan per dag vrij voor de hond? Ga je elke dag een eind met hem lopen? Of gewoon een aantal korte wandelingetjes? En is jullie hond altijd de hele dag in de woonkamer? Ik vind het zo vreselijk om de kids altijd onder de haren te hebben ondanks stofzuigen..
onze honden zijn de hele dag in de woonkamer eigenlijk overal stop ze niet in een hok of bench anders hebbe ze er niets aan om opgesloten te zitten elke dag stofzuigen neem ik voor lief want dat wist ik van tevoren.. elke dag gaan mijn honden er in de ochtend uit met de kleine erbij in de middag zonder de kleine en in de avond met het hele gezin dit zijn wandelingetjes tussen de 10 en 30 min.. als je tijd vrij kan maken voor je kind kan je ook tijd vrij maken voor de hond om aandacht te geven als de kleine op bed ligt of in de avond bijvoorbeeld.. hier worden ze bij het spelen met de kleine gewoon bijgetrokken zou niet weten waarom ze niet in de buurt mee kunnen spelen ben er toch zelf bij mocht er iets mis gaan...
ik zal de alleraller allerlaatste zijn die iemand aanbeveelt om een hond weg te doen, het doet mijzelf heel veel verdriet hoeveel deiren er weer opnieuw worden aangeboden omdat mensen er geen tijd meer voor hebben... maar, ik heb het gevoel hier dat het niet de enigste oorzaak is, je hebt er zo te lezen geen zin meer in, ik verwijt niks hoor, maar misschien is het voor het beestje zelf en dus niet voor jouw en je gezin, maar echt voor de hond beter om naar een ander gezin te gaan... ik snap best met een kind erbij dat het veel tijd en engerie vregt, maar aan de andere kant klinkt het als een excuus, tuurlijk ik heb met slecht weer ook geen zin, of als ik druk ben... maar tijd kan je er ALTIJD voor maken... plan de dag echt in misschien niet leuk maar wel praktisch..... en idd kan je de aandacht met de hond niet delen met de kinderen, ga naar buiten ga wandelen ofzo... regel een hondenuitlaatservice.. zodat de hond kan ravotten met andere honden voor bijv. 2 keer in de week... desnoods de buren met honden of ze een keer je hond mee kunnen nemen als je er zelf niet aan toekomt... en ga zo maar door
Onze hond is altijd in de woonkamer. En ja ik moet ook iedere dag stofzuigen en dweilen. Mijn kinderen zitten ook onder de haren af en toe. Jammer dan, van wat haren gaan ze niet dood hoor. Krijg het idee dat je nu aan het zoeken bent en de hond alleen maar als iets negatiefs ziet. Vind het echt sneu voor je hond. Denk je niet dat het hondje dit aanvoelt? Onze hond gaat 3 a 4 keer per dag uit.
oh ja en onze hond komt door zijn leeftijd ook niet meer goed door zijn vacht heen en moet ook 2x per dag stofzuigen tsja, dat weerhoud mij niet om met hem te spelen want dat doe ik dan juist voor ik ga stofzuigen 2 vliegen in 1 klap...
Tja honden verharen, katten ook. Ik stofzuig en dweil ook elke dag (stofzuigen 2x per dag) en soms zitten ze inderdaad onder de haren. Maar daar gaan ze niet dood van hoor... Onze hond is 7, ze krijgt 1 lange wandeling s'avonds en s'morgens en s'middags een korte (kwartier) en vind dit ook prima.
pfff alweer.. doe die hond maar gewoon weg ben je er vanaf! sjonge zeg, de vorige keer is er ook al tegen je gezegd dat een hond echt niet uren door het bos hoeft te lopen. Gewoon even met hem uit zodat hij zijn behoeftes kan doen is ook al goed. Verder eten en drinken geven, en hem rond laten lopen vind die ook al best hoor! Maar ja blijkbaar wil je weer hetzelfde horen..
Als het me allemaal niks zou kunnen schelen dan zou ik er geen topic over openen. Ik hou van mijn hond! Maar er zijn bepaalde dingen waar ik gewoon niet goed mee om kan gaan op het moment. Ik ben ook een echte dierenvriend en wil goed voor hem zijn. Maar het moet allemaal wel leuk blijven. Nu de kinderen er bij zijn gekomen kijk ik ineens heel anders tegen het uitharen aan. En ik weet niet waar het aan ligt, maar het beessie haart zo gigantisch. Het is echt niet normaal. Mijn vader schrok er laatst ook van. Als hij 1x door de kamer loopt dan laat hij een spoor van haar achter. En als de bel gaat is hij hysterisch. Al zoveel verschillende 'therapieen' geprobeerd, maar hij is zo wild en blij als er bezoek komt dat hij alle aandacht opeist. Ik word er zo gestresst van. Heb zelfs Martin Gaus al gevraagd wat we kunnen doen. Die zeggen, je moet je hond negeren. Dan houdt hij vanzelf op. Nou dan hebben we een maand gedaan. Maar ten eerste zaten alle mensen onder de haren en ten tweede heeft het negeren niets geholpen. Hij blijft maar springen en blaffen. En zo zijn er een heleboel dingen waar ik op het moment gewoon niet mee om kan gaan. En dat voelt de hond, dat zie ik. Het is dus eigenlijk een beetje alles bij elkaar. Maar dat betekent niet dat ik niet opensta voor echte oplossingen.....
En als jij je echt zo irriteerd aan je hond kan je hem inderdaad wel beter weg doen trouwens. Waarom een hond houden waar je geen plezier van hebt? Dat vind ik voor de hond het zieligste. Dan kan je hem beter naar iemand doen die er wel helemaal gelukkig mee is. Wat andere mensen ook zeggen, je moet zelf je keuze maken en ik denk dat de hond de sfeer ook wel echt meekrijgt.
Wat het haren betreft, misschien moet je eens naar de trimster gaan of bellen, die weten meestal wel raad met dat soort dingen, misschien moet die geschoren/geplukt/geknipt worden? Onze hond sprong ook veel tegen mensen op, maar bij ons werkte het negeren wel, maarja dat gaat niet van de een op het andere moment, een maand is ook wel erg kort, want een hond moet wel eerst door krijgen dat hij er niks mee bereikt. Wat je ook kan proberen is je hond te belonen als hij rustig is, dus ook als je bv 's avonds tv zit te kijken en hij ligt rustig op zijn kussen/mat/mand, heb dan te belonen met een snoepje/koekje/aai. Misschien kun je voordat je bezoek krijgt je hond even uit laten, zodat hij misschien iets rustiger is. Luistert hij verder wel goed of probeert de hond de baas te zijn?? Ik vind zelf, maar dat ik mijn mening, dat als je aan een hond begint, dat je hem dan ook tot aan zijn dood moet houden...
God, wat vreselijk veel veroordelende reacties zeg! Het is net of bepaalde mensen denken dat alles alleen maar gaat op de manier zoals het bij hen gaat ofzo. Ik ben zo iemand die een paar jaar geleden m'n hondje heeft afgestaan aan een superlief nieuw baasje. En dat is de beste keuze geweest voor zowel m'n hondje als voor ons. Voordat ik kinderen kreeg had ik niemand geloofd die mij zou vertellen dat ik me zou gaan ergeren aan m'n hond. Of dat m'n hond geen leuk hondje meer zou zijn omdat ie jaloers zou zijn op de kinderen. Ik vond ook dat hondjes voor het leven waren (al heb ik nóóit anderen veroordeeld zoals ik hier zie gebeuren :x) Maar sinds de meiden er waren ontpopte er opeens een superbezorgde moeder in mij, die er veel moeite mee had als m'n hondje m'n baby's likte (en dat deed ie constant) en ook een beetje bang was dat ie zou gaan bijten. Gevoelig als ie was, denk ik dat ie mijn veranderde gedrag héél goed heeft aangevoeld, al deed ik erg m'n best om er nog voor hem te zijn en hem zijn dagelijkse knuffels te geven. Van een vrolijk, blij en levendig hondje veranderde hij in een zielig hondje die niet meer wilde spelen en alleen maar zat te janken en voor mn voeten te lopen. Ik heb er alles aan gedaan om hier verandering in aan te brengen, zelfs een dure gedragstherapeut en alles over de vloer gehad, maar uiteindelijk kwam m'n oude hondje niet terug. Omdat ik een asiel niet over m'n hart kon verkrijgen ben ik via via op zoek gegaan naar een ander baasje, en mezelf de belofte gegeven dat hij pas weggaat als ik echt zéker weet dat ie goed terecht zou komen. En dat is gelukt! Een jonge meid met een hond, waar hij geweldig leuk mee kan spelen, ze woont naast een groot park waar hij veel mag rennen en spelen en is weer net zo gelukkig als voor ik mama werd. Eind goed al goed, wat sommige zeikerds hier er ook van vinden. TS. Het allerbelangrijkst is je hond. Wanneer jij hem niet genoeg meer kunt bieden en merk dat hij daardoor verandert lijkt het me niet meer dan logisch dat je op zoek gaat naar een plekje waar hij wel weer gelukkig en blij mag zijn
Moeilijk! Maar als ik in je schoenen stond, was het voor mij een makkie; ik zou 't beestje lekker bij me houden. Wij hebben 2 katten, een hond, een baby onderweg en het zoontje van mijn vriend woont hier de helft van de week. Maar van allemaal ken ik m'n hond het langst en hij heeft me door heel wat nare tijden heen geholpen, dus geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem ooit weg te doen. Nu is hij ook al 12 jaar, dus dat scheelt denk ik wel. Hij slaapt veel en loopt geen kilometers per dag meer. Maar hij wil nog wel zijn aandacht en kan soms ook lekker even klieren en aandacht vragen, ik neem 't hem niet kwalijk. Hij heeft zijn plekje hier binnen het gezin en hoort erbij. Ook al hebben we een drukke dag gehad, ook al zijn we ziek, we gaan gewoon op tijd met hem z'n rondes doen en hij krijgt altijd zijn eten en drinken en vaak nog heel wat extra's. Spelen doen we nog steeds, maar daar heeft meneer niet altijd meer zin in nu, en hij heeft meer plezier van een kauwbot of flostouw. Het is tenslotte een bejaarde. Als je zeker weet dat je je hond tekort doet in de huidige situatie, zou ik er toch heel voorzichtig aan gaan denken om hem/haar een beter thuis te geven, of in elk geval stappen ondernemen om het anders te doen. Niets is zo zielig als een verwaarloosde hond, ze worden schuw, loom en gaan zichzelf soms zelfs verwonden doordat ze zich vervelen. Natuurlijk weet je nooit vantevoren hoe het zal gaan als je een baby krijgt en ineens beseft dat die toch het grootste gedeelte van je tijd opslokt. Maar je hebt nog een partner (toch?) en je kunt de tijd die je doorbrengt met je kinderen net zo goed je hond er deels bij betrekken. Dat is volgens mij niet zo moeilijk, maar ik begrijp voor jou wel. Ik wens je in elk geval heel veel succes bij de keuze die je maakt.
Ook als dat betekent dat ie een minder goed leven heeft, dan bij een ander? Een vriendin van me heeft ook een hond en ze besteedt er sinds ze moeder is totaal geen aandacht meer aan. Heel zielig eigenlijk en dat beseft ze zelf ook wel, maar toch doet ze het niet. Alleen doordat haar man hem niet kan missen houden ze de hond, maar ik kan het echt niet aanzien.. vind het zo zielig, hoop echt dat ze hem nog eens een nieuw leven bieden bij een leuk baasje.
Kun je misschien ook een paar positieve dingen opnoemen over je hond? Ik denk ook wel eens, goh ga een eind fietsen heb geen zin in je/jullie, maar dat is toch bij alles????heb ik ook wel eens bij man en kind...........maar dat gaat ook weer over en dan ga je gewoon weer verder niet opgeven als het minder gaat, het komt vanzelf weer goed En sta open voor veranderingen, probeer je niet aan het oude vast te houden. liefs es
Normaal laat ik dit soort topics links liggen, ik wordt er namelijk erg verdrietig van, maar in dit geval moet ik ff reageren ... Misschien verhaart je beestje zo omdat hij voelt dat je gestressed hierover bent? Mijn hond verhaart altijd meer als er iets is wat hij niet fijn vindt. Ze voelen dat haarfijn D) aan altijd Daarnaast vindt ik het sneu voor het diertje en idd, als dit al het zoveelste topic is wat je moet doen met je hond, in hemelsnaam hak een knoop door en doe er wat mee. En als de keuze is, hij blijft, dan ook echt zorgen dat je ervoor gaat en niet over 3 maanden weer op hetzelfde punt zitten. En als de keuze is, hij moet weg, dan ook zoeken naar een goed baasje. Hier heeft niemand wat aan en zeker je hond niet.
wij hebben een klein hondje en een poes mijn hondje heb ik al vanaf 2006 en de poes vanaf 2008. Toen in april wou mijn man een hond erbij een engelse stafford ik wou dit absoluut niet omdat ik van te voren wist wie er voor zou moeten opdraaien...ik dus, dus hij is blijven zeuren en jah ik doe alles ik neem hem mee naar de zaak enz enz uiteindelijk zei ik je zoek het maar uit met je hond. dat gezegt is die gelijk op internet gaan zoeken en in juni kregen wij een pup, het ging goed hij nam hem elke dag mee naar de zaak dus dan was hij gelijk s´ochtends uitgeweest (hij loopt naar de zaak is dichtbij) en ook als hij terug kwam ging een tijdje goed, totdat mijn man een zaak erbij kreeg en de hond niet meer kon mee nemen. ik was daar dus absoluut niet blij mee want ga jij maar is lopen met een sterke engelse stafford nog een hondje en een buggy dat gaat dus niet he. maar ik wou die hond zoizo al niet dus ik was er helemaal klaar mee we haden alleen nog maar ruzie over de hond. omdat de hond alles vernielde wat los en vast zat de katten mand de mand van me andere hondje ze eigen mand zelf een oude slaapzak waar hij later op lag, het hondehok wat buiten staat zijn de stukken eruit gevreten vanuit de buitendeur de stukken eruit alle voerbakken kapot gevreten helemaal gek werdt ik ervan aangezien ik heel zuinig en netjes ben op me spullen en er absoluut niet tegen kan dat dat wordt vernield niet door een mens en ook niet door een dier ook ben ik nogal schoonmakerig aangeld dus hou absoluut niet van troep en viesigheid (heb dit heel erg beetje dwangmatig zeg maar) Dus wou de hond ook absoluut niet meer binnen hebben dus ging hij in de tuin en snachts in de schuur, Ik vond dit zelf wel heel erg maar ik kon er echt niet meer tegen en mijn man deed net of die gek was en elke x zeggen van als mijn hond eruit moet gaat die van jou ook heel kinderachtig zeg maar terwijl hij alle dieren zelf heeft aangehaald hoe gek ik heb hem er zelfs uit gegooit met ze hond haha toen was hij s´avonds weer terug en toen ging de hond dus in de tuin en schuur. maar ik vond dit zo zielig dat ik elke x zei zoek een andere baas voor hem die wel tijd heeft en toen werdt het snacht kouder toen vond ik het helemaal zielig dus hekje voor de keuken en alleen daar snachts en overdag als het regende deed ik hem ook naar binnen. toen zei me schoonvader als je hem weg wilt doen geef hem dan aan mij maar me man was eigenwijs en wou dat niet grrr en uiteindelijk naar weken zit de hond dan toch bij mijn schoonouders. Hij is daar lekker binnen ligt naast me schoonvader op de bank zit bij me schoonmoeder op schoot haha en heeft nog niks vernield gewoon omdat ie nu alle aandacht krijgt wie die verdienten vooral ze energie kwijt kan dat hebben deze honden heel hard nodig elke avond gaat me zwagertje een heel stuk lopen met hem en s´ochtends en s´middags me schoonvader en moeder. Dus hij heeft nu echt een beter leven! en ben blij dat hij daar nu is we zien hem nog zo´n 3 x per week dus dat is wel fijn voor me man. mijn andere hondje is een hele makelijke als ik zoals vandaag omdat mijn zoontje ziek in bed ligt hem niet kan uitlaten doe hem dus ff snel achter in de tuin nu moet wel ,vind ie niet erg heeft ook niet zo veel energie haha en op dit moment ligt hij hier samen met de poes bij mij boven in de computerkamer dus die heeft aandacht zat en dit hondje of poesie gaat hier ook nooit meer weg maar wil absoluut geen hond er meer bij dat weet ik wel! en ik vind dus ook als je je hond een beter tehuis bij een ander kunt geven moet je dat doen want een beesie is het niet waard om verwaarloosd te worden daar hebben ze niet om gevraagt en als het je zelf niet meer lukt om hem te verzorgen of de aandacht te geven die het beesie nodig heeft om welke reden dan ook dat je een ander tehuis moet zoeken voor hem.
Caithlin79: Ik ben het helemaal met jou eens!!! Een tijdje geleden twijfelde ik ook over onze hond, gelukkig kreeg ik (meestal) positieve berichten en tips waardoor we de hond hebben gehouden. Maar ik kan het me zeker voorstellen!! Opmerkingen als "daar had je eerder aan moeten denken" en "waarom ben je aan een hond begonnen" zijn doelloos. Want als je toen wist wat je nu weet had je het natuurlijk niet gedaan. Meid, slaap er een nachtje over en als je morgen nog zo denkt zoek maar een lief baasje voor de hond. Succes!
Ik denk dat hier niemand voor je kan bepalen wat je moet doen.. zeg de positieve en negatieve punten op papier, denk er even over en maak je keuze die voor iedereen het beste zal zijn.