In een ander topic werd mij een vraag gesteld die hier wil beantwoorden omdat ik niet helemaal off-topic in iemand anders haar topic. @Gwen, meid ik snap bijvoorbeeld ook niet waarom jij zo met je laat sollen. Je vriend is vreemd gegaan. Komt en gaat maar wanneer het hem uitkomt, draagt geen zorg voor jullie kinderen. Hoe kun je zo leven?Ik denk dat het in de jaren zo is gegroeid is dit voor jou het ideaal beeld van een relatie? Nee absoluut niet Wat voor voorbeeld geef je je kinderen zo? Helaas het verkeerde Denk je nooit eens, verdorie ik verdien toch zoveel beter? Heel vaak Wat heb je aan een vent zoals de jouwe? Helemaal niets De rollen zijn zo toch ver van eerlijk verdeeld? Zeker weten Of hebben jullie een soort van vrije relatie ofzo? Nee Vast niet...aangezien je het niet wilt weten als hij vreemd gaat. Meid ik bedoel het echt niet verkeerd...maar heb de laatste tijd verschillende berichten in verschillende topics van je gelezen. En maak me een beetje bezorgt, ik kan me gewoon niet voorstellen dat je zo gelukkig bent. Ik ben idd niet gelukkig met deze man nee. 'Vroeger' droomde ik altijd al dat ik moeder wilde worden. Met een man zou trouwen in een prinsessenjurk en dan huisje- boompje-beestje gelukkig zijn. En dan lekker burgelijk met de kids op zondag naar opa en oma. Moeder ben ik idd geworden.. Maar trouwen zal met deze man nooit gebeuren en het huisje-boompje-beestje verhaal vorm ik alleen met mijn kinderen want we wonen niet eens samen. Op zondag naar opa en oma? mijn vriend is niet welkom bij mijn familie. Tja waarom leef ik zo, dat heb ik mezelf al zo vaak afgevraagd. De reden waarom ik niks over zijn ontrouw zou willen horen, is dat ik, ondanks dat ik stuk zou gaan van verdriet, ik toch niet bij hem weg zou kunnen gaan. Dus ik leef in mijn schijnwereld als een soort van zelfbescherming..ofzo..
Lijkt me heel moeilijk, ik zou zo niet kunnen leven maar iedereen is anders. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en vind het knap dat je zo open en eerlijk bent hier!
Jeetje, heftig zeg. Lijkt me niet fijn om zo te moeten leven. Als je er al jaren in zit, is het moeilijk voor te stellen hieruit te stappen. Maar je weet vast ook dat het anders kan? Heb je ooit een andere relatie gehad waar het wel goed zat? Ik zou het in ieder geval niet kunnen, ook niet als voorbeeld voor mijn meiden, maar ik kan het niet vergelijken, want op al deze punten herken ik niets van mijn relatie. Veel sterkte en wijsheid toe gewenst!
Soms als ik weer eens de moed heb verzameld om hem de deur te wijzen, dan schrijf ik gedichten. Hier 3 voorbeelden Dag mijn allerliefste, tot nooit weer ziens Nooit hou je een deur voor mij open, als ik graag eens bloemen wil, zal ik ze toch echt zelf moeten kopen. Met een kus heb je mij nog nooit begroet, en zelfs als je al hallo zegt, is dat alleen maar omdat het zo moet. En hoewel ik je nu al jaren ken, krijg ik nooit eens een cadeautje, Nee.. zelfs niet als ik jarig ben. Genegenheid dat woord ken je niet, je zal me dan ook nooit troosten, al heb ik nog zo'n groot verdriet. Over alles wat ik zeg ben jij negatief, al zou ik de wereld voor je dragen, dan nog vind je mij gewoon niet lief. Liefde verwar jij iedere keer met s.x, maar ik kan niet meer, mijn allerliefste, en daarom ben jij nu voortaan mij ex. 15-09-09 Waarom stoot deze ezel zich al jarenlang aan dezelfde steen, waarom ben ik na jarenlang samen zijn eigenlijk allang alleen? Waarom help ik jou terwijl ik zelf eigenlijk hulpbehoevend ben, waarom geloof ik nog steeds in jou terwijl ik je wel beter ken? Waarom blijf ik maar geven ookal krijg ik nooit eens wat terug, Waarom vergeef en vergeet ik altijd alles weer zo vlug? Misschien dat ik gewoon wel heel dom ben, misschien dat ik je dan toch niet zo goed ken. Misschien komt het door alles wat ik met jou heb meegemaakt, misschien ben ik al mijn principes wel gewoon kwijt geraakt. Wie goed doet, die goed ontmoet, wie van een foute man houdt, wordt daarvoor levenslang beboet!! God geef me toch de kracht om weg te gaan, dat ik wanneer voor mezelf kies, de wetenschap heb dat u achter mij zal staan. God help mij de juiste keuzes te maken, geef me alsjeblieft de wijsheid, om mijn eigen grenzen te bewaken. Zodat ik kan zijn wie ik werkelijk ben, mijn eigen ik, die ik alleen nog maar van binnen ken. 　 Nooit meer Mijn hart schreeuwt, huilt en bloedt, soms lijkt het zelfs heel even, alsof die het gewoon even niet meer doet. Waarom doet dit toch zo vreselijk veel pijn, ik weet tenslotte als geen ander, dat ik met jou nooit gelukkig zal zijn. Ik heb je zo vaak alles vergeven, maar dit doet teveel pijn, dit vergeef ik je nooit van je leven. Helemaal door wat je daarna tegen mij zei, toen eindelijk na al die jaren, toen eindelijk (goddank) knapte er iets in mij. Ik heb me heel mijn leven nog nooit zo laag gevoeld, en kom nou niet met stomme excuses, want ik weet heel zeker dat je het echt zo hebt bedoeld. Jij hebt me gemaakt tot de persoon die ik nu ben, soms voel ik me van mezelf zo vervreemd, dat ik mezelf niet eens meer herken. Nu kan ik dan eindelijk weer mezelf zijn, het voelt nog heel raar en onzeker, maar ergens voelt het toch vooral erg fijn. Telkens weer herhaal ik jouw woorden in mijn hoofd, zodat ik me goed blijf herinneren, wat ik aan mezelf heb beloofd. Nooit meer.. Maar altijd neem ik hem weer terug, sukkel die ik ben. Soms denk ik weleens dat het mijn schuld is dat hij zo is, want elke grens die hij overschreidt..verleg ik weer.
Maar als je niet gelukkig bent, waarom ga je dan niet weg..? Je leeft maar 1 keer en geluk creeer jezelf... Zonde om je leven weg te gooien voor een man die geen enkel respect voor jou heeft.. Wie weet kom je in de toekomst ooit wel een man tegen die jou op handen draagt en dan denk je bij jezelf had ik dit maar eerder gedaan... Sorry dat ik het zeg, maar je hebt geen zelfrespect.. Want een vrouw die dat wel heeft zou dit denk ik niet zo snel pikken.. Sterkte.. Zou niet in jou schoenen willen en kunnen staan...
Meid...dit is precies wat ik al vermoedde. Ik vind het zo vreselijk om te zien hoe zulke mannen vrouwen zoals jou misbruiken en in hun macht hebben. Hij kan doen en laten wat hij wil.....maar wat nou als jij vreemd zou gaan? zou hij dat pikken? Zou kappen met hem, jou leven niet veel makkelijker maken? Je denkt dat je van hem houdt, maar je houdt alleen van het kleine beetje aandacht dat hij jou geeft, van het sprankje hoop. Maar ik geloof niet dat jij houdt van de man wie hij is. Ik stuur je even een pbtje.
Tja waarom ga ik niet bij hem weg, dat begrijp ik zelf ook niet. En je hoeft geen sorry te zeggen hoor, je hebt gelijk mijn zelfrespect is in de loop der jaren ergens verloren gegaan. De laatste tijd denk ik steeds meer aan hoe het zou zijn met een man die wel met mij zou willen leven, zoals ik dat ik dat graag zou willen. En ik kan me voorstellen dat je niet in mijn schoen wil staan. Dat wil ik zelf niet eens. En ik vraag me ook hoelang ik dat nog kan.
Bedankt voor je reactie. Ik ben zo open en eerlijk omdat het misschien wel een eye-opener is voor iemand die dit leest en eigenlijk ook in een verkeerde relatie zit. Maar daar niet over praat. Ook ben ik wel benieuwd hoe andere vrouwen over mijn situatie denken. Misschien geeft het mij wel de kracht die ik nodig heb om hier uit te stappen.
Denk dat je eerste stap hiernaar al gemaakt is. Erkenning dat het niet goed zit.. Nu de volgende stap en hem gewoon lekker laten stikken!
Ik weet heel goed dat het ook anders kan. Voorbeelden genoeg in mijn omgeving. En ik heb mijn vriend op mijn 17e leren kennen. En de 'relaties' daarvoor stelden eigenlijk niet zoveel voor. Dus mijn enige echte en langdurige(12jr) relatie is deze.
wat ik denk.. Meid je bent nog jong! wat doe je jezelf en je kindjes aan. je moet het toch alleen doen waarom dan niet helemaal alleen met de mogelijkheid op een lieve man!? Ik hoop werkelijk dat je de kracht kan vinden om hier een punt achter te zetten (en ik ben normaal sterk voor redden wat er te redden valt...) sterkte meid!
Helpt het je als ik zeg dat ik in een soort gelijke situatie heb gezeten En nu gelukkig in de omgekeerde wereld een man die wel voor me zorgt en me met respect behandeld!! Stap alleen verder was heel moeilijk, maar toen ik eindelijk alles op rit had was er echt een last van me af Heb je hulp nodig stuur even een pb.
Wat erg voor je dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt. misschien kun je hiervoor hulp krijgen? en dan vind je misschen wel de kracht ervoor? Heel eerlijk gezegd vind ik dat je het aan je kinderen verplicht bent om bij hem weg te gaan. wat een slechte situatie zo.... als je een dochter hebt zal die waarschijnlijk je voorbeeld volgen en ook zo'n mannen opzoeken later. (zou echt een nachtmerrie voor mij zijn . mijn dochter bij zo'n eikel zien)je zoon zal zijn voorbeeld waarschijnlijk volgen en vrouwen precies hetzelfde behandelen....wegwezen dus. Ik zou ALTIJD mijn kinderen hierin voorop stellen! echt erg voor kinderen om te zien hoe hun moeder kruipt voor hun vader. Sorry als ik hard overkom, maar ik ben van mening dat als je het niet voor jezelf kunt, dat je het ten minste wel voor je kinderen moet doen. ze horen en zien alles, ook al denk je van niet.
De therapeut in mij wil heeeeeeel hard aan je rammelen en roept: Ga alsjeblieft in therapie! Doe dat gewoon eerst, als je jezelf terugvindt, vind je ook dat stukje weer terug waardoor je WEL zonder hem kunt, sterker nog: zonder hem WILT! Hoe langer je in deze situatie zit, hoe moeilijker het wordt om eruit te gaan stappen. Maar misschien is dit een argument: als jij een zoontje hebt, leer je hem hiermee dat dit dus de manier is om met vrouwen om te gaan en zal hij grote kans lopen, (ook als jij hem vertelt dat het anders moet) dat hij zich net zo gaat gedragen naar vrouwe later... We leren immers vooral van wat we zien, niet van wat anderen ons vertellen... En als jij een dochtertje hebt, loop je dus een enorm risico dat zij later zich precies zo door mannen zal gaan laten behandelen. Als je het dan voor jezelf niet kunt, doe het dan alsjeblieft voor je kids! Ga weg! (Of eigenlijk: andere sloten op de deuren en hem nooit meer binnen laten).
Het komt wel hoor Gwen dat moment dat je helemaal klaar mee bent geloof me , je moet gewoon stukje zelfstandigheid,zekerder,en sterker opbouwen het is voor veel mensen wel makkelijk te zeggen ga weg , ik zou meteen weg gaan ,maar als je niet anders kent,weet en afhankelijk bent ,is dat gewoon moelijk maar dat moment komt opgegeven moment dat je sterker voelt en de beslissing gaat nemen om weg te gaan dat doe je , hellas veel vrouwen hoor onderschat het niet ,niet zo snel en makkelijk ,voor een andere is het makkelijk praten als je zelf niet mee maakt ik zeg uit ervaring , opgegeven moment is liefde dood , zelfrespect weg,zelf vertrouwen weg ,moed en alle je dromen en fantasieen weg ,leef je als een zombie zonder gevoel ,je leeft zoals hij leeft zoals hij het wilt , en maak je zelf wijs dat het gewoon zo hoort , dat je lot is en dat je toch niks beter verdient en krijgt en toch komt dat moment wel,dat je sterk genoeg voelt ,dat moet rijpen heeft tijd nodig maar het komt wel dan pas denk je jeetje waarom heb ik zo lang geleden dat niet gedacht,,maar dat komt niet , je was er niet rijp genoeg om z'n beslissing te nemen beste Gewn , het komt wel , je ziet nu al dat het zo niet hoort ,je bent misschien al jaren bezig in je hoofd om hoofdstuk voorzichttig af te sluiten , eerst doe je dat door alles te negeren ,daarna doe je het door als een zombie te voelen en lopen ,,,maar er komt een moment dat je denkt ,NU moet er iets gebeuren en klinkt misschien ook hard , maar zoals je zo leeft , heb je zelf ook schuld aan , je hebt ook zo laten gaan , je hebt het ook vergeeft,je hebt het snel geaccepteerd ,,dat voelde ik teminste en weetje wat het gekke is , wanneer je zo sterk staat om hem uit je leven te bannen , dan wordt hij vreselijk wanhopig ,want je was je einge die alles van hem pikte , hoe snel krijg hij weer zo iemand dat voeld HIJ zich het zelfde wat je alle de jaren hebt gevoeld ,hij voelt zich afhankelijk van jou ,hij wil jou niet kwijt ,hij zal kapot gaan van verdriet , dat allemaal pas als je voor hem onbreikbaar bent , want zolang je leeft , vergeeft en kans geeft , zal hij nooit schuldig voelen hoe hij jou behandeld heeft ,,hij zal dan huilen en zich kapot verdrietig voelen wanneer hij een sterke vrouw ziet en beloofd om alles goed te maken ,maar dan is het te laat , jou liefde is allang dood heel veel sterkte beste gwen ,het komt wel meid
Ik heb het zelf ook meegemaakt met mijn ex... Ik ben pas tot inkeer gekomen toen ik via msn met een andere ex van mij praatte. Die gesprekken gaven mij moed, hij gaf mij hoop. De hoop die mijn ex mij al lang had afgepakt. En jammer genoeg gaat het vaak zo. Pas als een ander je de liefde kan en wilt geven (al is het maar via gesprekken) wat je zo ernstig nodig hebt kan je de stap maken om weg te gaan. Ik wil je sterkte wensen...
Meid, als je zelf weet dat het niet goed is, waarom ga je dan verder? Je bent zoveel meer waard! Je verdient alle geluk en liefde van de wereld!
een hele dikke knuffel meid!! en inderdaad.. de eerste stap is gezet! nu je klaar maken voor de volgende stap.. want je bent veel meer waard dan deze man (sorry dat ik het zo hard over je vriend zeg, want ik ken hem niet eens) maar ik weet dat er ergens een lieve zorgzame man op je zit te wachten en ik hoop dat je hem tegen gaat komen en dat je dan inderdaad je droom van vroeger kan waar maken en dan kan trouwen in een mooie prinsessenjurk en huisje boompje beestje krijgt.. sterkte meid en als je een uitlaatklep wilt.. stuur maar een pb! weet niet waar je woont anders ben je hier ook welkom voor de koffie!!
pino , het hoeft niet hoor dat je ogen pas open gaan als een andere je liefde geeft mij ogen werden open door gewone andere vrouwen hoorde praten van een andere vrouwen horen hoe vreselijk ze behandeld werden , toen dacht ik , heyyy ik vind dat wel vreselijk onmenselijk wat erg zeg en toen maar zo leef ik ook net of je opeens dood geschrokken bent hoe je jaren hebt geleefd bij een andere zie je vaak sneller dat het zo niet hoort ,dat iets niet klopt dan bij jezelf ,maar als je zelf kan verplaatsen en je vriend ook dan pas denk je jeetje maar we leven ook ,zo erg de schrik is dan zo groot dan je opeens sterk, wijs en krachttig vrouwe wordt,,daarom zeg ik , het komt wel hoor de moment dat je klaar mee bent gwen wat kiwi zegt kan waar zijn dat ergens anders iemand anders op je wacht je, je goed behandeld .maar droom er maar niet te veel van , want je moet het niet pikken omdat je zo niet leeft , ik geloof nu dat ik liever hele leven allen ben ,dan met z'n iemand ,zo een leven weer mee maak
Hee meid, Heb je verhaal met veel herkenning gelezen. Nee, ik zit (gelukkig) zelf absoluut niet in deze situatie. Maar een persoon dichtbij wel. Ook ik vind, al klinkt het misschien hard, dat je verplicht bent aan je kinderen om bij deze man weg te gaan. De relatie die jullie NU hebben heeft zóveel invloed op je kinderen later! Ze groeien niet op in een gezin waarin er sprake is van wederzijds respect...hoe moeten zij dat later dan weten hoe het wel moet? Dan is het nog altijd beter om op te groeien in een gezin zonder vader die er constant is maar wel met een moeder die gelukkig is en "sterk" is. En wie weet wat voor fijne man en vaderfiguur voor je kinderen je later nog leert kennen. Lieve meid, kies voor jezelf, maar kies vooral voor je kids! Ik hoop dat je me niet te hard vind, maar ik kan er echt niet tegen als ik vrouwen zie die slachtoffer zijn van zo'n man...en zichzelf ook de slachtoffer-rol blijven toebedienen. Ook dit klinkt niet aardig, maar eigenlijk doe je dat wel. Je laat het steeds weer gebeuren en je man gaat maar door omdat ie weet dat ie toch alles kan maken. Het wordt tijd dat je uit de slachtoffer-rol stapt en de vechterspositie inneemt... Sterkte!