Hi, We hebben ne 3 dagen achter elkaar zo rond de middag begin avond een huilend moppie in bed. Overdag is er niets aan de hand. Ze heeft nu 3 dagen niet gepoept, normaal elke of om de dag. Maar als ze daar last van heeft zou dat toch ook gewoon overdag moeten zijn? Als we haar uit bed halen is er niets meer aan de hand. Ik blijf dan wel op haar kamer en zit dan even met haar in de stoel. Dan is het gelijk over. Ze huilt met van die uithalen, soms hoor je haar extra kracht zetten. Ook boos is ze. Krijst alsof ze haar zin niet krijgt. Echt met tranen heeft ze ook niet. Kunnen ze dat nu al doen huilen om aandacht of zou het wat anders kunnen zijn....? Ik heb zon hoofdpijn en vind het zo zielig en voel me er gewoon slecht onder dat ik haar laat liggen.... Maar ik ben ook bang dat ze ons uitprobeert, maar is ze daar niet wat te jong voor?
Nee dat kan niet. De hersentjes zijn nog niet zo ontwikkeld dat ze dat kunnen. De enige manier waarop een baby kan communiceren is dmv huilen, waarom zou je dat willen negeren? Edit: Waarom moet er iets aantoonbaar lichamelijks aan de hand zijn voordat je haar huilen serieus neemt? Is het huilen om contact met haar moeder, of aandacht minder erg dan? Sorry, misschien snap ik je verkeerd.
Nee, huilen om aandacht (om uit te proberen/zin te krijgen) kan een kind op deze leeftijd nog niet. En dat het enkel 's avonds is, zie je wel vaker bij ziek(ig)e kindjes: dan zijn ze veel moe-er dan bij de slaapjes overdag, is het donker, (dus geen afleiding om om je heen te kijken). En het kan natuurlijk op bepaalde momenten van de dag gewoon erger zijn. Dus lekker bij je nemen en troosten, lekker samen op bed gaan liggen, kun je allebei slapen
Ik ben het ook met mijn voorgangers eens. Ik vind het trouwens altijd zo 'achterdochtig' klinken. Net alsof kindjes eropuit zijn om ons te manipuleren en te bespelen. Tot zover het idee dat er niets zo onschuldig is als een kindje...
Misschien heeft ze gewoon een fase dat ze wat meer behoefte aan jou heeft. Dat heeft Sil bij vlagen ook heel erg gehad. En dan soms maar een uurtje per dag, maar dan moest ik het niet in mijn hoofd halen hem op bed te leggen, want dat was dan brullen! Sil is nu ruim een jaar, en nu merken we dat hij ons af en toe uitprobeert met huilen op bed, maar dat is echt pas sinds kort. Naar mijn mening is het dus zo dat ze pas vanaf een jaar ofzo die verbanden beginnen te leggen Tot zijn eerste verjaardag was huilen eigenlijk altijd een reden voor mij om hem te troosten en daar voelde ik me het beste bij (en Sil volgens mij ook, haha)
luid en duidelijk dames. Tsja soms weet je het gewoon even niet meer en dan ben ik meer aan het denken dan met mijn gevoel aan het luisteren.Ze is de laatste 1,5 ziwk geweest buikgriep en snotverkouden,knalrode wangen van de doorkomende tanden waarschijnlijk. Dus denk dat ik het daardooor de hele tijd probeerde te verklaren op pijntjes e.d. En de verminderde nachtrust e.d. Mijn vriend zei dat ze klonk alsof ze zich aanstelde en ik vind het dan wel moeilijk om naar mijn gevoel te luisteren en mijn eigen gang te gaan met haar. Anyway bedankt voor jullie snelle reacties!! Dat sterkt mij wel weer!
Mooi uitspraak en sluit ik mij volledig bij aan! Ik moet gewoon veel meer naar mijn gevoel luisteren!!!! Ik moet eerlijk bekennen dat ik sommige reacties best moeilijk vind. Het heeft mij het gevoel gegeven dat ik de afgelopen dagen gewoon dom bezig ben geweest met mijn kleine meisje! Ze heeft gewoon liefde nodig, that's it!. Voel me er zo lullig door. En inderdaad, ik weet even niet wie het hier zei, maar huilen hoeft natuurlijk niet alleen maar door lichamelijke ongemakken te zijn.
Je hoeft je niet lullig te voelen omdat je even niet weet wat er is. Dat heeft iedereen wel eens gehad denk ik. En achteraf denk je: oh was dat het! Had ik het maar eerder geweten. Het is gewoon af en toe moeilijk met zo'n kleintje. Lekker naar je gevoel luisteren, want je gevoel is uiteindelijk je beste raadgever (althans dat is mijn ervaring). Over huilen om aandacht: ik denk dat het hier rond de 10/11 maanden begon.
ik wil ook nog even toevoegen dat ik altijd mijn zoontje getroost heb en nooit heb laten huilen, nu nog steeds niet. (hij is anderhalf) veel mensen zijn bang dat ze dan zo'n aandachttrekker worden, maar denk dat het juist andersom is. mijn zoontje huilt amper en is nu een super lief en makkelijk ventje dat nooit om aandacht "zeurt". echt, je geeft je kindje een veilig gevoel dat je er altijd voor hem bent, daar ga je later profijt van hebben. althans dat denk ik.
@ Madelon: mijn berichtje kan klinken alsof ik mijn zoontje laat huilen, maar dat doe ik ook niet, hoor! Alleen soms 's avonds merken we dat hij vooral probeert of we 'm uit bed halen, dus dan wacht ik wat langer voordat ik ga kijken. Maar ik ben ook wel van het troosten, hoor Hij huilt nog steeds zelden voor de aandacht.
Dacht ik al, maar ook voor anderen... Voor de duidelijkheid Kan hier soms geen kwaad om iets een beetje toe te lichten, is mijn ervaring, haha!