halloo allemaal, ik ben nu zwanger en ik ben 20 en me vriend is 18 jaar. en ik ben 1 maand zwanger nu en ik ben er gister achter gekomen. en ik zit in een groot probleem ik weet nu niet wat ik moet doen ik heb het er met mijn ouders en me vriend er over gehad dat het leuk is om een kind te nemen maar er komt veel bij kijken ik zit nog op school en mijn vriend ook hij heeft een bijbaan en ik ben nog aan het kijken voor een bijbaantje en ik weet niet of ik het wel of niet moet houden en ik heb al is eerder een abortus gedaan.
Hoi Stefanie, Ik verplaats je topic naar zwangerschap, dat ten eerste. Daarnaast: Als je al eens eerder een abortus hebt laten doen, wat mij heeeeeeeeel moeilijk lijkt, hoe kon het je dan nog een keer overkomen? Een kindje nemen is wel leuk, schrijf je, maar ik denk niet dat dit de juiste manier is om het te benaderen. Het is een flinke verantwoordelijkheid. Het lijkt me in jouw situatie heel erg goed om eens proffesionele hulp te zoeken en bijv. (als dit achter de rug is) te zorgen voor een goede anticonceptie. Steeds zwanger raken en de kindjes weg laten halen vind ik persoonlijk ... Het gaat niet om mij of om wat ik vind. Het gaat om jou en je ongeboren kindje. Denk heeeeeeeeeeeeel goed na! En praat! Elmo
Ik zou ook adviseren om deze beslissing goed te bespreken, bv met behulp van de huisarts. Je bent zelfs al een keer eerder ongeplanned en ongewenst zwanger geraakt, hoe kan je dat dan nog een keer laten gebeuren?! Abortus is geen anti conceptiemiddel. Een kindje neem je tenslotte niet, een kindje krijg je, het is het grootste wonder wat je mag ervaren, leven uit leven, liefde wat in je groeit! Er zijn hier tientallen meiden die er alles voor zouden geven om dit wonder ook te ervaren, en jij laat het 2x gebeuren om ongeplanned zwanger te raken! Tenslotte wil ik nog wel graag aangeven; wat je keuze ook mag zijn ( Voor een kindje kies je voor 100%! Het veranderd je hele leven! ) abortus is niet de enigste mogelijkheid als je het kindje niet wilt... Je zou ook kunnen overwegen het kindje geboren te laten worden en af te staan ter adoptie.
Hoi hoi, Ik geef even mijn eerlijke mening. Ik heb persoonlijk het idee dat je er niet echt klaar voor bent. Maar ik kan het ook mis hebben hoor. Zoals hier al word gezegd; een kindje neem je niet... een koekje neem je.. Het lijkt me verstandig dat je hier hulp bij zoekt. Misschien kun je ook meiden vinden in de zelfde situatie. Ik ben zelf 20 en heb een dochter van anderhalf.. Maar we hadden al een eigen huisje, een goed inkomen en ik was me er ook heel bewust van wat een kindje inhoud.. Ik heb ervoor gekozen om doordeweeks fulltime moeder te zijn.. en de vrijdagavond en zaterdag te werken. Maargoed.. Hoe rot het ook klinkt.. ik denk dat alleen jullie hier een beslissing in kunnen nemen. Maar denk er alsjeblieft goed over na... als je ervoor kiest het kindje te houden, moet je er voor de volle 100 % voor gaan, 90 % is niet genoeg. Succes met het besluit. hou je ons op de hoogte? Liefs...
Zo heftig verhaal, ik sluit me aan bij de andere dames. Ga hulp zoeken voor evt. andere conceptie want dit lijkt me niet de goede weg waar je mee bezig bent. Ik ben er zelf afgelopen week achter gekomen dat ik zwanger ben en dit is ook totaal ongepland! Maar ik heb wel besloten er de verantwoordelijkheid voor te nemen. Misschien scheelt het ook dat ik wat ouder ben en al 5 jaar een relatie heb. Maar ik zou hier echt heeeeel goed over nadenken! Net wat de anderen zeggen het is niet zomaar ''iets'' wat je weggooid
Ik ken ook zoveel meiden die er niet klaar voor waren, en toch hebben ze een kindje op de wereld gebracht. 1 voorbeeld van die meiden, ze woonde thuis ( ook met de moeder alleen) en zit nog steeds op school en ze was er zeker niet klaar voor omdat ze helemaal niks had met de vader. En ze heeft er toch voor gekozen om moeder te worden. Ze zit nog steeds op school en haar dochtertje is al 2 en half jaar oud. ze is er zo blij mee. Wat ik er mee wil zeggen, het kan altijd. Er is altijd hulp, je kunt altijd door blijven gaan met school. Je ouders zullen vast ook achter je staan als het nou eenmaal zo is, en een moeder worden daar zorgt moeder natuur wel. Je gaat je moeder instinct krijgen. Het is een hele moeilijke keuze wat je moet doen en ik zou zeggen neem de tijd er goed voor om na te denken wat je wilt. Niet te lang natuurlijk want je babytje wordt ook steeds groter en ontwikkeld steeds meer. En je hebt al een abortus gehad, het is geen spelletje. Om elke keer een babytje te doden.. Bij de abortusklinieken doen ze heel nuchter er over als of het een kleine zaadje is, maar dat is het helemaal niet.. er zit al een mini mensje in je buikje. Je bent niet de enige hoor die jonge moeder is, als het anderen is gelukt dan lukt het jou ook zeker. Maar jij bent de enige die moet beslissen wat je moet doen. Is jouw lichaam met jouw babytje er in. Succes ermee !!
Je geeft aan dat het je wel leuk lijkt om een kind te nemen/te krijgen. Een kind nemen is niet zomaar leuk, het is een hele verantwoordelijkheid en dat het ouderschap leuk en fantastisch is, zie ik persoonlijk als een geweldige bijzaak. Ik denk dat je ons niet kan vragen wat te doen, maar dingen voor jezelf op een rijtje zetten. - ben ik bereid aan een nieuwe fase in mijn leven te beginnen? Dus een gezin te stichten? Je kind op de 1e plaats zetten en dan pas jezelf? Als dat ja is, zou ik verder kijken. - waar gaan we wonen? - hoe zie ik het financieel voor ons? - wat wilt je vriend? Stel hij wilt het niet ben je bereid en kan je het aan om het alleen op te voeden? Etc etc . Zoals eerder gemeld. Praat er met een onpartijdig persoon over, een hulpverlener. Vriendinnen, ouders en familie zijn partijdig en wanneer ze ergens wel/niet achterstaan zullen ze jouw keuze beinvloeden.
Heel goed verwoord. Er moet me toch even van het hart dat ik er met mijn verstand niet bij kan hoe iemand van al 20 jaar dit twee keer kan laten gebeuren. Ik ben echt flabbergasted.
Mee eens! Verder zou ik, als ik jou was, mn echte naam veranderen. Je bent wel erg makkelijk te herkennen zo.
huh... jeetje sluit me helemaal aan bij wat elmo en meerdere damens zeggen een kind neem je niet maar is een godswonder als je ze mag krijgen dat terzijde....een kind is voor levenslang.... en een kind(eren) behoort op nr 1 voor de rest van je leven te komen en dan hoe kan het nog eens gebeuren als je eerder een abortus hebt gehad.... dan lijkt t me dat je juist erg alert erop bent! je bent al/pas 20 net hoe je het ziet, en je hebt vast en zeker voorlichting gehad als je zo volwassen bent om te rampestampen weet je ook dat er gevolgen kunnen zijn..
Wat de andere dames zeggen en , verander je naam eens. Lijkt me wel handig. Iedereen kan je vinden zo.
Nou meid, zoals al gezegd, ik zou eens even met iemand erover gaan praten en goede anticonceptie laten aanmeten. Abortus of niet, dat is een heel persoonlijke keuze. Maar ik zou even goed wat zaken op een rijtje zetten. Wat vind je vriend? Wat vinden je ouders? Zijn ze bereid om je te helpen? Waar zou je gaan wonen? Ben je bereid de verantwoording voor de opvoeding zelf te dragen als niemand je wil helpen? Een kindje is niet alleen maar leuk, het is hard werken.
Ik was 17 toen ik voor het eerst moeder werd. Nu ben ik 19 en net in verwachting van de 2e. Mijn vriend (man inmiddels) was toen al 23 en had een vaste baan, een woning etc. Voor ons was er geen twijfel; dit kindje was 1000% welkom. Maar denk er goed over na, op welke leeftijd je ook kinderen krijgt, je zult altijd voor ze zorgen en soms wat van je zelf op moeten offeren. Daar moet je klaar voor zijn! p.s. ben je er van bewust dat een kindje krijgen niet voor iedereen van zelfsprekend is en probeer het 'nemen van een kind' niet te gebruiken..
Dat je een kindje niet neemt maar krijgt zal ze best wel snappen, want ze heeft het niet gehoopt of gewenst, dus niet zomaar genomen, maar simpel weg gekregen. op de manier hoe je schrijft denk ik, dat je nog niet klaar bent voor het moederschap (ik oordeel alleen op tekst dus kan het fout hebben) Kindje opvoeden is een hele kunst, ik ben zelf 24 en manlief 34 maar onze dochter was gewenst/gepland/gehoopt. Niet alle meiden van 20 zijn het zelfde. Ik vind dat je ouders kalm reageren pfff mn moeder had me wel dichtgenaaid bij de eerste keer. Ik heb geen advies, vind je tekst beetje kinds overkomen en ik hoop dat een ouder iemand een verstandige keus maakt.
heeey allereerst toch gefelicitieerd! schat ik was 17 toen ik mijn 1e kind kreeg en geloof me heb er geen moment spijt van gehad ik ben nu 21 en me 3e kindje komt eraan. ook ik zit op school maar er is gewoon een verlof regeling alles is mogelijk als je het maar wilt! weghalen krijg je spijt van al helemaal als je nu twijfelt! lekker laten zitten meid en probeer er toch van te genieten! xxxx