Is dit vreemd?

Nee, absoluut niet!
En ik zie dat je kindje pas 5 maanden is. Ik vind het vrij normaal dat je haar nog niet los kunt laten. Probeer haar eerst maar aan je man te vertrouwen. Dan ga jij gewoon even de boodschapjes doen.
Ik vind het nu nog steeds moeilijk om mijn zoontje naar een oppas te brengen. De keren dat ik oppas nodig had is op 1 hand te tellen en hij wordt volgende week 2.

 

Ik moet zeggen dat ik het nooit in die mate heb gehad. Toen mijn kindjes net zo oud waren als je dochter ging ik alweer aan het werk, voor 3 dagen per week.
Daarnaast heb ik hier de zorg altijd met meerdere mensen gedeeld. De eerste 12 weken na de thuiskomst was ALTIJD iemand in huis om me te helpen, dus dan leer je wel om de zorg en de babys te 'delen'. Misschien dat het daardoor komt.

Maar ik zou je wel adviseren om je man de kans te geven om een eigen band op te bouwen met jullie dochter. Dus zonder jou in zijn nek . Dat is heel belangrijk, voor haar ook. Ze moet leren dat ze twee ouders heeft waar ze volledig en blindelings op kan vertrouwen,. En dat gevoel krijgt ze alleen als jij dat zelf ook gelooft, want zij voelt jou perfect aan.

 

Ik heb het ook wel hoor al is het niet zo erg. Als mijn man met haar bezig is zou ik er het liefst nonstop bovenop zitten om te kijken of hij het wel goed doet, hij vindt dat superirritant (en terecht). Maar dit heb ik alleen als ik in de buurt ben, als ik niet thuis ben, of Simone is bij een oppas maak ik me eigenlijk helemaal geen zorgen. Maar ik mis haar dan wel hoor, tot nu toe is het gelukkig altijd maar een paar uurtjes geweest.

 

Om te beginnen vind ik het absoluut NIET vreemd! Heb het zelf alleen helemaal niet. Misschien eerder wel andersom. Niet dat ik niet graag met mijn zoontje bezig ben, maar ik heb het idee dat doordat hij in de couveuse heeft gelegen, en dus van het begin af aan door veel anderen is verzorgd ik er daardoor ook geen moeite mee heb als een ander met hem bezig is. Vind het juist wel goed.

Wat jij beschrijft hebben wij echter ook gedaan hoor, op de NICU alleen opa's en oma's erbij, en in het streekziekenhuis alleen hele goede vrienden. Gewoon ivm de rust voor Quinn. Als hij al eens 5 minuttjes wakker was wilde we zelf van hem genieten

Eenmaal thuis pas na 2 maanden de kraamvisite laten komen, en dan alleen als ze echt niet heel af en toe moesten hoesten ofzo . Maar bij ons was dit meer uit bezorgdheid dat hij wat op zou lopen ofzo. Nu is mijn zoontje wel in de herfst geboren, en kwam in de winter thuis. Dus ook veel kans op verkoudheid, RS virus, de mexiaanse griep heerste als de pest. Dus dat waren onze redenen om er niet teveel mensen bij te laten en hem te laten aanraken.
Naarmate hij ouder werd en sterkter werden we daar steeds soepeler in.

Ik laat Quinn door familie en vrienden altijd vasthouden, omdat ik dat goed vond/vindt voor hem. Hij is nu ongecorrigeerd 14 maanden, en absoluut niet eenkennig, en dat vindt ik toch ook wel fijn.
Hij kijkt even de kat uit de boom, dat wel, maar daarna is het prima.

 

Oh, dit hebben wij ook zo precies gedaan! In het begin mocht de kraamvisite de kindjes echt niet aanraken. Ze moesten eerst de handen wassen met Dettol om alleen maar de babykamer binnen te komen. Iemand die toevallig snotterde of moest niezen kon het wel vergeten . Kleine kinderen werden bij ons niet toegelaten boven. de babys kwamen pas na 1 maand na thuiskomst vor het eerst in de woonkamer.

En voor de oma's die meehielpen met verzorging had ik een hele stapel mondkapjes en een fles desinfectiealcohol staan. erg he?

Als ik het zo navertel klinkt het vreselijk overbezorgd, maar als ik naar mijn gezonde boefjes kijk, zal het me zorg zijn wat de mensen ervan vonden

 

Zal ik eens een hele erge vertellen.....................
Wij hebben van de NICU een fles desinfectie gevraagd en meegekregen, je weet wel, die pompjes die naast de couf staan. En daar moest de visite zijn handen eerst mee desinfecteren

Als oma verkouden was mocht ze niet komen, ik heb zelfs 1 week thuis rondgelopen met een mondkapje omdat ik een koortslip had

De honden moesten in de keuken blijven, en voor de katten hadden we een tijdelijke binnenren

En nou kruipt hij hier rond, aait de kat en de hond, heeft af en toe wel eens wat hondenharen en kattenharen aan zijn kleertjes en hadjes, en ja, er verdwijnt er ook weleens een in zijn mondje........

 

echt niet! Ik had het precies zo. Doodsbang dat hij ziek zou worden van iemand die verkouden was. Ik ben ook erg kwaad geworden omdat mijn schoonmoeder hem te lang vasthield en `niet terug wilde geven` Onterecht achteraf (dat laatste dan) en o wat heb ik daar spijt van. Maar ja hormonen en moedergevoelens.
Dat saunabezoek is ons ook aangeraden, nou No way hoor. Ik was veel liever bij mijn kind, had hem ook zolang moeten missen en bijna verloren.
Ik heb mijn zus (die 1,5 uur gereisd had) en mijn kleine neefje, dat snotverkouden boven de box hing en Ons Kleintje een kusje wilde geven, boos de deur uitgestuurd. Ik had nog zo duidelijk gezegd dat er geen verkouden personen bij mijn zoontje in de buurt mochten komen. Pas toen ik met een huisarts-verklaring (moest die dag naar de huisarts met mijn zoontje) kwam wilde mijn zus eraan geloven, omdat haar eigen huisarts had gezegd dat het wel kon.
Maar o wat een rottijd! die angst en onzekerheid totdat hij wat groter werd.

 

Erg hoor... Ons kindje is nog niet eens geboren en ik voel nu al zoveel herkenning in jullie berichtjes..
Alleen het idee al dat als de kleine geboren is en de eerste kraamvisite voor de deur staat.. Pffffff... Natuurlijk wil je je kleine met trots aan anderen laten zien, maar dat vasthouden, dat kroelen en gek doen... En inderdaad, nu in de winterperiode zijn er zoveel mensen ziek! Die wil ik dan echt niet bij mijn kind in de buurt hebben.
Ik denk dat ik ook heel erg veel moeite zal hebben met het delen van mijn kindje (wat klinkt dit stom zeg! ). Het idee dat mijn (schoon)moeder straks mijn kindje vasthoudt... Ik krijg er nu al de kriebels van. Best erg eigenlijk, maarja, gevoel is nou eenmaal niet te sturen...

 

Nou ja het is wel een verschil of je kindje heel erg te vroeg geboren is en nog zwak, dan een gezond kindje dat op een normale termijn wordt geboren. Om je een idee te geven, als een kindje dat te vroeg geboren is, net thuiskomt (zeg maar rond week 36) en iemand steekt hem aan met een verkoudheid, kan hij zijn hele leven longproblemen eraan overhouden. Ook zijn prematuur geboren kindjes erg vatbaar voor het RSvirus en dan is de kans groot dat er een ziekenhuisopname volgt.
Ik begrijp wel dat je er de kriebels van krijgt, maar het is wel anders. De eerste keer dat mijn schoonmoeder mijn kindje vasthield was werkelijk prachtig, zij was samen met mijn moeder, de eerste persoon die naast de verpleging en mijn man en mij, het kindje vast mocht houden, na 6 weken. maar toen hij thuiskwam was ik zo onzeker omdat ik zo bang was dat hij ziek werd (en die kans was reëel, maar wordt vaak onderschat) was het totaal anders dan toen in het ziekenhuis. Ook omdat hij wat onrustig was door de `verhuizing` naar thuis.
Ik hoop het nu mee te mogen maken dat het kindje waar ik nu van in verwachting ben, na 37 weken wordt geboren, en dan ga ik echt genieten van een heerlijke onbezorgde kraamtijd.

 

Helemaal mee eens, maar ik denk dat ze niet helemaal door had in welke sectie van de forum ze zit

 

@mamavanlili, hoe lang is lili al thuis? Het klinkt of ze pas thuis is.
We zijn zo rond de 3 weken thuis gestopt met het handen wassen, en vanaf thuis ook niet meer handen steriel gemaakt, omdat ze wel een keer moeten wennen aan bacteriën, je huis is ook niet steriel, je boodschappen ook niet (het is ook niet slecht om te wennen aan bacterien)Met 4 maanden gingen we voor het eerst een kleine supermarkt in.
Met 4,5 maanden gingen wij voor het eerst de stad in (om je een idee te geven)

 

Ik ken het gevoel ook.

Wij hebben ook van de kinderarts te horen gekregen dat hij niet naar het kinderdagverblijf mag tot april vanwege infectie gevaar. Bij Hugo is het nog een stapje erger omdat hij ook met zuurstof thuiskomt (hopelijk snel). Wij hebben er samen voor gekozen om op het geboortekaartje te vragen of verkouden mensen willen bellen voor een nieuwe afspraak. Hopelijk gaan we op die manier de discussie uit de weg. Als mensen er dan nog geen begrip voor hebben, maakt het mij ook niet meer uit en hoef ik ie mensen niet meer te zien.

In het ziekenhuis laat ik onze ouders al af en toe met hem zitten, maar ik heb er moeite mee. wel is het erg makkelijk als je even naar de WC moet. Helemaal lekker voelt het nog niet. Ook niet bij mijn man, maar ik zal er toch aan moeten wennen.

 

Logisch hoor dat je het zo voelt. Het moet natuurlijk niet ongezond gaan worden, die fixatie op je kindje, maar dat alles nu even om je meisje draait hoort er gewoon bij. Ik stond er bij mijn oudste ook zo bovenop. Mijn man vond het ook eng mijn meisje(s) vast te houden in het begin, hij vond ze zo breekbaar... Ik had daar veel minder last van. Maar bemoeide me er dus wel steeds tegenaan. Na een tijdje kreeg ook hier manlief daar een beetje de kriebels van en heeft er toen (terecht) wat van gezegd. Toen heb ik er echt mee proberen op te houden.

Ik mocht op advies van de kinderarts met mijn oudste niet naar buiten voor ze de 3 kilo had bereikt. Dat heeft nog geduurd tot ze 3 maanden was. Het was januari en het was dan ook steenkoud buiten. We hebben ook de visite een tijd afgehouden (behalve de fam dan). De meeste zijn nooit meer geweest, nou dan niet .

Mijn jongste mocht naar huis in mei, maar toen was het juist 50 graden , dus naar buiten kon sowieso niet. We hebben nog een paar weken de handen gedesinfecteerd en daarna heb ik het meer laten gaan. Ik laat de meisjes wel hun handjes wassen als ze buiten zijn geweest, maar dat deed ik anders ook wel. Nu gebruik ik L yvia alleen als reden om ze sneller onder de kraan te krijgen Haha, anders kunnen ze niet met hun zusje spelen


Liefs Elea

 

Nee hoor, helemaal niet raar! Ik had dat precies hetzelfde....

 

Had idd niet door in welk gedeelte van het forum ik aan het typen was. Pardon.