Even horen wat anderen in deze situatie zouden doen of hebben gedaan... Mijn man heeft vorige week te horen gekregen dat hij samen met 14 collega's een andere baan moet gaan zoeken, nadat hij 12 jaar bij dit bedrijf heeft gewerkt. Hij wordt niet ontslagen, heeft ook niets met zijn functioneren te maken, maar het bedrijf gaat inkrimpen. Ze draaien momenteel nog winst, maar of dat blijft is wat spannend. Management zegt officieel dat ze verwachten volgend jaar verlies te gaan draaien, maar ik denk dat dat een beetje 50-50 is... In ieder geval: het enige aanbod dat mijn man kreeg, was hulp vanuit P&O bij het zoeken van een andere baan. Verder niets en ook geen duidelijkheid over wat nu verder de verwachting was. We zijn daar deze week over aan het nadenken geweest en een collega die ook een bedrijfje heeft dat werkgevers en werknemers aan elkaar matcht, tipte hem dat het in deze situatie niet meer dan normaal is om een vertrekpremie te vragen. Dus, mijn man een gesprek gehad vanochtend en daarover geprobeerd te onderhandelen, maar ze konden niets toezeggen. Als hij snel wat anders zou hebben, wilden ze dan wel onderhandelen. Verder werd er nog wat genoemd over als hij dan niet met een maand of 3 een andere baan zou hebben, en zijn manager zei dus: "dan wordt er een beeindigingscontract getekend en heb je niks". Nouja, dat is grote onzin natuurlijk, want hij gaat zelf uiteraard niet vrijwillig zich laten ontslaan. Dan zou het dus via de kantonrechter gaan en zou hij per gewerkt jaar een half maandsalaris meekrijgen. Daar kunnen we het dus op aan laten komen, maar dan zitten we zelf ook met het risico dat als hij toch geen baan vindt binnen die tijd, (wat niet de verwachting is, er zijn zat vacatures binnen zijn branche), wij dus ook met de financiele gevolgen zitten. Ik zou dus liever zien dat hij een bedrag toegezegd krijgt en dat lijkt mij ook niet meer dan normaal. Zeg ongeveer de helft tot 2/3 van wat de kantonrechter anders gaat toewijzen. Wat mij betreft moet hij zijn baas duidelijk maken dat hij geen andere baan gaat zoeken als er geen concreet bedrag zwart-op-wit komt. Maar mijn man is niet zo'n held op dit gebied, laat zich gemakkelijk omlullen door iemand met een grotere mond die bovendien ook nog eens boven 'm staat... Wat zouden jullie doen? Heeft er iemand al eens met deze situatie te maken gehad en hoe is dat gelopen? Heeft er iemand tips over hoe sterk je juridisch staat? Wat zijn juridische regelingen op dit gebied? We hebben van de week wel contact gehad met het juridisch loket, maar die roepen toch ook eerst van: onderhandel het uit. En daar is mijn man dus niet zo sterk in....
jeetje wat een gedoe! Volgens mij moeten ze hem idd een oprotpremie geven. Weet niet hoe het officeeel heet Hoop voor je dat hij snel wat anders heeft. Misschien even bellen met rechtsbijstand of met de gerechtswinkel?
Nooit zomaar uit je zelf vertrekken en zeggen oh...ok dan zoek ik wel iets anders Als hij namelijk ontslagen wordt heeft hij recht op een uitkering...als hij vrijwillig vertrekt dan heeft hij wellicht nergens recht op En zeker hoe dan ook een vertrekpremie vragen...lijkt mij onzin dat zoiets dergelijks niet meer geldt als hij dan ineens geen baan vind
Ja, dat laatste lijkt mij ook. Zij zeggen nu: ja, als je snel een baan hebt, dan gaan we op dat moment onderhandelen over het bedrag. Ik denk dan: NU hebben we een onderhandelingspositie, (bedrag afspreken of anders een half jaarsalaris mee van de kantonrechter, als die in deze situatie al niet meer toe gaat wijzen). Straks als hij een baan heeft, hebben we geen onderhandelingspositie meer. Dan weet zijn baas ook wel dat ie op dat moment maar genoegen moet nemen met wat ze bieden....
Wat een rotsituatie! Ik zou in ieder geval niet "zomaar" op zoek gaan naar een andere baan omdat hun menen dat het slecht gaat binnen het bedrijf. Laat ze dat eerst maar eens bewijzen. Jaarcijfers, prognoses etc... Als hun menen dat het slecht gaat binnen het bedrijf moeten ze dat aantonen! Het is idd niet meer dan normaal dat je een vertrekpremie krijgt. Natuurlijk geven ze dit liever niet en daarom proberen ze het via deze weg te spelen. Ze gaan eerst kijken naar hoeveel mensen idd "vrijwillig" vertrekken en vervolgens gaan ze kijken naar de mensen die zijn blijven zitten en hoe ze die zo goedkoop mogelijk weg kunnen krijgen. Specifiek voor jullie situatie: ga niet uit jezelf weg, want je hebt nergens recht op. Als ze je man weg willen hebben prima, maar laat ze er wel voor betalen. Je kan het idd proberen uit te onderhandelen, maar zoals je zelf al aangaf is je man daar geen held in. In dat geval is het verstandig om toch contact met het Juridisch Loket op te nemen of de Nationale Adviesbalie. Mochten ze bij beide instanties aangeven onderhandel eerst maar uit, kan je altijd aangeven dat je dat al geprobeed hebt maar op niets uit loopt. Hun zullen vervolgens een intake doen en je doorverwijzen naar een bij hun aangesloten advocaat al dan niet op basis van gefinancierde rechtsbijstand (als je naar www.rvr.org gaat kun je kijken of je daar voor in aanmerking komt). Ik weet niet of jullie een rechtsbijstandsverzekering hebben, deze zou je eventueel ook nog kunnen benaderen aangezien jullie kosten dan sowieso beperkt zullen blijven. Ik raad wel aan om naar een advocaat/jurist toe te gaan. Deze kan eventueel ook voor jullie onderhandelen met de werkgever en ken natuurlijk alle in's en out's. De kans bestaat ook nog dat de werkgever een bedrijfseconomisch ontslag aanvraagt. Dan zijn ze dus verplicht om jaarcijfers, prognoses etc. te overleggen en bepaalt het CWI of ze er idd zo slecht voor staan als ze zelf zeggen. Op zo'n moment krijg je over het algemeen inderdaad niet veel mee (als dat ontslag om bedrijfseconomische reden wordt afgegeven), maar ook hier zou je vervolgens weer in beroep over kunnen gaan en proberen er alsnog een vertrekpremie uit te krijgen. Ik hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is.
Wat een nare situatie en dat in je zwangerschap!! Zelf zou ik denk ik kiezen voor de afwachtende houding, want wie zegt dat het echt gaat gebeuren? Als hij er tenminste wel wil blijven. Mogelijk dat andere collega's wel weg gaan en er voor hem plaats blijft. Moet je zeggen dat dit mijn eerste gedachte is, maar dat ik gelukkig zelf nog nooit voor zo'n keuze heb gestaan. Wil je veel succes wensen!!
idd nooit zelf weggaan zonder zekerheid van een andere baan als ze dan zonnodig willen inkrimpen dan ontslaan ze maar dan heb je tenminste nog recht op een tijdelijke uitkering zodat je dan wat kan zoeken
persoonlijk denk ik ook dat het ze te doen is om zo makkelijk mogelijk in te krimpen. Ze moeten echt kunnen aantonen dat het slecht gaat en zo blijft, voordat ze mensen kunnen ontslaan. Als het echt zo slecht gaat, kunnen ze niet eens een vertrekpremie betalen. Dus ik denk dat ze hopen dat mensen uit zichzelf wel weggaan nu. Ik zou de afwachtende houding aannemen. Zolang je niet echt ontslagen wordt, heb je inkomen en je houdt ook recht op je ww enz. Als je zelf opstapt van vast, naar tijdelijke baan wat zijn dan de consequenties? Dus tenzij ze op de proppen komen met een aanzienlijke premie, niks niet baan opzeggen, tenzij een vergelijkende VASTE baan *zou je trouwens niet bij het uwv kunnen informeren?*
We hebben idd rechtsbijstand, (ooit afgesloten om de kosten te dekken van evt zaken met man zijn ex... daarvoor gelukkig verder nog nooit nodig gehad). Dus die kunnen we idd inschakelen. Die kunnen dus ook voor je onderhandelen? Verder stapt hij idd niet op zonder andere baan. Hij heeft wel aangegeven dat hij in principe alleen vertrekt voor een andere baan met vast contract, (hun antwoord: ja, maar heel veel bazen nemen je liever met vast contract aan, dan kunnen ze je elk moment ontslaan met wettelijke ontslagpremie, die in dat geval heel laag is, als je binnen een half jaar of jaar weer weg bent. Bij tijdelijke contracten moeten ze altijd de contracttermijn uitbetalen). Maar idd, onze gedachte is: hij geeft nu een stuk zekerheid op, en als hij een andere baan aanneemt, krijgt hij daar bij ontslag dus een enorm stuk minder aan ontslagpremie en zitten we wel mooi met de gebaken peren. Mijn man vindt het op zich niet erg een andere baan te zoeken. Was liever daar blijven zitten, maar tegelijk kan hij nu ook zoeken naar iets dichter bij huis en iets wat beter betaalt, (zijn huidige salaris op HBO-niveau, ligt maar ietsje hoger dan mijn salaris: baan in de hulpverlening, HBO-niveau. Dus zijn huidige baas betaalt niet erg geweldig en bij een andere baas verdient hij gemakkelijk 200-300 euro per maand meer....
vervelend zeg!! Maar ik snap niet waarom zou hij geld moeten krijgen als hij zo een andere baan heeft waar hij ook nog meer verdient?? Dat is toch prima? Ik zou geen ruzie maken (word je alleen maar chagarijnig van en op je gemak die leuke baan zoeken en vrolijk afscheid nemen) .Als hij daar (2e werkgever) ontslagen wordt loop je helemaal geen extra risico, je ww rechten blijven gewoon bestaan, en dan zelf met een hoger salaris vor de berekeningsgrondslag, zelfde geldt voor WIA.
Ik zou zeker weten niet zelf weggaan. Ze zijn verplicht hem een 'oprotpremie' uit te betalen. Als hij zelf een andere baan vind dan zal hij die echt niet krijgen. Want dan gaat je vriend uit zichzelf weg, hij heeft tenslotte een andere baan gezocht.. Het bedrijf speelt het super super slim en naait zijn eigen medewerkers een oor aan. Ik kan alleen maar zeggen NIET INTRAPPEN ookal brengt het stress met zich mee.
Allereerst is dat onze verwachting, dat hij wel vrij snel een andere baan zal krijgen. Of dat zo zal zijn, zullen we mee moeten gaan maken natuurlijk. Daarbij krijgt hij niet de tijd om op zijn gemak te zoeken: een maand of 3 vinden zij reeel. Of ze daarna de kantonrechter erbij gaan halen, betwijfelen we, (gaat ze heel veel geld kosten: half modaal jaarsalaris), maar de kans is er natuurlijk wel. Verder lopen we wel degelijk extra risico: als hij bij een volgende werkgever om welke reden dan ook vlot zijn baan weer verliest, moeten we 30% inkrimpen op zijn salaris en krijgt hij bijna geen ontslagpremie waarmee we dat inkomensverlies zouden kunnen compenseren. Het is natuurlijk een stel-dat-situatie, maar ik hoor genoeg verhalen waarin het gebeurt en mensen dus aardig zuur zijn. Bovendien: hij heeft er 12 jaar gewerkt en terwijl er nog winst gedraaid wordt en het bedrijf (dat al topzwaar was met een MT-team van 5 man op 60 mensen) nu echt topzwaar wordt met een MT-team van 5 man op 45 personeelsleden. Daar krimpen ze dan dus niet op in... Er mag iets tegenover staan: hij helpt hen bedrijf door ergens anders te gaan werken. Dat heeft niets met ruziemaken te maken, dat is gewoon je recht. Dat zijn bedrijf nu zo moeilijk doet, dat is ruziemaken. Update: manlief is er vanmiddag nog eens op teruggekomen bij zijn baas en die gaat er nu iig over nadenken. Hij moest er niet teveel van verwachten, maar we hebben besloten dat als ze niet fatsoenlijk over de brug komen, hij verder gaat onderhandelen samen met een advocaat of iemand van de rechtsbijstandverzekering.
Gelijk maandag de rechtsbijstand inschakelen. M'n vriend zat in dezelfde situatie. Behalve dan dat hij gelijk een oprotdatum meekreeg (na 10 jaar vaste dienst, ook inkrimping van het bedrijf). De rechtsbijstand neemt dan alles volledig van je over. Er wordt stap voor stap overlegd met jullie en advies gegeven over wat hij wel en niet mag en moet doen. Daar is de rechtsbijstand voor, dus maak er zeker gebruik van! ps. Ik zie nu je vorige bericht. Mijn advies is sowieso alvast de rechtsbijstand in te schakelen. Het kost je niets, maar je kunt er alleen maar mee winnen. Al is het alleen maar voor advies zolang de onderhandeling met de werkgever nog loopt. Werkgevers kunnen je naaien waar je bij staat, dus wees ze een stap voor.
zo dat bedrijf denk er wel erg makkelijk van af te komen zeg! Ik zou eerlijk gezegd erg pissed zijn. 12 jaar daar gewerkt en dan denken ze je zo af te kunnen wimpelen... Ik zou helemaal niet op zoek gaan naar een andere baan. Mochten ze hem echt willen ontslaan dan maar via de kantonrechter en dan idd minimaal een half jaar mee plus recht op ww. Dan kan hij via de ww echt op zoek gaan naar een andere baan en hou je dat halve jaar salaris achter de hand...
Half jaar salaris krijg je niet meer zomaar hoor. Ze zijn een stuk strenger geworden bij de kantonrechter. Leeftijd en kans om snel ander werk te vinden speelt nu ook mee. Volgens mij kreeg m'n vriend 3 maandsalarissen voor 10 jaar werk. Z'n collega is al 56, die kreeg wel heel wat meer.