5 weken geleden ben ik bevallen van m'n zoontje. Hele snelle bavalling en een zoon die veel misselijk was. Gaat over, zei de verloskundige. Het is nog vruchtwater. Oke, maar het ging niet weg. Mikai bleef misselijk en slikte steeds zijn voeding weer weg. Het rook zurig en als Mikai lag, leek hij ook erge pijn te hebben. Met als gevolg dat ik nauwelijks aan slapen toe kwam en gefrustreerd raakte door de onmacht. Na 3 weken trok ik het niet meer en ging weer met Mikai naar de ha. Hij heeft de kinderarts gebeld en mocht na een uur verschijnen bij de kinderarts. Godzijdank, er werd naar m gekeken. De kinderarts hoorde het verhaal aan en er werd besloten om Mikai op te nemen voor een paar dagen. Zo konden ze hem observeren en ik kon een paar nachten slapen (met onderbreking van kolven). Dat heeft me goed gedaan en bij Mikai werd Reflux vastgesteld. Met medicijnen is de zuurte in ieder geval weggehaald bij de melk die steeds omhoog komt. De reflux kan makkelijk tot een jaar duren. Oke, dat zingen we dan wel uit. Ja, alleen is Mikai ook niet tevreden dus na zn voedingen. Als ie wakker is, huilt ie. Dus in de nacht ben ik nog steeds meer wakker dan dat ik slaap. Hij kreunt, of eigenlijk maakt ie een -uitrek- geluid en slikt dan weer voeding weg. Inbakeren helpt ook niet, Bedje omhoog leek wel even te helpen, maar nu ook niet meer. Ik hoor dus ook alle geluiden, als ie wel slaapt. Heb nog 2 kids, die gaan gelukkig naar school. Heb alleen in de ochtend niet de puf ze naar school toe te brengen en dat doet gelukkig mn man. Nou, eenmaal ochtend begint t weer van voor af aan. Niet tevreden, niet willen 'spelen', onrustig en huilen. Zit je dan, alleen en met slaapgebrek. Ik geniet er eerlijk gezegd helemaal niet van. Mikai is vertederend, maar ik KAN er gewoon niet van genieten. Ben veel met m bezig en heb geen rust. Hij kan er ook niks aan doen en begrijp me goed, ik hou dat ook voor ogen. Kraambezoek hou ik ook buiten de deur, omdat ik niet positief kan gaan zitten doen en ik er geen puf voor heb. Als manlief uit zn werk komt, is hij een paar uur met Mikai bezig. Kinderarts zegt dat Mikai waarschijnlijk nu een 'huilritme' heeft ontwikkeld. Is trouwens een schat van een kinderarts!!!! Vanmorgen is mn man niet gaan werken, omdat hij bij de kleine is gebleven, zodat ik een paar uur bij kon slapen. In die tussentijd heeft hij dus bij papa op zn arm heerlijk geslapen. Dragend in een draagzak of op je arm slaapt hij vaak goed. Alleen kan ik dat niet de hele tijd opbrengen. Vanmorgen dus met manlief overlegd en heb de ha gebeld en ga morgen langs. Met mij gaat het dus bergafwaarts en daar wordt niemand beter van. Het is niet normaal als je veel huilt, je kind niet lief kan hebben en alles je te veel is. Nu ik dit schrijf ben ik het me ook zo bewust allemaal. Gevoelens die er zeker niet bij horen!!!! We gaan ook naar een osteopaat met Mikai, maar dat heeft nog weinig uitgehaald. Ik weet ook wel dat het allemaal tijd nodig heeft. Mn man heeft na vanochtend gelukkig voorgesteld om de nachten bij Mikai te zijn en dat hij alleen mij wakker maakt voor de borstvoeding. Flesje komt er direct uit. Mikai groeit trouwens gelukkig goed. Ik denk dat alles is begonnen bij de snelle bevalling. Thuis had ik 4 cm ontsluiting, na een kwartier aangekomen in het ziekenhuis had ik v.o. Heb dat geen plaatsje kunnen geven en denk dat dat al niet lekker heeft gezeten. Pfff... heel verhaal. Weet je, ga ook nog denken dat jullie die dit lezen, denken dat ik niet wijs ben. Voel me ook best verloren en ga hopen op de juiste zorg. Ook wij verdienen het om met zn allen te genieten van onze kleine... Deze tijd kunnen we niet meer inhalen
Weet je, ga ook nog denken dat jullie die dit lezen, denken dat ik niet wijs ben. Het 1e wat ik dacht was, die heeft een postnataledepressie.. Goed dat je hulp gaat zoeken. Sterkte!
meid, doe niet zo gek joh, tuurlijk denken we niet dat je niet goed wijs bent, vind het heel vervelend voor je dat je je zo voelt, maar ik vind het onwijs goed en dapper van je zelf dat je erkent dat je een"probleem" hebt, en dat je hulp gaat zoeken, dikke knuffel voor jou
Ik ben niet van mening dat je niet wijs bent. Ik denk zelfs niet eens aan een PND. Ik denk die zit er gewoon helemaal doorheen! wat ik en denk vele moeders zouden zijn in jouw situatie. Hopelijk krijg je hulp om bij te tanken. en goed dat je hulp zoekt. En ik hoop dat het gauw beter gaat met je kleine vent. zodat je toch van deze heftige korte periode mooie dingen gaat zien en kan genieten.
ik begrijp goed wat je voelt met zon huil baby als ik het verhaal lees herken ik onze jongste erin verschrikkelijjk!!! Hij had verborgen reflux voeding liep terug en dat deed zeer maar hij spuugde niet veel maar hij slkte tgewoon weer in dus dat was brullen gellukkig me medicijnen ging t iets beter maar bleef huilen hij zat ook in een huilritme ik heb hem toen ingebakerd en vanaf die tijd ging het beter! Kan me voorstellen dat je zulke gevoelens krijgt!!! gelukkig had ik dat niet al zat ik er op een gegeven moment wel doorheen !!!!! Goed dat je naar de dokter gaat meid!!!
Heel goed dat je dit verhaal durft te delen! En ik denk zeker niet dat je niet wijs bent. Je bent gewoon DOODOP! Natuurlijk krijg je zulke gevoelens als je amper slaapt en niet aan je rust toekomt. Ik zou eerder gaan denken dat je niet goed wijs bent, als je dit allemaal vrolijk fluitend zou doorstaan. Goed dat je hulp zoekt en heel veel sterkte de komende tijd!
Wat sneu voor je dat je niet kan genieten op het moment. En natuurlijk denkt niemand van je dat je niet wijs bent. Volgens mij ben je helemaal kapot van vermoeidheid. En dan is niet zo gek natuurlijk. Een kindje wat veel huilt, jij die slecht slaapt, dan de onzekerheid met je kindje en je bent net bevallen. Goed dat je hulp zoekt. Succes bij je HA. Wil trouwens nog even zeggen dat ik het ook heel goed vind van je man dat hij ondanks dat hij moet werken zoveel oppakt en dan vooral de nachten. Nogmaals succes en sterkte
Je verhaal is zo herkenbaar! Mijn dochter heeft ook reflux en heeft totdat ze tien weken oud was geen één keer in haar bedje geslapen. De hele dag moest ik haar vasthouden en 's nachts sliepen we in ploegendiensten. Ik was echt doodop en kon niet van mijn dochter genieten door de vermoeidheid. Daarover voelde ik me vreselijk schuldig, waardoor ik me nog rotter voelde. Ze was zo gewenst en toen ze er eindelijk was, kon ik alleen maar huilen van vermoeidheid. Ik voelde me echt een waardeloze moeder. Toen ze tien weken oud was kon ik er niet meer tegen (eigenlijk kon ik er al weken niet meer tegen). Ze was alweer uren aan het huilen en heb toen compleet overstuur de huisarts gebeld. De huisarts heeft direct de kinderarts gebeld en een uur later is ze opgenomen. Huilend heb ik haar naar het ziekenhuis gebracht. Ik was op dat moment echt een wrak. Ik was niet meer in staat om een normaal gesprek te voeren en was er van overtuigd dat ik een post natale depressie had. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn en was het echt pure vermoeidheid. In de ziekenhuisperiode ben ik begonnen met genieten en had ik eindelijk het gevoel dat ik haar leerde kende. Ik was door alles heel onzeker geworden en ontdekte daar dat ik het allemaal best kon en dat het helemaal niet raar was dat ik het niet meer trok. Ook bleek er nog behoorlijk wat verdriet te zitten van alle miskramen die ik heb gehad en de spannende zwangerschap van mijn dochter. Alles bij elkaar was het gewoon teveel geworden. Nu gaat het geweldig en ik geniet met volle teugen van haar. Ik ben nu echt verliefd op ons meisje! In het ziekenhuis is ze goed ingesteld op de refluxmedcatie, maar denk ook dat mij meer ontspannen en uitgeruste houding er voor heeft gezorgd dat het daarna beter ging. Als ik aan de hele periode terugdenk zijn er wel een aantal dingen die ik achteraf anders had moeten doen. Ik had veel eerder (professionele) hulp moeten inroepen, ik had meer moeten overlaten aan Treesman en familie en ik had eerlijk moeten zijn in wat ik voelde in plaats van toneel te spelen. Ik vind het juist heel wijs van je dat je hulp zoekt! Het is een ontzettende moeilijke tijd, maar het gaat over. Ik kon het op dat moment bijna niet geloven en de dagen kropen voorbij. Nu vliegen ze voorbij . Heel veel succes morgen bij de huisarts en laat je niet afschepen!
Ik herken het refluxverhaal niet, maar wel het snelle bevallingsverhaal en het doodop zijn en daarom niet kunnen genieten. (Fijne zinnen Juud...) Ik denk dat jij gewoon zoooooooooooooo moe bent, dat het logisch is dat je het effe niet meer trekt. Ik ben inmiddels dik 18 maanden na de geboorte van mijn jongste, en bij mij komt er nu ook zooooo veel vermoeidheid uit. Ik ben het type: niet zeuren, doorgaan! En dat heb ik dus veel te lang gedaan. Bij mij is de oorzaak van de vermoeidheid en de verwarrende gevoelens anders, maar vermoeidheid blijft vermoeidheid en dat doet heeeeeeel veel met je. Het is bij mij overigens ook begonnen na de bevalling van mijn oudste, die de eerste maanden ook veel huilde. Daarna begon bij mij de emotiestroom op gang te komen en die heb ik dus genegeerd. (EDIT: ik worstel met emotionele, psychische klachten uit mijn eigen kindertijd) Ik stuur nu mijn kinderen vaak naar het KDV of naar opa en oma als ik het niet meer trek. Daar voel ik me heel erg gefrustreerd bij, want ik wilde zo graag kinderen, en nu kan ik ze soms gewoon niet handelen. Maar het is geen onwil, maar onmacht. En als ik ze niet onderbreng, dan loop ik het risico veel naar ze te schreeuwen. En dat wil ik echt niet. Ik hou namelijk echt wel van ze. Goed dat jij het niet negeert en er nu iets mee doet. En fijn dat je man je steunt hierbij. Dat is zoooooo belangrijk. Zie ook mijn banner. Ik put echt kracht uit het feit dat wij hier samen voor gaan. Ik begrijp je gevoelens meid en ik vind je juist HEEL GOED WIJS! Dikke knuff van mij
Hoi Meid Wat onzettend dapper dat je voor je gevoel uitkomt hier op zo'n forum. Het van je afschrijven helpt altijd en ook goed dat je naar je huisarts gaat. Ik denk absoluut niet dat je gek ben op Prost.dep. heb ik denk gewoon dat jij ontzettend moe bent en wanneer jij een kans heb om een week lang lekker te gaan slapen dat je dat nog zou doen ook. Wat is het zwaarste wat er is een kind dat huilt, pijn heeft en niet naar zijn zin. Jij voelt je ommacht en krijg totaaaaaal geen rust. Ondanks dat je man bij springt je zou eigenlijk even 2 dagen uit het gezin moeten stappen en bij slapen. Geloof me het is een wereld van verschil alleen je heb er geen tijd voor en je laat je kind en je man ook niet zomaar "achter". Je moet je bevalling zelf nog verwerken, je moet even je rust pakken en met een frisse oog en moed er tegen aan kunnen kijken. Is het niet misschien een idee dat je gaat afkolven en even een goeie nacht doorslaap, je man een dagje vrij neemt en even de rol totaal overneemt? Voel je niet schuldig om het te vragen bijtanken is heel normaal en ik zou als ik jou was op korte termijn doen anders wordt het van kwaad tot erger. En ik denk ook zodra je je rust gepakt heb je het een plekje kan geven en tegen jezelf zegt zo jij heb reflux we gaan alles proberen om het comfortabel te maken. Bij mij werkt het inbakeren ook niet het gekke is zijn wipstoel wel en hij vertikt overdag in zijn eigen bedje te slapen en snachts geen probleem. Probeer ook een structuur in te brengen dezelfde manier wakker worden, luier verschonen, borst, spelen, knuffelen zodra die moe is in zijn wip of bedje met een rust gevend muziekje. Bij mij na 3 weken volhouden met alles hetzelfde doen zit hij veeeeeeeel lekkerder in zijn vel. En ik laat hem overdag maar in zijn wip slapen kan mij het schelen als hij dat lekker vindt en snachts wel lekker in bedje slaapt. Op een gegeven moment raak je zo gefrustreerd dat je niks meer goed kan doen voor je gevoel...neem een stapje terug. Het mag!
Herken je verhaal precies! Wij hebben 6,5 week geleden ons 2de zoontje gekregen en heeft verborgen reflux en huilde tot een week terug ook zooo veel. Heeft medicijnen voor de reflux(al vanaf 2,5 week en krijgt nu sinds een week nutrilon ar voeding en sindsdien gaat t een stuk beter! Heb ook nog niet echt kunnen genieten en ben soms ook echt doodop, en heb nog een zoontje van 16 maanden... Wij moeten 16 dec naar de kinderarts toe, ben erg benieuwd! Jij heel veel succes en goed van je dat je naar de ha gaat! Laat je man het idd even 1 of 2 dagen vanje overnemen, misschien tank je dan even bij! Ik weet hoe je je voelt, sterkte meid!
Ik kan me zo ontzettend goed voorstellen dat dit je volledig opbreekt! Dat is helemaal niet raar, maar heel erg begrijpelijk. Het is niet niets, een kleine baby die niet lekker in zijn vel zit en daardoor slecht slaapt en veel huilt. Mijn zoontje slaapt de helft van de tijd wel gewoon lekker in zijn bedje en huilt een stuk minder, maar toch heb ik het ook zwaar. Het gaat hier alleen enorm in ups en downs doordat er ook goede momenten tussen zitten. Maar tijdens een down moment breek ik volledig, kan ik alleen maar huilen en vind ik het echt niet leuk om twee kleine kinderen te hebben. Pff, wat voel ik me dan schuldig naar die lieve mannetjes toe. Ik vind het heel erg moeilijk om het geduld op te brengen de hele avond met de jongste in de weer te zijn omdat ie huilt en niet wil/kan slapen. Het drijft me tot wanhoop. Gelukkig kan mijn man dat veel beter handelen. Het is maar goed dat het niet erger is en dit continu het geval zou zijn, want ik weet gewoon 100 procent zeker dat ik in een depressie zou raken. Dus een hele grote knuffel van mij! Ik hoop voor je dat het snel beter gaat. En dat er een moment komt waarop het beter gaat is zeker
Ik herken mezelf best in jou verhaal. Mijn dochtertje huilt ook erg veel. Reageert niet goed op de voeding die we haar geven (spugen, krampen en diarree). Wel groeit ze goed dus dat is weer een plus punt. Het veel huilen na de voeding voor de voeding snachts het breekt mij ook op. Nu moet ik zeggen dat slaap gebrek ook een rol speelt in hoeveel je kunt hebben. Ik heb nog 2 kindjes een dochter van 2,5 jr en een zoon van 14 maanden. Heb dus in 3 jaar tijd 3 kindjes gekregen. Ik vind het zwaar het slaap gebrek het huilen. Ik word er soms zo moedeloos van. Ik ben erg blij als mijn man ook thuis is in de weekenden want doordeweeks zit ik avonden alleen met een huilend meisje. Ik zie haar amper vrolijk ze huilt echt veel. Dit doet mij echt veel pijn maar ik ben het soms ook echt zat. Daarnaast moet ik ook mijn andere 2 kindjes nog aandacht en liefde geven en ik voel mezelf erg te kort schieten naar hun toe omdat de jongste zoveel huilt. Ben al verschillende keren bij de ha geweest maar het zijn buik krampjes of ze is een huilbaby. Verder komen we niet. Ik heb al van alles geprobeerd om haar rustiger te krijgen, massage, inbakeren, warm badje, alle middeltjes tegen krampen overstappen naar andere voeding....Maar niks schijnt te helpen. Volgens de huisarts mankeert ze niets lichamelijk. Maar het breekt me echt op dat ze zoveel huilt. Tegen mensen in mijn omgeving zeg ik dat alles prima gaat maar dat is helemaal niet zo. Van binnen kan ik wel janken...
Wat goed dat je hulp gaat zoeken en wat goed dat je je verhaal hebt durven opschrijven!! De eerste stap is gezet! Ik denk dat jouw negatieve gedachte ook kunnen komen door te weinig slaap. Ik kan zelf erg slecht tegen weinig slapen. Ben ik een paar keer per nacht wakker dan heb ik daarna een verselijke rotdag! Laat staan na een paar dagen, weken! In mijn kraamtijd heb ik na een paar dagen gigantisch zitten huilen midden in de nacht ik kon niet meer! Heb je al eens geprobeerd je voeding te verdikken met johannesbroodpitmeel? Hierdoor wordt de voeding dikker en blijft het beter in het maagje zitten. Onze dochter had hier hele veel aan. Dit zorgde ervoor dat ze meer binnen hield, hierdoor beter sliep, daradoor weer beter uitgerust was en dus beter kon "spelen". en zo was de circel weer rond. Heel veel succes!
Hey meid, ik kan me goed voorstellen dat je er niet van kunt genieten. Hier ook een moeilijke start. Door een megalange bevalling en de klachten die onze dochter had besloten om eens naar een manueel therapeut te gaan. Deze heeft mijn dochter behandeld en sindsdien slaapt ze, spuugt ze niet meer zoveel en is veel meer ontspannen en tevreden. Lees anders eens op www.kiss-kinderen.nl komt heel vaak voor en reflux kan ook 1 van de symptomen zijn. Sterkte! Liefs Emmely
Is het geen allergie? Het klinkt me zo bekend in de oren nl. Hier werd ik ook niet veel wijzer van de ha en cb. 't Kon er allemaal wel bij horen, ze groeide als kool. Maar na 2 dagen koemelk/ei/soja laten staan (ik geef bv), had ik een ander kind. 't Spugen was ook gelijk over.
Heel verhaal, maar het is precies mijn verhaal. Snelle bevalling, vruchtwater binnen gekregen, misselijk, reflux, het geen plekje kunnen geven, moe moe moe, prikkelbaar, moeilijk kunnen genieten, geen concentratie hebben. Meid, het komt echt goed!! Geef het tijd en zorg goed voor jezelf. Als je kan, slaap uit als je man thuis is, laat de zorg dan aan hem over, ga wat leuks doen met een vriendin of alleen als je daar behoefte aan hebt. Ga naar de kapper, pedicure, manicure, weet ik het, maar wees lief voor jezelf en je zult zien dat je je beter gaat voelen. Kan je erover praten met een vriendin (die het begrijpt!), je moeder of misschien een zus? Ik zou ook even langs gaan bij je HA, gewoon even om aan te geven hoe je je voelt. Heb ik ook gedaan, na een paar weekjes moest ik dan terug komen om te vertellen hoe het dan ging.. hij/zij kan je hierin steunen. Sterkte! Liefs Huismus p.s. je bent niet gek, je bent een jonge moeder en dat is hard werken!
Hey meiske, Ik 'kende' je al van het forum van voordat je zwanger was, en ik denk zeker ook niet dat je 'niet wijs' bent. Ik denk ook helemaal niet aan een PND: Je bent gewoon kei kapot! En dat is de grens snel bereikt! Goed dat je hulp hebt gezocht, huil maar eens lekker uit, lucht je hart, doe even dingen waar je van opknapt. Haal oppas in huis, ga eindeloos slapen, besteedt alles uit en denk even aan jezelf! Pas dan kun je alles weer aan! kop op meid, het komt echt goed. Reflux is heel goed te behandelen.
Het klinkt voor mij zeer herkenbaar, ik was ook doodop en daardoor kon ik ook in het begin niet van mijn kind genieten. Ik denk dat veel moeders dat zouden zijn in jou situatie. Goed dat je hulp gaat zoeken en zooooo knap dat je het hier hebt neergezet. Ik wens je enorm veel sterkte toe!