Hallo, afgelopen week heb ik mijn 2e miskraam in een half jaar tijd gehad. Veel rood bloed en stolsels. Nu mijn probleem: ik blijf smorgens misselijk en het wordt erger en ik ben steeds sneller moe. Ook zegt mijn vriend dat mijn borsten groter lijken. Is dat normaal en wanneer wordt het minder? Herkent iemand dit?
Dag Tieck, Allereerst: wat triest voor je, 2 miskramen al, en in korte tijd. Hoe ver was je toen je de laatste miskraam kreeg? En heb je een controle-echo en een hcg-meting in het ziekenhuis gekregen? Dat zou ik je wel aanraden bij aanhoudende klachten, om te zien of je baarmoeder wel echt leeg is. Je kunt flink moe zijn na een miskraam, maar misselijkheid en groeiende borsten zijn geen post-miskraamverschijnselen, voor zover ik weet. Suus
Bedankt voor je antwoord Suus. Ik was 5 en een halve week zwanger. Bij de eerste was ik 12 weken zwanger toen ze de curettage deden. Het vruchtje was al gestopt met leven met 8,5 week. De eerste keer heb ik als veel erger ervaren dan de tweede. Je houdt er toch iets meer rekening mee... Aanstaande donderdag ga ik voor een nacontrole. Ik maandag een echo gehad en daar zagen ze iets wat door kon gaan voor een vruchtje van 4 weken. Het had 5 moeten zijn. Toch wilden ze 2 weken later nog even kijken wat er gebeurd was. Misschien gegroeid misschien niet. Maar ik kreeg bloedingen en stolsels. Na een groot stolsel was de pijn weg. Bloeden is nu gestopt. Maar die misselikheid enzo niet...
Jeetje Tieck, heftig allemaal. Ik vond al mijn miskramen op een andere manier erg, het went, en ook weer niet, en soms komt de klap wat later. Als je de mk pas zo kort geleden gehad hebt, is het hcg nog niet meteen uit je lichaam verdwenen, dus dat kan de aanhoudende klachten wel verklaren. Temperatuurde je? Zo ja, hou dat dan nog even vol. Als het hcg goed daalt, dan gaat je temperatuur ook weer naar een pre-zwangerschaps/eerste helft van de cylcus-waarde. Goed dat je een nacontrole hebt. Zou ik ook zeker niet overslaan. En nogmaals veel sterkte. Het is toch een klap, ook al hou je er rekening mee. Lfs, Suus
Suus, ik zie nu pas dat je 5 miskramen hebt gehad. Heftig! Met hoeveel weken allemaal? En in hoeveel tijd? De laatste miskraam voelde als, mjah klinkt raar, maar ken je dat gevoel dat je een relatie met iemand hebt en plotseling maakt hij het uit? Beetje als liefdesverdriet dus... Ik temperatuurde niet, dus kan het helaas niet Checken. Aanhoudende klachten snap ik, maar dat ze erger worden niet...en ik heb dcht veel bloed en stolsels verloren! En na het laatste stolsel was de buikpijn weg. Kan het ook erger worden als er nog iets is achtergebleven?
Een MA, ontdekt met 8 weken, een VMK met 5 weken, een miskraam met 8 weken (hartactie, maar kindje groeide niet), toen een goed groeiend kindje met ferme hartactie dat met bijna 9 weken ineens dood bleek te zijn, en de laatste was met bijna 8 weken. (Toen geen vroege echo's gehad, dus weet niet hoe ver dat kindje is gekomen.) Dus ja, ze waren allemaal anders eigenlijk. En het gebeurde allemaal binnen een tijdspanne van 11 maanden. Dat liefdesverdriet, dat herken ik wel. Vreselijk gevoel. Je voelt je in de steek gelaten, door je lijf, door het leven, en je moet weer opnieuw beginnen. De put kan flink diep zijn, en het wordt er niet beter of makkelijker op om eruit te komen. Jammer genoeg. Dat ervaar ik tenminste, maar iedereen is anders. Ik zou contact opnemen met je arts en om een spoedecho vragen. Mocht er toch nog leven zijn, dan moet je dat zo snel mogelijk weten. Mocht dat er niet zijn, vraag ze dan om het hcg te monitoren. Hcg hoort te dalen, maar kan onwijs lang duren, ook na vroege miskramen. Daalt het niet terwijl er in de baarmoeder niets te zien is, dan moet het heel goed in de gaten worden gehouden. Suus
Jeetje Suus, wat een verhaal! Dat is pas een emotionele achtbaan! Hebben ze onderzocht wat de oorzaak is? En hebben ze gezegd dat je nu nog even moet wachten met nog eens zwanger worden? Wanneer is het allemaal gebeurd? Grappig dat je dat liefdesverdriet herkent! Nou ja, grappig. Liever niet natuurlijk. Ik ga niet eerder bellen, ik wacht wel tot donderdag. Is al bijna...
Ik was vorig jaar voor het eerst zwanger, de vijfde miskraam was begin april van dit jaar. Heel recent dus. Ja, ze hebben van alles onderzocht, maar er is geen oorzaak aan te wijzen. (Er is in 50 procent van de gevallen geen oorzaak aan te wijzen bij herhaald miskraam.) Ik ben in 4 Nederlandse ziekenhuizen geweest en in 1 Belgisch ziekenhuis, maar helaas. Ik heb ook nog Asherman gekregen na de laatste curettage (verklevingen in de baarmoeder), dus ik mocht heel lang niet zwanger worden, heb een aantal hysteroscopieën gehad waarbij ik geopereerd ben, 1 eileider is permanent ondoorgankelijk geworden door de verklevingen, maar de rest van de baarmoeder ziet er op het moment wel weer aardig uit. We moeten nu juist zo snel mogelijk weer zwanger zien te raken, maar we weten niet of dat nog lukt met die ene eileider en verminderd baarmoederslijmvlies naar de Asherman. De achtbaan is dus nog niet afgelopen. En tot donderdag wachten is wel uit te houden. Spannend, hoor. Heb je nog hoop? Stiekem? Suus
Dus nog complicaties ook. Bah! Maar je weet het hè, de aanhouder wint! En dan heb je het meest bijzondere verhaal ooit waar mensen hoop uit kunnen putten! Hoelang moest je wachten? Waren je hormonen niet totaal van slag?Ik denk dat dat bij mij het geval is... Weinig hoop hier hoor. Ten eerste zag ze een vruchtje van 4 weken dat 5,5 had moeten zijn, ten tweede die bloeding met stolsels en al en de pijn die verdween na een groot stolsel. Ook voel ik niks bij mijn buik. Alleen die andere dingen. Dus lichaam in de war denk ik.
De aanhouder wint... dat heb ik ook lang gedacht, maar niet iedereen eindigt met een kindje in z'n armen. Daar ken ik er ook genoeg van inmiddels, helaas. En na Asherman is het kunnen krijgen van kinderen in sommige gevallen onmogelijk. Het is een kwestie van afwachten. Bij ons kantelt de emotionele beleving van dit alles dus van niet-aflatende hoop naar acceptatie van de situatie zoals die straks zal zijn, hoe die ook zal zijn. Dat is een groot gevecht. Ik snap dat je weinig hoopt hebt, het klinkt niet echt goed. Kan heel goed hoor, dat je hormonen van slag zijn. Ik heb daar zelf nooit zo'n last van gehad. Wij hebben 7 maanden niet zwanger mogen raken. Sterkte met alles, hoor. Suus
Ik snap het. Bah! Maar hoop mag je altijd blijven houden toch? En mocht het ergste scenario uitkomen heb je in ieder geval alles geprobeerd, meer dan dat kun je niet doen! Ik hoop dat dat niet het geval gaat zijn voor jullie! Sterkte met alles! Ik laat donderdag wel weten hoe het gegaan is...
Dank je, dat is lief. En hopen mag zeker, maar gaat op een gegeven moment ook wel tegen je werken, heb ik het gevoel. Jij nogmaals veel sterkte. Ik leef met je mee, en ik hoor het wel! Suus
Net naar gyn geweest. Er is weefsel achtergebleven... Wel vreemd dat het weefsel twee keer zo groot is als de vorige keer. Geen kloppend hartje gezien of iets zei de gyn tegen iemand die hij belde. Over 2 weken terug komen. Net voor kerst. Flinke tegenvaller dus...
Jemig, wat een domper. Maar hoezo over twee weken terugkomen? Gaan ze nu niks doen dan? Dat weefsel komt er echt niet vanzelf uit hoor. En gaan ze je hcg opvolgen, oftewel: elke week prikken? Ik heb dit ook eens gehad, en had toen een woekerende placentarest. Die dingen worden inderdaad groter en kunnen soms zelfs gevaarlijk zijn. Moet er zo snel mogelijk uit. Is bij mij hysteroscopisch verwijderd en ik mocht maanden niet zwanger worden. Ik zeg niet dat dat bij jou ook zo is, en ook niet dat het bij jou ook woekert, maar het klinkt wel zo omdat het groter was. Hier is meer daadkracht en zorg vereist. Suus
Ik heb al mazzel dat ik terug mag komen. Daar moest hij helemaal over bellen...sukkel! Ja ik weet ook niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken...
Huh, hoezo mazzel? Wat is de prognose dan, dat het vanzelf loskomt? Was het een arts in opleiding of zo? Kun je niet met je huisarts overleggen? Suus
Hij moest rondbellen omdat hij niet wist wat het protocol was. We hadden idd het idee dat hij net van school kwam...
Oké. Dat moet er dus uitkomen als je ongesteld wordt, waarschijnlijk. Sorry als ik je ongerust heb gemaakt, mijn ervaringen kleuren het geheel. Ik hoop dat het vanzelf in orde komt. Suus