Elba ik zou de eerste nemen en bij temp ook invullen dat het een ander tijdstip was, dan krijg je daar een open rondje in grafiek (omdat tijdstip afwijkt van standaardtijd).
Wat een mooie en toch ook verdrietige verhalen hier! kippetjesNOD: 11-12-Nanette--33 jaar-2e kindje-ronde veel! 5 mk vanaf jan 2009 15-12-Natas79-31 jaar-1e kindje-ronde 8 15-12-Elba-30 jr-2e kindje-ronde 9 18-12-Jippiejee-30 jaar-ronde 18-1e kindje 22-12-Mvl-36 jaar-4e kindje- 3 MA nov09/mei10/okt10 22-12-Beschuitje-32 jaar-ronde 5-1e kindje 22-12-Karine-30 jaar-ronde 11-2e kindje 23-12-Saskia33-34 jaar-ronde 17-1e kindje 28-12-MamaVanDewi- 32 jaar- ronde 19-2e kindje 30-12-Knuffel-35 jaar-ronde13-1e wondertje 31-12-Marjolein-30 jaar-ronde 14- 2 miskramen- en 2 dochters. Eerste dochtertje geboren en gestorven jan'08,2e dochtertje dec'08 01-01-Bieb-31 jaar-ronde te veel-1e kindje 02-01-Mykelti-32 jaar-ronde17-ma in ronde9-1e kindje 08-01-Eternity-31 jaar-ronde 10-1e kindje Afspraken: 10-12: Saskia colonoscopie (niet zw gerelateerd) 10-12: Knuffelman uitslag semen-onderzoek 14-12: Marjolein intake Fertiliteitsafdeling 16-12: mvl belafspraak gyn uitslag bloedonderzoek 16-12: bieb folikkelmeting 11.20 06-01: Marjolein PRIUS onderzoek apr11: Mykelti gyn MCA We kunnen vrijdag bellen voor de uistlag van het semen onderzoek.
Knuffel, goed zo, eerste stap is gezet, vrijdag al uitslag. Ben benieuwd... Jippiejee, mooie tekst, heel herkenbaar. Mensen zeggen vaak de verkeerde dingen omdat ze het niet begrijpen...Zeker voor mensen in de MMM, maar heb met mijn miskramen ook wel hele l*llige opmerkingen gehoord..."volgende keer beter", "nou ja, dan zal het wel niet goed geweest zijn, wees blij, anders had je misschien wel een gehandicapt kindje gekregen"etc.etc..
Ik zou ook de eerste nemen, is het dichts bij je basistemp (die je hebt als je (uit mijn hoofd) 3 uur achtereen geslapen hebt. 0,3 maak ook niet zoveel uit, tenminste bij mij niet, ben niet heel stabiel...
ja daar heb je wat aan... Ik had het idee om dit gedicht te sturen aan mijn vriendin, die helaas helemaal geen idee heeft er mee om te gaan. Dus heeft ze het er maar helemaal niet over en praten we alleen nog over koetjes en kalfjes. Helaas heb ik geen energie over om haar duidelijk te maken dat ik dit niet waardeer. Wel heb ik ooit gezegt dat ik het er niet de hele tijd over wil hebben, LEES niet met Jan en alleman te pas en te onpas, maar wel met mijn beste(?) vriendin. Moeilijk hoor en zeker omdat jezelf, tenminste zo voel ik het, al je energie nodig heb om op de been te blijven zodat je nog gewoon kan blijven functioneren in de maatschappij. P.S. Knuffel, succes met afwachten, gelukkig vrijdag de uitslag al, wachten is verschrikkelijk...
Dan zou ik het haar toch een keer, misschien inderdaad met dit gedicht, duidelijk maken dat je het er af en toe JUIST WEL over wilt hebben. Nu wordt het doodgezwegen, en dat werkt niet. Alleen praten over koetjes en kalfjes vreet jou dan juist meer op. Probeer er dan toch een keer de energie in te steken om het duidelijk te maken... En gelukkig kan je hier in ieder geval je verhaal kwijt, en anders PB je maar. Altijd een luisterend oor...
Lief, dank je. En ja we moeten het er toch maar over hebben, hoewel ik liever het innitiatief van haar had zien komen... Jippieman zei laatst dat ze het waaschijnlijk te moeilijk vond om er over te praten en toen was mijn reactie; Ja het is natuurlijk ook allemaal vreselijk erg voor haar, maar ik zit er ook wel een beetje mee.....:x I
Dan nog kan ze zeggen, dat ze niet weet hoe erop te reageren of zoiets...in ieder geval iets zeggen....en dan moet het initiatief maar van jou kant komen,, maar het is wel goed voor je als je je hart hebt kunnen luchten bij haar en de verdere tijd is ook prettig als je iemand hebt tegen wie je aan kan praten...toch....?
@all; dank je voor jullie lieve woorden! @bieb: we gaan nu redelijk gelijk op. (jouw oma te laat, mijne veel te vroeg) We gaan gewoon samen voor de volgende IUI. Samen op 't wachtbankje weer straks.
Eternity en Bieb, verbroedering maakt sterk. Ik hoop voor een mooie gelijktijdige zwangerschap voor jullie.
Wat een mooie tekst! Een vergelijkbare tekst heb ik toentertijd op de site van Luna* gezet: Stel je eens voor: je bent een mens dat rouwt omdat je een dierbaar iemand bent verloren. Hoe zou jij geholpen willen worden door je medemens? Hoe zou jij die hulp ontvangen? Stel je nu voor dat je een emmer vasthoudt. De kleur en grootte doen er niet toe. De emmer is slechts een verpakking, want wat erin zit is belangrijker. De emmer en de inhoud staan voor de pijn die je voelt, wanneer je iemand mist. Als jij iemand kent die een dierbaar iemand verloren is, pak dan in gedachten de emmer vast en bedenk hoe jij je zou voelen als jij iemand verloren was. Wat zou jij dan in die emmer zien? Angst. Je zal vragen hebben als: zal ik dit overleven? En hoe kan ik dit overleven? Wie zorgt er voor mij? Wie zal er voor mij zijn, als ik iemand nodig heb? De emmer zit waarschijnlijk vol met angst, er lijkt niet veel meer bij te kunnen. Toch zijn er nog vele andere emoties die in de emmer kunnen. Zoals pijn. Het is onvoorstelbaar hoeveel pijn het doet om te rouwen. Dat rouwen zelfs lichamelijk vreselijk veel pijn kan doen is onbekend bij hen die nooit rouwen. Hoe je keel wordt dicht geknepen, je hart bonkt sneller van alle stress en je hebt het gevoel geen lucht te krijgen. Soms is de pijn zo intens, dat je je niet meer kunt bewegen. De pijn is zo overweldigend, dat je er gemakkelijk alle emmers op de wereld mee kunt vullen. Verdriet. Het verdriet is allesomvattend, onvoorstelbaar groot. In je hart een gapend gat en het bloed sijpelt door je ziel waar het je vergiftigt en verkilt. Je huilt.Elke dag. Emmers vol. Eenzaamheid. Het verdriet creëert een eenzaamheid, die ervoor zorgt dat je altijd en overal alleen bent. Of je nu in een huiskamer vol met familie zit of met een groep vrienden, je bent altijd en overal eenzaam en alleen. Je voelt je anders, onbegrepen, alsof je van een andere wereld komt. De eenzaamheid doet de emmer opnieuw overlopen. Ik kan nog ellenlang door gaan, maar ik hoop dat je een beetje een idee hebt gekregen van hoe iemand die rouwt zich kan voelen. Als jij zou rouwen, wat zou jij in je emmer vinden? Zou jij daar ook angst in stoppen en pijn, verdriet, eenzaamheid en nog vele andere emoties? Stel jezelf eens voor hoe jij daar staat, met de emmer in je handen. Die emmer is voor jou heel belangrijk, wat zeg ik, die emmer is je belangrijkste en meest gevoelige bezit! En stel je nu dan eens voor dat ik op jou en je emmer af kom lopen. Ik heb namelijk ook een emmer! Mijn emmer zit vol met verklaringen en ik ben tot de rand toe bewapend met redenen waarom jouw geliefde is gestorven. Ik heb in mijn emmer alles klaar liggen om jou te vertellen dat jouw geliefde beter af is. Ja, ik kan je zelfs vertellen hoe jij je moet voelen. In mijn emmer zitten zelfs heel handige tips en trucs over hoe jij ook tegen je verdriet aan zou kunnen kijken. Want zeg nou zelf: ik weet precies wat ik moet doen om ervoor te zorgen dat jij niet meer huilt. En met mij weten heel veel mensen uit instinct al hoe je dit op kan lossen. Het is zo simpel! Waarom snap jij het niet?! Ik heb hier, speciaal voor jou, een emmer vol met sussende woorden en aanmoedigende gezegdes. Ik quote mooie gedichten en verhalen, mijn favorieten zijn juist die stukken die jou vertellen dat je niet moet rouwen. Want je moet door met je leven en niet achterom kijken. Dus daar staan we dan. Jij aan de ene kant met jouw emmer en ik tegenover jou met mijn emmer. Het probleem is alleen dat ik niet in jou emmer wil. Want jouw emmer is eng. Want als ik in jouw emmer ga, ga jij misschien huilen en wat als ik jou niet kan laten stoppen met huilen? Of misschien ga je mij iets vragen dat ik niet kan beantwoorden. Want dat zou jou het gevoel geven dat jouw emmer gelijk heeft en ik wil dat mijn emmer gelijk heeft! Jouw emmer en de inhoud daarvan is mij te intiem. Ik wil dat je een veilige afstand houdt tussen mij en jouw emmer, want ik vind jouw emmer eng! Ik heb een emmer met een prachtige inhoud dus ik heb een oplossing gevonden voor het probleem dat in jouw emmer drijft. Ik ga namelijk de inhoud van mijn emmer zo, plons!, in jouw emmer gooien! Natuurlijk kijk ik wel uit dat het niet teveel spettert, want ik wil niets van jouw emmer bij mij in de buurt hebben. En met de inhoud van mijn emmer, laat ik wonderen gebeuren. Heuse magie! Want mijn emmer wast jouw verdriet, je pijn, je angsten en je eenzaamheid zo weg! Alles wat ik jou vertel, voelt als een heerlijk glas koud water op een uitgedroogde tong. En het water verzacht en heelt terwijl het je keel inglijdt. Ik heb je genezen! Maar er is een probleem. Jouw emmer is vol. Er is geen ruimte voor wat er in mijn emmer ligt. Jouw behoeftes en gevoelens zijn zo sterk, dat het onmogelijk is dat zij mijn woorden, die alles goed proberen te praten, hoort. Je pijn brandt zo sterk, dat ik geen goed kan doen met mijn verkoelende woorden. Het is heel eng maar ik zie nu dat de enige manier waarop ik jou kan helpen, is door in jouw emmer te stappen. Ik moet minstens proberen jouw pijn te begrijpen. Ik moet minstens proberen jouw gevoelens te accepteren. Ik kan nooit weten hoe jij je voelt. Nooit zal ik jouw pijn voelen, jouw stress, jouw verdriet, jouw eenzaamheid. Maar ik kan proberen om je bij te staan in de lange en zware reis, die tot je dood zal blijven voortbestaan. Ik kan je toelaten om te voelen wat jij voelt en ik moet leren om me daar comfortabel bij te voelen. Dat noemen we: "in je emmer stappen". Ik (de auteur) was op een conferentie van rouwende ouders en sprak daar over schuldgevoel en woede. Ik vroeg de groep waar zij zich schuldig over voelen. Nooit zal ik het antwoord vergeten wat een moeder gaf. Ze zei ‘de hele weg naar het ziekenhuis smeekte mijn zoontje om de auto te keren. Hij wilde de transplantatie niet. Hij was zo bang! Ik keerde de auto niet en hij stierf.' Ik vroeg haar hoe vaak het was voorgekomen dat iemand haar zei dat haar zoon anders ook wel was gestorven. ‘Wel honderden keren' sprak de moeder. En, heeft dit je geholpen? Vroeg ik haar. ‘Nee, absoluut niet' antwoordde ze. Ik vroeg haar hoe vaak het was voorgekomen dat iemand haar zei dat ze had gehandeld uit liefde en dat ze het juiste had gedaan. Opnieuw antwoordde de vrouw ‘Ontelbaar vaak en nee, het heeft me niet geholpen.' Ik vroeg haar hoe vaak het was voorgekomen dat iemand haar zei dat God haar zoon voor een goede reden had meegenomen. De moeder antwoordde ‘vele keren' en ‘het hielp me niet.' Ik vroeg haar hoe vaak het was voorgekomen dat iemand haar zei dat het vier jaar geleden is sinds de dood van haar zoon en dat het tijd was ‘om het achter zich te laten en door te gaan met het leven'. De vrouw gaf antwoord en ik hoorde de woede in haar stem ‘Ontzettend vaak, zelfs van dierbare vrienden en familieleden en het hielp mij niet. Sterker nog: het maakt mijn pijn nog groter en maakt mij woedend!' Wat ik haar eigenlijk steeds vroeg was: ‘hoe vaak hebben mensen geprobeerd om hun emmers in de jouwe leeg te gooien?' Ik stelde haar mijn laatste vraag ‘Zou het helpen als ik je omhelsde en zei ‘Ik vind het heel erg voor je?' Ze zei, ‘Dat zou me zeker helpen… Ja, dat zou helpen.' Waarom zou dat haar helpen? Omdat ik aanbood in haar emmer te stappen en zo probeer haar pijn te voelen. Dit alles wil ik doen om haar te helpen, zonder daarbij haar pijn en verdriet goed te praten met mijn emmer vol ‘verzachtende' woorden en verklaringen. Ik geef haar de kans om te voelen wat ze voelt! En dat ze dit alles ook mag voelen. Als jij pijn hebt, zoek dan iemand die in jouw emmer wil stappen. Deze mensen vind je niet zomaar op straat, want ze zijn zeldzaam en bijzonder. Je kunt ze vinden in speciale rouwgroepen of bij vrienden die iets soortgelijks hebben meegemaakt. En soms, heel soms, is het iemand met een groot hart die zich weet in te leven, je vast pakt en zegt ‘huil maar, het is ook afschuwelijk'. Het is ontzettend moeilijk om onze angst opzij te zetten om in de emmer van een ander te durven stappen. Wanneer je dit leest om manieren te vinden om vrienden, familie of bekenden in rouw te helpen en ondersteunen, onthoud dit dan goed. Laat je emmer met zalvende woorden en verzachtende verklaringen thuis! Vergeet alles wat je vroeger gedaan zou hebben en wat je instinct je zegt. Want je bent bang en angst is geen goede raadgever! Leer de volgende zin en zeg ‘Ik vind het heel erg voor je'. Want ze betekenen dat je iemand de kans geeft om te delen, dat je accepteert dat ze voelen wat ze voelen en dat zij dat van jou mogen voelen. De vraag ‘mag ik in jou emmer stappen' is de vraag van een echt mens. Helen gebeurt in onze emmers!
Marjolein, ook al zo'n mooi stuk, ik lees het met kippenvel en de tranen staan hoog. Maar zo herkenbaar..het enigste dat je wilt is erkenning van je verdriet en niet alle goedbedoelde woorden om door te gaan...
Ja dat klopt... Eigenlijk zijn beide stukken hetzelfde. Pfff hier ook de tranen hoog. Ben weer zoveel met Luna* bezig, het gemis en verdriet is zelfs na 3 jaar niet minder (alleen minder vaak aanwezig). Ik heb ook een gedichtje geschreven voor haar. Misschien vind je het wel mooi en voor de meeste meiden hier met een miskraam(en) ook wel toepasselijk denk ik: Lieve meis, Een hartje van goud, Een lichaampje zo volmaakt. Wij, wachtend op jou, Zoveel liefde en warmte voor je bewaard. Ik mis je zo ontzettend veel, Met lege handen en een eenzaam hart. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt Maar waar jij had moeten zijn, zit een donker gat. Jij blijft altijd mijn lieve meis, zo klein, Mijn geluk zal altijd met verdriet verbonden zijn. Ik mis je lieve dochter!
Poeh Marjolein: de tranen springen in mijn ogen van jouw gedichtje. Wat ontzettend mooi en wat ontzettend verdrietig! Hele dikke knuf
Wat een emotionele dag... Heel veel tranen hier gehad, heb ook al gesprek (lees keihard janken op haar schouder...) gehad met mijn vriendin,maar ik gloof dat mijn tranen nu op zijn, dikke ogen maar wel een opgelucht gevoel, soms moeten we even janken hè, dan kunnen we er even weer tegen!! Zullen we een groepshug doen, even uithuilen bij elkaar op de schouder!?