Hoi dames, Ik zit hier met een knoop in mijn maag. Ik heb weer eens last van stemmingswisselingen. En niet te zuinig! Gister bijvoorbeeld. We zijn terug gekomen van ons weekendje weg, waar ik vermoeid terug van ben gekomen (het was voor mij net iets te veel, 4 dagen met schoonouders en zwager ondanks dat het hele lieve mensen zien plus 2 honden (waarvan hun hond continu tegen mij op springt. Iedere keer corrigeren is doodvermoeiend). Wij hebben zelf ook een hond (is mee geweest). Etenbak hebben wij mee genomen (er zijn immers 2 honden, dus leek het mij handiger de bak mee te nemen. Drinken uit 1 bak lukt wel). 's avonds wil ik de hond eten geven. Ik zoeken en zoeken naar waar die etens bak nou is gebleven. Gefrustreert pak ik dan een voorraadbakje uit de kast en doe haar eten in die bak. Uiteindelijk, na 20 min heeft mevrouw de hond nog niks gegeten. Ik nog meer gefrustreert. Wil ik het eten terug doen in de zak (immers, niet gegeten binnen zoveel tijd is eten terug doen in de zak (vinden wij)). Word ik tegengehouden door mijn vriend. Hierdoor vlieg ik helemaal uit mijn plaat en gooi de bak met voer, die ik toen nog in mijn handen had, door de woonkamer uit en heb erbij geschreeuwt dat ie het uit moet gaan zoeken. Ben jankend naar buiten gerent. Frustratie die al zo'n 8 weken loopt; Er zijn nog steeds geen geboortekaartjes bestelt. Dit omdat ik vind dat je dit soort dingen uit moet kiezen met je partner. Maar wat als je partner helemaal geen intresse toont om die dingen uit te zoeken?!?! Gevolg: Oorlog zo onderhand. (Gelukkig is de kaart en het gedichtje nadat wij terug zijn gekomen van partnerles zwangerschapsgym uitgezocht, met partner). Heb wel op voorhand gezegt dat wanneer het in één van deze 3 dagen niet gebeurd, ik zijn hulp niet nodig heb en dat ik zelf het kaartje met gedichtje uit ga zoeken. Maar ja, loop verdomme al 8 weken met die boeken in huis en er komt geen enkele intresse. Mag ik dan uit mijn plaat schieten?! Vanmorgen weer frustratie. Ik had voor Sinterklaas de DVD Mama mia gekregen. Ben toch met verlof en kon wel wat afleiding gebruiken dus die DVD maar gevraagd (en gelukkig gekregen). Wil ik die DVD aan zetten vanmorgen. 3 keer raden wat. DVD speler doet het niet. Alles geprobeert. Scartkabel uit TV én DVD en erin gedaan (meerdere keren). Hmm, misschien andere kanaal? Alle kanalen afgezocht, maar nee hoor. Nog steeds geen beeld (wel geluid, want dat ging via dobly surround). Ik vriend opgebeld, HELP! Hij kon mij ook van een afstand niet helpen (wat te begrijpen is). Zucht, dan maar doodvervelen (gelukkig kwam GTST, dat was mijn redding). Komt er tussen de middag ook nog zo'n stomme deur aan deurverkoper van een één of andere uitvaartverzekering. Wij zijn beide verzekerd bij een bank (zal geen reclame maken) m.b.t dit onderwerp. Liegt die deur aan deur verkoper recht in mijn gezicht. ja mevrouw, u bent verzekerd bij Dela. Ik zeg wat? WTF is Dela? Ja, dat is dé grootste uitvaartverzekering. Ik zeg: Meneer, lieg niet tegen mij dat IK verzekert ben bij Dela. Als ik bij jullie verzekert was, waarom ken ik dat hele Dela niet? Waarop ik zei: Rot op of ik bel de politie. Gelukkig is vriendlief trouwens wel lief. Hij is tussen de middag, net voor zijn pauze, naar huis gekomen en heeft de DVD gemaakt. Als scartkabel en HDMI kabel niet meer werken (snap er geen reet van waarom die dingen niet meer werken) dan maar via een andere stekker. Wat kan ik tegen dit soort uitbarstingen doen? Ik word er zelf knettergek van. En mijn vriend drijf ik tot een wanhopig iemand die het NIET verdient. Ik ben gewoon heel erg bang om hem kwijt te raken; dat hij mij gaat verlaten. Vanwege mijn buien. Ik wil dat niet, ik hou te veel van hem. Maar op dit moment ben ik echt zo bang. Ene kant zal ik het ook best begrijpen dat hij weg gaat. Maar aan de andere kant... Maar ja, dat is dan weer egoistisch gedacht van mij. Het is nu gewoon zo erg dat ik nu echt niet meer zwanger WIL zijn. Dat ik wil dat ons kindje er eindelijk is en dat mijn hormonen weer normaal zijn. En ik weer de leuke, lieve, altijd vrolijke en niet zo snel uitbarstende vriendin/moeder kan zijn! Zoals voor mijn zwangerschap dus. Wat doen jullie tegen zulke buien/uitbarstingen? Is hier iets tegen te doen? Ik moet nog ruim 4 weken, ik hoop dat onze relatie hiertegen bestand is.
Iets tegen doen: was hier onbegonnen werk. Nou ja, niet helemaal. Het hielp hier wel een beetje als mijn man me masseerde en gewoon even helemaal in de 'lief-stand' ging (vragen hoe het met me ging, wat me dwars zat, etc.). Dan kon ik even mijn ei kwijt, lekker uithuilen, en dan ging het wel weer even. Maar eerlijk is eerlijk: die laatste weken was ik er gewoon klaar mee en kon niets me meer echt opvrolijken. Ook de stress of ik wel een goede mama zou zijn speelde daar een rol in trouwens. Heel veel sterkte en vertroetel jezelf een beetje als dat kan. Verder is het vooral kiezen op elkaar en nog even de laatste loodjes... *knuffel*
Hee zeg, ben jij nou helemaal betoeterd om zo te denken!! Je vriend komt tussen de middag thuis om jou te helpen met de dvd, denk je dat hij dat gedaan zou hebben als hij je zat was? Kom op! Weet je wat jij eens moet doen? Lekker slapen! En een dagje ontspannen... kun je niet wat leuks gaan doen met zijn tweeën? En dat je zo'n weekendje weg niet trekt, dat snap ik helemaal, dat zou ik ook niet trekken met mijn schoonfamilie . Ik probeer - als ik zo'n bui aan voel komen - om mezelf voor te zijn. Eerder hulp vragen (bijvoorbeeld al toen je de bak zocht) zodat je niet gefrustreerd hoeft te raken... het is even oefenen, maar het komt goed
Euhhmmm helemaal herkenbaar, hoor! Ik leek ook wel bezeten door de duivel, ofzo. Af en toe kon ik echt zoooo boos worden om de kleinste dingen. Net alsof ik het erom deed! Na de bevalling is het wel beter geworden, maar eigenlijk ben ik nooit meer de oude geworden.........
Heb nu al van die uitbarstingen, echt overal.. Moet me zo inhouden soms en dat lukt dan niet altijd. Gaat het dan nog erger worden? Meid als je vriend speciaal voor jou naar huis komt is hij je echt niet zat hoor!! Nog even en dan is jullie ukkie er!
thanks meiden! Soms is het goed om eventjes je hart te luchten en vragen of iemand het herkent. Gelukkig, ben niet de enige. Is eigenlijk ook wel zo, dat mijn vriend het nog kan uithouden met mij. Net filmpje op rtl7 samen gekeken. Plus afgelopen avond weer samen op controle geweest. Volgende keer kan hij misschien niet mee. Zit hem in de kleine dingen soms die we toch samen doen. En gelukkig kunnen we samen ook heel erg lachen. Siepie, mijn uitbarstingen zijn inderdaad erger geworden. Wil echter niet zeggen of dit bij iedere zwangere vrouw is en bij iedere zwangerschap. Heb ooit programma gezien op ik meen sbs6 over dat Engelsen gaan emigreren. Een stel Engelsen zijn verhuisd naar ik geloof Italië. Zij is daar zwanger geworden van haar man natuurlijk. Zij had net zulke uitbarstingen als ik die heb de afgelopen paar dagen. Misschien komt het ook wel door afgelopen weekend mijn uitbarstingen. Plus ik heb wéér een drukke week in het vooruitzicht... Waar ik erg tegenop zie. Blij als het maandag is en ik een rustige week tegemoet ga
Hoi sweetchocolate, herkenbaar hoor!!! Klinkt mij wel als uitbarstingen getriggerd door vermoeidheid. Immers, druk weekend achter de rug. Als je zo ver in je zwangerschap bent, heb je gewoon meer rust nodig (ook aan je hoofd). Dus wat iemand anders al zei: zorg dat je je rust krijgt. Probeer afspraken af te zeggen of dusdanig te zetten dat je je rust kan pakken tussendoor. Je lijf is topsport aan het bedrijven momenteel (24u/dag; 7 dagen/week) dus goed aan jezelf denken is belangrijk. Wat betreft praktische zaken als geboortekaartjes e.d.: maak desnoods samen met je vriend een lijst van dingen die gedaan moeten worden. En kijk dan wie wat kan doen en wanneer. Leg ook uit dat het voor jou belangrijk is dat bepaalde zaken nu gedaan worden en niet op z'n beloop worden gelaten. Mannen kunnen hier nogal gemakzuchtig in zijn.... (heb ook zo'n man ) Nesteldrang komt wellicht om de hoek kijken en voor jouzelf is het wel zo lekker rustig als de belangrijkste dingen zijn geregeld voordat jullie kindje komt. Ow, en blijven praten, praten, praten met je vriend. Ook al zijn mannen meestal geen praters..... En inderdaad even tijd nemen voor elkaar. Heel veel sterkte met je buien. Nog effies..... enne, lekker van je af blijven schrijven hier!!! groetjes, Judith
Ja hoor, hier ook één met vreselijke buien! Ik herken het helemaal! Ik ben totaal niet meer mezelf nu ik weer zwanger ben. Ik schreeuw tegen de hond, wordt kwaad op mijn dochter als ze loopt te huilen en jengelen zonder aanduidbare reden en kan me vriend wel weet ik veel wat doen omdat hij "me nogal groot vind en niet zo mooi als bij mijn eerste zwangerschap" !! Grrrrrm!!!! Ik heb ook veel last van huilbuien. Gister bij de vk nog! En het lag zo niet in de planning. Ik probeer me zoveel mogelijk te ontspannen. Slapen als mijn meisje ook slaapt. Verder heb ik fysio voor mn bekken en van haar krijg ik ook wat ontspanningsoefeningen mee, die helpen ook wel wat. En ik heb via de vk het homeopatische middel Sepia voorgeschreven gekregen. Maakt mij iets rustiger en minder opvliegend. Het is nu al een aantal dagen op en ik merk dat ik er weer helemaal doorheen zit. Ik heb het weer besteld bij de reformwinkel. Dus misschien een tip? Het is 100% homeopatisch en kan absoluut geen kwaad voor de baby. Ik was eerst ook sceptisch maar na een paar dagen viel het zelfs mijn vriend op dat ik een stuk relaxer was. Succces meis!
heel herkenbaar die buien bij mij was de oplossing per direct te stoppen met werken. ik vrat me door vele irritaties op het werk steeds meer op en reageerde het thuis af,het werd zo erg dat ik gewoon echt misselijk werd van mijn sjacherijnige kop en ja nu zit ik sinds 2 dagen thuis en merk al zoveel verschil, heb echt rust in mijn chaotische hoofd gekregen. maar daar heb jij wss niet zoveel meer aan aangezien je denk ik al met verlof bent? wat al eerder is gezegd, mss kun je voor jezelf eens een relaxdagje maken, en je verstand even op nul kunt zetten. je vriend zal je trouwes echt niet zo snel verlaten hoor, die weet dondersgoed dat het door zwangerschapshormonen komt en over een aantal weken ben je er waarschijnijk wel vanaf.
Even off-topic, maarre.... Hier zou ik ook zonder zwangerschapshormonen enorm pissig om worden, hoor! Dat zeg je toch niet?!?! Wat een hork... (ik geloof best dat hij verder een schat is enzo, hoor, maar soms zeggen sommige mannen echt zulke domme dingen.... Onvoorstelbaar)
Heb niet alle reacties gelezen, maar het is heel herkenbaar. Ik heb het ook. Het is puur hormonaal want nu heb ik er ook last van: merk dat ik ook pinniger reageer naar collega's bijvoorbeeld. Er is weinig tegen te doen, behalve je ervan bewust te zijn en - na een uitval - excuses aan te bieden en uit te leggen dat je jezelf niet helemaal bent. Bij mij had/heeft iedereen daar wel begrip voor. Heb bij de vorige zwangerschap zelfs een lekkere ouderwetse knuffel gehad van mijn pa toen ik weer eens verschrikkelijk liep te galbakken en huilen. Hij pakt me zomaar beet en begint te knuffelen: nou toen braken de dijken helemaal door natuurlijk... (en ff voor de helderheid: ben 31 en al 11 jaar het huis uit, zit je daar bij je pa te knuffelen. Achteraf een hilarisch beeld natuurlijk).
Hahaha, nou inderdaad!! Ik vroeg er zelf naar, maar hij had beter kunnen zeggen: "Nee hoor schat, ik vind je echt net zo prachtig als bij Zoë!" Hij bracht het voorzichtig maar ik als vrouw prik daar dwars doorheen en het kwaad is geschied... en inderdaad, verder is het een schat!
Zucht, en dan gister lagen we op de bank. Zegt mijn vriend "ik hou van jou en van J." en wrijft over mijn buik. De tranen sprongen in mijn ogen en zakte langzaam via mijn wangen naar beneden. Achteraf moesten we wel heel erg lachen om mijn reactie. Mijn vriend had eerst zo iets van huh? Heb ik wat verkeerd gedaan?? Arme schat...
Sorry moet even lachen hoor, man; heb ik wat verkeerds gedaan, zo lief En herkenbaar haha. Mijn man wordt helemaal kriegel van mij af en toe maar als er dan iets liefs is dan vind hij het ook wel schattig als ik moet huilen
ohh gelukkig het hoort erbij.. Begon er aaan te twijfelen, omdat ik ook zo ontzettend geïrriteerd kan zijn en zo lelijk kan doen. Het is erger als ik het drukker heb met afspraken en werk, maar het kan ook zomaar zijn. Ik ga maar eens kijken naar die Sepia (bedankt voor de tip!), want dacht al helemaal dat ik maar een psycholoog op moest gaan zoeken oid.