Hallo Dames, Ik wilde hier ook even inhaken, ik heb hier al eerder meegelezen en ben het met beide partijen eens! 1 ding alleen niet, het feliciteren; ik zelf heb 1x een topic mogen openen bij "ik ben zwanger" Er werd niet bijzonder veel gereageerd. Vind ik persoonlijk ook niet erg! Want het is maar een uitlaat klep denk ik dan. Gewoon je GEHEIM met iemand kunnen delen ookal ken je de mensen niet Ik ben hier helemaal niet zo actief. (eigenlijk pas sinds mijn miskraam) maar wij gaan nu als het niet is gelukt deze maand ook ronde 29 in! Wij hebben nog niet gekozen voor de MMM omdat dat inderdaad (lijkt mij) heel zwaar is! En wij daar nog geen behoefte aan hadden. Maar nu we 1x zwanger mochten zijn word het gevoel wel steeds sterker! Wat ik bedoel te zeggen te zeggen is; iemand die hier niet actief is wil niet zeggen dat die niet al lang bezig is. Maar mensen die zich alleen maar aan een forum ergeren, waarom zit je er dan? Ga met je "maatjes" op hyves verder ofzo..(alleen een iedee, geen veroordeling) Op deze manier word het er niet erg gezillig op Het is bijna kerst, denk aan dat harmonieuze gevoel Voor alle MMM-meiden HEEL VEEL SUCCES!!! Voor alle zwangeren HEEL VEEL GELUK!!! Voor alle klussers HEEL VEEL SUCCES!!!
Dat is fijn....! Ik lees net in je andere verhaal dat jullie 5000 euro moeten betalen, ik vind dat echt schandalig. is een collecte geen optie? we steunen van alles, waarom niet dat?
Hier wil ik graag op reageren. Je kan het ook anders zien denk ik. De laatste jaren is het taboe op onvruchtbaarheid vermindert, waardoor meer mensen er over durven praten. Voor iemand die moeilijk zwanger wordt is elke zwangerschap in de omgeving weer een bevestiging van haar eigen falende lijf. Dat doet zeer, letterlijk zeer. Vroeger praatte je hier niet over en beet je op je lip en feliciteerde de nieuwe zwangere alleen maar. Ik vind het juist goed als iemand durft te zeggen "wat fijn voor jou, maar bij mij doet het wel pijn". Dat betekent helemaal niet dat ze het jou niet gunt, maar ze is wel eerlijk over wat het met haar doet. Er over te durven praten kan onderdeel zijn van het verwerken van het eigen verlies. Wij hebben bv de laatste tijd wat meer gekozen om niet naar bepaalde feestjes te gaan wat bij ons gewoon erg pijn doet. Bv Sinterklaas vieren met familie met neefjes/nichtjes waarbij wij de enige kinderlozen zijn. Dat betekent helemaal neit dat ik het niet leuk vind bij mijn familie, maar wel dat we ons die pijn even willen besparen. Maar goed; misschien is het voor de zwangere wel beter als het MMMeisje zo goed mogelijk probeert te zeggen "gefeliciteerd" en verder haar mond houdt. Maar besef wel hoeveel pijn, eenzaamheid en verdriet er bij de ander zit!
Had hier expres nog niet gereageerd, maar dit komt wel zo dicht in de buurt van hoe ik het ervaar. Vaak is het gewoon een kwestie van zelfbescherming en dat is niet altijd even makkelijk, omdat je ook een ander geen pijn wilt doen... Het is altijd een afweging van wat doe en zeg ik wel/niet om een ander niet te kwetsen, maar anderzijds mijzelf niet onnodig pijn te doen. Want pijn is er al genoeg...
Sorry, maar zo ervaar ik de dingen die je schrijft niet. Bv die miskraamdiscussie (ja ik heb er zelf ook 1 gehad, dus dat raakt me persoonlijk). Het is ook balanceren op het randje door te discussieren bij wie een mk het meest pijn doet. Dat realiseer ik me. Vlak na mij heeft mijn vriendin een mk gehad. Ik heb haar geprobeerd te steunen (we hadden immers 'hetzelfde' meegemaakt), maar het riep ook moeilijke gevoelens bij me op. Ze was nl (na een relatie van 1 jaar) binnen een paar maanden zwanger geworden. Ik was jaloers, maar was daarover ook weer boos op mezelf omdat zij immers ook het verdriet van een mk moest doorstaan. Hoe kon ik nou jaloers daarop zijn? Bij iedereen met een mk is het het einde van een droom, einde van een beginnend leven. Maar toch....ik vind niet dat je daar zo makkelijk overheen kan stappen door te zeggen "dat maken niet mmmeisjes ook mee, dus die hebben ook ellende." 50% van alle zwangerschappen eindigt overigens in een mk; das eng veel! Maar er is nogal een verschil als je er al jaren voor gevochten hebt, minstens 100x bij de gyn in de stoel hebt gelegen, dozen vol injecties hebt gezet enz, enz. Als je dat allemaal hebt meegemaakt en t wordt je vervolgens weer afgenomen.......ik heb dat echt ervaren als het meest moeilijke in mijn hele leven. En dan te weten dat je het opnieuw moet doorstaan om een KANS op zwangerschap te krijgen. (Sommige mensen hebben nl de indruk dat je 'gewoon' naar het ziekenhuis gaat en zwanger wordt..maar je hebt per poging slechts 20% kans.) Dan algemeen mijn gevoel: Ik denk dat wat mmmeiden moeten doorstaan door sommige mensen enorm wordt onderschat. Dat merk ik al doordat mensen waarmee ik het in mijn omgeving bespreek (wij zijn er altijd heel open over geweest) soms eerlijk bekennen dat ze helemaal niet weten hoe dat allemaal gaat. En zich geen beeld kunnen vormen van welke "ingrepen" er ook bij komen kijken (want wat is die punctie een hel zeg!). Een onvervulde kinderwens en de gevoelens die daarbij komen schijnt volgens onderzoek gelijkenis te hebben met gevoelens van rouw. Dus voor buitenstaanders...onderschat dit niet!
Ik herken dit probleem eigenlijk wel van beide kanten. Aan de ene kant weet ik nog goed hoe moeilijk ik het vond om te horen dat er weer iemand zwanger was en ik niet of dat ik met tranen in mijn ogen in de auto zat na een kraamvisite. En idd sommige goedbedoelde opmerkingen komen hard aan. Maar wat ik ook herken (op dit forum en in real life) is dat vrouwen die idd graag iets willen weten over het vergroten van de kansen op een meisje of jangen, of over zwangerschapsbeeindiging praten omdat ze in een onmogelijke situatie zwanger zijn geraakt, of last hebben van zwangerschapskwalen soms ook niet al te sensitief benaderd worden. Iedereen relateert zijn eigen problemen aan zijn eigen situatie en je kunt niet vergelijken wat erger is. Wat voor de een een klein probleempje lijkt is voor degene die het ondergaat een reuzegroot probleem waar zij zwaar onder lijdt. Ik stem dus voor respect opbrengen voor elkaars verhaal
Mee eens hoor! Ik denk dat als je zelf in Mmm zit je bijna niet goed kan reageren op topics als "ik wil zo graag een meisje". Dus misschien moet je dat dan ook niet lezen. Maar pijn doet alleen zo'n titel al!
er zit wel een heel groot verschil tussen meiden die wel snel zwanger worden(2/3 maanden), meiden waarbij het wat langer duurt (7/8 maanden), en meiden in de mmm. Tuurlijk is voor iedereen de maand een teleurstelling wanneer de rode duivels optreden. Maar wanneer je niet in de mmm zit, en je weet dat bij allebij de partijen alles goed is, dan weet je dat je toch zwanger zult raken en kunt gaan genieten van een beebje. wanneer je in de mmm terechtkomt, ben je hier gewoon niet zeker van! ik weet hoe het voelt om nu de angst te hebben "stel dat ik nooit moeder word" weet je wat een pijn dat met zich meebrengt. je krijgt maar een beperkt aantal kansen, als de kansen mislukken dan houd het gewoon op. dat gevoel, dat idee, dat breekt je. jij begint dit topic, maar eigelijk weet je helemaal niet waar je het over hebt, jij kent "ons" gevoel helemaal niet. ik feliciteer ook meiden hier die zwanger zijn, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik "blijer" (is dat een woord) ben voor meiden die zwanger zijn middels IVF of welke behandeling ook. maar dat is niet omdat ik het de andere meiden niet gun, absoluut niet, maar het is om het feit dat ik er ook weer hoop door krijg. en ik denk dat als je kon kiezen, iedereen het liefst "in de slaapkamer" zwanger word, dan op een tafel met je benen wijd voor een vreemde kerel. Psychies doet dit ook een hoop met je. maar uiteindelijk, gaat iedereen voor hetzelfde..........
Dat is niet zo overigens. Er zijn veel mensen in de mmm die onverklaarbaar onvruchtbaar zijn. Dus mensen waarbij bij beide personen alles goed *lijkt* te zijn, maar die toch niet zwanger worden.
ik wist dat hier op gereageerd ging worden toen ik hetzelf aan het nalezen was dat is indd ook waar, maar deze mensen zijn ook al een tijd bezig, want je gaat niet zomaar naar de ha en hebben toch ook al een ziekehuis bezoek achter de rug, dus weten dat er iets aan de hand is, ook al lijkt alles goed. ze gaan dat gevoel al tegemoet, van zal ik ooit.... ik bedoel meer de mensen die bij 3 maanden al in de stress schieten, terwijl je je lichaam wel een kans moet geven.
Ergens snap ik zelfs het na 3 maanden al in de stress schieten wel. Dat is ook gedachtenmanagement. Meestal ben je daarvoor heel lang bezig geweest om niet zwanger te worden, heb je misschien zelfs een paar keer in de zenuwen gezeten omdat je dacht dat je anticonceptie faalde etc. Dat geeft het idee dat zwanger worden HEEL ERG makkelijk kan gebeuren. En als je er dan voor gaat en het gebeurt niet meteen denk je ook: wat is dit nu. Tel daarbij op dat je steeds meer hoort over onvruchtbaarheid enzo...
dat begrijp ik ook wel ergens ieder persoon is anders.. dus daar ken je al niet over oordelen.. maar als ik een verhaal lees over iemand die bang is of wat ook, dan denk ik bij mezelf, meid je weet niet waar je het over hebt.. overigens reageer ik er niet op, ik laat iedereen wel in zn waarde
Ik snap nooit zo goed waarom een anders situatie met die van jou vergeleken moet worden. Ieder huisje heeft zijn kruisje denk ik. Iemand kan in de eerste ronde zwanger zijn geraakt maar misschien wel helemaal niet gelukkig zijn met haar man. Of iemand is in de eerst ronde zwanger en verliest op de helft een dierbare, haar moeder ofzo... Het geluk spreekt uit meer dingen dan alleen maar wel of niet snel zwanger raken. Ik ken het verhaal van beide kanten, bij de eerste zwangerschap heeft het een paar jaar geduurd, ook ziekenhuisbezoeken, HSG, noem maar op. Uiteindelijk toch natuurlijk zwanger geraakt, terwijl niemand dat nog verwachtte. In mijn omgeving raakten vriendinnen heel snel zwanger, natuurlijk steekt dat, maar ik gun het ze wel! Ook als ikhier zag dat iemand snel zwanger was, was ik daar blij mee voor diegene. Je doet jezelf toch tekort door continue ieder woordje dat iemand zegt, uit te pluizen om daar wellicht weer een belediging uit te kunnen halen en daar vervolgens lekker tegenin gaan. Ik ben nu in de eerste ronde zwanger geraakt, wat zijn we blij! Maar toch merk ik dat er mensen zijn die daar geirriteerd van raken. Zelfs als je het verhaal van de eerste keer uitlegd, is er geen begrip voor het feit dat het nu makkelijker is gegaan want neeee, je moet het wel heel voorzichtig inpakken hoor, liefst met strikjes erom, want als je zomaar zegt dat je zwanger bent dan houd je geen rekening met gevoelens. Je moet elkaar gewoon respecteren, in alle gevallen!
Gefeliciteerd Luna!! om daar even mee te beginnen iemand opent een topic, dit is voor mensen die willen reageren, ik spreek altijd liever vanuit mezelf dan dat ik voor andere ga praten dus kijk ook vanuit mn eigen gevoelens over het respecteren ben ik wel met je eens...... we zitten hier met duizenden vrouwen op een forum en ja als je een topic als dit start weet je dat je een hoop vrouwen krijgt die het er wel maar ook niet mee eens zijn. Ik ga dit nu laten rusten, wil hier niet in bezig blijven
Ik wil nog een keertje terug komen op de hele discussie van gisteren. Persoonlijk heb ik eigenlijk geprobeert te beginnen met begrip voor beiden kanten waarna er een discussie volgt omdat er dingen stonden die sommigen graag aangrijpen om aangevallen over te gaan reageren. Zelf ben ik nog nietzo heel lang bezig met het hele "forum" gebeuren. En ik realiseer mij dat werken en snel reacties sturen tegelijk niet werkt! Ik kan niet altijd een half uur uit gaan pluizen of iets goed overkomt en ik het goed opgeschreven heb. Schijnbaar moet ik dus alleen komen als ik er ECHT tijd voor heb. Dus om nu terug te komen op gisteren en wat ik gezegt heb. Ik kan mij niet indenken hoe naar het is om in de mmm te zitten ik oordeel hier dan ook sowieso niet graag over, omdat ik realiseer dat ik dit ook niet kan. In ieder geval kan ik zeggen dat ik het iedereen gun zwanger te raken als ze dit graag willen. En het heel naar vind voor mensen, als deze wens niet in vervulling gaat of lang op zich laat wachten en via een zeer moeilijk weg gaat. Alleen blijf ik erbij dat het niet netjes is om te zeggen dat het een erger is dan het ander. Wat ik eerder bedoelde met "tekoop lopen" met je problemen bedoelde ik voor alles. Het blijft een forum en mensen zullen nou eenmaal wel eens bot reageren of niet naar jou zin. En als je dingen over je mmm plaatst of over je snel uitgekomen wens zwanger te raken, weet je dat er altijd mensen zullen zijn die wel ergens hun hoofd aan zullen stoten of het allemaal niet helemaal begrijpen, niet leuk reageren, etc.. Ik merk dat zodra je over mmm begint je heel snel je vingers brand hier op het forum en dat is jammer en geeft een vertekend beeld over jullie. Mensen kunnen je niet altijd naar de mond praten omdat je het zo moeilijk hebt in je leven, om wat voor reden dan ook en al helemaal niet op een forum. Ik prijs me super gelukkig dat wij gewoon lekker zwanger zijn geraakt. En als ik een topic zie van een meid die snel is zwanger geraakt vind ik dat extra leuk! En als ik een bericht zie van een mmm meid die zwanger is doet dat me eigenlijk niks, omdat ik daar helemaal geen herkenning bij voel. Ik snap dat mmm meiden dit ook hebben naar meiden die snel zwanger zijn geraakt. Zo hebben we allemaal onze voorkeur en ik heb respect voor iedereen. En als ik overkom als iemand met de sociale vaardigheden van een cactus (Ja hij was leuk ), dan komt dat omdat ik meer in me leven te doen heb dan alleen op een forum staren, daardoor komt wat ik opschrijf misschien soms verkeerd over. Al zullen er vast wel weer mensen zijn die zich nu ookweer aan van alles stoten wat ik op heb geschreven, maar het staat er nu wel zoals ik het bedoel!
Zo voel ik het ook. Persoonlijk ben ik door een hel gegaan om zwanger te raken, ik ben intens verdrietig geweest ( en het gekke is nu nog......) Dus als iemand moeilijk zwanger raakt of helemaal niet, komen die emoties weer naar boven en denk ik dat het meisje zo voelt als ik des tijds.....
O en nog iets....ik weet niet wie het plaatste, maar meiden die vragen voor advies voor een meisje/ jongen zijn in mijn ogen harteloos!