Man had op zoon gehoopt

ik ben sowieso van mening dat dat XY gedoe niet echt helpt, maar dat uiteindelijk toch de vrouw haar diepste wens in vervulling gaat... maar kan natuurlijk ook zijn dat ik me vergis
(zal eigenlijk zeker zo zijn hiihihi)

 

Ja inderdaad, daar dacht ik ook aan. Beetje vreemd eigenlijk. Veel mensen hebben toch een lichte voorkeur, of een bepaald beeld. Niks mis mee lijkt mij.

 

mijn man en ik hadden beiden voorkeur voor een meid, we hebben een zoon en dat is echt geweldig!

nu weer lichte voorkeur voor een meid, maar absoluut geen teleurstelling als het weer een jongen is. Ties is echt een wildebras en we weten inmiddels dat dat heel goed bij ons past.

 

Ik denk dat veel mannen dit hebben. Mijn man moest ook even aan het idee wennen dat we een meid kregen. Teleurgesteld is een groot woord, maar het beeld van een voetballend jongentje is dan in 1 keer weg Nu is hij helemaal gek op zijn kleine meisje hoor.
Vanavond hebben we de echo voor nummer 2 en nu roept ie heel hard dat het leuk is als we nog een meid krijgen

 

Ik had het idee en de "wens" dat het een meisje zou worden. Ik was alleen maar bezig met meisjesnamen etc. mijn man zei steeds dat het hem niets uitmaakte wat het zou worden als het maar gezond is.
Eenmaal met de 20 weken echo, bleek dat we een jongetje zouden krijgen, en man werd toch blij, had de tranen in de ogen. Dus stiekem hoopte hij toch op een jongen8). Dat had ik niet verwacht omdat hij dat vanaf het begin niet liet merken.
Dit keer had ik de tranen in mijn ogen, omdat ik helemaal geschokt was door zijn reactie + mijn eigen verwerking.
Maar gezondheid gaat voor alles!

 

Mijn man hoopte dat de tweede een jongen werd. Hij was 1 seconde terleurgesteld toen ze geboren werd maar daarna direct verliefd op het kleine meisje (ik zie hem nog trots zitten met de kleine in zijn armen). Nu hebben we drie meiden en we zijn er dolblij mee. De oudste zit op voetballen dus hij staat regelmatig op het gras te ballen met haar en de tweede.
Het ging erom dat zijn achternaam werd doorgegeven denk ik. Zijn vader vond het wel jammer dat we geen jongen hebben gekregen, dan heeft ie vette pech...we gaan niet meer voor een vierde kindje.

 

Zowel mijn man als ik hopen op een jongen.. we zijn gezegend met twee meiden en hopen nu op een jongen. Tijdens de echo is er gezegd 'waarschijnlijk een meisje'. Op de eerste plaats vind ik gezondheid het belangrijkst. Een derde meid erbij is geweldig. Mijn man was niet teleurgesteld o.i.d. hij vindt het zowieso een wonder dat er een kindje op komst is.. een kind krijgen is nl niet vanzelfsprekend. Dus wij prijzen ons gelukkig met kinderen.
Ik heb wel tegen mijn man gezegd, dat als deze idd een meissie is, dat ik voor een vierde ga, ongeacht dat ook een meissie kan worden, dat maakt mij niet uit.

eerst maar deze kleine afwachten

 

Hier was ik de gene met een sterke voorkeur (man had ook dezelfde voorkeur, maar veel minder.) Die middag, net voor de 20wk echo, hadden we besloten dat we het geslacht toch wilden weten. Al winkelend tussen de jongens kleren

En toen kwam de 20wk echo. We konden het niet goed zien, maar ik wist het al. Een meisje. De echoscopiste dacht het ook, maar raadde ons aan nog een pretecho te doen. (die stond toch al in de planning)

Nou, ik moet zeggen dat ik, hoe blij ik ook was dat alles goed was met onze kleine meid, toch wel wat traantjes heb moeten laten.

De pretecho bij 28 weken bevestigde nogmaals een meisje.

Dat ik 'teleurgesteld' was toen ik hoorde dat het een meisje was, daar schaam ik me niet voor. Ik heb er mijn eigen redenen voor.

En toen ik dan eindelijk op 09-08-09 mijn kleine, lieve meisje voor het eerst op mijn buik had was ik alleen maar zielsgelukkig.

Ik mag nu vandaag precies al 16 maanden genieten van haar en mijn liefde groeit met de dag.
Mijn jongetjes wens is er nog steeds, maar bij een evt. 2e zwangerschap hoef ik het geslacht niet meer te weten.
Het is een wondertje, onze lieve Noor.

Ben overigens niet bang voor een bak stront, want ik heb mijn verhaal wel eens eerder verteld hier en ik heb daar geen vervelende reacties op gehad. Alleen maar van neutraal tot heel lief.

Oh en de papa, maak je maar geen zorgen. Er is geen band zo speciaal als die tussen een vader en zijn dochter. (soms kom je daar zelfs niet eens tussen )

 

Ik snap het wel hoor, mijn man is ook echt een man man en ik zie als ik aan ons kindje denk ook alleen maar stoere jongens dingen die mijn man met ons kindje zou gaan doen. Ik zou ook weinig kunnen verzinnen wat hij met een meisje zou kunnen doen, weet zeker dat hij ook een leuke meisjes papa wordt en dat je daar ook leuke dingen mee kunt doen, maar ik hoop voor mijn man ook een jongetje. Zelf heb ik vanaf moment 1 sterk het gevoel dat het een jongen is. En omdat we zo'n sterk gevoel hebben willen we toch het geslacht weten...nog 3,5 week dan weten we het en kunnen we er ons op instellen. En begrijp me niet verkeerd we zullen ook heeeeeel blij zijn met een meisje hoor!

 

Vind het ook normaal.
Ik zou bijv. nu moeten wennen aan het idee als de volgende een jongen zou worden.
Ik voel me een echte meisjes mama. Wil daarom ook graag van te voren een geslachtsbepaling. Kan ik me erop instellen.
En mijn wil ook graag een zoon. Zal voor hem misschien toch ook een beetje een teleurstelling zijn als het een meisje wordt. Maar ja, je hebt het niet voor het zeggen.
En voor een man is het nog weer anders dan voor een vrouw.
Wij lopen er 40 weken mee. En voor hun begint het vaak pas daarna. En voor sommigen pas wanneer de kleine begint te lopen en te brabbelen. Venus versus Mars

 

Bij de eerste wisten we niet wat het zou worden. Mijn man wilde toch wel graag een jongetje (is zelf opgegroeid in een echt jongensgezin), maar bij de geboorte was het op slag over. Hij was gelijk dol op z'n 'vriendinnetje' en zij op hem....het is papa voor en papa na....Hij wil nu juist weer een meisje...

 

Bevestigd voor mij toch wel weer dat de band tussen papa en dochter (zijn vriendinnetje) een uit duizenden is. Daar kom je niet tussen.

Mooi omschreven.

 

Wacht maar tot de kleine meid geboren is. Dan is ie oh zo trots. En met meisjes kun je prima ruig spelen. Hier wordt niets anders gedaan dan paardje rijden, stoeien, etc. Dus geen poppengetut tussen papa en dochters. En reken maar dat de meiden het hier leuk vinden om met papa te spelen!! En adersom net zo!

 

Als ik naar mezelf kijk als meisje vroeger was ik ook een wildebras. Bomen klimmen slootje springen sporten Alles moest bij mij hard en snel en wild. Absoluut niet of nauwelijks met poppen spelen. Dus met meisjes kan dat ook, maakt niet veel uit volgens mij.
Hier maakt het mijn vriend niets uit wat het wordt. Dus herken het niet.

 

Mijn man was bij de jongste stiekem toch blij dat het een jongen was (het was zijn 1e). Hij zei steeds dat hij 51% voorkeur voor een jongen had.

Qua droom van voetballen met je zoon: dat kan ook heel goed met je dochter hoor! Mijn dochter is de fanatiekste voetballer bij ons in huis. En poppen en jurkjes? Nee, daar heeft ze nooit wat mee gehad.

Eigenlijk heb ik dus 3 jongens in huis i.p.v. een meisje en 2 jongens, haha...

 

Mijn man hoopte ook op een jongen. En ik wist vanaf dag 1 al dat het een jongen was en dat bleek ook zo te zijn met de echo. Achteraf zegt ie wel dat een meisje net zo welkom was en dat weet ik ook wel. Maar hij sprong nog net niet van zn stoel van blijdschap toen hij zag dat hij een zoon kreeg

 

WIj wilde het nooit weten, waren er helemaal niet mee bezig. Tot we de pretecho hadden, en mijn vriend in mijn oren fluisterde dat hij toch wel erg benieuwd was. Ik riep al vanaf de positieve test: het is een knul. Hij dacht een meisje. Toen bleek dat we een zoontje kregen moest hij huilen van blijdschap, en later nog twee keer. Hij was er zo blij mee dat ik hem op een keer licht verwijtend heb gevraagd of hij ook zo blij was geweest met een meid. Dus ik herken je gevoel wel! Mijn vriend gaf aan zelf ook verrast te zijn van zijn eigen reactie omdat hij er echt niet mee bezig was geweest tot dan toe. Blijft een bijzonder iets, mannen, zullen we maar zeggen

 

Toen wij het geslacht kregen te horen tijdens de 20 weken echo was ik heel blij want ik hoopte op een meisje. Dat gevoel dat het een meisje zou worden was zo sterk...ik denk dat ik daarom teleurgesteld was geweest als het een jongen was geweest. Nee, ik weet zeker dat ik teleurgesteld geweest zou zijn.

Mijn vriend hoopte wel op een jongen....
En zijn reactie was ronduit belachelijk toen hij het op het scherm zag... Kon geen lach vanaf!
En hij zei zelfs tegen de echoscopiste dat hij hoopte op een jongen.

MAARRRRR...
Nu de kleine meid er is, beseffen we zo goed dat het geslacht er niet toe doet!!!!
Hij is zo gek met haar, ze is zijn alles!
Hij spreekt voor de tweede daarom ook geen voorkeur uit. en ik ook niet.
Een jongen is heel welkom, een meisje is ook heel welkom

 

Mijn vriend wou ook het liefst een zoon zei hij, hij heeft zijn zin gekregen. Maar ik denk niet dat hij teleurgesteld was geweest als het een meisje was. Ik ging er juist een beetje vanuit dat ik een meisje kreeg, ik weet niet waarom, en toen ze zeiden dat het een jongen was moest ik ook even aan het idee wennen, niet dat ik teleurgesteld was of zo, maar ik moest gewoon even aan het idee wennen.

Bij mij is het juist dat mijn moeder graag had gewild dat ik een meisje kreeg, vond ik niet zo leuk, dat kwetste me best.
Helemaal nu mijn nicht waar ze ook vrij close mee is wel een meisje krijgt (uitgerekend rond dezelfde tijd), dan lijkt mijn moeder daar meer enthousiast over..vertelde mijn nicht me ook nog eens botweg dat mijn moeder tegen haar had gezegd; leuk dat jij wel een meisje krijgt