Afgelopen week waren we met mijn ouders, mn (enige) broer en Gijs een midweekje weg.. Mijn moeder had al steeds zo'n onderbuik gevoel en helaas kreeg ze gelijk... Weer heeft mn broer een gezellig samenzijn ( deels) weten te verknallen.. Menig feestje/viering heeft zo al een "grijs randje" gekregen.. Mijn broer vertoont vreemd gedrag.. vanaf pubertijd.. vrienden heeft ie niet, een oud-buurjongen ( zelf een heel sociaal mens) kijkt af en toe naar hem om.. M'n broer reageert zo raar op dingen..een gewoon gesprek is heel lastig.. En eigenlijk draait alles om hem ( denkt ie zelf); iedereen moet volgens hem maar naar zijn pijpen dansen. Of een opmerking "hoe minder contacten, hoe beter".. Dit is maar heel kort wat over t gedrag van hem.. anders word t een heel verhaal.. Ik denk dat hijzelf niet wil erkennen dat er iets mis is met hem.. dus er achter komen wat t is en wat er mee te doen al helemaal niet.. Ik zat gisteravond nog even te neuzen op t net en kwam een site tegen over PPD. Een aantal dingen die in die tekst beschreven werd, vond ik heel goed bij mn broer passen.. als je mij vraagt zou t best kunnen zijn dat mn broer dat heeft, maar er zijn best veel ziekten/ gebreken/stoornissen dus valt t ook niet mee om te zeggen "Ja, dat is t".. Wie wil/ kan me verder helpen?
Het verhaal lijkt sterk op autisme, heb het zelf namelijk ook Google eens op asperger .. Syndroom van Asperger
oh ok ik dacht even dat het om een post partum depressie ging.. die afkorting word ook daarvoor gebruikt namelijk.. wel vervelend hopelijk vind je antwoorden!
@ Daantje.. Mijn moeder denkt ook in die richting.. een autistische stoornis... Ik ga ff asperger "uitspitten"..
Ok, kon er niks over vinden bij google. Ik dacht misschien bedoel je pdd, daar heb ik nl veel ervaring mee... Sorry ik kan je hier dus niet meer info over geven. Hebben jij en je broer misschien dezelfde HA? Misschien kun je het een x met de HA bespreken?
Poeh, heb even een stuk van de link zitten lezen. Begon redelijk, maar werd wel heftig naarmate het vorderde. Ik herken mezelf soms ook wel er in. Heb trekken van een ontwijkende persoonlijkheids stoornis, maar denk dat veel stoornissen elkaar daar wel in overlappen.
Hallo, Iedereen kan wel wat herkennen in een persoonlijkheidstoornis, heeft een psycholoog eens tegen mij gezegd. Ik zou dan ook nooit iemand zeggen dat hij zoiets heeft, ik heb een vader met een obsessive compulsive personality disorder (ik kan niet zo goed engels, maar toch) en daarnaast is hij een narcist. Ik kan me dus wel voorstellen dat je je zorgen maakt en dat je het ook vervelend vindt om met 'zo'n' iemand om te gaan. Schematherapie voor Persoonlijkheidsproblematiek - - Onderzoek Je kunt hem proberen dit onderzoek in te laten vullen, misschien dat hij er toch nog wat van schrikt (ik neem daarbij aan dat hij nog jong is, soms helpt dat namelijk wel zin). En hem proberen te overtuigen naar een psycholoog te gaan. Zelf een diagnose proberen te stellen heeft geen zin en is veel te lastig. En wat het ook is, de enigste die er wat aan kan doen is hij zelf. Als hij niet wil dan verandert er niks. Vandaar dan ook dat ik nu geen contact meer met mijn vader heb. In ieder geval sterkte, dit is gewoon hardstikke moeilijk. Groetjes, Carlien
phoe.. er zijn zo veel ziektes die op elkaar lijken en dat er als leek zijnde geen begin en eind aan zit. Twee jaar terug is mijn broer in de medische/geestelijke molen terecht gekomen. Hij wilde zelf graag hulp en werkte dus ook mee aan testen e.d. Hij heeft de stempel volwassen adhd gekregen. Ik heb wel gemerkt dat dingen heel dicht bij elkaar liggen. Ik kan je alleen maar aanraden om eerlijk tegen hem te zijn en te hopen dat hij zelf inziet dat hij 'anders' is. Sterkte, ik weet uit eigen ervaring dat het heel lastig is om mee om te gaan. Toen hij de stempel adhd kreeg viel er voor mij wel heel veel op zijn plek waardoor ik zijn gedrag met gaan begrijpen. Ik hoop dat dat voor jullie ook zo mag zijn..
Wat het lastige is met psychiatrische stoornissen en diagnoses, is dat iedereen van elke stoornis wel wat herkent. Het gaat er daarom ook niet om OF je dingen herkent, maar IN WELKE MATE ze voorkomen. En vor een juiste diagnose zul je dan dus echt bij een psychiater moeten zijn. En dat zal je broer dus moeten willen doen... zolang hij dat niet doet, kun je niet zoveel. Je hebt namelijk niet zoveel aan een stickertje, als er verder geen behandeling voor volgt. Ik ken de verschillende diagnoses die hier langskomen overigens wel allemaal, (ben hulpverlener), dus als je specifiekere vragen hebt, mag je altijd PB-en.
@ Rozemarijke.. Ik denk zelf dat ie niet inziet dat zijn gedrag problemen veroorzaakt, met name voor hem zelf.. Dat hij de mensen die nog iets om hem geven, allemaal kwijtraakt... Dat hij opmerkingen heeft die kwetsend zijn of in ieder geval neit als humor opgevat worden ( voorbeeld: ik had voor Stklaas op mn lootje een hugenotenkruisje gezet, omdat ik de mijne kwijt was geraakt.. Echter vond ik die weer terug, dus de volgende ochtend mn ouders, mn man en mn broer gemaild dat ik hem weer had en wel een ander idee voor een kadootje had, nl van die "opwarm-sloffen".. Krijg ik een week later reactie van mn broer "Je kunt je poten wel in de magnetron op grill-stand warm maken, niet vergeten in te vetten anders blijven ze plakken.. Heb ik gvd net zo'n k**-kettinkje gekocht.... " ) Naar een psycholoog of andere hulpverlener om eens te kijken wat er is, zie ik hem niet doen.. Ik denk dat de optie "contact verbreken" dan voor ons t beste is..
Ik denk eerlijk gezegd niet dat je broer PPD heeft als je zijn gedrag omschrijft en ik het stukje lees icm mijn eigen kennis over (persoonlijkheids)stoornissen. Ik zou eerder denken aan een autismespectrumstoornis, maar zoals hierboven al is gezegd kun je er echt helemaal niets mee als hij niet zelf met een psycholoog gaat praten en zich laat onderzoeken. Iedereen kan zichzelf namelijk wel een stoornis aanpraten, ben zelf ook afgestudeerd in psychologie en ik kan je vertellen dat je als student ook bij elke stoornis die je tegenkomt denkt; dat heb ik ook Het gaat inderdaad om de mate waarin iets aanwezig is. Bovendien zal een diagnose op zichzelf niets voor je broer uithalen natuurlijk, hij zal dan behandeld moeten worden en dat moet toch ook echt vrijwillig gebeuren.
ik weet t luca2504.. Ik krijg zelf de vinger er niet op wat t is.. dat hij voor zichzelf de conclusie gaat rekken "er klopt iets niet met mij en ik heb hulp nodig" zie ik ook niet gebeuren.. Ik vind t ook zo lullig voor mn ouders he.. Die staan altijd voor hem klaar ( hij weet ze prima te vinden als ie wat van ze nodig heeft) maar ( vooral mn moeder) krijgt vaak stank voor dank.. Die heeft al heel wat van hem moeten slikken.. Mijn vader is er klaar mee.. die zei van de week zelfs dat mn broer ook wel onder een trein mocht stappen.. Tja.. dan is mn vader er echt klaar mee.. Mijn moeder wil, ondanks alles, nog wel een keer proberen.. keer op keer hem weer een soort herkansing geven.. Tis eigenlijk gewoon k** met peren...
pfoe, heftig! Je kunt misschien proberen het er eens heel serieus over te hebben met hem (en de rest vd familie), rustig uitleggen dat het zo echt niet meer gaat en ook eerlijk zijn dat geen van de familieleden het meer trekt. Wellicht dat dat zijn ogen opent. Waarschijnlijk niet, en dan zit er vaak maar 1 ding op en dat is het contact verbreken of tot een minimum beperken. Als je hier consequent in bent dan heb je zelfs nog een kans dat ie daarna wel hulp zoekt, maar je weet nooit hoe iemand zal reageren helaas. Je hebt ook een kans dat hij het heel zwaar zal nemen en als hij evt al met een depressie loopt dan kan het toch gevaarlijk zijn ook weer. Het is dus echt een persoonlijke keuze..
Het klinkt heel herkenbaar, bij mijn neef is ppd geconstateerd. Met hem erbij is niets gezellig waardoor de familie bijna altijd probeert de feest & verjaardagen apart te vieren. Hij loopt sowieso van jongs af aan al achter in zijn ontwikkeling, maar verdraagt ook geen autoriteit en heeft al veel dingen gedaan waardoor de meeste mensen hem al hebben laten barsten. Hij is nu 23. Hij heeft zich bijvoorbeeld al een keer bij de lonsdale aangsloten en heeft toen samen met nog een paar jongens, tuinen van buitenlandse gezinnen verwoest. Dat soort dingen. Op onze bruiloft in juli heeft hij steeds ruzie gezocht met mijn schoonfamilie en in het restaurant waar we waren voor het diner misdroeg hij zich ook al. Toen iemand hem erop aansprak dat hij steeds door het restaurant heen liep om te gaan roken en dat dat niet gepast was (was een chique restaurant) flipte hij zo dat hij niet meer uit zijn woorden kwam. Zijn moeder heeft hem echt moeten kalmeren. Maar dit verpest vaak wel de sfeer. Bij hem is die stoornis samen met ADHD wel geconstateerd. Hij heeft ook lichamelijke afwijkingen zoals bijvoorbeeld dat hij 2.10 meter is en maar 60 kilo weegt. dit heeft er schijnbaar ook mee te maken. Ben benieuwd of je broer het ook heeft.