mama nog ziek thuis en baby naar KDV

Ik vind het echt heel erg dat je pas in januari bij een psych terecht kan. Juist in jouw situatie is het zo belangrijk dat je per direct hulp krijgt. Voor jou en je kindje!

Wat zegt het CB?
Ik zal mijn verhaal hier niet uitgebreid doen, maar hier ging het na de bevalling ook niet goed. En binnen drie dagen stond de juiste hulpverlening op de stoep.

Ik zou echt zsm naar het CB gaan of wederom naar de huisarts.
Zodat je de juiste hulp krijgt.

Sterkte meid!

Edit: lees nu dat je al 1 keer in de drie weken een gesprek hebt bij de huisarts....blijf het dus maar vreemd vinden dat het zo lang moet duren.

 

ik vond regulier niets. Zeker omdat ze vonden dat het bij mij een hormoon questie was. Ik zag ook slecht bijvoorbeeld. Ik dacht ook dat ik een bril nodig had. Ik zag ook dingen zoals dat ik samen met me dochter van de trap zou vallen.
Ik sliep mega slecht. Had ook stress.
Was een combi van alles. Daarom was alternatief een beter iets voor mij. Het PsyQ bevestigde ook dat het alleen hormoniaal was. En legde me gelijk AD op. Ik vond dat niet nodig.
Tja...zou ik het achteraf gedaan hebben mediactie? Ik deed dus aan BV en durfde het niet aan. Ook al was het niet erg zeiden ze. En ik was bang me een zombie te gaan voelen.
Maar als je echt echt het niet ziet zitten om zo verder te gaan dan moet je het gewoon doen.
Het bestaat niet voor niets. Wees niet zo eigenwijs als deze doos.

 

als je in den haag woont heb ik een goede alti arts. Waar ik dus ben geweest. Achteraf snapte ik het onderliggende wel. Mijn band met mijn fam is ook niet optimaal. En ben over perfectionistisch.

 

Niet alle reacties gelezen, maar ik zou iig deels gebruik maken van het KDV. 3 dagen is misschien wat veel, als je ook het proces van hechting lekker op gang wilt krijgen, maar juist de tijd voor jezelf kan ook heel goed helpen om tot rust te komen en alle gevoelens een plekje te gaan geven. En dat gaat zeker helpen bij het opbouwen van goede dingen met je kindje!
Dus ja, ik zou haar laten gaan en zelf die tijd dubbel en dwars gebruiken om er bovenop te komen! (Door inspanning om eroverheen te komen EN door ontspanning om tot rust te komen dus! )

 

@sweetlakecity: een beperkt aantal mensen om me heen weet van mijn klachten, maar helaas wordt het door allen afgedaan als iets wat ik mezelf aan doe. Ik heb tenslotte alles wat een mens nodig heeft.: te eten, te drinken,een dak boven je hoofd een man en een dochtertje... waarom zou ik nou in godsnaam depri moeten zijn.
Heb al een aantal keren de opmerking: je wilde vast geen kinderen daarom doe je nu zo, naar me hoofd geslingerd. of wilde je de eeuwige single met je man zijn (dus single zonder kids) In mijn cultuur wordt depressie gezien als iets wat je jezelf aan doet.
k voel me dan ook alles behalve begrepen, dus is er weer meer reden voor mij om me in mezelf te keren en maar te gaan worstelen met mijn eigen gevoelens.
De afstandelijkheid naar me dochter is helemaaaaaaaaaaaaaaaaal taboe, : ik mag volgens deze mensen namelijk al blij zijn dat ik kinderen kan krijgen, er zijn nl. mensen die het willen maar niet krijgen... tjah

@lynn77; wat goed dat het geholpen heeft. Ik ben altijd wat huiverig voor het CB.... vast te maken met alle negatieve" verhalen die ik heb gehoord. wist bovendien niet eens dat het CB ook voor dit soort zaken was. dacht echt dat het gericht was op het kind en niet zozeer het welzijn van de ouder.

@romy en Ireen: ik wou dat ik wist waarom ik pas zo laat terecht kan, heb dit nooit eerder meegemaakt en dacht eerlijk gezegd wel dat het normaal was dat je niet 123 terecht kan bij dit soort hulpverlening. Ik zal dan maar eens contact met mijn huisarts zoeken hierover.

@rozemarijke: nadat ik een aantal reacties heb gelezen dacht ik er idd. ook aan om haar in ieder geval een dagje weg te brengen. ZIk heb straks het gesprek bij het kdv ben benieuwd hoe ze daar reageren op mijn situatie en of de mogelijkheden er zijn.

 

succes zo! bij het kdv.

Als jou fam en kennissen ivm cultuur je niet serieus nemen dan is het extra belangrijk dit bij je HA te melden meid.
Enne...mocht je verzekering het toelaten dan kan je altijd particulier terecht bij een psyg.
Je man vond ook alles onzin? Ik mis hem in dit verhaal verder.

Mensen die het nooit hebben gehad weten ook niet wat het is., Ze kunnen zich niet inleven erin. Ik wist percies wat de normen zijn om met een pasgeborene om te gaan. Daar heb ik me bij hun aan gehouden. Maar thuis bij me man, die wist wel beter.

Vraag na bij het cb over stevig ouderschap. Bij je intake die je kreeg toen je kindje 1 week was is het me aangeboden. Ivm mij situatie van vroeger kon ik meedoen aan dit project.

 

bekijk deze site en zie of je herkent en wat er aan hebt.

Geen roze wolk - Home

 

napoleon> was je al bang dat je dit weer zou krijgen? Ik ben zo bang he als ik misschien voor een 2e zou gaan.
Heb jij het sneller herkend?

 

@SLC: als je bang bent dat je het weer krijgt, en er was sprake van hormonale zaken bij jou, dan is daar nogal wat preventiefs in te doen door behandeling met hormonen die jouw lichaam dan zelf te weinig aanmaakt... Ik zou als ik jou was eens even informeren naar de mogelijkheden daarvan!

@Rodayna: dat helpt zeker niet nee, hoe je familie ertegenover staat.
Ik zou ook even kijken of je niet bij een zelfstandig gevestigd psycholoog terecht zou kunnen. Meeste verzekeraars vergoeden 10 consulten en dat zou je iig als overbrugging kunnen gebruiken.
Daarnaast zijn instellingen ook verplicht om je, tijdens de periode dat je op de wachtlijst staat, voorzorg te geven als je situatie zo is dat je het niet zonder hulp red, dus daar zou ik ook op hameren! Dan krijg je nog even niet een psycholoog of psychiater, maar wel bijvoorbeeld een sociaal psychiatrisch verpleegkundige, die je iig praktisch een heel deel bij kan staan. Lijkt me handiger dan eens per 3 weken een gesprekje bij de huisarts...

 

@sweetlakecity:
mijn man ja... wat zal ik daarover zeggen: Hij vindt het maar raar... snapt niet dat je niet van je kind kan houden. en denkt nu dat ik geen kinderen wilde en zich dat nu zo uit! Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. bovenstaande bellemert mij om met hem in gesprek te gaan om echt te vertellen wat ik voel. Het zit echt tussen ons in. Daarbij reageer ik nu alles op hem af door hem van alles en nog wat te verwijten. Ik denk dat ik hem nu heel erg van me aan het afduwen ben.

@ Pila: Ik heb gister contact gehad met het hoofdkantoor van het KDV. Ik zal vandaag terug gebeld worden over het praktisch oplossen van mijn probleem. Er is mij wel al een voorstel gedaan om de komende maanden te starten met 1 dag en dat langzaam op te gaan bouwen. Zo behoud ik wel de plek voor mijn dochter om als het nodig is toch 3 dagen opvang voor dr te hebben.

@rozemarijke: me situatie is nu zover dat ik niet voor mezelf in sta. Er gaan de meest bizarre dingen door mij heen. Ik weet niet zo goed wat ik met mijn gevoelens aan moet omdat ik het idee heb dat ik overal tegen een muur aan loop.

 

Dat moet je dan aangeven bij de instantie waar je je aangemeld hebt, en dan kunnen zij zorgen voor een voorzorgtraject. Want dan is directe hulp idd wel nodig, en is wachten tot januari niet handig.
Vind ik overigens sowieso een vreemde zaak waar hechting tussen moeder en kind in het gedrang komt, daar hoort direct actie op te komen!

 

je relatie komt heeft het moeilijk zo te zien.
Weet hij wel dat je naar de HA bent geweest>
Misschien is het handig als hij meegaat? Dan kan hij/zij uitleggen dat je geen spoken ziet.
Het is niet makkelijk voor een man. Ze kunnen zich er moeilijk inleven. Vrouwen leven meer met emotie dan mannen vind ik.
Als je hem dingen op PND laat lezen zou hij jou erin herkennen? Werkte hier wel goed.

 

Ja hoor hij weet dat ik naar de arts ben geweest. Hij weet ook dat ik een doorverwijzing heb ivm PND.

Het is ook zo dat ik verlatingsangst heb, en dat kan hij niet begrijpen omdat het voor hem als een huis staat dat hij bij mij blijft, hij vraagt zich af waarom ik me dan zo een zorgen maak.
Er speelt heel veel in me hoofd wat hij niet kan begrijipen.
Inleven is voor hem heel moeilijk.
Ik weet zeker dat hij mij er in zou herkennen als hij dingen zou lezen. Ik heb inmiddels gezien dat hij zelf ook op zoek is gegaan naar informatie over pnd, dat is voor mij een beetje een vorm van erkenning dat hij ziet dat het serieus is.

 

wat fijn dat hij zelf zoekt.
Misschien her en der een folder laten slingeren?
Ik herken je verlastingsangst. Dat was zonder PND toch al een feit hier.
Bepaalde dingen komen door vroeger he. Ik weet dat je niet open hier kan/ misschien wil schrijven. Ik ook niet. Maar als je PB berichtend wil doen om gewoon je verhaal kwijt te kunnen mag dat. Ik heb een luisterend oor.

 

Idd die verdomde "vroeger" :x. Verlatingsangst is hier altijd heel sterk geweest, dacht dat het niet erger kon, maar blijkbaar toch wel.

thanks, heel lief je aanbod.

 

ahum daarom ben ik ook een redelijk shop a holic. Een deel kan je verstoppen als je het goed hebt he....

 

wegkopen zoals mijn man dat noemt......:x
HIer ook last van.

 

yep...shit he. Heb mezelf nog echt een koop stop gegeven eerlijk gezegd.
Ik heb gekeken hoeveel truitjes er mee kunnen gaan op vakantie over 2 weken. Damn...ik hoef geen lente/zomer uitzet wat betreft T shirts :-s
En toch is t niet genoeg.

Tja...mijn gevoel was als ik iets niet kan geven dan maar kopen. *schaam*