Aan de dames die al eerder een IVF/ICSI poging hebben gehad die is mislukt, hoe lang duurde het bij jullie voordat jullie je weer de oude voelde? En hoeveel dagen meldde jullie je ziek/vrij? Het valt mij knap tegen hoe ik mij voel. Oke, bij mij speelt de overstimulatie ook wel mee, lichamelijk gaat het ook nog niet goed. Maar ik zie zo op tegen werken! Nu komt ook alles samen, want op mijn werk is het momenteel ook al een hele slechte sfeer. Gelukkig mag ik van mijn baas zelf aangeven wanneer ik weer ga beginnen. Soms denk ik echt dat ik het al snel weer kan, omdat ik me 's ochtends dan heel goed voel. Maar 's middags kan ik dan weer een paar uur zitten te huilen. Zucht, wat een emotioneel gebeuren is dit ook allemaal.
Sonne, ik heb het dan wel niet meegemaakt maar wil je wel even een hele dikke knuffel geven! Zo te horen kan je die wel gebruiken...
Sonne...lichamelijk maar ook geestelijk heb je veel te verwerken nu. Dus doe het echt rustig aan zeker zolang je je lichamelijk niet goed voelt. Vorige week was ik ook blij dat ik nog een paar dagen thuis kon blijven...de ongie is altijd heel erg heftig na een behandeling, en ik heb mezelf een paar dagen terug getrokken met een kruik op de bank, en ook heel veel gehuild. Nu vind ik het eerlijk gezegd fijn weer te werken, de tijd gaat sneller en je bent er tenminste op je werk niet veel mee bezig. Maar als er op je werk geen fijne sfeer heerst, zal het misschien niet zo prettig voor je zijn. Je hoeft je aan niemand te meten, en neem gewoon de tijd die je nodig hebt...het is bij iedere vrouw en elke keer weer anders, en ik denk dat iedereen die een beetje gevoel bezit, het snapt dat je een beetje tijd voor jezelf nodig hebt... Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toe, en laat jezelf maar verwennen door je manntje...en voel je alsjeblieft helemaal niet schuldig of slecht omdat je thuis zit, zodra je je er weer klaar voor voelt is het tijd genoeg om weer aan het werk te gaan...
Sonne, ook ik heb dit nog nooit meegemaakt maar leef wel met je mee! Luister goed naar je lichaam en wat je psychisch wel of niet aankan of aan wil. Neem je de tijd die je nodig hebt, vooral als je de ruimte hiervoor krijgt. Zorg dat je straks weer de energie hebt, want die heb je nodig! Ook van mij een dikke knuff
Sonne; ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik heb een rustperiode (wat betreft de behandelingen) achter de rug, maar ook dan vind ik t lastig om plezier&energie te hebben in/voor mijn werk. Alsof het er gewoon ff niet bij kan... Veel succes! Ik heb niet morgen maar volgende week vrijdag de afspraak bij de vpk en dan volgens mijn eigen berekening 29-12 de deca voor het eerst erin. Gaan we toch nog spuitend het jaar uit; haleluja!!!!!!!!!!! haha! Xxx Hypo
Ik merk dat ik in een diep dal terecht ben gekomen en ook wat meer terug trek dan voorheen. Kan zijn dat het nog meer zal gebeuren. Dan weten jullie waar ik ben... onder die ene steen. Eerst mezelf terug vinden, de kern van mij is gevoel, en dan pas weer in het hoofd duiken. Hopelijk zijn de komende weken voldoende om dit te doen. Voordat ik de 1e deca zet. Anders misschien toch gaan uitstellen. Ik zie wel.
Sonne, ik weet precies hoe naar je je voelt meid. Ik heb na een poging altijd 1 cyclus tussen zitten. Dan pas is mijn lijf weer een beetje op orde. Tja en wat mijn hoofd betreft, ben zo gek als een konijn! Nee even serieus, dat duurt gewoon langer. Neem de tijd voor jezelf! Sterkte!!!
Timon, grote knuffel voor jou! En je mag onder die steen kruipen..begrijpen wij als geen ander! Het is ook niet niks he....
Hoi Sonne, zelf ben ik best goed door poging 1 gekomen. Ik voelde me na een aantal dagen niet helemaal lekker van de medicijnen maar ik heb zoveel pijnen gekend eerder dit jaar (altijd hele eerste helft cyclus) dat dit er eigenlijk bij in het niet viel. Na de punctie voelde ik me weer prima. Gewoon doorgewerkt, niemand heeft er op m'n werk iets van gemerkt. Zelfs niet toen ik ongesteld werd op m'n werk. Toen heb ik even flink zitten janken op het toilet en daarna mezelf weer bij elkaar geraapt, tranen gedroogd en weer aan het werk. Groetjes Jolanda
Lieve Sonne, Ik ben zelf na een tweede mislukte ivf poging helemaal over mijn toeren geraakt en door een collega naar huis gebracht. Ben donderdag twee weken thuis en voorlopig ook nog. Daarnaast een ernstig conflict met de directeur en na overleg met de bedrijfsarts denk ik zelfs erover pas na de volgende ivf (tevens de laatste) weer te gaan werken of zelfs ontbinding van mijn contract aan te vragen. Ik wil in alle rust de volgende behandeling ondergaan want zelfs zonder werkstress is dit al heftig genoeg. Neem de rust die je nodig hebt en luister naar je gevoel. sterkte ermee Lente
Timon, dat terugtrekken heb ik op het moment ook heel erg... Snap niet goed waarom, ben eigenlijk helemaal niet zo, maar heb het nu nodig denk ik. Chessertje...goh wat goed van je, dat je het zo alleen hebt verwerkt, zelfs op je werk... Mijn 2 beste vriendinnen zijn ook 2 collega's, en ze zien alles aan me... Knuffel voor alle andere...
La Femme, ik denk dat het komt omdat het poging 1 pas is. De volgende gaat een grotere klapt worden denk ik. En poging 3 is helemaal vreselijk natuurlijk. Wij gaan namelijk gewoon stoppen na poging 3, niet zelf betalen. Maar goed, eerst maar straks poging 2 afwachten he, ik loop te negatief op de zaken vooruit. Bij poging 1 was ik heel erg....onbevangen zeg maar, nu weet ik wat er gaat komen en weet ook dat de kans groot is op een teleurstelling. Niet dat ik verwachtingen had bij poging 1 en ik wist ook precies hoe de kansen lagen is allemaal verteld, maar... oww wat lastig om uit te leggen. Hoe verder je komt, komt ook het gevoelsbesef dat er misschien nooit wat komt. Hoe ervaren jullie dat? Groetjes Jolanda
@ Timon, knuffel meid! Dat dalgevoel heb ik (nog) niet zo, maar wel het terugtrekken. Ik heb veel minder behoefte aan sociaal contact en heb het ook op een laag pitje staan momenteel. Ik zit niet onder een steen, maar heb geen behoefte om nu een drukke agenda te hebben. @ adoptie, toen wij ons inschreven waren we heel erg aan het twijfelen of we zouden stoppen met de mmm. Dat maakte de stap naar adoptie iets minder moeilijk. Het is eigenlijk helemaal niet zo dat wij pas sinds de inschrijving aan adoptie denken. Dat is eigenlijk al toen we net bezig waren met de onderzoeken. Ik heb adoptie altijd als iets heel bijzonders gezien en het lijkt me prachtig. Een lange en zware weg, en zeker niet altijd makkelijk, maar het past voor mijn gevoel wel echt bij ons. Wie weet ooit... ik sluit niet uit dat we alsnog voor adoptie gaan als er toch een bio-kindje is. Maar ik moet wel zeggen dat wij allebei niet meer zo positief tegenover adoptie staan als een half jaar geleden. Mede door de steeds zwaardere eisen en de special needs. Aan de andere kant begint pleegzorg ook steeds meer te trekken, maar dat zou ons meer aanspreken als we al een bio-kindje hebben.
Chessertje, daarin heb je natuurlijk gelijk. De eerste poging was idd. makkelijker dan de tweede...en godogod, ik moet er nog niet aan denken hoe ik zal zijn tijdens de derde poging... Mag er ook nog niet te hard aan denken, we hebben nog een paar cryo's van de tweede poging, maar soms krijg ik het langzaam benauwd hoor... Een 4e of 5e poging kunnen we ook gewoon nog niet betalen, deze eerste pogingen kosten ons als bijna al ons spaargeld... Denk wel dat we dan eerst weer wat geld sparen en het toch nog een 4e en evt 5e keer zullen gaan proberen. Waarom willen jullie dat nie doen...i.v.m. de kosten?? Saskia, ik ga me denk ik ook maar eens verdiepen in het adoptie topic hier, als ik over een paar dagen wat meer tijd heb. Krijg langzaam een beetje 'angst' ervoor...je hoort zoveel moeilijke verhalen. Wij zijn er namelijk nog niet helemaal overuit, mijn eerst reactie toen ik hoorde dat het moeilijk zou zijn zelf kinderen te krijgen was ook adoptie, maar mannetje staat er dus (nog) niet zo voor open. Zelf ben ik erg bang voor alle psychologische tests...wat als ik daar niet door kom...en wat me een beetje bang maakt nu is de special needs...kun je alleen nog maar kindjes adopteren die dus special needs hebben?? Of bedoelen jullie dat adoptie kindjes altijd bijzonder zijn, en daarom special needs hebben... En kun je eens wat vertellen over de zwaare of zwaardere eisen, wat dat bijvoorbeeld is?? Je kunt me ook PBen als je wilt...
Nikita, hoe zit dat eigenlijk in Duitsland, verzekeringstechnisch gezien? Hoeveel pogingen krijg je daar vergoed of heb je altijd standaard een eigen bijdrage?? Kan gelukkig niet meepraten over hoe je je voelt na mislukte behandelingen maar ik wens iedereen sterkte met de gevoelens waar ze mee zitten. Hopelijk kan iedereen zich wel weer voldoende opladen voor een nieuwe behandeling... @hier: na 2 wkn bruinverlies te hebben gehad, zit mn ongi er nu echt aan te komen (denk ik). Heb ook meteen besloten om aan de pil te gaan en dan stop ik wanneer ik mn cryo-poging wil doen. Denk dat ik 2x een strip ga doorslikken. Dan word ik eind jan ongi en meld ik me aan. Het is nu zo lastig om dag 1 van mn ongi te bepalen met al dat lange bruinverlies! Na de pil is dat iets makkelijker en gelukkig komt mn cyclus toch meteen op gang daarna... Wij gaan ff lunchen hier! Mn manneke is ook vrij vandaag, gezellig!
La Femme, idd vanwege de kosten. Na 3 pogingen geloof ik er niet meer in (nog nooit ook maar enigszins iets blijven plakken hierbinnen) en dan zou het sowieso weggegooid geld zijn. Groetjes Jolanda
Chessertje/Jolanda (hoe wil je dat we je noemen?? ): er is toch onderzoek gedaan dat 25% na 4 behandelingen niet zwanger wordt van ivf?? Er zijn echt dames waarbij de 5e behandeling pas is gelukt...waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat je maar door moet gaan. Aan alles zitten financiele en emotionele grenzen en die trek je samen met je partner. Het is zo'n samenloop van omstandigheden maar bovenal een hele grote portie geluk en mazzel! Wat ik alleen maar wil zeggen is, probeer niet te twijfelen aan je eigen lichaam, als dat het geval is, want daar heeft het absoluut niet alleen maar mee te maken...
Hallo Susan, In Duitsland krijg ik van 3 behandeling 50% vergoed. Maar alleen van het pure IVF gedeelte, d.w.z. dat alles wat met cryo's en bijv. AH te maken heeft helemaal voor eigen rekening is. Zo heeft onze eerste behandeling incl. alles ruim 3000 Euro gekost. Vind dat echt belachelijk, zeker als je weet dat je alleen voor een vergoeding in aanmerking als je getrouwd bent...elke keer als ik eraan denk kan ik kwaad worden... Chessertje-Jolanda... Tsja, het is idd. een hoop geld...en zou het zeker met de dokters bespreken omdat ze goed in kunnen schatten of een 4e of 5e behandeling zin heeft. Veel dokters zijn trouwens ook van mening dat 3X vergoeden veels te weinig is, en elke vrouw 5 pogingen zou moeten krijgen.(heb toevallig laast in de wachtkamer bij mijn gyn. er een groot atikel over gelezen) En, kijk maar Celine Dion...geloof haar 6e IVF was een miskraam, en haar 7e IVF was pas raak...ok. ze heeft natuurlijk geen geld zorgen...maar ja, makkelijk zal het ook niet zijn geweest. Mijn gyn. vroeg me toevallig de vorige keer of we het financieel nog wel aankonden, omdat hij dus al aan gaf dat het bij ons tot nu toe aan geen geluk heeft gelegen, en hij ons zeker een evt. 4e of 5e poging zou adviseren. Maar ja, het is een moeilijk keuze, en als het na 4 of 5 keer nog niet is gelukt is het natuurlijk een hoop geld wat weg is... Lastige keuze, die ons hopelijk gewoon bespaard blijft omdat we 2011 roze beginnen...
ja we moeten positief blijven he. Toch maakt het het wel makkelijker als je zoveel geld hebt als Celine Dion, dan hoef je in ieder geval die afweging niet te maken. Alleen of je het emotioneel nog trekt. Maar idd, straks in januari is het jaar nog jong en wie weet wat het ons allemaal gaat brengen, hopelijk kunnen we elkaar allemaal eind volgend jaar feliciteren met een beeb . Groetjes Jolanda