Na een paar weken goed te hebben nagedacht heb ik ( mijn man was er meteen voor) besloten om te gaan stoppen met werken. Ik heb het al 6,5 jaar erg naar mijn zin op mijn werkplek, daar ligt het zier niet aan. Onze kindjes (1 en 3) gaan naar beide ouders een dag. Ik werk 2 dagen. Nu wordt onze oudste aan het eind van volgende zomer 4 en moet dan naar school. Wij zien het dan niet zitten, omdat hij dan naar de voorschoolse en naschoolse opvang zal moeten, omdat mijn moeder dit niet kan doen ivm met meerder oppaskindjes, we wonen ook niet in hetzelfde dorp. Ik moet. 's morgens om 8 uur op mijn werk zijn, wat betekent dat ik eerst de jongste weg moet brengen nar ouders/schoonouders en dan d oudste naar de vso. Ik moet ze erg vroeg wakker maken dan en dan die lange schooldagen erbij. En onze wens voor een derde maakt het voor ons gevoel nog ingewikkelder dan. Hoe dan ook, we hebben nu zelf de knoop doorgehakt en bevinden ons in de positie dat het financieel gezien geen probleem is. Het belang van de kinderen gaat nu dus voor (zoals wij ernaar kijken). Rustig de dag beginnen en een moeder die thuis is als kind uit school komt. Begrijp me goed, dit is geen aanval. Ik begrijp best dat moeders wel willen/moeten blijven werken. Alleen nu moet ik het nog op mijn werk vertellen. Het zal heel onverwacht komen voor iedereen denk ik. En ik zie er heel erg tegenop. Heb geen idee hoe ik dit moet gaan brengen. Ik heb ook geen idee hoe zo'n ontslagprocedure werkt. Ik wil tot bouwvak nog wel blijven. En ik moet zeggen dat ik deze keuze ook met pijn in mijn hart heb gemaakt. Ik zal mijn lieve collega's vast en zeker missen. Maar wij denken dat dit het beste is voor ons gezin, ook omdat mijn man veel werkt (1 van 3 eigenaars van een b.v). Ik wilde dit eigenlijk gewoon even van mij af schrijven en ben ook benieuwd of iemand in dezelfde schoenen heeft gestaan als ik nu sta. En hoe er gereageerd werd op je werk. Zool, ik ben het nu in ieder geval even kwijt bedankt voor het lezen!
Allereerst, wat heerlijk dat je in de positie bent om dit te kunnen doen! Voor wat betreft de reacties van je collega's: het gaat altijd anders dan je verwacht. Niet teveel over nadenken over hoe het zou kunnen gaan. Gewoon je verhaal vertellen zoals je het hier schrijft. Succes!!
Ik wil je graag succes wensen met de onslagprodure... Vind het echt dapper dat je deze kiezen heb genomen.
Op zich is de opzegprocedure niet echt lastig. Je zoekt uit wat je opzegtermijn is en brengt je baas op de hoogte Ik zou het denk ik nog niet direct vertellen, maar ook niet heel erg lang wachten. Mede omdat je rond de Bouwvak wilt stoppen, dat is net een heel drukke periode. Wanneer je het op tijd aangeeft heeft je baas ook nog tijd om een vervanger te zoeken en in te werken. Evt kan hij vragen of jij dat wilt doen.
Ik heb vorig jaar ook ontslag genomen omdat ik ook bij mijn kinderen wilden zijn. Je moet het ze gewoon vertellen, zij begrijpen het wel hoor (vooral als het vrouwen zijn). Ook moet je je er niets van aan trekken wat anderen van je zeggen. Ik kreeg reacties zoals; groot gelijk, ga lekker moederen en geniet van je kinderen, ze zijn zo groot. Ze vonden het wel erg jammer dat ik weg ging, we hebben nu nog sporadisch contact. Ik heb mijn collega's erg gemist en moest wel een ritme zoeken. Ik zou graag seizoenswerk willen doen voor een paar maaden thuis! Maar wie zou dat niet willen. Nu help ik op school wat meer mee. Het belangrijkste is dat er rust is in huis, en dat is een heerlijk gevoel. Niet meer dat jakken en jagen als je moet gaan werken. Succes maar gewoon zeggen, eerst tegen je baas en dan tegen je collega's. Het duurt toch een half jaar voordat je echt weg bent, ze kunnen er aan wennen.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben van plan om het morgen te zeggen. Pffff, wou dat het al achter de rug was... En ik wil er ook niet langer mee wachten, want de planning voor de zomervakantie is zo'n beetje klaar en ik zal ook op andere dagen ingepland worden, vandaar dat ik ook wil dat ze het zsm weten. Dan kunnen we ook in overleg kijken naar de einddatum; ik hoef niet perse tot de bouwvak te blijven, in goed overleg met mijn werk wat ook voor hun het beste is. Pffff, nu de hele dag nagelbijten
Was het niet mogelijk om alleen te werken terwijl je kinderen op school zijn? Het zal wel een moeilijke keuze voor je zijn geweest, een complete omschakeling van werkende moeder naar thuisblijfmoeder. Ik hoop dat je er veel plezier aan beleeft.
ik kan alleen maar zeggen go voor it. als dit rust voor jullie brengt en je kan het op brengen nou ik zou het wel weten en ik heb het zeker ook naar mijn zin op het werk maar mijn familie gaat toch echt wel voor. ik snap wel dat je het spannend vind maar het is toch voor jou een goede keuze en dat is het aller belangrijkste
Heerlijk y\toch als het financieel kan?! Denk dr ook weleens aan, zou hier ook meer rust geven om dezelfde redenen als jij hebt (ik begin al om 0730 met werken en dan pas gaat ook de creche open, dus ik kan ze al niet brengen), maar ook gedoe met voor-schoolse en naschoolse opvang zo als onze zoon naar school gaat (en geen plek op voor en naschoolse opvang). Financieel kan het hier niet, lijkt me heerlijk als het kan (zal wel mijn wel werk missen maar t er zeker voor over hebben!!)
Ik heb 31 december vorig jaar na 6 jaar afscheid genomen van mijn vorige werk. De onregelmatigheid vond ik in combinatie met een kindje niet meer fijn. Ik heb me eerst geinformeerd hoe alles in zijn werk gaat en alles met mijn directrice geregeld en haar verzocht het niet verder te vertellen. Omdat ik niet wilde dat het via via ging heb ik besloten iedereen zelf middels een brief op de hoogte gesteld. Ik moet bekennen dat ik wel even over die brief gedaan heb, voor hij voor mij goed genoeg was. Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb en dat het niet als roddel is gegaan. Ik heb er ook veel positieve reacties op gekregen. Overigens goed dat je een keuze gemaakt heb waar jullie je goed bij voelen. Tis toch wel een moeilijke keuze. Helaas is het hier financieel niet mogelijk, maar ik zou het wel willen.
Nee, dat is niet mogelijk. Ik werk 2x 9 uur, dus 18 uur per week. Dit is echt het minimale wat ze willen. Dus tja....
Wat lekker dat je dit kunt doen Geniet ervan! Ik zou het zelf ook wel willen, al was het alleen maar tot mijn mannetje (en zn brusje als dat mogelijk is) naar school gaat. Succes met het regel van je ontslag, kan me voorstellen dat het niet makkelijk is als je het zo leuk vind.
Nou was uitgerekend vandaag mijn leidinggevende niet aanwezig door wat probleempjes thuis....dus aankomende dinsdag kan ik het hopelijk wel vertellen!
Spannend he! Ik heb per 1 november mijn werk opgezegd, omdat ik het niet te combineren vond met een kleintje thuis. Ik vond het ook lastig om te zeggen hoor, ook omdat het op mijn werk gewoon heel druk was/is. Ik heb het eind september tegen mijn baas gezegd, hij heeft me toen eerst nog proberen te overtuigen te blijven, dat is hem niet gelukt , en op 30 september ofzo heb ik mijn ontslagbrief per 1 november ingeleverd. Ik zou altijd een ontslagbrief schrijven, zodat er later geen onduidelijkheid kan ontstaan. Op internet kun je vinden wat je er in moet zetten (oa het adres van je werkgever, je eigen adres en zo nog een paar dingen). Officieel moet je hem dan nog aangetekend opsturen zodat je werkgever hem zeker krijgt, maar dat heb ik niet gedaan.