Hier voelde het ook als een natuurlijke oerkracht om te persen. Een niet-tegen-te-houden-drang om te persen. Mijn lichaam perste gewoon... Er moest me op dat moment eens iemand zeggen dat ik niet mocht persen...
dit snap ik dus niet!!! ik had pas 8 cm toen ze mijn vliezen brak, ik kreeg meteen persweeen maar die pufte ik weg. Ik: Hij wil komen! Vk: laat maar komen! Ik: nee, ik heb pas 8 cm! Vk, dat gaat wel goed! Ik: nee, want je hoort zovaak dat vrouwen moeten wachten met persen omdat ze pas 9 cm hebben! Vk: vertrouw me nou maar, het gaat wel goed! Toen hield ik het niet meer en in 2 persweeen was hij er, het ging idd goed. (heb trouwens maar 3 persweeen tegengehouden hoor)
'zachtjes meepersen' hoe in godesnaam is dat mogelijk! Bij mij voelden de persweeen beide keren alsof ik vreselijk nodig naar de wc moest De golfbeweging in de buik die sommigen beschrijven voelde voor mij aan alsof mijn hele lijf meeging in die golfbeweging, beginnende bij mijn schouders Ik vond de persweeen fijn, ze zijn niet zo scherp pijnlijk als de ontsluitingsweeen. Allebei waren ze er in 2 persweeen.. Bij Olaf deed het even zeer omdat ik uitscheurde, bij Liam omdat ik na de eerste perswee moest stoppen (het hoofdje stond).
Alle meiden die hier vertellen daar kan ik me in vinden. Omdat onze dochter in stuit lag had ik al heel vroeg persdrang, vanaf 7 cm (het stuitje zakte al gauw naar beneden). Ik mocht echter pas persen met 10 cm, maar kon het echt niet tegen houden, die 3 cm duurde nog zo'n 2 uur. Ik vond dat echt onmogelijk! Op het moment dat ik eindelijk 10 cm had was ze er dan ook in 2 persweeen. Die oerkracht is wel prachtig om te voelen, als je er maar aan toe mag geven.
hmm...een heel apart gevoel haha.vond het niet het gevoel alsof ik moest poepen maar meer "iets"moest lanceren haha wow wat een oerkracht...
als een enorme opluchting! ik was zooo blij toen ik mocht persen! het is een enorme drang waar je bijna niets tegen kunt beginnen.. als de verlos of gyn zegt dat je een perswee moet wegzuchten dan kun je hem wel vermoorden
Geen idee! Heb er dan ook heel lang over gedaan om onze zoon eruit te persen aangezien ik al héél lang bezig was en ik van de gyn niet meer mocht liggen zoals ik wilde... Ik herinner me nog dat ik de hele tijd dacht aan de woorden van een vriendin die een perswee had omschreven zoals velen van jullie doen. En ik maar denken..waar blijft die onuitstaanbare drang nu?
hier ook bij alletwee de bevallingen perseweeën op moeten houden en iedere keer als ik dan eindelijk mocht was het weg die enorme persdrang
ik had een gevoel van opluchting en idd die oerkracht om mee te persen bij onze 2e moest ik 2 weeen wegpuffen omdat ze nog niet helemaal was ingedaald. toen dit wel zo was kwam ze ook binnen 8 minuten. xxxxxxxxxxxxx
Enorme onweerstaanbaar lekkere drang om te duwen!! Wat was ik blij dat ik persweeen had!!! Ik heb heel erge rugweeen gehad en toen de persweeen begonnen was alle pijn weg ( ik heb niks meer gevoeld van pijn, het zal er wel zijn geweest ma dat heb ik niet meer gemerkt ) en het ging idd heel automatisch en gedwongen haha Ik zou echt niet weten hoe ik die persweeen zou moeten wegzuchten, ma ohw wat voelde dat lekker om mee te persen!
hier ook zo... ik twijfelde altijd al wel, of ik bij de oudste persweeen heb gehad - maar nu weet ik: Nee, die heb ik tóén niet gehad. Ook door de ruggenprik. Ze zeiden indertijd tegen me: Probeer maar eens een beetje mee te duwen.. nouja dat deed ik.. Naderhand mocht ik weer even proberen te puffen, maar meeduwen voelde toch net wat prettiger... dus mocht ik dat blijven doen. Maar bij de oudste..poehee, wat een oergeweld... Ik had vrij onverwachts 10 cm ontsluiting. M'n vliezen waren nog heel en ik moest me toch persen! Alleen ik mocht dus nog heel even niet (er moesten nog hulptroepen opgetrommeld worden hihi -die waren er snel hoor) , maar terwijl er geroepen werd 'PUFFEN!!!' deed ik: puf, puf .. peeeeeeeeeeeers!!!! M'n vliezen werden snel doorgeprikt en in 4 minuten is ze geboren... Dus mijn idee is nu: Als je écht persweeen hebt, dan wéét je het...
Bij mijn 1e bevalling lag ze een beetje scheef en heb daardoor geen persweeën gehad en persen deed me zoooooooo zeer. Heb er 2 uur over gedaan en ik vond het een hel! Ik wou gewoon weer de weeën wegzuchten maar dat mocht niet.. Bij de 2e was ik dan ook zo bang dat het weer gebeurde. Maar toen ik bijna volledige ontsluiting had stelde de vk voor om te gaan staan. En ja hoor, ineens kromp ik in elkaar en begon te grommen Hoera, een perswee! Daarna zitten en weer liggen en wat was dat persen fijn! Mijn lijf deed het bijna vanzelf, ik stond echt te kijken van de natuurlijke drang en dat mijn lichaam het zelf overnam, heel fascinerend Hij is na 20 minuten persen geboren.
Ik had al 60 uur gewone weeën gehad, maar had steeds gehoord dat dat 'voorweeën' waren, dus toen mijn persweeën begonnen, dacht ik eerst dat ik dan eindelijk échte weeën had, hahahaha! Tot ze zo heftig werden dat mijn lijf een eigen leven ging leiden (ik had er totaal geen controle meer over wat er gebeurde, persen ging vanzelf), maar toen had ik ze dus al een uur weggepuft in afwachting van de 10 cm.... Nu zou ik ze dus echt meteen herkennen, maar op dat moment dacht ik echt dat het eindelijk echte weeën waren. Zo suf!
Als poepen. Alleen kan je het niet ophouden, en gaat er ook gewoon een golf door je buik heen, hoe erg je ook loopt te puffen.
Inderdaad, ik dacht echt dat ik moest poepen alleen werd dat gevoel wel heel extreem en vond ik het verschrikkelijk dat dat gevoel niet weg ging ( ja, daarna wel). Bij mij ging de perswee ook niet weg.. vanaf dat ik de aandrang had om te persen mocht ik gelukkig ook meteen persen aan een stuk door..
Het is idd misschien een rare uitdrukking, maar ik kon er wel wat mee. Het betekende voor mij dat ik het niet probeerde tegen te houden (wat ook helemaal niet kon) of weg te puffen, maar gewoon te laten gebeuren wat er gebeurde en dan zelf ook nog een klein beetje druk naar onderen zetten. Dat is dan al harder persen dan je doet om te poepen, maar bij lange na niet voluit persen, wat ik daarna nog ruim een uur heb gedaan (en waaraan ik een druiventros aan aambeien heb overgehouden...) Bij m'n tweede ben ik nooit verder gekomen dan het 'zachtjes' of niet voluit meepersen, zij kwam er gewoon zelf uit in 2 of 3 weeën.
bij d eeerst ehad ik ze nauwelijks (achteraf gezien) en bij de tweede kon ik t niet tegenhouden ging vanzelf echt niet normaal, vond het niet pijnlijk maar kon het niet tegenhouden was bij mij ook een teken van 10cm gelukkig
Ik voelde ineens een enorme druk...echt een drang om nodig te moeten poepen. Ik riep ook heel hard...''ow, ik moet poepen, ik moet poepen...ik ga poepen, hoor!!'' Heb ook echt geperst zoals ik poep.. Gevoel kun je niet tegen houden. Vond het moeilijk om nog twee persweeen weg te moeten zuchten, omdat de ''echte'' vk er nog niet was. Werd begeleid door vk in opleiding.
Ik had ook het gevoel dat ik nodig moest poepen, eerste wat ik zei was ook weet niet of ik het ga redden naar de wc, maar bleek toen dus een perswee te zijn en moest netjes blijven liggen