O meiden, wat herkenbaar allemaal!! Ook ik heb een super zwangerschap gehad en toen mijn vliezen met 36 weken braken vond ik het eigenlijk ook echt jammer. Jammer dat mijn zwangerschap dus wat korter duurde, haha. Tuurlijk was ik ook blij omdat de kleine geboren zou worden hoor, begrijp me niet verkeert. Maar zwanger zijn vond ik echt fijn en leuk. De bevalling verliep ook echt heel soepel, 'pijnvrij' en bijzonder snel. Hier zegt ook mannetje lief dat hij snel weer wel kijken of we een tweede kindje mogen krijgen. Wel willen we eventje wachten en kijken hoe het allemaal zal gaan qua financien en onze kleine vent. Maar...ik denk dat we binnen het jaar weer willen gaan proberen om zwanger te worden, ook omdat ik bij de eerste cyclussen had van bijna 3 maanden!!
Erg herkenbaar dat gevoel toen de eerste nog heel klein was. Denk dat het ook deels door de hormonen komt, want het verlangen om heel snel weer voor een 2e te gaan nam gaande weg de tijd af. Ben inmiddels zwanger van de 2e, hebben straks 24 maanden tussen beide kinderen zitten. Lijkt me zelf een ideaal leeftijdsverschil. De eerste is erg druk, dus ben eigenlijk wel blij dat we niet zo snel voor een 2e zijn gegaan. Ben wel benieuwd of ik straks na de bevalling van de 2e ook heel snel naar een 3e verlang of dat dat dan niet meer zo is.
Toen ik in het ziekenhuis werd opgenomen met gebroken vliezen heb ik 's avonds staan janken onder de douche omdat ik m'n buik nog niet kwijt wilde (36w6d) Ruim een dag later, tijdens de bevalling, heb ik tegen m'n vriend gezegd dat hij een eventuele tweede mocht doen.. Toen ik gehecht werd nog tegen de vk gezegd dat ik de pijn echt nog niet vergeten was, terwijl ik m'n dochter op m'n borst had liggen (mensen zeggen altijd wel dat je de pijn bent vergeten zodra je je kind in je armen hebt, nou écht niet!). Tja, en nu sinds een week of 2/3 begint het toch wel weer te kriebelen.. Dochter is nu 2,5 maand. Ook bij vriendlief kriebelt het sinds een paar weekjes wel weer. Tja, m'n beste vriendin is nu pril zwanger, en vandaag te horen gekregen (ok, las het op hyves), dat het jongere broertje van m'n vriend (18) ook papa wordt begin augustus. Gevoel zegt hier dat ik snel een volgende wil, verstand zegt dat we nog een paar jaar wachten. Wil m'n opleiding af maken, werk vinden, we willen graag trouwen. Dat zijn toch echt dingen die nu eerst moeten, en bovendien wil ik ook eerst volop kunnen genieten van m'n heerlijke dochtertje Maar tis wel lastig hoor, luisteren naar je verstand en niet naar je gevoel..
Apart he die gevoelens..... Ik heb dat ook en als ik zwanger zou worden, zouden we dat geweldig vinden. We zien het wel allemaal! Tussen eerste en tweede zit bijna 9 jaar, zo makkelijk ging het allemaal niet bij ons. Maar we zijn maar wat blij en trots op ons kleine mannetje hoor!
Heel herkenbaar.. Wij moesten wel even wachten ivm mijn herstel naar de bevalling. Maar straks zullen de twee 20 maanden verschillen. Heerlijk 2 kindjes (en misschien wel meer, hihi) Manlief had een leuk cadeau voor me na de bevalling, een fotoalbum met allerlei foto's van de zwangerschap. En toen zag ik een paar foto's van mijn buik voorbij komen, nou het was janken joh Ik miste die buik zoooo erg!! *tja hormonen he*
De oudste is net 2 geworden, de jongste 6 maanden en ik ben BIJZONDER ongeduldig aan het wachten op een eerste cyclus... was hetliefst alweer een maand of wat zwanger!...
hier een mama van 3! Ben nu 25 heb me 3e kindje op me 23e gekregen. We wouden eerst 2, maar ineens was er de kriebel voor een 3e van me man zijn kant (jaja) en al snel dacht ik oke waarom niet lijkt me super een groot gezin. Al snel raakte ik zwanger. Vroeg me eerst af waar ik mee bezig was (haha) maar dat was al snel over na de 1e echo was op slag verliefd. De 3e zwangerschap is niet altijd fijn geweest omdat ik met 23 weken al plat moest, maar verder had ik niet veel te klagen. heb tijdens de zwangerschap gezegd dat ik het zo wel goed vond en zou me laten helpen. Tot de vk en me kraamverzorgster zeiden; waar ben je mee bezig je bent nog zo jong wat als???? ik ben er toen vanaf gestapt en ik ben er nu wel heeeeeel blij om, want ik heb nu al een half jaar alweer enorm de kriebels voor een 4e. Een groot gezin lijkt me heerlijk, ik hoop ooit ook zeker nog zwanger te mogen raken van een 4e wondertje!! Vind het wel doodeng (weet slaat nergens op) maar wat als er wat met het kindje gebeurd of mis is het kindje word er niet minder om hoor maar ik heb er wel al 3 lopen die ook alle liefde of aandacht nodig hebben? of wat als er wat met mij gebeurd??? maar goed als je overal bij na gaat denken kan je nooit een keuze maken want je hele leven is gewoon 1 gok en we leven maar 1x!! Dus wij gaan hier zeker nog voor een 4e!! Het liefst wil ik er wel 6 maar goed die wens zal nooit uitkomen want me man zal het na 4 echt genoeg vinden!! En meer passen hier ook echt niet in huis en auto ahah......
Ik zie dat ik echt een beetje een uitzondering ben hier... Ik had ook echt een droombevalling en ik ben helemaal gek op mijn mannetje, maar dat gevoel voor een 2e is er nog steeds niet! Misschien komt het bij mij doordat ik er zo door "overvallen" ben, met mijn zwangerschap. Ik ben er soms best wel een beetje verdrietig om..vreemd, toch? Maar wat betreft het 9 maanden ontzwangeren..Ik denk dat het lichaam het allemaal goed zelf kan regelen, dus als je er klaar voor bent en er is weer een iesprong, waarom dan niet?
dit vraag ik me ook altijd af...hoe dna met die vrouwen die al na 3 mnd weer zwanger zijn...hoedan ook moet het lichaam weer zwanger zijn...en dat kan het lichaam dus toch aan...hebben de vrouwen daar dan last van gehad...dat ontzwangeren en zwager tegelijk...??
haha ik denk dat je dan niks merkt van ontzwangeren want het zijn bijna dezelfde dingen als het zwanger zijn Ik denk dat het verschillend is per lichaam maar even bijkomen is niet slecht hoor
ook herkenbaar! ik vond het zwanger zijn heerlijk, geen kwaaltjes niet ziek helemaal niks! ik beviel met 38+3 en vond dat zoo jammer!! maar ook geweldig om ons meisje te zien hoor! dan heb ik ook een turbo bevalling gehadn van 8 min. is wat ze in het ziekenhuis zeiden maar vanaf dat Esmée een paar dagen was had ik al kriebbels voor een 2e.. vriendlief wil tochnog even wachten.. maar nu wil ik dus niet aan de pil = heeft zon 13 mnd geduurd eerdat ik zwanger was, en ontpilt bleh.. mja moet nog even iets bedenken kus
ja gek he? toen ik bevallen was vroeg ik dat als eerste, omdat iedereen dat altijd vraagt en die zustertjes allemaal lachen en toen kwam het eruit 8 hele minuten
Ik wilde meteen een tweede . Toen mijn dochter 6 maanden was besloten we voor een tweede te gaan. De eerste zwangerschap liet 1.5 jaar op zich wachten dus we hadden in het hoofd dat het wel een poos kon duren. Maar ik was meteen zwanger. Inmiddels 2 kinderen dus. Als het gevoel zo sterk is zou ik zeggen, ga ervoor! Het is druk, maar zooooooo leuk!!!! Wat ik wel lastig vond in het begin was het omschakelen van alles. Mijn oudste dochter is 1.5 jaar dus dat baby gebeuren heb je achter je gelaten. Ik geniet nu zooooo van haar leeftijd, van haar ontwikkeling, leren praten en steeds meer woorden horen. En dan ineens.... zomaar zit je weer midden in de baby's en dan een combi he!!! Moest toch wel even wennen aan deze nieuwe situatie. Maar we hadden snel ene ritme erin en dat scheelt ook!
Ach we willen toch allemaal binnen 2 maanden nog 1tje? Dat zijn gewoon de hormonen hoor! Je moet het natuurlijk zelf weten maar dit gevoel gaat binnenkort wel weer over en dan wil je misschien eerst nog even genieten van je eerste voor je hals over kop in nog zo'n frummeltje duikt, je weet niet wat je overkomt!! Haha.
ik kreeg de kriebels toen ons zoontje 6 maanden was. de zwangerschap ging harstikke goed en de bevalling ook alleen het herstel was een hel! toen hij bijna 1 werd, was ik al zwanger van de tweede. klein leeftijdverschil straks maar we kijken er beiden erg naar uit.
Ahum.... ik moet er niet aan denken! Nee, echt... ik heb al vaak geroepen "ze hadden de boel dicht mogen naaien tijdens de ks" Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad! Tot de 27 weken er een flinke groeiachterstand was... vanaf 35 weken opname ziekenhuis en met 37 weken poging tot inleiden met ks als afsluiter. Tot hier was alles naar omstandigheden super! Maar daarna... kindje van 1710 gram... 2 weken op en neer 2 a 3 x per dag naar het ziekenhuis om te verzorgen en te voeden. SUPER lieve zusters en leuke contacten aan overgehouden (andere mama's) Nu is ons ventje (na weer een zkh opname door reflux) deeltijd thuis en nu lijkt het de betere kant op te gaan. Nu pas kan ik met momenten stiekum gaan genieten. Maar de eerste weken (tot nu) vond ik echt helemaal niet leuk. En daarom alleen al denk ik dat we het bij 1tje laten. Tot dat ik volgend jaar mijn mannetje zwoel aan kijk haha!
alleen het persen ?? of echt vanaf de eerste wee ? want dan is het indd wel heel snel !!! wbt persen was het hier bij de eerste 12 minuten en bij de 2e 8 minuten,
Cyntje wat vind ik dat jammer om te horen. Onze kleine heeft dan 10 dagen op de couveuse afdeling gelegen. Maar ik vind het wel heel erg dat ik die dagen "mis" althans dat ik thuis of op mijn kamer in het zh niet van hem kon genieten. Maar onze kinderwens is alleen nog maar meer gegroeid! En hij was al ontiegelijk groot