Ik moet eerlijk toegeven dat een gedeelte van mij (het kindsdeel) behoorlijk kwaad is op haar. Dat gedeelte van mij dat therapie heeft moeten hebben om normaal met het leven om te kunnen gaan. Ik heb zo onder haar vleugels gezeten dat ik nooit normaal heb leren ademen. Ik heb daardoor zoveel gemist en zoveel angst en verdriet gekend dat ik er best wel moeite mee heb dat zij daar voor een groot gedeelte verantwoordelijk voor is geweest (al heeft ze dat nooit bewust gedaan, in haar ogen deed ze alles voor me wat ze kon, en het volwassen gedeelte van mij snapt dat ook wel). Misschien is het daarom wel moeilijker voor me om me aan haar aan te passen, en de lieve dochter te zijn die alles wel op de schouders wil nemen.
Goh dat kind in mij is nog altijd heel bang waardoor ik PA heb.. Gelukkig zie ik alles los van elkaar en zal mijn moeder daar niet op aankijken.... Ik heb ook redelijk veel gelezen over de ziekte... Je moet leren niet alles op jezelf te betrekken en proberen haar op haar gemak te stellen (wat natuurlijk niet in het extreme moet als je begrijpt wat ik bedoel) maar sommige dingen moet je leren pikken! Wat maakt het nu uit je een keer met kerst chinees eet? Zie er de voordelen van? Als het niet gaat ben je eerder thuis? Het is wat rustiger aan tafel... Je moet zelf ook niet negatief en zwart gaan denken....
Ik begrijp ook wel dat het moeilijk voor je is hoor meissie, het moet ongelooflijk klote zijn om in die situatie te zitten. Ik heb zelf ook gebroken met m'n vader omdat hij zo ontzettend veel kutopmerkingen maakte naar mij toe, waar hij me echt ontzettend mee raakte.. Ik vind het alleen ook zo ontzettend klote voor je moeder! Waarschijnlijk omdat ze zich niet eens echt realiseert dat ze zo 'is', snap je? Als ik me indenk hoe ze zich moet voelen als ze ook nog eens alleen zit met kerst, met het idee dat jullie haar laten zitten, wat ze ongetwijfeld allemaal op zichzelf betrekt (wat eigenlijk ook terecht is).. Pff!
Sorry, ik ben het niet helemaal met je eens Misschien komt dat inderdaad wel omdat er verschillende vormen van borderline zijn en mijn moeder weer anders is dan de jouwe. Ik vind het heel goed dat je je moeder er niet op aankijkt en wat dat betreft ben je ook zeker een stap verder dan ik. Verder vind ik echter niet dat ik moet proberen haar op haar gemak te stellen en dingen moet pikken. Ik ben sowieso erg allergisch geworden voor het woordje 'moet'. Ik vind zelf dat ik háár juist duidelijk mag maken wat ik wel en niet wil en me niet schuldig hoef te voelen wanneer ze het daarmee niet eens is. En dat is in bepaalde gevallen juist niet meegaan met haar wensen, omdat haar wensen standaard meer zijn dan iemand kan geven. Daarom vond ik het ook zo fijn om samen de voorwaarden te stellen voor kerst. Gedeeltelijk de zin van m'n moeder, gedeeltelijk de zin van de dochters. Alleen wil m'n moeder alles, en dat wil ik haar niet geven, dat zijn mijn grenzen. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik sta echt niet standaard met m'n hakken in het zand. In tegendeel. Als ik bij haar ben of zij bij mij laat ik vele en vele opmerkingen langs me glijden en doe ik niet moeilijk. Probeer ik vaak manier te vinden om het toch gezellig te houden, zoals samen winkelen etc. Het enige wat ik nu voornamelijk doe is meer afstand houden, zowel door minder af te spreken als in m'n geest en hart. Maar in sommige gevallen mag ik er toch ook wel iets over zeggen en voor m'n eigen wensen opkomen? Juist met zoiets als kerst?
Dit is idd juist die valkuil, die het zo ontzettend moeilijk maakt. Ik heb hier echter een harde gedachte over gekregen. Veel moordenaars en kinderverkrachters hebben het ook ontzettend zwaar, zitten vaak in een hel en zijn ontzettend zielig. Dat pleit ze niet vrij voor hun gedrag. Als ik mezelf toesta om m'n moeder zo zielig te vinden (en het is nog best moeilijk om dat niet te doen) dan trek ik het zelf echt niet. M'n moeder is net een emmer zonder bodem. Je kan er zoveel troost en liefde en geluk ingooien als je wilt, de emmer zal nooit gevuld zijn. Dat laatste waren woorden van m'n psycholoog en ik vind ze ontzettend treffend.
Ik bedoel het ook allemaal niet zo verkeerd en zeg zeker niet dat je aan al haar wensen moet voldoen! Ik ken je moeder en haar gedrag ook niet... Maar nogmaals het is een ziekte en zij zal haar leven ook anders hebben willen zien... Zo als ik las is ze haar man jou vader verloren waardoor ze het ook moeilijk zal hebben.... Het lijkt in sommige berichten net ofdat je tegen der bent... Als je dat idee hebt kun je naar mijn mening idd maar beter afstand nemen want dat gaat het vroeg of laat mis... Mijn moeder heeft deze ziekte trouwens door dingen die er vroeger gebeurt zijn dus zij heeft er ook niet voorgekozen... Daarbij gaat het nu heel goed met mijn moeder waarvoor ik dankbaar ben! En misschien word jou moeder in de toekomst ook wat stabieler??
Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar is het geen idee om het bij jou of je zus te doen en je moeder even te halen en te brengen?! Dat lijkt me niet zoveel moieite, heeft zij de stress niet en kunnen jullie een gezellige gourmet verzorgen.
Zou ik een prima idee vinden, ook totaal geen moeite om haar te brengen en halen.. alleen, ze wil dat niet. Moet bij haar en anders niet. Helaas...
niet verkeerd bedoelt hoor maar nu zeg je het anders... In je eerst post zeg je dat ze het graag bij haar heeft omdat ze niet alleen naar huis wil rijden en dat eng vind ofzoiets.. Tis anders als ze zegt alleen bij mij en anders niet
Misschien staat het er inderdaad een beetje onduidelijk. Ze geeft het als reden dat ze er moeite mee heeft om in haar lege huis te komen nadat ze ergens anders kerst heeft gevierd. Dat sluit dus standaard alle opties om bij ons kerst (of sinterklaas, of oud en nieuw etc.) te vieren uit. Op de een of andere manier heeft ze er minder moeite mee wanneer ze al in haar huis is en de visite weggaat. Stiekem denk ik wel eens dat ze dat als excuus gebruikt om niet naar anderen te hoeven in deze gevallen... maar das misschien weer de gemene ik
Misschien vindt ze het moeilijk om alleen in een leeg huis thuis te komen? Omdat je vader nog niet zo lang dood is en zij het alleen thuis komen dus altijd heeft vermeden. Wat de kerst betreft: praat met je zus en trek 1 lijn samen, als jullie dat kunnen. Dan ben je iig gesteund. Nu afzeggen zal niet meer kunnen zonder een grote ruzie, maar je kan nu kijken hoe het gaat, en als het een nare kerst wordt, kerst niet meer bij haar vieren in het vervolg. Het is een nare beslissing, maar jij bent echt niet verplicht jezelf op te offeren voor je moeder.
Begrijp het wel. Is haar thuis haar veilig haven????????????? die vraag zou je je zelf moeten stellen voelt ze zich daar veilig als het druk is???? Moet bekennen als ik een hok vol bezoek hebt ik me totaal niet om me gemakt voelt.( Heb ook bordeline) Ben liever alleen in me huis je komen er andere mensen ( Wil ik me goed voor doen en juist door die stress gaat het vaak mis) Dat is de onzekerheid die speelt Misschien heeft je moeder daar ook last van als het druk is dat ze zich geen houding duft te geven. Zou kunnen he. En vind het wel jammer dat je je moeder er op aan kijkt dat ze bordeline heeft. Denk je dat ze daar voor gekozen heeft???( De een kan het wel beter hanteren dan de ander) En ja je kunt je best doen om zo stabiel mogelijk te zijn en te blijven. Misschien lukt het haar niet en je rekent er haar er op af. En ja niet elke bordeline is het zelfde maar in onverwachtse situatie.s ook al plan je die kan je je als bordeliner juist als in het nou gedreven voelen. Misschien wat ik uit het eerste berichtje leest is dat je zus misschien iets meer begrip er voor op brengt en dat voelt jouw moeder aan. Vergeet niet dat bordeliners een extra zintuig daar voor ontwikkeld hebben. En voelt zij dat je haar afwijst. Ze klinkt me als super onzeker in de oren. Succes.
Ik ben bang dat we er totaal verschillend tegenaan kijken, maar misschien komt dat ook omdat je zelf borderline hebt en voelt het voor jou wat meer persoonlijk.
Een beetje natuurlijk wel. Heb het wel meer onder controlle moet ik zeggen dan je moeder. En dat is wel jammer. Ben rustiger geworden in de loop der jaren. Al hoe wel mijn jongste kind bij mij ook weer een hoop te weeg heb gebracht gevoelens he bordeliners en gevoelens pfffff. Sterkte. nogmaals ooit moet het beter gaan.