Jeetje Suus ik sta hier met kippevel op de armen. Elke maand..., maar voor te dun bmslvlies zijn pillen. Kan dat niet helpen ( ik slik nu progynova daarvoor)
Het lijkt me stug. Ik ben net 36, ik ben altijd superstipt ongesteld, ondanks alle hormoonkuren en zwangerschappen, en ben al 5 keer zwanger geweest in 1,5 jaar. Ik geloof er niets van dat het de overgang is.
Nee, want de oorzaak is niet hormonaal, maar fysiek. Door afsluiting van de baarmoedermond wordt er te weinig slijmvlies aangemaakt. De enige oplossing is openmaken, opnieuw en opnieuw.
Ik zou het echt niet weten... Ik snap je onmacht en je verdriet... Het zou zoveel makkelijker zijn je wens opzij te zetten en "gewoon" door te gaan met je leven zoals je dat voor de wens deed. Maar dat kan niet, dat is onmogelijk. als je eenmaal die wens hebt, staat alles in teken van die wens en het verlangen naar een kindje in je armen... Ik weet het niet lieve Suus, ik zou willen dat ik je kon helpen en ik weet zeker alle meiden hier. Ook wij voelen de onmacht en het verdriet om jou Ben je alleen meis? Of is er wel iemand bij je nu?
Suus, oke, dus dat zou te mooi zijn geweest. Overgang geloof ik ook niet. En idd wat je schrijft over hoop. Ik ken het. Wanneer geef je de hoop op? Waneer stop je met hopen? Wanneer kan je stoppen met hopen? De pil? Knoop erin? Nee want dan weet je zeker dat het echt nooit meer lukt. Ik ben bang dat de hoop altijd blijft tot echt de overgang.
Jeetje Suus zit hier echt met tranen in mijn ogen jouw verhaal te lezen. Ik geloof ook niet dat je in de overgang zit. Ze gaan dit dus elke maand herhalen, gaan ze nu ook andere stappen nemen met het proberen om zwanger te raken?
Nee, voorlopig alleen iedere maand openraggen. Meiden, het is allemaal zo'n martelgang. En waarvoor? Voor iets wat alleen maar verder weg raakt, in plaats van dichterbij. Het voelt alsof het allang besloten is dat wij lekker geen kind krijgen, maar dat we nog wel even een paar jaar flink te grazen worden genomen. Suus
Ja waarvoor.... ik snap je volkomen. Maar niet doorgaan is ook geen optie he. Dan weet je zeker dat er nooit iets gebeurt. Ik snap je verdriet zo goed. Was er maar een glazen bol en kon je zien dat er ooit een kwam al kreeg je nog meer ellende en duurde het nog 3 jaar, dan heb je iets om naar toe te leven. Nu leef je in het niets....
Ja, we leven in het donker. Het leven staat volkomen stil. Alles is beladen. Kindertjes van collega's, op straat, m'n neefjes, (veel jongere) neven en nichten die kinderen krijgen... Ik trek het niet eens om kerst te vieren met m'n ouders, omdat we vorig jaar met kerst die miskraam kregen. En kerst is een familiefeest, en wij staan na een noodlottig 2009 en een nog noodlottiger 2010 nog steeds met lege handen. Met nog minder hoop. Als ik naar m'n ouders kijk, zie ik een opa en oma van de kinderen van m'n zus. Dan steekt. Alles wordt me afgenomen. Vooral m'n levensgeluk. Wat een zelfbeklag, hè. Het doet gewoon zo'n pijn.
Ja, ik over anderhalve week. En half november, en half augustus, in april en in maart. Deleten lukt niet echt, hè. Kon het maar. Het hele jaar is beladen, met de feestdagen kreeg ik een paar keer een miskraam... Ik wou dat ik het allemaal vergeten kon. Met liefde zou ik afstand doen van die herinneringen. Suus
suus ik zit met tranen in mijn ogen hebben jullie nou nog niet genoeg meegemaakt. hoe vaak moet dat herhaald worden als je ongesteld bent?? en is het zeker dat het helpt?? want je hebt toch ook al een spiraaltje gehad zodat het niet kon verkleven?? de overgang geloof ik inderdaad ook niet. iig een hele dikke knuffel voor jou niet dat het helpt maar ik denk wel aan je
hi allemaal, ik weet niet eens of ik hier moet zijn maar ik weet het ook niet meer. Eind April heb ik een miskraam gekregen. Ik was zwanger en had natuurlijk geen idee. De reden hiervoor is omdat ik bleef bloeden en aangezien dit vaker gebeurde tijdens mijn NOD, vond ik het normaal. wanneer de bloeding wegging en te lang wegbleef, heb ik pas een zwangerschapstest gedaan en voila, positief maar helaas was het al fout, baby was all opgehouden met groeien, helaas. momenteel bloed ik al een paar weken, sinds 3 December, al 18 dagen om precies te zijn. deze maand ben ik ben niet ongesteld geweest, alleen bloeding, inlegkruisje is meer dan genoeg. Natuurlijk heb ik een zwangerschapstest gedaan maar die was negatief. wat denken jullie?
Weten we niet. Zodra bloedverlies meer is, is het oké. Wat ik me nog bedacht: in feb was ik ook nauwelijks ongesteld en in maart zwanger. En eerlijk gezegd was ik al nooit erg ongesteld. Ik ben niet helemaal overtuigd van nieuwe verklevingen kortom en zie het maar als voorzorg. Kop in het zand en doorgaan dus.
mag je nu wel proberen zwanger te raken?? als er echt een verkleving zit raak je niet zwanger toch?? is het anders toch niet beter dat ze eerst kijken voordat je hieraan begint ze kunnen je toch wel ergens tussen proppen dan weet je het gewoon zeker.(bedoel het niet vervelend)