Misschien ben ik een zeur hoor, maar wij hebben besloten onze zwangerschap pas bekend te maken bij 12 weken. Uiteraard weten de a.s. opa's en oma's en hele goede vrienden van ons het wel. Nu krijg ik net ineens een sms van mijn tante met daarin een felicitatie, wat blijkt hebben mijn ouders het gewoon verteld! Ja en floepte eruit en daarna gelijk achteraan.. dat maakt toch niet uit.. JAWEL het maakt wel uit, IK ben zwanger en WIJ krijgen een kindje dus WIJ bepalen wanneer iets bekend gemaakt wordt. Ik heb iets liever aan mijn moeder laten weten dat we dit niet op prijs stellen.. nu lijkt ze gepikeerd. Ik snap uiteraard dat de a.s. opa en oma's heel enthousiast zijn maar volgens mij zijn wij de 2 personen die bepalen wie het wel en niet mag weten, sinds zij het weten hoor ik vrijwel niets anders als ja maar die en die kan ik het toch wel vertellen.. waarop standaard het antwoord Nee is... zucht.. ik moest het gewoon even kwijt misschien komt het berichtje een beetje bitchie over, maar dat zijn de hormonen Iemand ervaring? Liefs, LB
jep. Wij hadden het vrienden in Canada verteld die ook meerdere miskramen hadden verteld, zij vertelde het haar schoonmoeder die hier in het dorp woont (hadden we echt verboden!) die die verteld het direct aan iedereen die ze kent, ook al onze vrienden wij hielden een housewarming en wilde het met een rose/blauwe taart vertellen, maar iedereen wist het dus al. Wat baalde ik zeg! heb ze er nog wel op aangesproken, ik vind zoiets niet kunnen, belangrijk nieuws moeten de mensen zelf kunnen brengen! ik begrijp je dus helemaal!!!
Hier precies het zelfde schoonmoeder had het de hele camping al verteld... toen maar er voor uit gekomen aangezien ik liever wil dat ze het van ons horen dan via via ik was toen 6 weekjes pas...
Gruwelijk, hoe enthousiast mensen ook zijn (dat kan óók in stilte!!) Het is immers JULLIE grote nieuws.
Oh dat lijkt me echt verschrikkelijk! Je mag toch hopen dat je ouders zoiets belangrijks gewoon geheim kunnen houden!!
Bedankt voor de reacties ben blij dat ik/wij niet als enige hierom pissed zijn het duurt nog maar een weekje hoe moeilijk kan het zijn he? Liefs, LB
Precies! Als je het je ouders niet eens meer kan vertellen zonder dat anderen er achter komen..... Zucht.... Liefs, LB
Ja vreselijk! Hier is ook dikke ruzie geweest. Ze hebben -zover wij weten- keurig hun mond gehouden over de zwangerschap. Maar met 11 weken ging het fout en wij gaven aan dat dit net zo goed geheim moest blijven omdat we niet wilden dat iedereen wist dat we 'bezig waren' maar helaas. Binnen enkele dagen wist heel de familie het. Lijkt wel of negatief nieuws nóg sneller gaat... We zijn echt heel boos geweest en hebben het de 2e keer pas met 9 weken verteld, toen we wisten dat het weer fout was. Gelukkig konden ze hier over hun mond wel houden. De 3e keer wisten ze het wel al weer vroeg omdat ik heel veel onderzoeken gepland had staan maar die moesten afgeblazen worden. Gelukkig konden ze het nu redelijk stil houden, op volgensmij 1 kennis na. Wat is het toch moeilijk he?
Hier precies hetzelfde.. Schoonouders meteen verteld (met 4 weken) en een week later kwamen we kennissen tegen die ons feliciteerden :S
Bah ik vind dit echt verschrikkelijk hoor!!! Ik weet (of denk te weten) toch wel dat mijn ouders dat geheim zouden houden! En als ze dat niet zouden doen...dan zou ik ze echt een tijd niet willen zien hoor, vind dat echt niet kunnen! Maar mocht ik ooit zwanger zijn dan weten we wel dat we het aan mijn schoonmoeder pas vertellen als de rest van de wereld het weet, want die zou het dus echt niet geheim houden!
Ow heel herkenbaar. Wij hebben het eerst aan mijn schoonouders verteld omdat die ook wisten dat we het aan het proberen waren. Daarna ook maar aan mijn schoonzusje verteld. Die had al zo haar vermoeden omdat schoonmoeder heel erg giechelig was enzo. Vond mijn vriend niet zo leuk omdat zo eigenlijk het leuke ervan af was. Nou die zelfde dag vertelde mijn schoonzusje het aan haar schoonmoeder waar ik bij stond. Had zoiets van ok mijn eigen vader weet het nog niet eens. Dus die maar meteen gebeld en het die zelfde avond verteld. Ooms en tantes en oma`s en opa`s hebben we het na de 8 weken echo verteld met de mededeling dat we het de rest van de familie en vrienden echt pas wilde vertellen na 12 weken. Nou daar werd echt zo moeilijk over gedaan. Ik kreeg heel vaak te horen dat het onzin was en dat ik nu echt moest gaan vertellen dat ik zwanger was want er werd geklaagt. Vooral van mijn kant van de familie. Blijkbaar omdat andere het wel meteen vertelde met een positieve test. Nou jammer, we hebben het verder op onze manier gedaan voor zover dat nog kon.
Niet met het vertellen van het zwanger zijn, maar wel met het geslacht. Wij hebben het geslacht alleen aan de ouders, broer en schoonzus vertelt. Met ook nadrukkelijk erbij dat we het daarbij willen houden, de andere mensen wachten maar even geduldig af. Mijn schoonvader is alleen zoooooo enthousiast dat hij het werkelijk aan iedereen die hij tegenkomt vertelt, aan oma, aan de ooms en tantes, aan de buren, willekeurig in de supermarkt... Eerst baalde ik er van... maar ik zie nu wel in hoe leuk het eigenlijk is, hoe enthousiast mijn schoonvader is.
Ongelofelijk hoor hoe sommigen reageren! Het is toch zeker jullie keuze en iets ongelofelijk belangrijks.
Ook hier bekend... Ik kreeg van m'n zus commentaar dat ik het nog niet tegen m'n oom en tante wilde vertellen. Vond ze stom. Dat beslis ik zelf toch?! En ik wil dat ze het op m'n werk nog niet weten maar hoorde nu net dat ze het waarschijnlijk al wel weten...
Ja, en dat is de reden dat wij heeeeel goed plannen hoe en wie we het vertellen, en ervoor zorgen dat alle "partijen" het binnen uiterlijk twee dagen te horen hebben gekregen. De wereld is heel klein, en nieuws gaat heel snel. Zelfs onze ouders weten het niet eerder. Mijn moeder heeft met onze bruiloft al haar mond voorbij gepraat. We wilden de trouwlocatie geheim houden, maar helaas, een tante kwam me al vertellen hoe ontzettend leuk het daar wel niet was. Dus toen dacht ik: eens, en nooit weer! De eerste 10 a 11 weken is het het geheimpje van mijn man en mij, en daarna vertellen we het iedereen, maar dan wel zelf!
ik had het met het vertellen van de zwangerschap niet. Maar wel met de geboorte. Hij is om 15:31 u geboren en om 17:00 de opa's en oma's gebeld. Toen hebben we eerst ff lekker gegeten en genoten van ons wonder. Wilde om 20:00 de rest van de fam bellen maar ja die wisten het blijkbaar allemaal al!!! Klinkt misschien zeurderig maar ook dat vond ik echt niet tof. Heb mijn pa ook op het hart gedrukt dat hij dat bij een eventuele 2de keer zeker niet moet doen.
Ja, hier ook bekend! Had schoonmoeder de eerste echo foto gemaild, en ook naar mijn ouders. Was met bijna 6 weken. Dag erna het aan oma van vriendlief verteld, waar smoeder bij was, en ze beide duidelijk gemaakt dat we het verder voor ons wilden houden tot 12 weken. 2 dagen later krijg ik een mailtje van mijn pa.. hij had een ecard gekregen van een oom en tante van vriendlief, maar aan ons gericht. Smoeder had dus de mail met echofoto's doorgestuurd naar haar broers, en die hebben het verkeerde mailadres gebruikt om te reageren. Heb smoeder toen gebeld terwijl ik echt woest was. Ze durfde een paar maanden later pas weer met me te praten.. Bij een eventuele 2e krijgen ze het pas te horen na 12 weken. Mijn ouders wisten het geslacht zelfs al en hebben zich maanden stil gehouden.
Herkenbaar!! Mijn ouders waren het ook al aan het rondbazuinen....Grrrrrr.... hadden nog zo gezegd het nog niet bekend te maken! Beetje overenthousiast denk ik. Nu achteraf vind ik het ook niet erg meer, maar op zo'n moment.....
Pfff praat me er niet van! Kan er nog chagrijnig om worden en is hier al bijna 3 jaar geleden! Wij vertelden het mijn schoonmmoeder toen ik 6 weken zwanger was na de 1e echo. Nog zo duidelijk gezegt nog aan niemand vertellen he, neee natuurlijk niet! We waren nog geen 5 minuten weg en alle ooms,tantes en iedereen had mevrouw al even gebeld! Nou is het onderwerp schoonmoeder weer een heel ander verhaal maar daardoor vind ik dr nog liever Bij deze zwangerschap krijgt ze het voor 'straf' pas te horen als de rest het ook te horen krijgt. Ik vond dat wel zielig maar mn vriend zegt nee zij kon zich niet stil houden vorige keer en dat kan ze nu ook niet dus moet ze maar wachten. Vind het wel sneu maar ja vind het nog minder leuk als zij het verteld ipv wij zelf! Dus helaas heel herkenbaar!!