wie herkent dit; ik voel me altijd wel schuldig over het èèn of ander. of ik wel genoeg met mn kinderen speel bijvoorbeeld,of ze wel genoeg gezonde voeding krijgen,ben ik niet te streng of te makkelijk. zouden ze gelukkig zijn? geef ik wel het goede voorbeeld. het lijkt wel of ik de hele dag dingen zeg als; "ik kom zo met je spelen ik moet nog even.." , soms denk ik weleens (ik ben thuisblijfmoeder) was ik maar gaan werken dan hadden ze i.i.g 3 dagen leuk kunnen spelen op het kdv. blèh... (even een baaldag)
tja.. 1 schrale troost.. als je wel was gaan werken.. had je nog steeds je huishouden moeten doen Al kan ik me wel voorstellen dat het moeilijker is om kindertijd en huishoudtijd te scheiden als je "continu" thuis bent Hier is het gewoon dat die dag dat ik thuis ben ik ook echt bewust voor het grootste deel besteed aan leuke dingen. Ook aan nuttige natuurlijk.. woensdag is een mooie dag (helaas) om de inmiddels weer halflege kasten aan te vullen. En ook kattenbak en wasgoed moet altijd op woensdag.. Maar tussendoor is wel een hoop speel/kroeltijd te vinden toch. Maar eigenlijk vind ze boodschappen doen gewoon hartstikke leuk en als ze mee mag helpen met het wasgoed is het ook prima. Bij het was ophangen, eten koken etc hangt ze vaak ergens rond mn voeten te spelen. Daar geniet ik wellicht iets bewuster van omdat ik het gewoon 4 dagen (en straks 4,5 ) mis. Dus je bent voor je kinderen vast een supermoeder want je bent er altijd.. bezig eventueel.. maar je bent er wel gewoon Nu moet jij jezelf dat nog even beseffen... en het voordeel van doordeweeks druk in huis.. is dat je in het weekend met het hele gezin leuke dingen kunt doen ook nog
Oh meid ik herken het hoor, hier ook een thuisblijfmoeder en altijd die twijfel of ik alles wel goed doe. Helemaal nu nu Mr K heeft besloten mama eens flink te gaan uittesten en nergens naar luistert en ook nog eens een grote mond terug geeft. Mijn man geeft aan dat hij vind dat ik te lief ben voor de kinderen en misschien heeft hij wel gelijk, ik moet conseqeunter worden.
Ik denk dat moeders zich bijna altijd wel schuldig voelen.... Kan je je oudste niet 2 ochtenden naar de PSZ laten gaan? Niet omdat ik denk dat je t verkeerd doet , maar daar kan hij lekker met kindjes spelen en heb jij iets meer tijd vrij (als je jongste dan slaapt..)
@saskia78: lief!! dankje! waarom moet je straks dan 4,5 dag werken? @pluk: mijn man is juist softer dan ik. maar luisteren doen ze allemaal niet geloof ik. op de gang zetten werkt als een trein nog steeds. mijn zoontje is echt een jankdoos,komt omdat mn man hem altijd maar overal voor troost. maar ik kan daar niet meer zo goed tegen dus hebben we afgesproken dat hij alleen "mag" huilen als iets echt pijn doet en dus niet als hij geen snoepje mag.
omdat ik dankzij een reorganisatie in de WW zat en je van het uwv geen passende functies mag weigeren... nou kan ik natuurlijk wel zeggen.. max. 32 uur en mn poot stijf houden.. maar wie weet waar ik dan terecht kom beter vanaf hier verder kijken... en 1 ding scheelt.. hier is mn reistijd veel minder plus de functie is erg leuk. Maar ik baal wel van die ene vrije ochtend die ik straks moet gaan missen. ik troost me maar met dat Anne toch straks naar school gaat en ik dan toch beter af ben als ik na schooltijd thuis kan zijn. (bijv. op woensdagmiddag of op 2 middagen om kwart over 3 thuis kunnen zijn.. lijkt me ook erg fijn)
@saskia78; dat zou zeker fijn zijn,goed uitgedacht!! ben je alleenstaand? ik snap even niet waar de man dan is i.p.v nu achter mn laptop zitten zou ik trouwens ook nuttige dingen kunnen doen maar daar ben ik `s avonds vaak te moe (lees lui) voor.8)
@mamadelon: ook hier gebeurd savonds erg weinig hoor maarja.. je moet ook een keertje even kunnen relaxen he en dat is toch makkelijker als kiddo op bed ligt en manlief doet ook genoeg hoor.. maarja die werkt echt fulltime dus vooral doordeweeks blijft er vanalles liggen met als gevolg.. inhaalslag in het weekend. en omdat we ook graag nog wat leuks doen met zn 3tjes.. is ook dat niet altijd het geval
Zo te horen lijken je man en ik wat dat betreft op elkaar en Mr K jankt ook om alles en niets iets wat ik dus wil aanpakken.Bij ons is het meer het probleem dat Mr K alles als eerste wil doen en als dat niet gebeurt is het 1 groot drama. Dus vandaag dingen op de kalender gezet, vandaag mocht hij kiezen welk tekenfilmpje ze na het eten gingen kijken ( werd donald duck) en mocht hij de hele dag als eerste de trap op, door de deur enz. Maar morgen is zijn zusje dus aan de beurt 8), zal dus wel wat drama gaan geven.
Ik doe 's avonds nooit wat, na een hele dag moeder/vrouw/huishoudster te zijn geweest is de avond voor mij !
Oh hier nog zo een!! Dehele dag maak ik mezelf er gek mee! "is hij wel gelukkig" "doe ik wel genoeg met hem" Bladiebla om GEK van te worden haha! Gelukkig heb ik superlieve mensen om me heen die me dan weer met beide benen op de grond zetten en laten zien hoe gelukkig mijn zoon is & dan kan ik er weer even tegen /)
Heel herkenbaar hoor!! Ik heb het de laatste tijd ook dat ik me vaak schuldig voel. Als ik met Tygo bezig ben voel ik me schuldig naar Louise en andersom. Als ik het huishouden doe voel ik me schuldig naar allebei en als ik dan savonds denk goh, ik heb geen minuutje voor mezelf gehad vandaag.. voel ik me schuldig naar mezelf toe.... Ik denk dat je dit altijd wel houdt, want ik werk 3 dagen en ze gaan dus 2 dagen per week naar het kdv maar ook daarover voel ik me dan weer schuldig
Zal ik dan de eerste zijn die zegt dat het niet herkenbaar is Natuurlijk ben ik wel eens over bepaalde dingen onzeker. Vooral over zijn (vr)eetgedrag. Maar ik ben tevreden over mezelf als moeder en vooral omdat ik zie dat mijn zoontje gelukkig is (op de peuterdriftbuien na ). Ik heb die onzekerheid trouwens wel veel meer bij mijn jongste omdat hij erg veel huilt en tot nu toe erg ontevreden oogt. Ik voel me machteloos omdat ik het idee heb dat ik hem niet kan helpen. Als ik hem vastpak huilt ie namelijk nog steeds. Maar goed, dat is waarschijnlijk een medisch probleem.
Ook ik heb er last van en ik ben geen thuisblijfmoeder (zou het diep in mijn hart waarschijnlijk wel het liefste zijn, al vind ik het werk soms wel een lekkere afwisseling), zeker nu we twee kinderen hebben vind ik het moeilijk om de aandacht over beide kinderen te verdelen. Ze schelen bijna drie jaar en dat is op deze leeftijd (1 en bijna 4) dan toch wel groot. Dan ook nog de verdeling over het huishouden en zo zijn er nog wel tien dingen op te noemen. Maar ach, zolang allebei de jongens hun affectie richting mij nog tonen, hoop ik er maar het beste van. Ik ben ook maar een mens en doe mijn best...
@missmamsie: tja ik heb een half jaar niet gewerkt.. en toen bleek dat toch ook niet ideaal had na een half jaar niks adners meer te zeggen dan iets over luiers... ook niet ideaal dus evengoed voelt het alsof ik liever thuis zou zijn. ervaring leert inmiddels dat dat dus niet helemaal klopt maar... soms mag de verdeling wel wat practischer/flexibeler zijn eigenlijk
Saskia, Tja, het gras bij de buren is altijd groener, hè? Maar nu mijn oudste naar school gaat...is t toch extra moeilijk het gevoel te hebben, had ik niet gewoon thuis moeten blijven die eerste jaren? Waarschijnlijk niet, want dat hadden we helemaal niet kunnen trekken, ookal wonen we op een flat en doen we niets buitensporigs, maar toch... Ach ja, tis altijd wat en nooit niets.