Hoi meiden, Ik ben een nieuwe lid hier en ik zie zoveel vrouwen die wat meegemaakt hebben met deze hele proces. Mijn man en ik zijn nu 20 maanden aan het proberen om zwanger te worden en ik ben de hoop kwijt. Ik geloof heel veel in bio-somatische verbinding (tussen geest/mind en lichaam), en ik voel me nu hooploos. Ik wil zo graag positief blijven tijdens mijn komende behandelingen, maar na zo veel tijd heb ik geleerd dat het gemakkelijker is om geen hoop te hebben, dan heb ik ook minder telurstellingen. Ik wil graag weten hoe jullie ook voelen, als jullie ook zo'n 'down days' hebben, en hoe jullie terug in de positieve richting stappen. Fijne kerstdagen allemaal en, as we say in the states: baby dust for all! Bree (sorry als mijn NLs niet perfect is, ik woon hier maar 3 jaar)
hoi de dag van de menstruatie en de twee dagen erna ben ik altijd wel een beetje down maar daarna pak ik toch wel weer de draad op. Ik hou me altijd maar voor dat mijn tijd echt wel komt en dat ook wij echt wel gezegend zullen worden met een kindje en dat het alleen wat langer duurt als een ander. Maar is inderdaad niet altijd makkelijk om positief te blijven.
Goeie vraag. Ik merk bij mezelf altijd een groot verschil tussen de eerste en tweede helft van de maand. Gek genoeg krijg ik weer 'energie' van mijn menstruatie en denk ik: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dan ga ik er weer vol voor en weet ik manlief ook te overtuigen. En als mijn tweede-helft-klachten weer komen (na eisprong, zere borsten, etc), dan ben ik echt down, bijna depressief dat het maar niet wil lukken. Het gevoel dat je continu aan de zijlijn staat en niet mee mag doen met de rest. Wij zijn iets meer dan een jaar bezig en zitten sinds oktober in de Medische Malle Molen. Op dit moment lijkt het er op dat het zaad niet optimaal is. Heel raar, maar uit die diagnose put ik ook hoop. Hoop dat we een handje geholpen kunnen worden. Och, zo blijf je impulsen zoeken. Vergeet vooral niet stil te staan bij de positieve dingen om je heen ) het is bijna kerst...).
8bree: Als je je droom voor ogen houd dat komt het positieve gevoel altijd terug. De hoop en de grote wens naar een kleintje zorgt ervoor dat je blijft vechten. Tenminste zo ervaar ik het. Je moet jezelf wel de tijd geven om de teleurstelling te verwerken. Je mag best een dagje down zijn en lekker janken. (nederlands is prima hoor, zeker als je pas 3 jaar in nederland woont)
Bedankt meiden... ik moet gewoon minder negetief worden. Stom eh... ik zie kerst wel als iets leuks maar mijn hele familie zit in Amerika, dus ik pak alleen dat negatieve stuk waar ik moet gewoon blij zijn om het hier te vieren met mijn Nederlandse man en schoonfamilie. Bedankt, ik probeer de goede dingen te pakken en zien, want er zijn best wel veel Prettige kerstdagen! Bree
Bedenk ook dat je het recht hebt om je af en toe down te voelen! 20 maanden is niet niks!!! Door jezelf schuldig te voelen vanwege je down-stemming of angstig te zijn dat het daardoor juist niet lukt, raak je alleen maar verder in de put. Neem je tijd om af en toe teleurgesteld te zijn. Weer niet gelukt, weer een menstruatie, weer een nieuwe ronde... Je lijkt net een echt mens meid!!! Na het verwerken van teleurstelling komt er ruimte voor nieuwe kracht. Geloof in de kracht van je eigen lichaam, in de kracht van je eigen geest. Geloof in een toekomst met een kindje voor jou en je partner. Je kunt het!!!
wij hebben ook net te horen gekregen dat vriendlief zijn zaad niet super is en ook in de MMM beland, we moesten deze maand ff afwachten en dan zullen we verder gaan bespreken over hoe en wat. Zondag is mijn nod maar mijn gevoel zegt dat het weer nie zo is. en stiekem wil je dan toch al bellen om een afspraak te maken. Ook ik trek hier mijn hoop uit dat we met een beetje hulp snel in verwachting zullen raken.
bree hoop houden is lastig. De eerste paar dagen ben ik altijd heel erg verdrietig en daarna begint het slikken van de pillen weer en met elke pil komt er ook een beetje hoop want het zou toch kunnen. Als er weer bruin komt en dan komen ook de tranen weer dat is helaas vaak zoals het gaat als je in de mmm komt. Ik kan het volhouden door mijn lieve man, vrienden en familie en door regelmatig op vakantie te gaan. Zo heb ik altijd iets om naar uit te kijken en blijf je dromen. sterkte