mooiste, de geboortje van fynn verdrietigste. het overlijden van mijn tante en wat mij heel erg heeft aan gegrepen was het overlijden van mijn leraar van de basisschool grappigste, dat mijn vent en ik bij elkaar gekomen zijn terwijl we elkaar al zolang kenden.
het verdrietigste moment dat mijn moeder overleed op 51 jarige leeftijd het mooiste moment mijn dochter in mijn armen hebben en mijn man naast me het grappigste moment zoveel leuke dingen al meegemaakt kan niet zo iets kiezen en mijn moment van vandaag ik merk wel dat veel meiden op het forum een kruisje hebben ieder huisje heeft zo zijn kruisje maar sommige zijn wel erg zwaar die kruisjes kun je amper dragen
verdrietigste: de crematie van mijn ongeboren nichtje ( na 8 maanden in de buik overleden ivm bloedprop in de navelstreng) mijn broer en schoonzus zijn eerder een zoontje verloren na 4,5 maand en nu dit.. ze was zo welkom en gewenst. Op het moment dat ze aankwamen bij het crematorium en ik zag het verdriet van hun, heb ik me niet meer in kunnen houden.. ik heb een hoop mensen begraven, maar dat rieten mandje met mijn nichtje erin vergeet ik nooit meer! grappigste: de manier waarop ik mijn man heb ontmoet
Mijn hemel meiden.. zit met een brok in mn keel van al t verdriet dat ik hier lees! wat hebben jullie een ontzettend nare dingen meegemaakt! Dikke knuffel voor allemaal!!!! Leer wel dingen in perspectief zien zo.. wat heb ik veel om dankbaar voor te zijn!
Mooiste: de geboorte van mijn dochters, het gevoel dat de meiden uit mijn lijf kwamen, dat vind ik gek genoeg 1 van de mooiste dingen, het echte moment van geboren worden en dat ik me daar heel bewust van was op dat moment, echt een moment van nieuw leven, vond dat super mooi en bijzonder om mee te maken. Verdrietigste: ondanks dat ik wel wat jeugdtrauma's heb, is een verbroken vriendschap rond mijn 24ste ook iets dat ik echt als heel verdrietig heb beschouwd, ben er echt wel een jaar of 4 stuk van geweest. Gekste: We reden een keer over de singel en in de verte zagen we een politieauto staan. De agenten stonden flink te gebaren. Opeens kwam er een man hard op onze auto afrennen, ik kreeg gelijk een naar gevoel bij de aanblik van die rennende man en ik zei snel tegen mijn man dat hij de deuren op slot moest doen. We moest hard remmen voor die gast omdat hij recht op onze auto afrende, toen hij het portier niet open kreeg, rende hij verder en sprong de singel in!
Heb om sommige dingen onwijs moeten lachen, bijvoorbeeld om die kokkende collega om die thee met koek erin haha, hilarisch! Die dode wegwerphamster vond ik ook wel bijzonder hihi! Jeetje wat eng op die snelweg zeg, kan me voorstellen dat je er zo snel mogelijk weg wilde! Vertelde het aan mijn vriend en die zou echt niet goed worden denk... Wat een verdrietige dingen ook allemaal zeg, zo erg... Mijn verdrietigste moment is een moment waar ik nog steeds kippenvel van krijg. Mijn ouders hadden een hond van nog geen jaar, die van de trap gevallen is toen wij niet thuis waren. Tien dagen hebben we voor zijn leven gevochten en het leek ook een stuk beter te gaan, tot de dierenarts hem een verkeerd medicijn gaf. Ik werd 's nachts wakker van keihard gebonk en toen ik beneden ging kijken lag onze hond daar over de vloer te stuiteren door een epileptische aanval. Heb nog nooit zo hard om mijn ouders gegild... De dierenarts heeft hem in slaap gebracht en de volgende avond zou hij, als het goed ging, ontwaken. Ik was naar een voetbalwedstrijd en vlak voor ik thuiskwam is hij overleden. Ik heb over de vloer gekropen van verdriet, was er zo stuk van. Kort daarop zijn we zijn zusje uit een later nest gaan halen, mijn troost, mijn held, mijn alles die helaas ook maar 5 jaar bij ons mocht blijven. Naar haar heb ik mijn nickname vernoemd! Leuke momenten heb ik er zoveel! Kan zo snel niet iets specifieks noemen, maar sowieso alle hilarische dingen die ik met mijn beste vriendin heb meegemaakt op het mbo, geweldig was dat hihi! Wat een stel waren we, pfff...
Verdrietigste: Het hele proces van een terminale kankerpatient meemaken en het overlijden daarvan ( onze neef, is helaas maar 39 mogen worden ). Het hele jaar dat ie ziek was, bestond zijn leven of uit ziekenhuisopnames of chemo's. Toch hebben we vreselijk gelachen met elkaar en hebben we ondanks alles een hele fijne tijd met elkaar gehad. Ook heftig vond ik dat mijn man bij hem is gebleven totdat hij niet meer ademden, hij, zijn moeder en een hele goede vriend van onze neef zijn familie hebben hem vastgehouden en gezegd, ga maar rusten lieverd, je hebt genoeg gestreden. Dat vind ik het aller allerverdrietigste wat ik heb moeten meemaken. Verdrietig en grappig Mijn schoonmoeder heeft ernsige levercirose gehad ( uiteindelijk op het randje gered door een transplantatie, ze was pas een paar maanden gediagnoseerd met cirose fase ernstig, en is toen meteen op nummer 1 gekomen op de transplantatielijst ) en heeft een levercoma gehad. Het was over het algemeen heel erg natuurlijk dat ze zo ziek was, maar we hebben ook wel ontzettend om haar moeten lachen om de dingen die ze zei of deed. Levercoma is te vergelijken met dementie, alleen is dit tijdelijk en niet meer aanwezig als een transplantatie is geslaagd.
Na het berichtje van Botiwo weet ik nog wel een paar momenten... Ik was 10 en had al jaren om een zusje gezeurd, maar was er wel een beetje klaar mee. Had me erbij neergelegd dat ik de jongste zou blijven... Toen mijn ouders me een echo lieten zien en vroegen wat dat was. Mijn zusje!!! Door de vruchtwaterpunctie wisten ze al wat het werd, ik was zo ontzettend blij. Was een heel mooi moment. Mijn zusje werd 5 weken te vroeg geboren en bleek heel ernstig ziek. Ik zie me nog zo bij haar bedje staan en in gedachten was ik zo boos, had ik eindelijk mijn zusje en nu ging ze dood... Was zo verdrietig, die onmacht dat je er niks aan kunt doen en dat gaat kwijtraken waar je zo gigantisch veel van houdt... Ze had een leverfibrose en kwam bovenaan de transplantatielijst, maar wonderbaarlijk genoeg herstelde haar lever zich en na 3.5 maand mocht ze mee naar huis. Hoewel ze altijd in de gaten moet worden gehouden en haar lever waarschijnlijk in de toekomst nog wel getransplanteerd moet worden omdat de fibrose langzaam doorgaat, is ze inmiddels een geweldige meid van 15. Ze is het eerste geval in de medische geschiedenis die na allerlei complicaties ed. uit zichzelf stabiel is geworden en dit heeft overleeft. Toch wel heel bijzonder vind ik...
Het mooiste: Toch wel mijn dochter en man, elke dag ben ik gewoon dankbaar dat ze bij mij zijn. Het meest verdrietig, Pff.... - We zijn ons huis uitgezet toen ik in groep 8 zat. Toen ik in de tuin stond en die mensen gewoon met spullen zag gooien en onze hond weggehaald werd heb ik me enorm verdrietig gevoeld. - met 20 weken echo ons kindje zien, die niet meer leefde en de bevalling, krijg het nu weer moeilijk. Eigenlijk praat ik hier nooit meer over, dus het is wel fijn om het gewoon zo even neer te zetten omdat dat mag.
Verdrietigste: Toen mijn vriend het uitmaakte na 4 jaar. Ik hield zo vreselijk veel van hem,hij was mijn leven. Maanden lang ben ik er helemaal kapot van geweest,mezelf helemaal uitgehongerd,depressief geweest en noem maar op. Vreselijk! Mooiste: De dag dat hij huilend voor mij op zijn knieen ging of ik alsjeblieft zijn meisje weer wilde zijn. Wat was ik toen gelukkig zeg! Inmiddels wonen we al weer een poosje samen. Gekste: Ik fietste met een paar vriendinnen naar huis vanuit de MAVO en er stond een man naast zijn fiets heel raar naar de lucht te kijken en te wijzen. Wij zijn natuurlijk afgestapt,keken naar boven en ik zou toch zweren dat we die dag een ufo hebben gezien. @Grappigste: Teveel om op te noemen
Mooiste: Mijn vriend leren kennen, die rust die hij uitstraald maakt mij ook erg rustig,behandeld me met respect ik kan echt op hem bouwen, kort om een top vent!, onzettend gezegend zijn met ons mooie wondertje in mijn buik,een tweede kans voor ons beiden! Verdrietigste: Mijn sterretje*, Mijn vriend zijn ex die zijn leven elke dag nog een hel probeerd te maken waardoor hij nu niet zijn 2 prachtkinderen die hij met haar heeft ziet opgroeien. Mijn moeders verdriet, wetend dat ze helemaal niet gelukkig is.. Gekste: Mijn eerste vriendje die mij vertelde dat er een alien bij zijn bed had gestaan toen hij jonger was.. en hij toch echt iemand is waarvan je zegt,,Errrug nuchter!Hij is er zeker van! Grappigste: Dat is echt teveel om op te noemen!!
Gadver wat eng! De rillingen lopen over m'n rug als ik het zo lees... Ik ga even wat nadenken over dingen voor dit topic. Moet wel even iets wegslikken bij jullie verdrietige verhalen.
verdrietigste:na mijn curettage van 15 okt en 16 okt mijn schoonmoeder opgenomen met een hersentumor.08 dec is ze overleden wat een verdriet ze was er altijd. Natuurlijk mijn 3* Mooiste: Cliché de geboorte van mijn zoontje en mijn bruiloft. gekste: te veel om op te noemen.
Mooiste, dag dat we trouwden en de geboorte van mijn zoontje! Grappigste,met mijn vriendin op de PABO, deden we altijd gekke acts op het jaarlijske schoolfeest. Dat we 2 rappers waren zal ik nooit vergeten..hebben wij gelachen met oefenen. Dat we een hotelkamer hadden in Egyptische stijl en onszelf hadden ingerold met wcpapier en whoeeehhhh daar rond liepen te rennen whaha! Verdrietigste, aan het sterfbed van die beste vriendin (28jr. kanker..)..toen ze ons kwamen halen dat ze was gestopt met ademen..haar ouders, haar man schreeuwde dat hij nog samen had willen slapen..zoooveel verdriet hadden we..ik met dikke buik, ze zou hem nooit meer kunnen zien. De crematie erna ook,dat we met nog een aantal vriendinnen de kist naar binnen hebben gereden..dat ik mijn gedichtje voorlas, dat ik voor de laatste keer langs de kist liep...ik heb de oogballen uit mijn hoofd gejankt en mis haar nog steeds elkde dag
ps. wat een verdrietige dingen ook..ik zit soms ook te lezen met een brok in de keel... heftig allemaal!