Wat een vreselijke opmerkingen maar ik vind die van Josie wel echt het toppunt... jeetje wat vreselijk respectloos! Wat vind je man er van dat zijn moeder dat zei? Mijn dochter was niet prematuur maar wel dysmatuur en met een ernstige longaandoening. Ik erger me daarom altijd rot aan de opmerkingen 'jongen of meisje maakt me niet uit, als het maar gezond is'. Alsof ik minder blij zou zijn met mijn meisje omdat ze niet gezond is
@Adi: mijn mond valt echt open van verbazing als ik jouw twee geplaatste opmerkingen lees. Ook echt ongelooflijk zeg dat mensen zulke dingen zeggen. Hoe reageerde die 'vriendin' toen ze je huilend weg zag lopen? Had ze toen in de gaten wat voor debiels ze eigenlijk had gezegd?
my god... toevallig was ik een beetje verveeld aan het rond kijken op zp en kwam jullie topic tegen. Wat een afschuwlijke opmerkingen zeg! Vreselijk... Ik kwam met 23 wkn plat op bed te liggen ivm vroege weeen, en mijn kindje is gelukkig tot 37 wkn blijven zitten. Het ergste wat je kan overkomen is dat je kindje zo moet vechten om in leven te blijven... En je staat er hulpeloos naast. Zulke opmerkingen... Vreselijk echt waar, wordt er woest om. Meiden veel respect voor jullie, want ipv een onbezorgde kraamtijd hadden jullie een loodzware ziekenhuis tijd!
Vreselijk he al die domme mensen.... Toen ik bij ons kindje was en mijn man even op de gang waar t bezoek mag kijken. waren er 2 oudere dames die een kindje zochten om te bezoeken. Ze vonden het niet direct en de ene zei tegen de andere: ik vind het niet t zal achteraan liggen, alleen de goeie kindjes liggen hier. zegt de andere, da kan niet denk ik, want da kindje heeft nog een buis in zijn neusje en als ze buisjes in de neus hebben dan ist niet goed hoor. ( ging dus over mijn zoontje) zegt die andere weer: Ik weet niet hoe ze de kindjes hier schikken. Ik vind het ook vreselijk dqt sommige mensen ons niet willen, komen bezoeken omdat ons zoontje nog niet thuis is.... en dan die vragen.... wanneer mag t naar huis, en wa is er nog mis? enkel de longen? dat valt dan nog mee zeker? :x
Ik heb er even een paar dagen over na gedacht, of ik hierop zou reageren. Maar toch... ja dus. Wij hebben een overleden kindje gehad. Zij had een ernstige chromosoomafwijking, die niet verenigbaar is met het leven. Dus wij zeggen ook: jongen of meisje, maakt niet uit, als het maar gezond is. Wij bedoelen daarmee: onze wens voor een gezond en levend kindje is erg groot. Het geslacht is daarbij niet van belang. Natuurlijk houd je wel van je dochter, al is zij ziek!!! Maar de wens voor een gezond kindje is toch niet zo gek? Jij had toch ook liever gehad dat jouw dochter wel helemaal gezond was? Alleen had je het helaas niet voor het kiezen en ben je toch blij dat jouw dochter er wel is en wel leeft, al is zij dan ziek.
Toen mijn dochtertje werd geboren met 29 weken belde een nichtje en zei dat ze niet op bezoek kwam omdat ze "dat soort kindjes" eng vond! Mijn oogappel was dus een "soort kind" en ook nog eng. Ik heb het haar maar vergeven omdat ze zelf geen kinderen heeft en ze ook nooit zal krijgen. Ik zei dat ze niet op bezoek mocht komen.
Nou dat vind ik nog niet zo heel erg, haar woordkeuze was misschien niet jouw smaak maar ik vind het wel dapper dat ze in ieder geval eerlijk zei waarom ze niet wilde komen.
edelweisje, In sommige ziekenhuizen liggen de `slechtste`kindjes het dichtste bij de zuster-balie, zodat ze die kindjes extra goed kunnen observeren en er snel bij kunnen. Dat sommige mensen niet op bezoek willen komen is omdat ze niet verantwoordelijk willen zijn, want wanneer je kind ziek wordt (of een ander kind) doordat zij iets hebben meegenomen, virus of bacterie, vergeven zij het zich nooit. Mijn zoontje is erg ziek geworden, een dag nadat mijn moeder vergeten was haar horloge af te doen in de couveuse. Zij heeft hier ook erg lang mee gezeten. Mijn schoonvader wilde ons kindje niet aanraken, veel te bang dat hij iets verkeerds zou doen. Wij hebben ook zelf niemand anders uitgenodigd behalve ons ouders en naaste broers en zussen. Dat vond ik zelf vrij normaal, ook omdat bezoek veel energie kost van een pasgeborene. Maar dat is natuurlijk voor iedereen verschillend hoe hij of zij daarmee omgaat.
Ik heb zelf ook geen visite meegenomen. Had daar totaal geen behoefte aan. Ik ging mijn kind verzorgen en niet gezellig laten zien hoe ziek en kwetsbaar ze erbij lag. In het begin had ik wel mensen nodig om mij naar het zkh te rijden en die zijn natuurlijk wel mee naar de afdeling gegaan, maar ik heb wel heel selectief mensen gevraagd. Ik kreeg dus weer geen begrip van sommige mensen dat ik er niemand bij wilde hebben. Het is volgens mij altijd wat...Hoe je het wendt of keert, mensen die nog nooit een couveusekind hebben gehad begrijpen het niet en kunnen/zullen het ook niet begrijpen.
Bij ons konden de ouders gelukkig begrijp dat ze de kindjes niet mochten aanraken e.d. Mijn vader was ook doodbang voor van alles en nog wat. Hij riep altijd dat we de couveuse dicht moesten houden als zij op bezoek kwamen, omdat hij anders niet durft te ademen (tegen de tijd dat de babys bijna in de wiegjes mochten hielden we soms de couveuse eventjes open). Ik vond het wel lief. Overigens vond ik het echt niet leuk dat bij ons in et zkh een heel publiek voor het raam ging staan kijken als kleine babys in bad werden gedaan of verschoond (verschoningstafel en badje stonden voor het raam). Het was meestal visite van kindjes op de kinderafdeling en die bleven aapjes staan kijken bij de couveuseafdeling.
Dat is ook wel erg raar ingedeeld vanuit het ziekenhuis, bij ons had de couveuseafdeling ook wel ramen maar met lamellen er voor die dicht zaten, ons mannetje lag vlakbij het raam en toen de kleine neefjes en nichtjes langs kwamen zijn de lamellen even los gedaan zodat ze even van achter het raam naar hun nieuwe neefje konden kijken. Hier kon je in principe alleen kijken als je echt naar binnen liep en dan stond er vooraan direct een zuster van wat kom je doen, er mochten alleen ouders naar binnen en dan evt met 2 bezoekers en verder niemand.
Voor het binnenkomen waren ze hier ook heel streng. Ook moest alle visite weg (ook van andere kindjes) als babys in bad werden gedaan (vanwege bacteriën). het rare is alleen dat er voor de zalen enorme ramen stonden en de tafels daar tegenaan. Er stonden soms 20 mensen voor het raam te kijken (het schijnt ook een heel bezienswaardigheid te zijn). En daar sta je dan als een kersverse moeder je baby van 1.700gram voor het eerst in bad te doen, hopend dat die niet uit je handen glipt. Terwijl 5 onbekende mensen op je vingers staan te kijken.
Ik lees hier even mee (mijn zus is prematuurmama) en ik vind het heel raar dat je zo in het zicht gezet wordt en dat niemand die mensen wegstuurt. Ook raar dat daar mensen kunnen lopen van de gewone kraamafdeling die daar niets te zoeken hebben. Waar het kindje van mijn zus lag, was het verboden om ook maar in het warmtebedje of de couveuse van andere kindjes (anders dan je eigen kind, of anders dan het kind waarbij je op bezoek was) te kijken! Een beetje privacy voor mensen die het toch al moeilijk hebben, lijkt mij logisch en wenselijk. Bij het buidelen gingen de gordijnen om mijn zus en haar zoontje dicht, zodat ze in alle rust alleen kon zijn (ook als ze hem niet op haar blote huid legde wat een tijd om medische reden niet mocht).
Dit was bij mij ook het geval. De neo zat bij ons in een afgesloten vleugel van het ZH, en je moest je melden dmv intercom, voordat je de vleugel inkon. Vanaf daar waren er nog aparte ruimtes (IC, HC en MC) ook allemaal afgesloten, het enige raam keek uit op de tuin. Qua vistite mochten alleen ouders, grootouders en broertjes/zusjes, rest van familie/vrienden mochten niet op Neo komen. Ook kamers voor mama's waren in een ander gedeelte dan de moeders die atherm bevallen waren, met een eigen 'recreatie-ruimte' zodat wij steun aan elkaar hadden en onze rust konden pakken zonder wakker te worden van baby's die bij moeders op kamer lagen. Ondanks de vreselijk heftige periode daar, ben ik heel blij dat het zo streng was geregeld daar.
Jeetje wat een vreselijke opmerkingen zeg! Ik heb nog niet echt gehad dat ik rare opmerkingen kreeg.. Alleen een opmerking van mijn man zijn broer. Ik was net bevallen..Hij vroeg of mijn man die week dat ik in het ziekenhuis lag ook vrij was, en ook nog vrij zou zijn die week erna. Mijn man antwoorde ja, hij zei : "Oh beter ja kun je lekker relaxen, het is beter als werken" en ik heb me geirriteerd aan mijn schoonvader. Hij is echt de schoonste niet, en toen Benjamin net in een wiegje lag, ging hij er echt boven op, Hij praatte gewoon 10 cm van zijn hoofdje. Hij hoestte zonder zijn hand voor zijn mond te doen, EN hij deed moeilijk omdat hij zijn handen moest wassen..
Ongelooflijk! Als mijn familie en ik maar DACHTEN dat we verkouden waren, gingen we niet op bezoek bij mijn zus en haar zoontje. Het idee dat je zo'n kindje aan zou steken... brrrrrrrrrrrr.... je moet er niet aan denken! Het was jammer dat ik 2x verkouden werd vlak achter elkaar, daardoor kon ik mijn neefje een paar weken niet bezoeken. Maar telefoon, sms en e-mail boden uitkomst om op de hoogte te blijven van zijn ontwikkeling en alle gevoelens met mijn zus te delen.
In ons ziekenhuis (Woerden) is de kinderafdeling afgesloten, je moet aanbellen om erin te kunnen (of je krijgt een pasje als je kindje er ligt), en de baby's liggen helemaal aan het eind van de gang, dus je komt er nooit zonder reden. Verder moet je door een soort sluis als je bij de kindjes wil komen, daar kan je dan je handen wassen en je jas ophangen, en er zijn alleen ramen met lamellen die bijna helemaal dicht zijn. Het badje zit om de hoek dus daar kan niet eens iemand meekijken als die in die kamer is, of hij moet er met zijn neus op zitten. En het was inderdaad ook niet de bedoeling dat je met je snufferd boven alle kindjes ging hangen die er ook lagen, dat zou je bij je eigen kindje ook niet willen. Ik vond het echt super geregeld in ons ziekenhuis, iedereen was superaardig en ze wilden ook altijd drinken voor je halen als je lag te buidelen, we hebben hele avonden zitten kletsen met de zusters daar toen we er waren. Wie we meenamen op bezoek mochten we zelf weten, alleen kinderen onder de 12 mochten niet mee ivm waterpokken, behalve als het broertjes of zusjes waren, die mochten dan weer wel. En verder lieten ze het niet toe om iemand anders als papa of mama de baby vast te laten houden en ze mochten al helemaal de kamer niet uit, daar waren ze heel streng mee. Alleen met de baby's die in de 'koelere' kamer (dat was de kamer waar je kindje in lag als hij bijna naar huis mocht) lagen gingen ze wel eens lopen als ze moesten voeden of als ze huilden. Maar dat mochten alleen zij, de ouders mochten dat volgens mij dan weer niet. Oh en de zusters schreven altijd hele leuke stukjes in een eigen schriftje als je dat wilde, over het weer of hoe trots ze waren op haar, met stickers erbij en andere gekleurde dingetjes, echt heel leuk! Ik schreef daar dan ook in, het was een soort dagboekje voor later Maar daar ging dit topic niet over, oeps
Klinkt misschien raar of niet maar ik irriteerde mij wezeloos aan mijn man bij de eerste hij zei altijd 'nu kun je er eerder van genieten' wat nou genieten je mag hem de eerste paar dagen niet vasthouden en daarna ben je nog een paar weken in het ziekenhuis met je kindje dan kun je niet echt genieten vond ik of mensen die zeiden wees blij dat je niet zon dikke buik en de zware laatste loodjes hebt gehad nou ik had ze graag willen hebben toen