Afgelopen woensdag is mijn Oma overleden. We hadden een erg hechte band. We belden iedere dag/om de dag met elkaar. Ze woonde hier niet in de buurt maar we probeerden regelmatig bij haar op bezoek te gaan. Nu is ze er niet meer maar ondanks dat het veel beter (haar gezondheid nam al 3 jaar af) is voor haar mis ik haar verschrikkelijk!! Al dagen wil ik haar bellen om even te kletsen maar bedenk me dan dat ik haar nooit meer kan bellen. Nooit meer... A.s. woensdag is haar crematie, op mijn verjaardag. Ik zie er zo tegenop maar wil zo graag wat zeggen. Straks moeten we naar mijn schoonouders want het is kerstfeest gaat gewoon door en ik heb geen zin... Die mensen zijn zo bot. Schonmoeder zegt gewoon nou meid even rouwen en over een aantal weken is het wel weer goed. Dat is niet wat ik wil horen op het moment, ik heb een schouder nodig, een luisterend oor. En mijn lontje is zoooo kort... Kan echt niks hebben Wie heeft er in zo'n situatie gezeten of herkent dit? Liefs Dinges
Gecondoleerd meid. Ik denk dat je schoonouders het echt niet rot bedoelen maar ook niet zo goed weten wat ze moeten zeggen. Veel mensen worden er eigenlijk een beetje zenuwachtig van. Heb helaas 'ervaring' met dat er mensen overlijden in mijn omgeving en je krijgt soms hele rare opmerkingen naar je hoofd. Als je wilt bellen, waarom schrijf je het niet op? Dan krijg je wel geen antwoord maar kan je het toch een soort vertellen. Zo heb ik zelf wel eens wat mooie kaarten gekocht en geschreven, envelop dicht maar niet op de post gedaan, ze liggen nog steeds boven. Schrijven heeft mij heel veel geholpen, zeker als je het gevoel hebt dat niemand je begrijpt of even naar je wil luisteren. Rustig aan, probeer ook een beetje te genieten van de dag en heel veel sterkte van de week. Liefs
Meis gecondoleerd 12 jaar geleden is de oma van mijn man op 1ste kerstdag overleden, mijn man heeft haar gevonden, en ik heb haar nog voor het laatst levend gezien midden in de nacht (wij woonde daar ) IEdereen gaat inderdaad maar door, terwijl jij met hele andere dingen bezig bent Wij hebben alle afspraken afgezegt, en met de mensen om ons heen gehad die wel wilde rouwen om oma, samen kletsen, huilen en lachen Dus meis als je geen zin hebt, zou ik gewoon niet gaan, en zeker als je dit soort reactie gaat krijgen, die wil je nu gewoon niet!
Gecondoleerd meissie, wat naar voor je Ik heb gelukkig geen ervaring met het overlijden van dierbaren de afgelopen tijd, maar weet nog ontzettend goed hoe vreselijk het was toen al mijn klasgenootjes me belachelijk vonden toen ik niet meteen na de begravenis van m'n opa wilde spelen toen ik 9 was.. Werd er zelfs mee gepest, het was afschuwelijk. Zoek zulke mensen niet op, je hebt wel wat anders aan je hoofd nu! Sterkte!
Het is herkenbaar. Drie jaar geleden overleed mijn vader heel plotseling en begin dit jaar moesten wij ons eerste kindje afgeven. Ik begrijp heel goed dat je een schouder nodig hebt. Je zult de komende tijd gaan ontdekken van wie je die wel gaat krijgen en van wie niet. Dat is niet leuk!! Jij bent verandert maar de mensen in je omgeving niet. En veel mensen doen niet de moeite om je te snappen of vinden het gewoon heel moeilijk om mee om te gaan. Ik vind de tip om het op te schrijven en hele goede tip! Ook ik heb na het overlijden van *Jurre een dagboekje bijgehouden over hoe ik me voelde en hoe ik aan het veranderen was. Als ik dan na een tijdje terug keek in het boekje zag ik dat ik al een stuk verder was in mijn rouwproces. Ik heb nog steeds dat ik mijn vader wel eens wil bellen om te vragen hoe ik ook alweer een bepaald recept moest maken en nu we weer opnieuw aan het klussen zijn mis ik hem ook heel erg. Gelukkig kan ik mijn ei wel kwijt maar het is even uitzoeken bij wie het wel en wie het niet kan. Wees niet boos op die mensen, zij weten en kunnen niet beter. Neem het ze niet kwalijk en probeer de domme opmerkingen ene beetje van je af te laten glijden. Er komt een dag dat je er beter mee om kunt gaan en die komt vanzelf. Sterkte!!!
Gecondoleerd meid... ik ben best geraakt door de titel van je topic. Mijn oma is namelijk afgelopen donderdag heel plotseling overleden. Wat een vreselijk verlies is dat!! MIjn oma woont(de) in het buitenland en we zagen elkaar maar 1x per jaar. Desondanks had ik een hele sterke band met oma, en het was de meest geweldige en zachte vrouw die ik ken. Ik vind het ook vreselijk dat zij mijn kinderen nooit heeft mogen ontmoeten. We waren van plan om in het voorjaar op bezoek te gaan bij oma, maar dat gaat niet meer lukken. We hebben nu hele zware 'feest'dagen...
gecondoleerd met het verlies van je oma. heel veel sterkte gewenst, ik vind het knap en dapper van je dat je wat wilt gaan zeggen op haar crematie.
Ik weet een beetje wat het is. Afgelopen donderdag hebben we afscheid genomen van mijn opa. Het is een hele rare kerst dit jaar, en echt genieten is er niet bij. Wat de anderen ook al zeggen, schrijf je boosheid van je af voor je naar het kerstfeest gaat bij je schoonouders. Dan ben je het even kwijt en kun je de goedbedoelde opmerkingen misschien beter hebben. En ik denk dat je oma vast zou willen dat je toch nog een beetje van de kerst geniet ondanks alles, dat idee houdt mij wel op de been in ieder geval...
Allemaal bedankt voor de fijne woorden! Het was gelukkig te doen bij de schoonfamilie. Ik ben niet erg goed in het schrijven van mijn gedachten en wat ik erg mis is gewoon even gezellig kletsen over de gewone dingen. Over Nijn en over Oma haar streken. Ze mocht graag de dames waar ze woont voor de gek houden maar ook haar mede bewoners in het verzorgingshuis. Bramtim wat jij omschrijft is heel herkenbaar. Het is echt uitzoeken bij wie je wel en bij wie je niet je verhaal kwijt kan. Adi, jij heel veel sterkte de komende tijd! Wat verschrikkelijk dat je Oma je kindertjes nooit heeft kunnen ontmoeten. Ben me aan het voorbereiden op woensdag. Heb Oma haar dagboeken meegekregen, ga er stukjes uit voorlezen over de aankondiging van de zwangerschap, geboorte en eerste ontmoeting met ons meisje.
gecondoleerd met het verlies van je oma op zo'n moment zou ik gewoon even niks zeggen, zo'n opmerking is gewoon heel bot! vorig jaar is de opa van mijn vriend overleden op 2 januari iedereen was gek op hem. hij was al ruim en half jaar ernstig ziek, maar de laatste maand ging hij heel hard achteruit. De kerstdagen zijn toen ook heel sober gevierd en met oud en nieuw hebben wij ook niks gedaan, je hoofd staat dan totaal niet op feeststemming ik wens je iig heel veel sterkte de komende tijd
Gecondoleerd met je oma meis En verder is je verhaal heeeeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar! Mijn oma is 3 jaar geleden overleden en ik had ook een hele hechte band met haar. Ze stond altijd voor me klaar en ik mis haar nog steeds. Ik wil je als tip meegeven: neem de tijd voor het rouwen. Ga niet te snel ervan uit dat het wel goed zit, want dan kan het je gaan tegenwerken. Ik ben na het overlijden van mijn oma meteen gaan werken en doorgegaan en dat heb ik later gemerkt. Ga er mee om hoe jij je er het beste bij voelt. Ik heb een miniurntje met wat as naast haar foto staan, omdat ik dat zelf prettig vindt. Zo is ze toch nog een beetje bij me. Niet iedereen houdt daarvan en dat is ook geheel persoonlijk. Heeel veeel sterkte de komende periode. Ik zal niet zeggen dat het gemis minder wordt, want je zal haar altijd blijven missen. Maar je zal uiteindelijk vrede krijgen met het feit dat ze er niet meer is, maar dat heeft z'n tijd nodig.... Nogmaals, sterkte!
Dinges, gecondoleerd meid. Ik moest echt huilen om je berichtje. Het is soms zo makkelijk gezegd van mensen. Even rouwen en dan ben je het wel vergeten. Het ligt maar net aan de band die je met iemand hebt. Veel sterkte in deze rottijd.
Gecondoleerd en sterkte met het verlies van je oma. Neem je tijd om dit verlies te verwerken en te rouwen. Niemand kan voor jou gaan invullen hoelang je daar over doet. Laat je schoonouders maar, ze weten niet beter denk ik dan. Pas goed op jezelf.
Gecondoleerd meid en alvast heel erg veel sterkte morgen! Botte reacties en onbegrip zijn er altijd als er iemand uit je omgeving overlijdt. Ik herken 't ook gedeeltelijk. In 2003 is mijn vader na een ziekbed van 9 weken, waarvan hij 6 weken in coma lag en bijna al die tijd op de IC lag, toch nog vrij plotseling overleden. Afijn, het was uiteindelijk ook beter voor hem, maar het blijft zo'n enorme schok om ineens de held in je leven te moeten missen. Mijn beste vriendin liet me toen behoorlijk zitten. Mijn vader overleed op 16 juni en haar verjaardag was op 4 juli en ze verwachtte gewoon dat we vrolijk en wel op de stoep zouden staan. Mijn hoofd stond er vanzelfsprekend totaal niet naar en nadat ik het eerst een beetje heb gelaten voor wat het was heb ik 't haar later behoorlijk kwalijk genomen dat ze geen begrip had voor mijn gevoel. Zij voelde zich ook weer niet begrepen, want 'het was toch haar verjaardag'... na een aantal moeizame maanden waarin we elkaar steeds minder zagen heb ik toen uiteindelijk het contact helemaal verbroken. Ook al bedoelde ze het misschien niet verkeerd, ze had mijn verdriet en gevoelens niet moeten negeren. Ik had haar juist nodig! Net zoals zij mij nodig had toen ze op zoek ging naar haar biologische moeder - ze was namelijk geadopteerd. Ik steunde haar zo goed als ik kon en bleef achter haar staan, maar nu was het andersom en ze gaf geen thuis. Maar zoals zo vaak blijkt, in zulke tijden leer je je vrienden kennen. Dat heb ik dus aan den lijve ondervonden. Het kan best zo zijn dat je schoonouders even geen raad hebben geweten met wat ze moesten zeggen, maar dan kun je wellicht nog beter je mond houden. Nou ja, het viel gelukkig achteraf wel een beetje mee zoals je al schreef, maar ik begrijp helemaal dat het je niet helemaal lekker zat. Neem de tijd om te rouwen hoor, ieder doet dat op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo en zo hoort het ook! Nogmaals heel veel sterkte!
Gecondoleerd, meis, en heel veel sterkte morgen. Mijn opa is 6 jaar geleden overleden en juist degene waarvan ik steun verwachtte en nodig had (mijn toenmalige vriend) was er gewoon niet. Totaal niet. Hij smste af en toe hoe het ging, maar ik zag 'm pas weer toen de begrafenis was geweest en 'het normale leven' weer was begonnen. Daarmee is iets kapot gegaan wat ook nooit meer is goed gekomen. Jammer genoeg zijn dit tijden waarin je mensen leert kennen. Soms op een nare manier, maar soms ook op een aangenaam verrassende manier! Ik hoop dat je het een beetje redt en dat je je oma morgen een waardig afscheid kunt geven. *knuffel*
Oh wat speciaal!! Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, ik weet helaas ook hoe het is om dierbare mensen te verliezen en hoe lang het ook geleden is je zult ze steeds meer gaan missen (tenminste hier wel..) ook dat snappen mensen niet maar man man wat is deze tijd van het jaar een K*T tijd! Ik moet mijn vader al 20 jaar missen en mijn moeder in feb ook al 3 jaar. Ik kwam tijdens de kerst een mooie zin tegen die ik nog wel ff met je wil delen wie weet heb je er wat aan morgen... Voor kerst hoef ik geen kadootjes, alleen een ladder om degene die we moeten missen te kunnen omhelzen.... Ik wens je veel sterkte en kracht morgen en hoop dat je oma het afscheid krijgt wat ze verdient! Ik kan dit trouwens ook totaal niet delen met mijn schoonouders, ze maken ook steeds opmerkingen (onbewust dat wel maar niet minder pijnlijk) waar ik helemaal niks mee kan en soms heel boos om wordt. De 1e kerst na haar overlijden kwamen ze meteen met de mededeling We doen 1e kerstdag bij ons... (deden we sinds het overlijden van mijn vader bij mijn oom en tante) nou sorry hoor... Je leert idd mensen van een andere kant kennen in deze tijd.