Maar wat ook bijv gebeurd Miekje, mijn zus heeft dus een wajong en die heeft echt moeten vechten om een opleiding te mogen doen.. het was allemaal lastig, veel gedoe en moeilijk te organiseren (aldus de mensen van het uwv). Ze wil heel graag weer aan het werk, maar dat moet dus allemaal aangepast. Het heeft echt een hele lange tijd geduurd voordat ze werd toegelaten op een school voor mensen met een beperking zodat ze zich kan om laten scholen. Ook had ze hiervoor een aangepast stoel nodig omdat ze voornamelijk achter de computer zit, maar dit moet dan bijv ook weer 10 maanden duren voordat dit werd goedgekeurd enz. En zulke dingen vind ik dan weer zo jammer.
Het is ook zo dat de regels voor wajonger per 01-01-2010 flink aangescherpt zijn waardoor er niet meer gekeken wordt wat er niet meer kan, maar wat nog wel kan. En je dus niet zomaar wajong krijgt. Ik heb zelf ook wajong met heel veel pijn en moeite gekregen, en werk ernaast ook nog. Laatst wilde ze me volledig afkeuren ivm verslechtering in situatie, dit heb ik tegengehouden omdat ik persoonlijk heel belangrijk vind om mee te blijven draaien in de maatschappij. Vind mezelf nog te jong en ik wil nog heel graag dus zolang het kan zal ik het doen....
Mag ik vragen hoe je tot deze conclussie komt? Dat vind ik ook best een vooroordeel. Zelfs al zie jij iemand alleen maar gamen en 'niksen' wil het nog niet zeggen dat zo'n iemand dus wel kan werken. Als er bv verslavingsproblematiek zichtbaar is wat heel makkelijk afgedaan kan worden als 'niksen', heb je het nog steeds wel over een heel groot probleem. Wat je soms lijkt te zien en wat er werkelijk aan de hand is, is meestal complexer. Welk gezond mens heeft er namelijk behoefte aan de hele dag te 'niksen', dan ben je sowieso al ongezond in mijn ogen. Net als dat een internetverslaving je helemaal kan opslokken en blokkeren. Het kan je doodmoe maken terwijl je er tegelijkertijd weer niet zonder kan. Soms/vaak zijn dingen niet zoals ze lijken. Verslavingsproblematiek kan zo ver gaan dat geen harrie op je rekenen kan. Moet je zulke mensen dan maar laten verrotten? Het gaat meestal niet om een zweetsok waardoor ze zo zijn geworden.
Overal zijn vooroordelen over, maar vaak weten die mensen niet beter en oordelen ze over wat ze veelal zien en tegenkomen. Dat kun je hen dan ook niet kwalijk nemen. Ikzelf ontvang ook een Wajong-uitkering. Ik heb een dubbele 'handicap'; ik ben namelijk chronisch ziek en heb ook nog eens een lichamelijke beperking. Aan de buitenkant zie je niets aan me, mensen weten het vaak ook niet. Toen ik op mijn 17e de ziektewet in ging, zeiden mijn collega's ook dat ze het raar vonden en dat ik toch gewoon alles kon. Ik kon immers ook gewoon naar de stad en soms wat drinken met vrienden. Dat ik vervolgens een week op bed lag, dat zagen zij niet. Ik begrijp dus heel goed hoe die vooroordelen ontstaan, terwijl die vaak ongegrond zijn. Net zoals de opmerking dat je zo'n uitkering erg makkelijk toegewezen krijgt. Nog zo'n vooroordeel, want als je tegenwoordig ergens door de mangel wordt gehaald dan is het wel bij het UWV. Er bleef na alles doorgevoerd te hebben 1 ding over wat ik kon doen, wat dan ook de reden was dat ik volledig afgekeurd werd omdat er minimaal 3? dingen zijn die over moeten blijven. Bovendien was dit ook nog eens werk waar ik zwaar depressief van zou worden, dat was ook niet de bedoeling. Daar zat ik dan met mijn 19 jaar, net een opleiding afgerond waar ik niets mee kon... Vervolgens ben ik een HBO-opleiding gaan doen, dit was mijn enige perspectief en ook daar was de arbeidsdeskundige cynisch over. Inmiddels werk ik 2 tot 3 dagen per week, maar hoe vaak ik me niet tegenover anderen moet verantwoorden waarom ik niet 5 dagen werk... Ongelooflijk! Er zijn ook weleens mensen geweest die zich afvroegen waarom ik perse wilde werken, want financieel ging ik er in het begin bijna niets op vooruit. Ik had ook niets kunnen doen en altijd op mijn uitkering kunnen blijven teren. Maar daar was ik niet gelukkig van geworden! Ik vind het heerlijk om deel uit te maken van een werkende samenleving, om 's ochtends om half 8 op mijn fiets te zitten en net zoals veel andere mensen naar mijn werk te fietsen en 's avonds weer voldaan naar huis te gaan!
Dat is ook heel jammer. Ik vind ook niet dat zo iemand dat verdiend. Je zus verdiend het misschien wel harder dan ik, ik heb wel de kans gekregen om mijn diploma te krijgen en nog gaat het met pijn en moeite. Bij mij zitten de problemen niet fysiek vlak, eigenlijk kan ik alles als je het zo bekijkt. Maarja, wat is dan wel een eerlijke verdeling en wanneer heb je het verdiend. Ik ben persoonlijk blij dat ik geen uwvarts ben die daarover moet oordelen. Want het bepaald iemand zijn hele leven wat je uitspreekt. Geen eenvoudige taak.
ik heb een wajong uitkering en mijn vriend werkt full time dus dan zal ik die ene misbruiker wel zijn ik ben thuis ben al jaren bezig om te soliciteren maar niemand neemt iemand aan van bijna 28 jaar daarbij vind ik het inderdaad nu wel makkelijk ook omdat ik nu 3 kindjes heb.. tja ik ga het niet stop zetten maak er geen misbruik van heb therapie gehad wat ik net heb af gerond en ga nog elke 2 weken naar de ggz.. en wat een ander er van vind daar heb ik dus echt vette schijt aan ik ben afhankelijk van mezelf en niet van mijn vriend dat vind ik al heel wat...
Ik heb alleen de openingspost gelezen en wil dit wel ff kwijt: Veel Wajongers hebben er gewoon echt recht op en daar moeten we niet moeilijk over doen. Echter zijn er ook een hoop Wajongers (ik ken er nogal wat vanuit mn werk) die meer aan een flinke schop onder hun kont zouden hebben dan aan het geld wat elke maand weer word overgemaakt zonder dat ze er ook maar iets voor hoeven te doen. Maar dat geld voor heel veel mensen die een uitkering krijgen: velen krijgen het echt terecht en velen maken er een potje van.
dan ben ik dat ook goed heb altijd gewerkt tot het niet meer ging en ik in therapie moest wegens zware borderline enz enz
en eh vind eerlijk gezegt echt niet dat ik afhankelijk ben van werkend nederland ben niet lui daarbij
Ja dat wilde ik eigenlijk net zeggen.. Wanneer je het al 'heel wat vind' om niet afhankelijk te zijn van je vriend, terwijl je een wajonguitkering ontvangt.. wat is dan volgens jou 'al heel wat'? Waarom ben je daar zo trots op?
hoezo zou ik niet trots mogen zijn wat is dat voor kul omdat ik wajonger ben en je totaal niet weet waarom ik die ontvang moet ik mezelf maar niet goed voelen ofzo ja ik ben wajonger en het kan me op het moment totaal niet schelen heb dingen bereikt dankzij mijn wajong die ik anders niet had kunne bereiken en straks ga ik weer werken
Best bijzonder dat jij denkt dat vrouwen van 27 jaar nergens worden aangenomen Heb ik ff dikke vette mazzel dat ik op tijd ben begonnen met solliciteren. Ben nu 26 jaar. Bof ik ff dat ik aangenomen ben want als ik een jaartje had gewacht was ik vast nergens meer aangenomen Ik heb je verhaal verder niet gelezen maar aan de hand van bovenstaand berichtje van je kom jij wel makkelijk over.
Ik heb geen vooroordeel over de Wajong, maar vind het wel een beetje krom en niet zo verantwoordelijk om voor kinderen te kiezen als je als ouders van een uitkering afhankelijk bent. Mijn visie hierbij is dat je als ouders grotendeels wel financieel zelf voor je kinderen moet kunnen zorgen. Als je er om de een of andere reden geen recht meer op hebt, of dat het zelfs wordt afgeschaft, dan zit niet alleen jij in de shit, maar ook je kinderen.
Da's niet flauw, dat is de realiteit. Of wil jij beweren dat geld voor uitkeringen uit de lucht komt vallen? In andere landen zonder dit sociale vangnet, zou ze hoogstwaarschijnlijk met haar 3 kinderen op straat staan.
tja, het is maar hoe je het leest ik snap wel wat ze bedoelt: Het is al heel wat als je voor jezelf kunt zorgen - op de been blijft.. je hebt natuurlijk verschillende manier van afhankelijk zijn... on topic: Ik heb me ook wel eens afgevraagd, een 2e kindje.. is dat wel een goed idee? Red ik dat fysiek wel? Eigenlijk niet... gelukkig krijgen we hulp van familie en vrienden. En de uitkering, die er al jaren is, zorgt ervoor dat ik veelal thuis kan blijven (werk een beetje). Onze 1e dochter, was al een aanslag op m'n lichaam.. zo zwaar allemaal... Anderzijds, zonder kinderen had ik misschien wel 5 uurtjes in de week meer kunnen werken! Maar heb ik dan maar geen recht op kinderen? Gaat werk vóór? Ik denk het niet. Als je dus op den duur door je uitkering 'thuisblijfmoeder' kúnt zijn, vind ik niet dat dat iets onrechtvaardigs is ten opzichte van andere die wel moeten werken. Vóór het zover is gekomen, heb je meestal al een hele zware weg gehad- iets wat veel mensen toch wel even vergeten.
dan kom ik voor jou makkelijk over ben al jaren bezig geweest met soliciteren en werd nergens aan genomen nergens waar ik ook kwam je weet dus niet waar je in mij geval over praat en ja heb mijn strijd bijl even neer gelegt om er voor mijn kindjes te zijn en niet steeds bezig te zijn met soliciteren vraag je niet om mij af te zeiken dat doe je maar bij een ander:x