Ik begrijp je redenatie ergens wel, maar bekijk het eens van de andere kant. Het is een inkomen. Iedereen mag zelf weten wat hij met zijn inkomen mag doen. Al koop je er wiet of alcohol voor, dat mag gewoon. Als jij er als wajonger dus voor kiest om een deel aan hypotheek te gebruiken (ipv aan huur, bijvoorbeeld), waarom zou dat niet kunnen? Natuurlijk neem je als Wajonger een risico, maar geldt dat ook niet als je een baan hebt? iedereen kan ontslagen worden. Dat is vervelend ja. Ook hierbij begrijp ik je wel, zeker vanuit jouw situatie gezien. Korting op de Wajong: ik weet het niet. Ik vind het zelf heel prettig dat ik ook mijn financiele steentje bij kan dragen, al werk ik er niet voor. Mijn vriend kan natuurlijk niets aan mijn lichamelijke aandoening doen. Zonder mijn uitkering zouden we het ook behoorlijk krap hebben, zeker omdat ik best veel extra kosten heb als ''chronisch zieke''. Denk aan vervoer naar de fysio, vaker naar het ziekenhuis, hulpmiddelen die niet vergoed worden etc. Ik zou het vervelend vinden als mijn vriend daar ook voor op moet draaien. Ik denk dat Wajongers niet gekort worden omdat gehandicapten meer beschermd worden dan bijvoorbeeld werklozen. Niet altijd terecht denk ik, maar in sommige gevallen wel. Op de misbruikers na kunnen hebben gehandicapten -helaas- ook daadwerkelijk minder kans op een baan, denk ik. Het verbeteren van de ''luiheid'' van sommige gehandicapten moet al beginnen bij het aanpassen van het onderwijs: kinderen met een handicap de kans geven naar regulier onderwijs te gaan waar eisen aan ze gesteld worden, bijvoorbeeld. Gelukkig gebeurt dit al steeds meer. Maargoed, dat is een hele andere discussie . En ik ben volledig met je eens dat Nederland krom in elkaar zit wat betreft de wetgeving rondom zelfstandigen. Dat heb ik ook vaker meegemaakt in mijn omgeving.
Strijkkraal: ik begrijp de kromheid vanuit jullie positie, maar ik snap niet zo goed waarom het inkomen van mijn man betrokken zou moeten worden bij mijn ziekte. Ik heb altijd netjes mijn premie afgedragen om ervoor te zorgen dat mensen die niet meer in staat zijn om te werken toch een inkomen hebben. Dat ik daar nu zelf gebruik van moet maken had ik nooit kunnen bedenken, maar ik ben toch wel heel blij dat ons zorgstelsel op deze manier in elkaar zit. Als alles nu alleen op mijn man zou moeten aankomen zouden we ons huis moeten verkopen (we hebben het gekocht toen ik nog niet ziek was en met de huizenmarkt van nu zouden we het met verlies moeten verkopen en dus met een schuld achterblijven..) en dat ik mezelf daarmee zou benadelen, daar zou ik nog mee kunnen leven, maar ook mijn man en kind zouden dan meegetrokken worden. Dat vind ik dus niet eerlijk. Ik heb niet voor mijn ziekte gekozen, maar zij al helemaal niet. Ik heb me 11 jaar te pletter gewerkt en als het ooit beter met me gaat dan zal ik me opnieuw te pletter werken, al is het maar voor een paar uur, maar op dit moment heb ik recht op IVA en terecht naar mijn idee. Maakt het niet minder vervelend voor jou, maar ik vind het wel heel zwart/wit om van een 'extraatje' te spreken..
Eens, maar als die uitkering nou wordt gebruikt enkel om een hogere hypotheek te krijgen? En dan aangeven dat de uitkering wel nodig is omdat de hypotheek dan de helft van het inkomen van de partner bedraagt, dan zet ik mijn vraagtekens bij de noodzaak. Als je hypotheek dan volledig op je uitkering wordt gebaseerd dan vind ik het nog wat anders, maar in het geval van Sweetlady82 is dat niet het geval. Dat is dan toch krom? Dit ben ik met je eens. Ik vind ook dat het vaak ook in de omgeving zit van de gehandicapte, niet alleen in het onderwijs. Ik begrijp ook dat mensen met een handicap wat moeilijk aan het werk komen, maar als je van huis uit geen stimulatie mee krijgt, dan leer je ook niet te vechten. Dat is niet bij iedereen het geval (voordat ik het halve forum over me heen krijg), maar ik zie het in mijn omgeving ook hoor. Een paar deuren verder, het meiske werkt ook niet (althans niet volgens mijn laatste informatie), maar wordt werkelijk door haar ouders volledig afgeschermd. Ze is hier wel eens binnen geweest, vind onze hond namelijk geweldig, maar altijd dat geklaag van "dat kan ik niet" en "dat wil ik niet" wordt ik soms zo moe van. Tuurlijk kan er van alles, je moet alleen wel willen. En als je al niet door je ouders gestimuleerd wordt, vergeet het dan maar.
Sja, ik heb er ook niet voor gekozen dat mijn man geen inkomen meer heeft, maar daar wordt mijn inkomen dus wel in meegenomen. Echter vind bijna iedereen dat wel normaal (risico van ondernemen wordt er dan gezegd ...) Nogmaals, mijn situatie is niet te vergelijken met iemand wajong of wia krijgt, maar het principe is hetzelfde toch? Ik had het liever ook anders gezien, maar je zet de tering naar de nering en je gaat verder. Wij hebben ook een hoop in moeten leveren in het begin, maar dat doe je gewoon, ik heb ook een bak extra kosten gehad die niet werden vergoed (ziekte en opname van mijn man en de daarbij behorende reiskosten bv.) Maar goed, volgens mij was dit geen wedstrijdje ik het het slechter dan jij Het principe van een uitkering is dat het je in je primaire levensbehoefde voorziet. Het is geen vetpot, maar dat zou het ook niet moeten zijn. Het moet een overbrugging zijn in vele gevallen naar een werkzaam leven. Al dan niet parttime. En in sommige gevallen is dat niet meer mogelijk. Over die gevallen wil ik het ook niet hebben,dan vind ik het niet meer dan terecht dat die een uitkering krijgen. Maar als het niet is om in levensbehoefte te voorzien, maar enkel om niet in een lagere levensstandaard te geraken (want daar gaat het dan om), dan zie ik het als een extraatje. Het principe van een uitkering is dan weg, als je begrijp wat ik bedoel en daar gaat het mij om.
Strijkkraal: Weet je.. ik snap jou echt heel erg goed en ik vind ook dat je alles heel goed verwoordt! Jouw woorden hadden die van mij kunnen zijn.. als ik niet ziek was geweest! Hoe lastig het lichamelijk het ook is, ik ben nog steeds met mijn oude werkgever (met wie ik nog een heel warme band heb, dat zegt misschien wel iets over mijn werkethos) aan het kijken of ik nog iets voor ze kan betekenen, al is het maar 4 uurtjes in de week. Mijn werk was en is zo ontzettend belangrijk voor mij (ik heb niet voor niets 2 HBO opleidingen) en ik zou niets liever willen dan terug gaan naar de periode voor ik ziek was.. Als ik alleen zou zijn had ik nu waarschijnlijk in een klein huurappartementje gezeten, omdat ik zo flink op mijn salaris heb moeten inleveren dat ik mijn (toen zelfgekochte) appartement niet meer had kunnen betalen en had moeten verkopen. So be it inderdaad, maar de situatie is nu dat ik getrouwd ben en een eensgezinswoning heb samen met mijn man en dochter. Moeten zij dit dan ook allemaal inleveren omdat ik ziek ben. Nogmaals: ik heb altijd netjes mijn premies betaald om hier recht op te hebben. Ik vind overigens wel dat het voor ondernemers erg slecht geregeld is in dit land. Torenhoge arbeidsongeschiktheidspremies die bijna niet op te brengen zijn en als je deze niet kunt betalen heb je gewoon pech als er iets gebeurt. Moet wel even kwijt dat ik dit schandalig vind. De meeste zelfstandigen werken zich 3 slagen in de rondte om hun brood te verdienen en krijgen stank voor dank als ze ziek worden!
Hier ben ik het mee eens.. Waarom is het zo vreselijk dat je een stapje terug moet doen wanneer je ziek wordt? Is het zo vreselijk zielig voor kinderen wanneer jullie in een huurhuis zouden moeten wonen? Half Nederland leeft zo (als het niet meer is) en die zijn echt niet ongelukkig. Vreselijk dat iemand ziek is maar wanneer je man bijv 2500+ verdient, en je krijgt er nog even 900 euro overheen vind ik best dat dat gehalveerd mag worden.. (ik noem maar wat he) En je hebt het steeds over jouw ziekte, maar jullie zijn toch getrouwd? Een stel, een familie? In voor en tegenspoed?
Kan je je ook voorstellen misschien dat als je door iedereen met de nek aan gekeken wordt omdat je gewoon niet weet hoe je met anderen om moet gaan en jezelf daarin niet onder controle hebt (dat is dus de beperking) dat je daar letterlijk doodziek van kan zijn? Kan je begrijpen dat voor jou pijn in je rug anders aan voelt dan voor iemand anders. Waarom kunnen mensen zo makkelijk oordelen over wat en hoe een ander voelt en in welke mate dat terecht is. Ik heb wel eens gezegd, mijn schoenen lijken misschien best goed te zitten, maar je weet pas waar ze knellen als je ze aan hebt. Je weet pas hoe vervelend dat is, als je mijn voeten voelt. We kunnen elkaar niet voelen, we kunnen een indruk hebben. Maar die indruk kan er wel eens vies naast zitten. Meestal ondek je zoiets pas als je het zelf ervaart. Alleen -en daar mag je blij om zijn- zul je niet alles zelf ervaren. Dus een klein beetje gereserveerd zijn over een situatie die je niet helemaal goed kan beoordelen omdat je er niet alles over weet, vind ik best gepast en ook wel zo fatsoenlijk.
Niet in alle gevallen. Ik heb ooit een hypotheek gehad en op dat moment had ik wel een wajong. Was nog bij de Rabo ook, die zijn meestal helemaal niet zo heel makkelijk. Bij een hypotheek kijken ze vaak per situatie. Het was ook niet zo dat mijn ex heel overdreven verdiende. Had wel een goed inkomen, maar was niet mega ofzo.
Nou waarom? Waarom mag iemand niet gewoon dezelfde kansen krijgen als ieder ander? Dat vind ik nou zooooo'nnnn onzin! Behandel iemand met zo'n uitkering als uitschot en je weet helemaal zeker dat ze nooit meer mee zullen draaien! Dat werkt toch helemaal niet motiverend als je automatisch overal buiten de pot piest omdat? Mensen met een wajong hebben niet een misdaad gepleegd! Ik heb jou helemaal niets aangedaan! Mij is iets aangedaan. En evengoed probeer ik met alles wat ik in me heb een volwaardig bestaan op te bouwen, verantwoordelijkheden aan te gaan, stapje voor stapje steeds sterker te worden. Uitsluiten helpt daar niet bij. Ik hoorde erbij toen we een hypotheek kregen en ik vind het niet meer dan terecht!! Dat had ik gewoon verdiend, uitkering of niet. Gelukkig bepaald de samenleven niet waar de grenzen liggen, dan zou ik al verbannen zijn naar het gekkenhuis, net als vroeger.
Ja, dat is het vast ... Jammer dan weer dat een verschil van mening weer als jaloers moet worden gezien ...
We gaan hier het eens zijn over het feit dat we het oneens zijn. Ik blijf het krom vinden, een uitkering is daar niet voor bedoeld en dat heeft niets te maken met uitschot of uitsluiting, dat maak jij er van. Blijkbaar voel jij je minder zonder uitkering, en dat vind ik jammer.
Ja Suenne.. ik begrijp het ook niet helemaal. Zoals jij het beschrijft voel jij je inderdaad heel 'minderwaardig'. En dat is toch juist niet de bedoeling? Waarom praat je jezelf dat aan? Je hoorde erbij toen je een hypotheek kreeg? Waarom? Omdat je vriendenkring misschien ook allemaal een mooi koophuis hebben en je niet onder wilt doen? Je hoeft wajongers niet als uitschot te behandelen, maar wanneer alles mogelijk is, hypotheken etc.. waarom zou je als wajonger dan nog aan het werk willen gaan? En iedereen vind wel dat hij of zij een hypotheek verdient, wil erbij horen, een bestaan opbouwen.. En heel veel mensen lukt dit gewoon niet in deze moeilijke tijden waarin iedereen moet inleveren en een stap terug moet doen, waarom zou een wajonger hier dan wel meer recht op hebben?
blijkbaar lees je niet want de hypotheek word van mijn man zijn loon gedaan en mijn wajong is niet voor 100% meegenomen in onze hypotheek....en mijn wajong word gebruikt voor levensonderhoud....en dus niet voor hypotheek
maar wat is dan het verschil in , met je wajong je huur betalen of je hypotheek? Dat maakt toch niets uit ? Je gebruikt het geld om een dak boven je hoofd te hebben...? @firerose: als jij zelf toestemming geeft voor dit soort informatie dan is het natuurlijk anders.
Als je een hypotheek kan krijgen op enkel je uitkering, dan hoor je mij niet. Het zal niet veel zijn, zeker als ik naar ons inkomen kijken wat ik ervoor kan lenen, maar als het kan prima. Het gaat mij om het punt dat een uitkering wordt gebruikt om een HOGERE hypotheek te krijgen op basis van het salaris van je partner. Dan heeft een uitkering geen basis als primaire levensbehoefte maar is het om je levensstandaard te verhogen. Daar gaat het mij om. En (maar ik val in herhaling) daar is m.i. een uitkering niet voor bedoeld. Daarbij zit er wel degelijk een veschil tussen hypotheek en huren. Een hypotheek zit je doorgaans 30 jaar aan vast en zitten er meer risico's aan dan als je huurt.
En toch ga ik nu nog eens wat neer zetten wat ik word zo moe van sommige reacties.....al die veroordelingen Ga zelf maar eens in het schuitje zitten... Ik heb altijd hard gewerkt vanaf mijn 14de werkte ik bij mijn oom heb daarna altijd in de beveiliging gezeten altijd hard werken en door zon stomme ziekte die mij toevallig treft waar ik zelf niks aan kan doen kan ik niet mer werken.....en van het leven genieten als ik hiervoor deed want ik ben nu iemand met beperkingen ik kan niet meer de dingen doen die ik 10 jaar geleden nog wel kon...ik zou ook wel 40 uur willen werken maar mijn lichaam zegt nee dat gaat niet meer....het idee dat mijn lijf steeds meer aftakkelt en ik misschien straks wel in een rolstoel zit....dat ik mijn kind niet meer kan optillen bv of achter hem aan lopen....denk daar maar eens over na.....misschien zouden mensen die zo negatief doen over de wajong misschien zelf maar eens een maandje of 3 moeten proberen zo als ik het doe dan word je ook moe.....over dingen nadenken als je bv je broek of je sokken of je schoenen moet aan doen dan word je denk ik levensmoe.....dus mensen hou eens op over dat wajong maar een extraatje is en dat het niet gebruik mag worden voor een hypotheek bv....het is ook gewoon MIJN loon want ik kan nou eenmaal niet meer werken daar heb ik zelf niet voor gekozen en ik heb al die jaren ook gewoon premie betaalt voor mensen die een handicap hebben of weet ik veel wat...en ja nu heb ik gewoon de pech dat ik zelf iets heb....maar heb ik er voor gekozen nee...dan koos ik wel ergens anders voor.....en ja ik heb nu eenmaal wel een hypotheek en daar ben ik erg blij mee maar je wil niet weten hoeveel afwijzingen wij hebben gehad en met het idee wij zullen nooit een huis kunnen kopen weet je hoe frustrerend dat is....nou ik sluit me berichtje dit is wat ik ff van me af wilde..... Edit : IK HEB GEEN HOGERE HYPOTHEEK GEKREGEN DMV MIJN UITKERING!!!
@ sweetlady: ik snap je frustratie, maar ik ken mensen in de wajong die het echt niet zo zwaar hebben als jij (voor zover ik kan inschatten hoe zwaar jij het hebt). Maar die gewoon "te moe" zijn om te werken. Dan vind ik het bizar als ze een partner hebben die eigenlijk prima voor al het levensonderhoud kan voorzien, plus nog geld overhoudt voor extra's, en ze toch nog een redelijk riante uitkering ontvangen (want riant is het zeker als ze het geld in principe niet nodig hebben).
Nou voor jou kennelijk heel frustrerend... Weet je, wij kunnen ook geen huis kopen. Ik ben ernstig ziek geweest (hoop ik) en geen hypotheekverstrekker die ons nog een hypotheek geeft hoor (in elk geval niet met levensverzekering). Maar als ik me daar toch elke dag zo druk over zou moeten maken?! Kijk eens naar wat je nog wel kunt! Wij hebben nu een heerlijk huurhuis en genieten van elk moment en geloof me, hier is het ook niet altijd even makkelijk... maar het leven is wat je er zelf van maakt!