Jeetje wat een gedoe zeg. Kun je niet opzoek naar een ander kdv waar je wel een goed gevoel bij hebt? En tja dat armband had je misschien beter af kunnen doen.
Ik heb er helemaal niet bij stil gestaan. Ze heeft hem al zo lang om en ze hebben er niets over gezegd. Nu ineens wel dat ze geen sieraden om mag naar de creche. Hoe moet ik dat nou weer weten Deze is dichtby en mn neefjes zitten er ook op wat ik fijn vind voor mn dochtertje.
Oei, je wordt zo wel steeds achterdochtiger... Andere kinderopvang regelen is zeker lastig? Misschien moet je kijken hoe je een klacht in kan dienen? Ik zou het er niet bij laten zitten. Van het armbandje kan je weinig aantoonbaar maken. Je moet wel uitkijken met wie je de schuld geeft, je kunt zelf ook wel eens iets kwijt raken van de ene op de andere dag. Ik zou het navragen, maar beschuldigen moet je mee oppassen, anders snij je jezelf in je vingers. In ieder geval, ik zou er geen goed gevoel bij hebben als ik optel wat jij allemaal ziet. Dus dan zou ik er iets mee doen. Want alleen zeggen en er mee blijven zitten, is negatief en lost niks op.
Vervelend zeg, ik herken het probleem ook wel. Mijn dochter heb ik vanaf de sinterklaas thuisgehouden, ook op hun advies omdat het niet lekker loopt. Ik ben dan ook thuismama dus voor mij is dat ook geen probleem. Ik weet niet of jou dochter echt naar de opvang moet, anders zou ik tijdelijk een andere opvang zoeken zoals familie ofzo en verder kijken naar een andere kinderopvang.
Oh ik lees net dat je gepost hebt dat deze dichtbij is en d'r neefjes er ook op zitten, als je haar daar op wilt laten dan zou ik toch eens een gesprek aanvragen want met zo een gevoel kan je niet je dochter elke keer wegbrengen, dat hou je niet vol.
Komt op mij vreemd over, al moest ik half nederland door, het gaat om het welzijn van mijn kind, niets zou me te veel zijn. Ik zou er niet op uit zijn om allemaal mensen naar beneden te halen, maar zelf 0 actie erop ondernemen. Als ik zo gegrond dingen zou zien als jij, dan vind ik dat ik de plicht zou hebben tegenover mijn kind (en de andere) om er wat mee te doen. Als het wel mee valt, dan zou ik mijn kop houden en het aanzien of gewoon andere opvang regelen. Afstand zou ik onbelangrijk vinden, ik wil gewoon dat mijn kind goed verzorgd wordt als ik het niet kan. Zo sta ik er tegenover. Misschien kun je daar zelf ook iets mee? In ieder geval succes, lijkt me niet leuk.
Zou als ik jou was mbt het armbandje, vanuit de leidsters ouders laten vragen om te kijken of toevallig 1 van hun kinderen het armbandje perongeluk heeft. Je weet het nooit, tijdens het spelen misschien gebroken, en een ander kindje die het zag en mooi vond. Mbt die leidster, en de staat waarin jouw man je dochter opgehaald heeft. Een gesprek aanvragen, het moet niet zo zijn dat jij je thuis op zit te vreten terwijl het niet meer dan normaal is dat er voor jou kind op een normale manier gezorgd dient te worden dus ook, schone luier incl. Ik ben zelf pedagogisch medewerkster (geweest) niet binnen een kinderdagverblijf, al heb ik daar wel stage gelopen tijdens mijn opleiding. En het is druk, en je komt soms handen te kort. Maar jij blijft ouder en jouw regels en routine zouden doorgezet moeten worden. Vind het zo raar.
Over het armbandje; zit het niet in een zakje van een kledingstuk wat zij aan heeft gehad? Sieraden worden vaak afgedaan, met slapen, mbt veiligheid. Dit is waar ik werk het geval. En over het gedrag van de leidster; ik zou een gesprek met haar aangaan en hier niet te lang mee wachten. Als je er geen fijn gevoel bij hebt moet je dit uitspreken zodat dit voor iedereen duidelijk is en er naar een oplossing gekeken kan gaan worden. Zowel vanuit de kant van het kdv als vanuit jouw kant. Succes!
Nou nou, je hebt lekker makkelijk praten. Weet je hoelang ze al wel niet op de w8lijst staat. DIt gaat ook om 1 leidster, niet om de hele creche. We werken allebei tot laat en kunnen haar niet ophalen, ze wordt dan samen met haar neefjes opgehaald. Zo makkelijk is het allemaal niet om opvang te regelen. En ik hoef mn kop niet te houden als ik ergens mee zit kan ik dat hier gewoon uitten
@Beingmommy en siepie; ik ga maandag idd een gesprek aan. Ik wilde haar gister nog een kans geven om te kijken hoe het zou gaan, maar vind het zo wel mooi. De andere leidsters ben ik erg tevreden over, maar die waren er dus niet. Vanaf volgende week weer wel. Als we er niet uitkomen, vraag ik of ze overgeplaatst wordt naar een andere groep.
Jeetje zeg.. DAt gesprek zou ik zeker doen idd.. Geef je punten aan wat jou dwarszit. En ook dat verschonen vind ik niet kunnen. Is bij mijn zoon ook een paar keer voorgekomen dat hij niet verschoond was. Toen was ging hij nog maar halve dagen, van half negen tot 12, maar hij krijgt dan thuis een luier om rond 7u 's ochtends. Nou en toen ik thuiskwam had hij nog steeds diezelfde luier om.. Ik zie dat omdat zij een ander manier hebben met het omdoen van de luier.. En dan was dit maar een halve dag, en dat kan een keertje voorkomen, maar niet elke week.. Dus ik heb er wat van gezegd, en geeist dat hij op een halve dag minstens 1 keer verschoond wordt, poep of niet... Sindsdien gaat het goed!! Maar goed. Succes met je gesprek!!
Nee, het zit niet in haar zakken of mouwen. Ook lag er nix in haar mandje of by de gevonden voorwerpen..
Gelukkig hebben wij die ervaring niet met het kdv.Hier zijn ze ontzettend lief.Op het vorige kdv hadden ze wel een juf die wat minder vriendelijk overkwam.Voor mij gevoel was het niet juist,maar de meiden hier raakte niet uitgepraat over die juf. Vaak is het alleen je eigen gevoel.Misschien heb je er wel moeite mee om je dochter af te geven aan een ander. Ik hoop dat er een plekje vrij is in de andere groep.Zo niet...mooi naar een ander kdv brengen als jouw gevoel niet veranderd is. Over jullie werktijden,pas laat klaar met werken,is natuurlijk onzin.Er zijn kdv-en waar ze ruimere tijden hebben.Gewoon even zoeken.Maar ja,misschien dat er daar ook een juf is die jij niet leuk vindt. Succes met het zoeken naar een oplossing.
Vind je? Het komt op mij gewoon een beetje raar over. Je laat je kind uit haar ritme halen als ik het zo lees, ze ruikt naar poep, de leidster is onvriendelijk en nu zet je ook nog grote vraagtekens bij de verdwijning van een gouden armband, maar je laat het wel gaan op een telefoontje na. En elke keer bericht je weer met iets nieuws. Ik zou zoiets zeker niet als makkelijk ervaren, maar geen haar op mijn hoofd die het liet gaan. Ik zou fatsoenlijk blijven, dat wel, maar wel keuzes maken. Het komt zo over van ''kijk wat mij allemaal overkomt met mijn kind". Ik zal er wel naast zitten, maar ik vraag me gewoon af hoe het komt dat je het dan zo laat gebeuren. Op het moment dat je dus tot actie over zou moeten gaan zeg je ineens 'ja maar het neefje en het is zo lekker dicht bij en het valt wel mee, het is er maar 1'. Wat wil je nou zelf? Mij maakt het niet uit hoor, is jouw kind, jouw situatie.