Shantii's ICSI dagboek, vallen en opstaan tot onze wens mag uit komen!

Nieuw jaar, nieuwe ronde nieuwe kansen ik ga er helemaal voor! Daarom ook besloten hier een eigen dagboek deel te beginnen om moeilijke en leuke tijden van me af te kunnen schrijven. Om dingen te delen met andere MMMeisjes.

Het voelt goed om 2010 af gesloten te hebben. Het was eigenlijk een jaar met meer down momenten dan de up's! In Juli 2009 zijn vriendlief en ik het unaniem eens, wij zouden graag een kindje willen van ons samen. Vanwege een operatie bij vriendlief een paar jaar geleden wisten we niet of het wel zou lukken. Zijn testikels waren nooit ingedaald en daar kwam die pas met 18 jaar achter (leuk als je schoonouders al die jaren hun mond dicht houden!). Een operatie volgde en gelukkig zag het er daarna allemaal beter uit. Alleen was de kans groot dat hij onvruchtbaar of sterk verminderd vruchtbaar zou zijn. Na 3 maandjes zelf proberen toch maar naar de dokter gegaan, want tja wat heeft proberen voor een zin als de kans toch groot is dat het niet goed zit. Daar te horen gekregen dat we semenonderzoeken moesten laten doen, zo gezegd zo gedaan. Een week later konden we bellen voor de uitslag. Die helaas niet goed bleek te zijn. Een flinke klap in het gezicht! Wat nu? We werden door gestuurd naar de uroloog en gynaecoloog. Hier nog een keer een semenonderzoek gedaan en toen werd het bekend; ICSI..

Wow wat stortte ons leven eventjes in, dit was niet niks! Stonden we dan met ons 23 en 20 jaar, dan kom je vaak net om de hoek kijken bij dingen als uitgaan, auto rijden enz. Ik was bang voor naalden, en wilde eigenlijk helemaal niet aan ivf of icsi beginnen. Maar de wens over won alles! We moesten een keuze maken welk ziekenhuis, zwolle met een lange wachtlijst, of dusseldorf maar dan zelf veel moeten bij betalen. We kozen voor Dusseldorf! We wilden niet meer wachten en zeker niet nadat de gyn ons na drukkelijk zei dat het alleen maar slechter kan worden met de tijd.

In April 2010 begonnen met spuiten voor de eerste poging, die ging eigenlijk super goed, bij de punctie 17 folikkels gehaald, en dit was dus een goede score. Tot we de dag erna mochten bellen. Toen bleken er maar 5 rijp te zijn geweest waarvan maar 2 bevrucht. Shit wat een domper!! Ik had me toch minstens een elftal cryo's voor gesteld met zon punctie score. Maar niks bleek minder waar. De verse tp werd hem niet, en de cryo vond het niet nodig om goed te ontdooien. Tja zo waren we al snel door de eerste poging heen en heeeel wat euro's lichter ook.

Vol goede moed begonnen we aan de 2e poging! In juli 2010 werden dan ook de eerste spuiten weer gezet, helaas kreeg ik na een dag of 3 al erge buikpijn bij het lopen en deed elke stap die ik zette pijn. Wat bleek, ik zat tegen overstimulatie aan of had al overstimulatie. Toeters en bellen gingen rinkelen, we moesten 4 keer in 1 week tijd op en neer na Dusseldorf vanuit Hengelo. Gelukkig is alles goed gegaan en we hadden een punctie score van 12 folikkels, en daarvan waren er 10 rijp en zijn er 5 bevrucht! Een verse tp mocht wederom geen positieve test brengen, en ook de cryo had geen zin om te blijven plakken. Nu na heel wat maandjes rust verder waar we deels bewust voor gekozen hebben vanwege verhuizing na een mooie grote eengezinswoning, gaan we voor onze overige 3 cryo's!

We hopen dus deze maand eindelijk 1 van onze cryo's op te mogen halen! Nog altijd doodsbang dat het niet goed ontdooit vanwege de eerste poging waarbij we dat mee hebben gemaakt. Maar we gaan er voor! Ik mot en ik sal op roze knallen dit jaar! Ik wil kunnen en moeten proosten met kinderchampagne op een knaltest. Die uber S uit Dusseldorf mag nu wel eens super hard zn best doen!!

Tot die tijd zal ik hier zo nu en dan inschrijven om dingen met jullie te delen, en om van mezelf af te schrijven. Voor de mensen die het lezen, alvast bedankt voor het lezen enz! Ik hoop dat dit voor iedereen van ons een super vruchtbaar jaar mag worden!

 

Ja hihi ben het maar eens op gaan schrijven. Belande vorige week echt in een zware dip, en kwam er moeilijk uit. Had nergens meer zin in, riep de meest stomme dingen als ik wil helemaal geen kindje meer ik blijf elke keer met lege handen staan. Maar op 1 of andere manier was dat gister gelukkig helemaal omgedraait en voel ik me nu weer super fijn!

Nee dit is geen gestimuleerde cryo tp. Ik wil alleen utrogestan gaan drukken vanaf de eisprong. Dus heerlijk geen medicijnen in me lichaam!

Huisje bevalt super ben zo blij er te wonen! En hier is gelukkig plek zat voor een kleintje! Dus beter kan het eigenlijk niet, dus ja we zijn er helemaal klaar voor.

Leuk dat je hier een berichtje hebt neer gezet! Ik blijf jou ook volgen in je topic. Vind het altijd wel spannend om met iedereen mee te leven.

Liefs xx

 

Dank jullie wel meiden!! Echt super lief!

Wow mijs zie bij jou ook al 6 icsi pogingen achter de rug? Veel terugplaatsingen gehad? En nu zwanger ?? Wow wat een wonder!! Hoop dat de eerste 12 weken snel voorbij zijn en je over +-7 maandjes een heel mooi kindje op de wereld mag zetten.

 

@Mijs, wow wel super dat jullie dan toch gewoon 5 keer een bevruchting hebben gehad! En nu zwanger helemaal toppie.

Lijkt me ook wel erg rustig inderdaad zo'n poging. Niet elke keer die ellendige spuiten allemaal!!

Zit nu op dag 6 van me cyclus en ik sta te popelen om 1 van onze emmy's op te halen! Ik wil SOOOO graag.. Rust is genoeg geweest, ik ben er klaar voor en wil hartstikke swang raken. Ik heb dit echt nog nooit gehad dat ik zo sta te trappelen om weer te mogen beginnen. Gek he? Of is het eigenlijk wel heel normaal? Ik snap er zelf weinig van. Eind december zag ik het allemaal niet meer zitten, zat ik in een zware dip, wilde niks meer.. En nu kan ik niet wachten, net of ik al die negatieve gevoelens achter me heb gelaten. Het voelt in ieder geval heerlijk en hoop dat ik dit gevoel lang mag vast houden tot het nog mooier word met een positieve test.

 

Wennes je hebt helemaal gelijk meis! Zo is het ook! Hier ook altijd weer blij als ik eenmaal verder mag. Terwijl ik dan toch echt zelf degene was die voor de rust heeft gekozen. Maar soms is dat ook genoeg en dan is het alleen maar goed dat je weer strijdkracht krijgt!

Ik moet nu ovulatietesten doen, dus heerlijk geen zh. En als die positief is dan moet ik Dusseldorf bellen en dan word de cryo ontdooit.

Vandaag zit ik alweer op dag 13 en start ik met testen dus ik hoop zo snel mogelijk een smiley op de test te zien en te kunnen bellen! Meestal heb ik me ei op dag 18 dus dat is maandag. En dan verwacht ik zo volgende week woensdag of donderdag onze cryo op te mogen halen!!

 

Ik heb al een tijd niks meer getypt hier en het topic was zelfs al gesloten maar er is ook zoveel gebeurd in die anderhalf maand tijd dat ik het gewoon van me af moet schrijven. Het valt me de laatste dagen zwaarder dan gedacht.

Zoals mijn laatste update klonk was ik bezig met ovulatie testen voor onze cryo tp, ik had er helemaal zin in deze ronde na 4 maand rust te hebben gehad. Dit zou mijn ronde worden, ik was er zo van overtuigd en dat gevoel had ik nog nooit eerder gehad. Helemaal geweldig dus. Helaas moest mijn cyclus moeilijk doen en had ik pas op 21 januari een positieve ovulatietest. Sprong een gat in de lucht en heb meteen met Dusseldorf gebeld. onze cryo zou 23 januari uit de vriezer worden gehaald en 25 januari zou ik dan mits de cryo goed zou ontdooien een tp hebben. Super dus! Wel een paar dagen in angst leven of onze cryo wel goed zou ontdooien! Onze eerste cryo was namelijk ook niet goed ontdooit. Dus we wisten wat er eventueel kon gebeuren. Op maandag had me vriend nog even voor de zekerheid gebeld en ze hadden toevallig net gekeken bij de cryo en het zag er goed uit, ons eskimootje deed het goed! Wow fijn gevoel.. Maar in de avond nam dat weer af, was toch wel bang de volgende ochtend slecht nieuws te krijgen. Dinsdag om 08:00 opgestaan want we moesten om 08:30 bellen, precies zoals de keer toen we ook slecht nieuws kregen. Om 08:30 belde me vriend, mijn hart kon zo uit me lichaam bonken zo op hol geslagen leek het door de zenuwen. Goed nieuws ons kindje was goed ontdooit en goed door gedeeld en om 12:30 werden we dan verwacht in Dusseldorf.

Snel gedoucht, naar de winkel om broodjes te halen voor onderweg en huppa met hond en al in de auto op weg naar Dusseldorf. Waren er al om 12:00 dus even wat formulieren ondertekend en toen eindelijk de tp! We krijgen altijd een foto uit het lab mee van onze emmy's maar deze keer wilde ik hem bewust niet zien omdat als ik fragmentatie zie, ik heel onzeker word wat dus stress veroorzaakt en stress is slecht en willen we niet! Maar ipv dat we de foto zagen, trok dr S zn mond open (wat die normaal nooit doet bij een tp) dat er toch wel veel fragmenten waren maar de deling wel super was.. Tja wat moest ik hier nu van denken? Ging er lekker niks op uit doen. Dit is ons kindje en dat ons kindje goed ontdooit is en verder is gedeeld bewijst al hoe sterk het is. Soooooo! Met een cryootje in me buik lekker binnendoor terug gereden na huis, heel wat leuke straatjes en winkeltjes gezien onderweg. We maken de terug weg altijd een leuk uit tochtje er van.

Toen kwamen de wachtweken, ik bleef de eerste paar dagen echt rustig aan doen, veel liggen op de bank, buik goed warm houden met voldoende kleren aan, en liet vriendlief alles in het huishouden doen .. Ik was er van overtuigd deze keer lukt het!! Ons kindje komt er..

Dagenlang na de tp een weeig gevoel gehad in me onderbuik, hmm zal wel goed zijn? Achteraf weet ik nu dat dit inderdaad goed was! Op 3 februari bekroop mij een angstig gevoel, ik was er niet meer zo van overtuigd en vanaf die dag was het weeige gevoel ook weg.. Shit! Dit is niet wat ik wilde voelen. In het weekend daarop 5/6 feb kreeg ik veel lage rugpijn, neeee toch?! Dat heb ik altijd als ik ongi moet worden. Mijn hoop was weg, het is weer niet zo.

Op 8 februari mochten we testen, en heel braaf heb ik dan ook niet eerder getest. Na een minuut nog geen 2e streep, tranen kwamen al, me vriend pakte me al vast en zei huil maar schatje.. Ik keek na een minuut nog eens na de test en was verbaasd, huh een 2e streep??? Hoe kan dit nou!!! Wow.. Maar wel erg licht.. Maar een streep is een streep en dus zwanger.. Wow ik zwanger? Kon het moeilijk bevatten.. Was meteen bang voor een miskraam want de streep was naar mijn gevoel veelste licht als je kijkt het aantal dagen na tp.. Die dag was me vader jarig dus een mooiere verjaardagskadootje kon ik hem vast niet geven. Wij een rompertje gekocht met de tekst I love opa.. Maar wel meteen de test erbij en gezegd, of het goed zit weten we nog niet, houd daar aub wel rekening mee.

Dag erna weer getest, shit.. streepje lichter.. Tranen, tranen tranen kon niks anders dan huilen die dag! Dag erna besloten weer te testen, streepje dan niet donkerder bloedprikken.. Streepje leek hetzelfde als de dag ervoor. Dit zat niet goed.. Ik wist het ik voelde het.. Clearblue er achteraan, ZWANGER 1-2! Tja hier had toch 2-3 moeten staan? Me vriend hield daar in tegen hoop. Nou ik kan jullie vertellen het is zo moeilijk als jij iets zeker weet maar de man van wie je zoveel houd wil of kan het niet in zien.. Bloedprikken dan maar! Hcg was 13, laag, veelste laag.. Ik wist het.. Dusseldorf en zk Hengelo spraken van zwangerschap en misschien was ik iemand met een langzame hcg aan maak.. Ja zulke geluksdingen komen in filmen voor, niet in het leven van Shantii en Shantiiman..

Week later mocht ik pas weer bloedprikken. Stiekem 2 dagen voor het bloedprikken een test gedaan in de avond.. En zoals ergens wel verwacht maar helemaal niet gehoopt kwame er Niet zwanger te staan.. Oh wat was ik boos.. Wat heb ik gejankt.. Test bijna door de ramen gesmeten, wist me geen houding te geven en kon het gewoon niet aan voor mijn gevoel.. Maar ergens was door ook verlossing uit die mega onzekere week.. Ik ging er aan onder door, ik sliep slecht, huilde dagenlang, en kreeg weer valse hoop.. Nu was het goed, het was klaar. Bloedprikken gebeurde nog even, en toen we nogmaals de bevestiging kregen (hcg minder dan 1) was het ook eindelijk bevestigd voor vriendlief..

Ik was erg bang voor de pijn die zou horen bij een miskraam.. Een uur na het bloedprikken kreeg ik al bruinverlies bah wat was dit ranzig had ik nog nooit gehad, mijn ongi begint altijd met rood nooit met bruin.. Savonds filmpje gekeken met vriendlief, en de pijn was niet te harden, ben maar even de vaatwasser gaan uit pakken, nou toen zakte ik echt op de grond van de pijn en kon alleen maar huilen. Hele avond veel pijn gehad maar amper bloedverlies. Dagen erna ook amper bloedverlies en inmiddels sinds gister bloed ik niet meer.. Gisteravond had ik het even heel moeilijk en kwamen de tranen toch weer.. Terwijl ik dacht het al wel een plekje te hebben gegeven.. Het is zo oneerlijk, waarom moet het nu weer mis gaan terwijl dit kindje zo geliefd was? Waarom waarom waarom.. Dat spookt elke dag nog door me hoofd.. Ik zie hier prachtige banners van meiden die in dezelfde week mochten testen als mij, waarom was mij dit niet gegunt? Ik wilde ook zooooo graag zon mooie banner! Wilde ook vertellen dat ik deze week een knipperlichtje had gezien. Maar nee, dat kan niet.. Ons kindje is er niet meer..

Ergens heel fijn om te weten dat ik nu eindelijk bevestiging heb gehad dat me lichaam het kan.. Maar ik ben ook erg bang voor een herhaling of dat het maar 1 keer zo heeft mogen zijn.. Zo moeilijk allemaal..

Vrijdag heb ik een uitgangsecho, we gaan en willen meteen weer door en ik wil weten of er geen restweefsel meer is.. Ik ben erg benieuwd hoe het er uit ziet.. Ik zal hem best schijten denk ik, maar het moet gewoon allemaal goed gaan! Deze cyclus moet hem dan maar worden, we hebben nog 2 cryo's in de vriezer, dus ik vind dat die mij op roze moeten knallen!

Zo wat is dat heerlijk alles even van me af schrijven, pff dat lucht op.. Kan me gevoel niet altijd verwoorden tegen mensen dus dan is het heeeel fijn dat er zoiets bestaat als zp waar ik het gewoon even van me af kan schrijven!

En voor alle meiden waarvan ik zulke lieve pbtjes en ook op het forum zelf veel medeleven heb gehad, wil jullie mega bedanken! Jullie hebben mij er ook voor een groot deel door heen geholpen. Iedereen is zo lief en verdiend daarom ook een dikke knuffel!!

Liefs Shantii

 

Vanmorgen de echo gehad en ik was helemaal schoon gelukkig! Heb volgende week donderdag weer een echo omdat we meteen door gaan deze cyclus. Het dominanste folikkel was nu 8mm en mijn bms was nu 5mm.. Maar met mijn trage cyclus duurt het nog wel ff voor die goed gegroeit is dus vandaar volgende week donderdag pas weer een FM.

Moet wel zeggen dat ik ERG opgelucht ben dat alles er netjes uit zag van binnen!

 

@Genesis, wat ontzettend lief je berichtje! En ik denk dat ik dat ook wel zal blijven houden als ik eenmaal blijvend zwanger ben dat ik hier toch nog wel kom loeren in het mmm gedeelte.. Je wilt toch vaak weten hoe het met sommige mensen is! Wat fijn dat jij al zwanger bent!! Hoelang heb je in de mmm gezeten als ik vragen mag?

Marnat wat ben je ook een schat! En uiteraard een dikke knuffel terug. Ja jij bent al helemaal lang bezig wow.. Voor jou word het nu wel eens tijd de hoogste tijd zelf, dus ik eis voor jou een roze test dit jaar en dan in 2012 je kindje in je armen! We moeten hoop houden, want anders kunnen we net zo goed stoppen. Het moet gewoon allemaal goed komen, daar gaan we voor!!

xx