wel of geen ruggenprik??

Persweeen vond ik niet erg als ik mocht persen maaar ik had al heftige persweeen bij 3cm onsluiting DOOR de ruggenprik heen. En ik mocht niet persen. Na een paar uur gaat dat gewoon niet meer.
Maar toen ik eenmaal mocht persen toen vond ik de persweeen goed te doen.

 

nee klopt daaorm moet je het geowon per situatie bekijken...maar ik had sowieso geen angst voor de bevalling en wilde het zonder pijnstilling doen..

maaar ik heb wel gemerkt dat vooral bij 1e kindjes vrouwen vaak bang zijn dat het persen zo'n pijn gaat doen..en er geknipt en gescheurd wordt...en daarom het idee van pijnstilling willen...teriwjl het naar mijn ervairng de weeen zijn waar je door heen moet...en je trekt het met of zonder pijnstilling..maar dat is geheel afhankelijk van je ontsluiting...

 

Ja je moet de risico's tegen elkaar opwegen volgens onderzoeken duurt een bevalling langer bij het gebruik van een ruggenprik en zijn er diverse complicaties bij de uitdrijving. Dat zou het voor mij persoonlijk niet waard zijn maar dat verschilt per vrouw.

Het is goed dat het er is maar zou het zo standaard niet "nemen" je wacht de situatie gewoon af en beoordeelt op dat moment hoe het gaat en of de risico's aanvaardbaar zijn erbij..

 

Heb gister een verhaal gehoord van mijn vriend..de vrouw van zijn collega is vorige week bevallen en had een ruggenprik gehad en nu is haar zenuwstelsel beschadigd en kan niets anders meer dan in bed liggen (verlamd)..en de vraag nu is of dat nog gaat herstellen.. Na dit verhaal durf ik helemaal geen ruggenprik meer te nemen...

 

Mijn tante heeft jarenlang hoofdpijn hierdoor, maar je hebt wel verschillende soorten, die van een keizersnede is bv wel heel wat heftiger als een normale bij een vaginale bevalling heb ik me laten vertellen.

 

je moet zelf aanzien op het moment van je weeen of je pijnstilling wilt of niet. Ik had alleen maar rugweeen en een complete weeenstorm van begin tot eind. Ik was letterlijk uitgeput en doodziek (overgeven, koorts). Ik heb het nog in totaal (vanaf de eerste wee tot pijnstilling ruggeprik) 15 uur volgehouden, en toen had ik 3cm ontsluiting. De vk vond het een goede ontsluiting en vroeg me het nog vol te houden, maar ik kon echt niet meer. En toen mocht ik kiezen voor een infuus of ruggeprik. Op een gegeven moment vielen de weeen weg en ik kreeg ik weeopwekkers, omdat ik inmiddels op 7 cm zat. Ik kreeg echter geen persdrang en dus werd het toch een rondje ok, een keizersnee. Maar deze is mijn echt zo erg meegevallen.

Ik wilde het ook zonder pijnstilling doen, maar soms moet je ook naar je lichaam luisteren en ik was echt uitgeput en later hebben ze in het ziekenhuis ook gezegd dat ik eigenlijk al eerder gewoon pijnstilling had moeten krijgen. (ik stond trouwens al op de lijst voor een keizersnee een week later, maar dochterlief wilde zelf komen)

Bekijk gewoon hoe het gaat en laat je zeker niet afschepen. Jij voelt de pijn!

 

Dit soort dingen kunnen gebeuren maar zijn zeer zeldzaam gezien de hoeveelheid ruggenprikken die gegeven worden. Ze worden voor enorm veel operaties gegeven. Daarnaast is er ook een verschil tussen epidurale verdoving en spinale verdoving.

Waar geen enkele zwangere aan wil denken maar toch echt waar is, je loopt veel meer risico's als je zwanger bent of aan het zwanger zijn en bevallen op zich dan aan een ruggenprik hoor in verhouding.

 

ik ben ook na aan het denken over een ruggenprik. Het is moeilijk voor te stellen bij iemand die zwanger is maar ik ben als de dood voor pijn. Ik zie dan ook als een berg op tegen de bevalling en denk er het liefst gewoon helemaal niet aan. Vandaar dat ik ook aan het denken ben over een ruggenprik. Alleen ben ik ook geen fan van naalden en prikken (ik val al flauw bij bloed prikken). Dus ik weet niet of een ruggenprik dan de oplossing is. Misschien moet ik het er nog maar eens goed over hebben met de vk.
Ik voel me eigenlijk een beetje belachelijk dat ik nergens tegen kan en dat terwijl ik zelf in het ziekenhuis werk.

 

das wel apart ja maar goed het is nu eenmaal zo, gewoon goed duidelijk maken hoe je erover denkt dat scheelt toch weer en wat moe dat moet gewoon daar geef je vanzelf aan toe meid, daar hoef je op dat moment niet veel over na te denken.

 

Het mooie van zwanger zijn is dat je het op het einde over het algemeen zó zat bent dat je gaat uitkijken naar de bevalling . Het belangrijkste is denk ik dat je je op het moment supreme gewoon overgeeft aan de pijn en de weeën, als je je verzet duurt het vaak alleen maar langer.

 

haha ik ook hoor! Heb vanmiddag alweer in een wanhopige bui een ananashart naar binnen zitten werken .

 

Dag dames,

Jeetje wat een boel reacties zeg! Ik zit zelf ook te denken aan een ruggeprik. Ben nu 4 maand zwanger en nu al bezig met hoe ik de bevalling ga doen. Heb er een beetje angst voor Wat mij zo irritant lijkt aan de ruggeprik is dat je niet weet wanneer je iets omhoog moet als het kindje langs je stuitbotje naar buiten glijft waardoor het dus als het ware blijft steken en daardoor pakken de medici vaker naar de pomp. En daarna kan je stuitbotje dus aan flarden liggen (heb ik gehoord) en daarna een katheter in je plasbuis (ieeeeeeeeeeehhh) misschien dat ik voor een prik ga, maar een ruggeprik is ook wel erg verleidelijk hoor.

Lastige dilemma`s! Pfffff

 

Dat laatste is vaak wel zo (dat eerste trouwens ook, zeker na 42 weken ), maar is een beetje kort door de bocht om te stellen dat dat voor iedereen geldt.

Iedereen heeft een andere pijngrens, een eigen ervaring van pijn, een eigen manier om ermee om te gaan en een mate waarin je je eraan kan overgeven ja of nee. Om maar niet te spreken over verschillen in bevallingen; snel, langzaam, inleiding, te vroeg, te laat, enz.

Ook ik had yoga gedaan en dat heeft me echt een heel eind op weg geholpen om erin mee te gaan. Maar toen het eenmaal los ging (ik werd ingeleid), had ik echt nergens meer iets aan, ik verzette me nergens tegen want het was te overweldigend om ook maar iets (bewust of onbewust) te doen. En toen was ik echt heel, heel, heel erg blij dat we in 2009 leefden en er zoiets bestond als een ruggenprik!

 

Oh maar dat ben ik ook helemaal met je eens hoor, het zal ook zeker niet altijd werken in alle gevallen. Maar ik denk wel dat als je bij voorbaat al verzet kweekt tegen de pijn, dat dat in je nadeel zal werken en je dus minder ontspannen je bevalling ingaat. Ik ben ook helemaal niet tegen een ruggenprik, het is dat mijn bevalling heel snel ging en dat ik, op het moment dat ik wilde vragen of iemand ajb een kussen op mijn hoofd wilde duwen, persweeën kreeg, want als het echt veel langer had geduurd had ik zeker pijnstilling gewild. Wat overigens lastig werd aangezien ik thuis beviel. Het is dat ik nu weer thuis wil bevallen, maar als ik onverhoopt toch in het ziekenhuis beland dan sluit ik pijnstilling zeker niet uit, het is er immers niet voor niets.

 

Nou meiden ik wilde het eerst ook niet, maar bij mij begon het zaterdagochtent dat het ging rommelen en heb tot aan de avond gelopen en toen het ziekenhuis gebeld en ik kon komen maar waarschijnlijk zou ik weer naar huis gaan. Maar niet dus, ik werd opgenomen en had 2 a3 cm ontsluiting, kort erna hebben ze mijn vliezen doorgeprikt en ik dacht nou dan komt het wel met een paar uur. Maar nee hoor, de weeen werden steeds erger en ik vloog echt bijna tegen het plafond, ik lag al zolang in de weeen en toen heb ik toch voor de prik gekozen en ik voelde me daarna een stuk beter, ik heb er een goede ervaring mee! en zondagochtend naar een uur in de persweeen te hebben gezeten werd dan om 11.44 onze Dochter geboren! gezond en wel.
Je moet je eigen gevoel volgen, en een ruggeprik heeft het risico dat ze je zenuw verkeerd raken, maar je moet daarom ook heel goed stil zitten als ze deze gaan inbrengen. Daarom had hij eerst de wee afgewacht en daarna gelijk de prik erin gezet. Helemaal Toppie.

 

Nou ik heb het prettig ervaren en ze legen gewoon steeds je blaas, en dat is ook echt geen ramp, want dat voel je niet eens. Het is dat ze er staan.
Kort na de bevalling toen ik op de afdeling kwam, ben ik zelfstandig al gaan plassen en poepen dus alles werkte gelijk weer.
Ik heb alleen heel veel last gehad dat ze me ingeknipt hebben, voor de rest vond ik het prachtig, en heb nooit tegen de bevalling opgezien, je moet het gewoon op je af laten komen,want je weet toch niet hoe het gaat lopen.

gr desi