Hoe deden jullie dat met werk trouwens? Ik slaap echt baggerslecht, dus heb net mijn baas gebeld (moet morgen weer beginnen), en overlegd dat ik mijn bezoekjes aan clienten vooralsnog wel doe, maar allerlei extra dingen die niet perse noodzakelijk zijn even niet, zeker niet als die in avonduren vallen. Nu maar zien of ik dat trek, want slaap momenteel hooguit 6 uur op een nacht en dat niet aan 1 stuk. Nu ben ik wel wat gewend met Thirza de afgelopen twee jaar, (ze slaapt pas 2,5 maand door), maar juist daardoor heb ik wel weinig reserves ook...
Mijn werk kan ik ook thuis doen en mijn werkgever heeft daar nooit moeilijk over gedaan. Daarom heb ik me nauwelijks ziek hoeven melden eigenlijk. Maar bij een normale baan lijkt me dat inderdaad een probleem, ja. Heb je je werkgever ingelicht? Suus
Ja, die heb ik vanmiddag aan de lijn gehad. Ik kan me sowieso ziek melden als alles op gang komt, (uiteraard, wie er dan nog doorwerkt, daar snap ik echt niets van. Volgens mij ga ik alles bij elkaar zitten janken als het echt los gaat komen), en dan moet ik zelf maar even bekijken wanneer werken vervolgens weer gaat... (ook emotioneel dus). Maar door dat slechte slapen ben ik dus pokkemoe, dus functioneer hier en daar maar half. En aangezien mijn werk deels in de avonden valt... (nou kan ik er zelf wel veel aan doen om dat te voorkomen: ik plan mijn afspraken zelf in en er zijn verschillende van de jongeren die ik begeleid, die rustig even een weekje zonder bezoekje kunnen, als er overdags niets te plannen is). Dus... maar eens even zien hoever ik kom. Als ik te moe ben, is werken alleen al geen goed plan meer omdat ik dus veel op de weg zit en mezelf dan achter het stuur niet meer vertrouw, (toen Thirza 1 werd, raakte ik -mede om die reden- ook in de ziektewet door het slechte slapen. Als ik de dode hoek moest controleren, draaide m'n hoofd nog een minuut na, voor ik alles weer scherp zag ). Nouja, heb iig aangegeven dat ik erg moe ben en dat ik dus zelf benieuwd ben hoe lang ik dat trek, aangezien we eerst nog even af zullen moeten wachten voor we met medicatie kunnen starten. Trouwens, die cytotec: hoe snel werkt dat? Moet je dat 1 keer innemen en komt alles dan snel op gang? Of duurt dat (een paar) dag(en)?
Cytotec breng je in, je neemt het niet in. Het werkt eigenlijk binnen een paar uur. Soms heb je een twee dosis nodig, de dag erna. En als jij emotioneel niet in staat bent om te werken, dan ben je ook ziek. Je werkgever bepaalt niet wanneer je niet kan werken door ziekte, dat ben jij. Suus
Ja, die vrijheid heb ik dus ook van mijn werkgever Die is over het algemeen wel erg begripvol, gelukkig (Mag ook wel in de hulpverlening ). Aha, dat wist ik dus niet, van cytotec. OK, duidelijk, thanks!
omdat ik al iets bruin vloeide mocht ik de cytotec via de mond innemen, dat maakte geen verschil zei mijn gyn. ik ben later nog wel gecurreteerd maar mijn baarmoedermond stond toen wel al iets open waardoor die niet hoefde te worden opgerekt en de curretage gemakkelijk ging volgens de gyn. nogmaals sterkte meis, het is gewoon hartstikke kl*ten!
Het mag ook via de mond, maar dan komt het in je hele lijf. Als dat niet hoeft, zou ik dat niet aanraden. Het is dan ook iets minder werkzaam. Je wilt het alleen daar hebben waar je het nodig hebt. Suus
Ja, ik denk dat ik ook de voorkeur geef aan vaginaal inbrengen dan. Ook omdat dan misschien toch er een mogelijkheid is om de BV nog even niet af te bouwen toch, (Thirza is weer helemaal niet lekker momenteel, (wordt op dit moment gecheckt op coeliakie) gaat straks natuurlijk van de miskraam de nodige emoties ook wel meekrijgen... Lastig allemaal... @Suus: je weet er (helaas) veel van af, dus nog even een vraagje: weet jij iets over hoe dat zit met de kans op spontaan afstoten door je lichaam? Ik heb zelf zo het idee dat hoe langer het duurt, hoe kleiner de kans dat mijn lijf het zelf nog gaat doen.... (en bovendien komt nu na de eerste schrik toch wel steeds meer het gevoel van: laten we maar gauw weer opnieuw gaan proberen... en dan is al dat wachten ook niet echt fijn, moet ik zeggen).
Volgens mij komt het uiteindelijk altijd vanzelf, maar het kan een paar weken duren, maar ook wel flink lang. Misschien helpt het om voor jezelf een termijn aan te houden, 2 weken of zo. Wellicht kun je dan de bv een beetje gaan afbouwen vast. Dan kun je als het nog nodig is straks alsnog de pillen gebruiken. Het afwachten is waardeloos. Je voelt je gevangen in je eigen lijf. Vreselijk. Alleen de echte Zen-meesteressen onder de vrouwen kunnen echt heel lang afwachten. Het is mij nooit gelukt. Suus
Nou, volgens mij moet je idd je gevoel helemaal uit kunnen zetten om dat afwachten zo lang vol te houden... Dat kan ik dus ook niet en ondertussen roept onze wens voor een tweede kindje ook steeds om het hoekje: kan het al? Schiet het nou al eens op? Dus ik ga idd voor mezelf maar stellen dat ik deze week aan de VK de verwijzing naar de gyn ga vragen, dan zit ik daar waarschijnlijk volgende week een keer en kan ik, zeker met medicatie, zelf een moment kiezen dat het uitkomt, (dat zal een dinsdag of een donderdag worden, heb ik bedacht, want dan is Thirza bij de gastouder en mijn man kan natuurlijk altijd verlof opnemen van zijn werk en thuisblijven bij mij). Dat zal dan nu over twee weken wel zijn, zoiets. Dan heb ik ook nog wat ruimte voor het afbouwen, want Thirza is nu echt helemaal niet lekker Slecht moment weer om af te moeten bouwen, (alhoewel ik misschien door alle gedoe het ook wat te zwaar bekijk). Nouja, we hebben nog even....
heel veel sterkte meis bij mij liet niks los en moest dus 2 dagen cytotec zetten werkte na 1 uur al en ben nou nog aan het klote in het ziekenhuis ben wel zuiver maar mijn baarmoederslijmvlies blijft dik waardoor ik dus gister terug moest omdat ik weeen nog had na 1 week gister hebben ze weefsel verwijderd met een eendebek en tang en tot nu toe geen wee! als de baarmoederslijmvlies volgende week nog dik is moet ik alsnog een curretage ondergaan al met al zou ik meteen een curretage doen mocht dit nog een keer voorkomen
Blondjuh, wat een pech, vraag of je voor de curettage alsnog cytotec mag inbrengen, dan gaat je baarmoedermond openstaan waardoor het minder pijnlijk is, maar vooral waardoor je een veel kleinere kans hebt op verklevingen! Je zult nog nauwelijks krampen krijgen als het alleen nog maar om wat slijmvlies gaat, dus daar hoef je niet bang voor te zijn.
Pfff, wat een ellende zeg! Zit je ook niet op te wachten, bovenop toch een ellendige situatie... Heb ik hier dus ook wel; hoop toch dat mijn lijf het zelf gaat doen, voelt toch het beste, (want de meeste bevestiging dat het dan echt niet goed zat). Maarja... die kans wordt denk ik steeds iets kleiner, dus ik bereid me ook maar voor op de minder leuke dingen die er nog gaan volgen Nouja, 1 voordeel van medicijnen: kun je het (een beetje) plannen. (Sorry, ben een rasoptimist die onverbeterlijk de positieve zonnestraaltjes ziet in elke rotsituatie ).
Hey Rozemarijke en de anderen. Wat fijn om jullie verhalen te lezen. Ik zit op dit moment in precies dezelfde situatie. Heb vorige week woensdag bij de 1e echo te horen gerkegen dat het vruchtzakje leeg is. zou toen 10 wk zwanger zijn en het vruchtzakje was maar gegroeid tot 7 weken. dus ondertussen doet mijn lichaam ook al 4 weken niets. Echt een heel raar idee. Ik heb met de vk overlegd en besloten om een afspraak te maken bij de gyn. Hij gaat nog wel eerst een echo maken, want ook ik ken het gevoel van: Wat als er nu toch wel iets zit. misschien hebben we wel een 2e vruchtzakje over het hoofd gezien. (ben zelf nl. van een tweeling). ik weet best dat het onzin is, maar toch hou je nog ergens een beetje hoop, zeker nu je nog niks merkt dat er iets fout is. Ik ben er zelf ook nog niet helemaal uit of ik voor de medicijnen ga of voor een curretage, maar wil er iig wel iets aan doen. We willen snel weer gaan proberen, hadden ons er zo op verheugd. Hopelijk kan je ondanks je borstvoeding toch een goede keus maken over je eigen lichaam. Sterkte!
Hi Meiden, Ik ben waarschijnlijk een van die zen-meesteressen. Ik heb op 30 november te horen gekregen dat ik een lege vruchtzak had (zou op dat moment 10 weken zwanger zijn). Ik had afgesproken om 2 weken af te wachten en dan naar de gyn. te gaan. Ik had op 16 december een afspraak staan. Op 15 december kreeg ik bloedverlies en was "blij" dat het vanzelf begon. Die gyn, was ronduit een hork en zat ontzettend te puschen om een curretage uit te voeren. Ik heb toen alsnog besloten om af te wachten omdat ik op dat moment toch ook al bloedverlies had. Maar ik wacht nog steeds. En het bloedverlies komt en gaat. Ik wil er aan de ene kant graag vanaf Maar ik heb geen zin in narcose. heb 4 jaar geleden een bbz gehad waarbij door een spoedoperatie 1 eileider is verwijderd. heb er dus geen prettige ervaring mee.
Ha Jingi, Zen-meesteres, jij . Heb je pillen overwogen? Als je al bloed verliest, heb je best kans dat het daarmee loskomt... Suus
@jingi, veel ziekenhuizen doen ook een curettage onder plaatselijke verdoving. Heb ik ook gehad en is echt aan te raden! Cytotec vooraf zodat het vruchtje wat loskomt en de baarmoedermond open komt te staan, diclofenac en paracetamol van tevoren, en dan een plaatselijk verdoving in de baarmoedermond en een flink shot morfine via de hand. Het is met 5 minuutjes gepiept, je man mag erbij blijven, en je mag na 3 uurtjes alweer naar huis als ze zeker zijn dat je geen ademhalingsdepressie van de morfine krijgt. Het is nog steeds wel heftig als ervaring, maar niet buitensporig pijnlijk, denk een beetje aan het trekken van een kies.
rm, als ik je zo lees begin jij er volgens mij ook steeds meer klaar voor te zijn, om de natuur een handje te helpen. Dat heeft bij mij toen ook even geduurd, eerst moet je hoofd er klaar voor zijn, dat je graag verder wilt, en dan lost de rest zich vanzelf wel op.