Hoi meiden, Ik heb een beetje een dilemma, want ik weet niet of we a.s. zaterdag wel of niet naar de verjaardag van m'n tante zullen gaan.. Verhaal zit als volgt (zal m'n best doen om 't kort en duidelijk te houden ): M'n moeder heeft 1 zus, welke 2 dochters heeft. M'n moeder en tante hebben jarenlang samen gewerkt in de avond als schoonmaaksters (5 dagen per week), en hebben eigenlijk altijd een hele goede band gehad. Een jaar geleden kregen m'n moeder en tante ineens flinke ruzie, om eigenlijk helemaal niks (ik weet inmiddels niet meer waar het over ging, hun beide volgens mij ook niet meer). Het was echt een klein iets iig, en toen zijn er flinke woordenwisselingen geweest (zo hoefden mijn ouders, zus en ik niet te komen op haar begravenis etc), waarop het contact echt flink is verwaterd. Heel jammer, gezien het aan m'n moeder's kant van de familie maar een paar mensen zijn. Toen ik zwanger was vond m'n tante het erg leuk, en wilde graag betrokken worden bij mijn zwangerschap. Had ik prima gevonden, maar dit heeft ze dus telefonisch aan m'n moeder laten weten, en ik heb zelf helemaal niks van haar gehoord. Geen telefoontje, smsje of mailtje. Ze zal zelf nooit oma worden, oudste kan geen kinderen krijgen, jongste wil geen kinderen. Verder tijdens de zwangerschap nooit wat van d'r gehoord. Als zij en m'n moeder een keer belden (1x per maand ofzo) vroeg ze wel altijd hoe het met mij en de zwangerschap ging. Toen m'n kleine meissie geboren is, heeft m'n moeder haar wel gebeld om het te laten weten (net als dat alle ooms en tantes van m'n vaders kant op de hoogte werden gebracht). We hebben haar en m'n beide nichten ook gewoon een geboortekaartje gestuurd, want ja, ik heb er niks mee te maken dat zij ruzie hadden. We hebben ook kaartjes terug gekregen om ons te feliciteren. 6 weken na de bevalling waren m'n vriend en ik een avondje uit, en kwamen bij toeval m'n jongste nicht tegen in de kroeg. Wel een hele poos met haar gepraat, over dat het zo jammer was dat het contact zo goed als weg was, en wij als nichtjes elkaar ook nooit meer zagen/spraken. Ze wilde wel een keer op kraamvisite komen, maar heeft 't druk enzo, dus zou nog een poosje duren. Ook wilde ze m'n moeder bellen ergens in de volgende 2 weken, maar heeft dat nooit gedaan (en zijn nu 8 weken verder). M'n nicht voelde zich overduidelijk niet op haar gemak, ik had er niet zoveel last van. Maar nu was ik net gezellig met m'n moeder aan het bellen, en die vroeg of wij ook naar de verjaardag van m'n tante gaan komende zaterdag. Ik zit nu heel erg in dubio, want van de ene kant wil ik mijn familie wel weer zien, en er dus boven staan dat zij en m'n moeder ruzie hebben gehad, waar de rest van ons gezin ineens bij betrokken werd. Tja, het blijft familie. Van de andere kant heb ik iets van, ze heeft niks van zich laten horen tijdens de zwangerschap, althans, niet aan mij. Ook na de geboorte geen telefoontje of iets, alleen een kaartje. Dat heeft mij flink gestoken, want ja, ik had het echt leuk gevonden als ze wel op kraamvisite was geweest. M'n moeder vindt het ook ronduit belachelijk dat haar zus verder niks van zich heeft laten horen, en had ook verwacht dat ze wel op kraamvisite zou komen, juist omdat zij zelf geen oma is/wordt. Ik heb het nog niet besproken met m'n vriend, doe ik straks als ie thuis is. Maar was even nieuwsgierig naar wat jullie zouden doen? Erboven staan en wél naar die verjaardag (en je er dus niks van aantrekken dat ze geen interesse hebben getoond naar jou en je kind), of niet gaan (met het achterliggende idee, jullie hier niet komen, wij ook niet bij jullie) met als gevolg dat het familiecontact nog minder wordt? Sorry voor 't lange verhaal, hoop dat 't nog een beetje duidelijk is..
Wij hebben ook zoiets met een tante van mn vriend, geen ruzie ofzo, maar het contact moet altijd van onze kant komen. Mn schoonmoeder blijft dat aanhouden, want het is haar zus. Met verjaardagen enz. dan belt ze niet wanneer het is, maar ze is wel boos als je niet geweest bent. Hoe moet ik nu ruiken wanneer het gevierd wordt??? Toen ik net bevallen was stond ze s avond om 9 uur onaangekondigd op de stoep. Ze mocht van mij even in de babykamer kijken, maar meer niet. Toen was ze ook al beledigd, zei ook dat ze nog terug zou komen, maar ze moet nog komen..... Ik ga wel naar verjaardagen omdat ik het wel gezellig vind voor haar kids enz. Maar als ze iets zegt van: goh wat is ze groot geworden, dan zeg ik altijd wel: tja, als je ze nooit ziet gaat het hard conclusie: ik zou wel gaan, maar met een gevatte opmerking. Zo van: kom meisje, we gaan je even voorstellen...
Kan het niet zijn dat ze dat gewoon te moeilijk vond, juist omdat ze zelf nooit oma zal worden? Ik zou wel gaan, dan laat je je van je goede kant zien, en misschien hersteld het contact juist wel?
Mijn vader denkt dat het vooral jaloezie is, maar idd wel omdat zij nooit oma zal worden. Van de andere kant, het is al jaren geleden dat m'n oudste nicht bezig was voor een kleine (denk wel 15 jaar terug) en zelfs IVF heeft toen niet mogen baten (wat voor haar natuurlijk super jammer is). Haar jongste (nu ook tegen de 40) heeft altijd gezegd dat ze absoluut geen kinderen wilde hebben. Dus hoe lang moet je er dan nog mee blijven zitten en het andere mensen wel kwalijk nemen dat ze opa en oma worden? Mijn moeder heeft zelfs geen zin om er naartoe te gaan, juist omdat m'n tante op een kaartje na niks van zich heeft laten horen. Ik hoop stiekem wel dat het contact weer wat herstelt als we wél gaan, en door er dus 'boven' te staan dat het contact eigenlijk allemaal van onze kant moet komen..
ik zou er dus juist geen energie meer in steken, maar dat is mijn insteek voor 2011. dus misschien ben ik daarin even bevooroordeeld. Het hoeft toch niet van 1 kant te komen ookal is het familie. Wil jij perse je familie zien dan zou je wel kunnen gaan, maar haar links laten liggen. Maar ik zou persoonlijk gewoon niet gaan.
WIj hebben dit ook met de tante van mn vriend. Eerst zagen we elkaar wekelijks en nu moet het contact na een akkefietje van ons komen. Het is mn vriend zn tante dus hij heeft besloten dat de 2e stap van hun moet komen. Als het mijn kant van de familie was zou ik mn gevoel laten spreken en waarschijnlijk toch gaan. Kijk gebeurd er daarna niets dan heb je er zelf in ieder geval alles aan gedaan. Ook kun je meteen zeggen dat je het jammer vind hoe alles gelopen is en dat je wil dat het weer beter gaat.
Tja, dat is het hem nou net, door dat akkefietje hebben we ook geen contact meer met m'n oom, nichten en aanhang.. Dus 2 mensen hebben er voor gezorgd dat in totaal 12 mensen elkaar nooit meer zien of spreken. Gevoelsmatig zou ik er wel naartoe willen, want het was altijd een hechte familie (zagen elkaar niet wekelijks, maar toch wel op iedere verjaardag, zo'n 10-12 keer per jaar, en dan nog wel met kerst enzo). Maar idd, als er daarna nog vanuit hun kant helemaal niks meer komt, is het voor mij ook écht wel klaar.
Ik heb een soort gelijk probleem met mijn peetoom/tante, alleen is er nooit ruzie geweest. We spraken elkaar niet vaak, maar nooit woorden oid gehad. Maar met zwangerschap geen interesse getoond, nooit een kaartje gehad, laat staan visite. Geboorte jongste nog wel een Geboortekaartje naar ze gestuurd maar ook daarop geen reactie. Vervolgens hoorde ik van mijn oma datze kwaad waren op mij, omdat ik geen verjaardagskaart had gestuurd naar mijn oom (7 maanden na geboorte van mijn jongste). Nou sorry hoor, maar bekijk het lekker. Als het te veel moeite is om interesse te tonen in de geboorte van een kind, heb ik geen interesse in jouw verjaardag.
ALs ik jou zo hoor dan zou ik dus wel gaan. En ook aangeven dat je alles vervelend vind en dat het ook van hun uit moet komen. Dan heb jij in ieder geval je best gedaan!
Vriendlief weet ook niet wat ie er mee moet.. Denk dat ik wel even ga, weet nog niet of ik m'n meissie meeneem. Als ze meegaat heb ik een geldig excuus om vroeg weer weg te gaan (en heeft vriendlief als ie niet meegaat lekker een avondje voor zichzelf). Als ik haar niet meeneem (en dus bij vriendlief thuis laat) en ze haar willen zien, tja, hadden ze maar op kraamvisite moeten komen. Ga dan ook zeker wel aangeven dat ik 't niet leuk vind dat alle contact maar van ons moet komen, en dat zij ook wel een keer hadden kunnen bellen oid. Als ze vervolgens zelf niets er mee doen, dan ben ik er ook echt klaar mee. Wordt dus een beetje een laatste poging om de familie bij elkaar te houden zeg maar . Dan is het hun beurt om er iets voor te doen. Bedankt voor de reacties iig, heeft me zeker geholpen om een beetje meer inzicht te krijgen!