@ rono: Nee dan ben je idd niet zwaar depressief haha! Bij mijn vriendinnetje hebben ze gezegd dat ze een jaar ervoor moet uittrekken.. Als ik haar zo zie en hoor, geloof ik dat ook echt wel!
en het stomme is... mn vriend geloofd dr ook nog.. ik kan dr niet tegen dat ze alles zo aandikt.. En omdat ze depressief is kan ze ook niet blij zijn dat we zwanger zijn Ze is misschien licht depressief.. dat wil ik dan wel geloven.. maar niet zwaar...
lijkt me ook sterk dat je dat van tevoren kunt voorspellen wat moet ze nu doen dan in die 5 mnd om zich beter te gaan voelen?
nina wat vreselijk van je schoonmoeder! Rono: Zodra de diagnose depressie word gesteld komt er een behandelplan. Dit kan medicatie of therapie of een combi hiervan inhouden. Een psych zal ook nooit iemand de stempel zwaar depressief geven. Dit is echt iets aan de volksmond. Je kunt beginnend depressief zijn, depressieve trekjes hebben, depressief zijn of depressief met suicidaal gedrag(dat laatste zal dan zwaar depressief zijn) Iemand met een depressie ziet nergens de zin meer van in en het is dan al een hele opgave om uit bed te komen. Ook het feit, geen werk geen inkomen maakt niet meer uit. Ze zien toch geen uitweg en hebben het gevoel dat het al niet slechter kan. NIEMAND kan zeggen hoe lang het duurt voor je een depressie te boven bent. Ook geen psych en die zal al helemaal nooit zo'n uitspraak maken. Een depressie is vaak/meestal een jarenlang proces voordat je dit enigzins te boven bent. Soms is er voor de omgeving niets meer te merken maar slikt iemand nog wel medicatie bv prozac. Sorry ik geloof niets van haar verhaal.. misschien moet ze echt naar een psych gaan en kan hij een theatrale persoonlijkheidsstoornis vaststellen sorry dat was gemeen en ongepast
Ik ben wel bekend met een depressie, heb jij daar last van dan? Ik kwam in september opeens in een best zware depressie terecht, en ben nu nog herstellende hoor! Het is iets wat je zeker niet moet negeren! Achteraf gezien zei mijn lichaam in juli al: STOP NOU EENS EN DENK AAN JEZELF! Maar na 2 dagen krabbelde ik weer overeind. Tja, ik dacht er niet bij na, dacht gewoon dat het door mijn paar nachten slecht slapen kwam. Was echt op! Maar dit was dus al een teken dat ik rustiger aan moest gaan doen, en dat heb ik (helaas) genegeerd. Wist ik veel! Tja tot september. van de 1 op de andere dag kreeg ik last van hyperventilatie en paniekaanvallen, toen was de maat vol bij mij, en kwam ik in een diepe donkere put terecht. Zelfs zo erg dat ik mezelf in gedachte over het balkon heen zag springen. ik zeg er wel bij: Het was echt maar een gedachte, en zou het nooit doen, maar dat die gedachte bij me opkwam heeft me zo enorm beangstigd. Sinds die dag werd ik alleen maar banger en paniekeriger. Durfde op een gegeven moment niet alleen meer thuis te zijn, bang dat ik gek zou worden en dat ik mezelf wat aan zou doen. Ik heb die eerste week wel 5 keer bij de huisarts gezeten. ik kreeg kalmeringstabletjes mee die ik alleen in hoge nood zou mogen innemen(nooit gebruikt gelukkig). Ik was echt een compleet wrak, begon weer met roken en zag het allemaal niet helder meer. Wel wist ik meteen, hier moet aan gewerkt worden. Binnen een week kwam ik dan ook bij een maatschappelijk werkster terecht. Nou heb ik nog nooit zulke hulp gehad, omdat ik er eigenlijk nooit zo in geloofte. Ik dacht altijd: je kunt toch als je een probleem hebt, die zelf wel oplossen. Maar hierbij kon dat niet. Ik heb uiteindelijk van eind september tot halverwege december bij de maatschappelijk werkster gelopen. Sinds half december volg ik bij ggz een cursus geen paniek. Dit helpt me om beter om te leren gaan met mijn paniek/hyperventilatie, en laat je inzien dat je ook heel anders over dingen kan nadenken. Nu ben ik daar pas mee begonnen, maar toch zie ik al wel dingen waar ik anders over denk. het is vaak ook je eigen levenspatroon aanpassen. Word een lang verhaal zo. Nu gaat het overigens wel weer goed met me hoor! Natuurlijk heb ik zo af en toe een dipdag ertussen zitten, maar welk mens heeft die nou niet! Ik kan weer genieten van me grote en kleine mannetje, en van deze zwangerschap. Ik zou zeker rust pakken voor jezelf en even flink gaan minderen met werken. Ik werk normaal 3 dagen van 8 uur en zit nu op 3 dagen van 5,5 uur. Ben eerst 2 weken helemaal thuis geweest, maar om niet helemaal te vervreemden ben ik na 2 weken weer een uurtje aan de slag gegaan. Zo heb ik het steeds verder opgebouwd. Ook zou ik adviseren om hulp te zoeken. Zeker met een zware depressie moet je niet rond blijven lopen! Medicijnen heb ik overigens nooit gehad. Ik wilde het zelf nooit. Er is wel een moment geweest dat ik zelf wel aan de medicijnen wilde, maar was toen al zwanger, en de huisarts vond dat geen goed idee! Maar het belangrijkste, praat er over! Met iedereen om je heen, familie, vrienden, directe naaste. Mensen weten dan hoe jij je voelt, kunnen je soms een helpende hand bieden. Sorry voor mijn lange verhaal hoor!
hee rono, mijn moeder is manisch depresief en mag niet eens werken voor dat het geconcludeert werd kon en mog ze niet eens werken... waarom ze niet kon werken omdat idd gelijk padje af dag der na en geen zin in etc..zelfs nu met medicatie mag ze niet werken en is ze enorm moe....
nou frummel ben het helemaal met je eens! En mn vriend wilt er niks van weten dat ze alles aandikt! Ik moet haar maar geloven... maar sorry ik ken een aantal mensen van licht tot zwaar depressief zijn/waren en ze valt daar totaal niet onder. Gaat gewoon met vriendinnen uit eten.. zit nog leuk te vertellen dat ze in maart een stedentrip wilt gaan doen ( oja en ze heeft nooit geld ) sorry maar aan dit soort dingen denk je niet als je depressief bent.. Toen ik zwanger was van noelle is ze al naar de psych gegaan omdat t haar teveel werd scheiding en ook nog jong oma worden.. En nou zeid ze dus letterlijk: ik kan niet blij zijn want ik weet niet wat ik moet voelen... Oja en ze gaat 2 x een uur in de week naar de psych.
belliebel: nee ging dus niet over mij... maar je hebt een hoop meegemaakt meis! Blij dat je er weer iets bovenop bent! En t klopt vaak als je aan die medicijnen begint kom je er niet meer vanaf! En je kan hier altijd van je afpraten hea!
Bellie: het is al onwijs knap dat je zelf inzag hulp nodig te hebben ookal was je er niet meteen bij.. Vaak zien mensen zelf moeilijk in dat er hulp nodig is dus dit is al een hele prestatie opzich! @rono: Het klinkt wel alsof er iets met haar is maar niet als een depressie.. Meer alsof ze niet blij kan zijn om het geluk van anderen.. zo ken ik er nog 1, niet mijn schoonmoeder overigens hoor! daar geen slecht woord over van mij..
Mijn zoon veranderd in een soort puppy Hij kruipt telkens rond met een spuugdoek in zijn mond en kijkt me dan heel onschuldig aan hahaha ziet er zo stom uit..
belliebel. onze derde is een zoon. en laten we zeggen dat zijn eerste jaar een hel was. Hij heeft verschillende allergieen. en eigenlijk heeft hij altijd wel wat. dan reageert hij weer hier op dan daar weer op, dan weer een kroepaanval etc etc. Hij is gewoon een kindje dat altijd wel wat heeft. Gelukkig is hij wel ontzettend vrolijk nu, maar toch. Op de een of ander manier heb ikhet gevoel dat als ik nu weer een jongen krijg ik weer van voor of aan begin en weer een hel van een eerste jaar krijgt. ook al weet ik ook wel dat het niet zo hoeft te zijn. Al moet ik ook zeggen dat iemend mij verteld heeft dat jongens meer last hebben van allergieen? is hier iemand mee bekend?? jeetje heftig zeg van je depressie. wel fijn dat het nu zoveel beter met je gaat. blijf zo door gaan meid. mnm ja drie dochters en 1 zoon. Heerlijk tutten enzo. zoonlief ook lief hoor haha. maar dat is wel anders. veel stoerder. echte jongen. jeluna ik heb wat gemist geloof ik. weet je al wat het word?? nina sterkte met je smoeder. rono geen ervaring met depressie, dus mag eigenlijk ook geen oordeel hebben, maar klinkt ongeloofwaardig. frummel aaah wat lief hoe heet je puppy nu dan hihi haha nee hoor sorry. wat schattig.
gelukkig gaat ze wel naar een psych, want dat kan ze hard gebruiken zo te horen, maar dan voor een andere reden. klinkt een beetje alsof ze jaloers is op de aandacht van jouw zwangerschap omdat dat de vorige keer ook zo was. Lastig voor jou zeg.
ja en dan het ze straks helemaal schik want mn schoonzusje is ook zwanger! Die komen t vanavond tegen ons vertellen alleen weten wij het al.. alleen weet mn zwager het niet dat wij het weten Het is ook eigenlijk lullig dat wij het eerder weten dan mn zwager hahah... dus ff nepverbaasd doen..
hahahaha ik ken het...mijn zus was zwanger van de 2e en niemand wist het behalve men moeder en ik door dat me moeder het perongeluk tegen me zei...
jac ik noem hem flip lastig met je zoon zeg.. ik kan wel zeggen dat het niet zo hoeft te zijn.. dex is nergens allergisch voor(tot nu toe) en is 1x ziek geweest.. rono:succes vanavond haha nog steeds niemand die een baby wilt lenen? of 4 katten? volgens mij is het een tand en geen spr o2363n+2.4-8 en dat was dex.. geen sprongetje