Wat naar dat je zulke ervaringen hebt met cytotec. Helaas is een curettage ook niet zonder risico of pijn. Ik heb meer dan eens krom gelegen van de pijn na de curettage, dagenlang. En zelfs dan ben je er niet altijd van af, omdat er restweefsel kan zijn achtergebleven en er een ontsteking kan ontstaan. Dat heb ik drie keer gehad. Maar ik hoop dat je nooit meer die non-keuze hoeft te maken. Maar heb je nu alsnog die curettage gehad? Suus
tot nu toe nog niet suus maar moet volgende week Woensdag weer terug pffff heb 2 weken niks als ziekenhuis gezien dus heb er nu een kin van van hier tot tokio
@Rozemarijke, ik vind het knap hoor dat je nog kan werken. Voelen je clienten niks aan? Dat was voor mij een reden om toch meteen na de echo ziek te melden... (vooral de clienten met BPS of heb je die niet?).
Werkelijk ongelooflijk Ik weet niet wat ik hoor. Ga je niet naar een ander zkh dan? Ik was er direct weggegaan, zie ene zkh ook als een consumptiegoed. Ik zit aan de andere kant van het land, en heb ook het voordeel dat ik vroeger in dit zkh heb gewerkt. Geen medicus maar als ondersteunend personeel. Ik ken toevallig dus heel veel mensen daar, en weet ook hoe het zkh werkt qua procedures en protocollen. Hielp heel erg, ook toen mijn dochtertje een paar keer geopereerd moest worden. En ik ben dus volledig vermedicaliseerd, kan alle statussen lezen (ook van mijn dochtertje) en snap labuitslagen en zo, dus ik klets altijd maar een beetje mee met de artsen.
@Machtelt: nee, geen BPS, dat is doorgaans te heftig voor onze vorm van hulpverlening. Heb ze wel eens gehad hoor, in m'n huidige baan, en dat zou momenteel ws idd niet zo'n fijne combi zijn geweest... Maar voor de rest kan ik het wel ophouden allemaal. Maar merk nu wel dat ik volledig afgetakeld ben. Speelt ook wel mee dat ik door een erg pijnlijke schouder 2 nachten megabrak geslapen heb en dat ik grieperig begin te worden... dat maakt het wel erger natuurlijk. Maar als ik me volgende week zo voel als nu, meld ik me wel gewoon ziek maar. Ga ik hier in huis wel opruimen enzo, zat te doen wat dat betreft
@ Rozemarijke en alle andere dames die in hetzelfde schuitje zitten..... Allereerst heel veel sterkte, het is niet niks, geef je lichaam en hart de tijd om het te verwerken. Ik heb er echt flink last van gehouden geestelijjk, is me niet in de koude kleren gaan zitten. Heb ook een MA gehad, en heb 1 week gewacht. Toen had ik zoiets van: klaar nu, kan wel wachten tot ik een ons weeg..... Heb gekozen voor Cytotec omdat ik enorm tegen een narcose opzag. Gyn heeft het ingebracht om 9 uur, en ik heb tegen 17 uur 's avonds het vruchtzakje verloren. Vanaf 13:00 krampen, menstuatie achtig, steeds iets heftiger maar met warme kruik goed te doen. Fijn in gezelschap van mijn moeder op de bank. Mijn man kwam eind van de middag thuis en ik voelde dat het komen ging. Hij knielde naast me neer op het toilet en ik was zoooooo blij dat hij erbij was. Ik schrok me wild! Zoveel bloed in een keer verloren, alsof ikcompleet leeg-gutste.....sorry voor dit misschien confronterende verhaal. Maar ik had graag gehad dat iemand mij dit v.t.v. had verteld. "Iets heftiger als een menstruatie" vind ik echt onjuiste info. (maar kan verschillen per vrouw natuurlijk) Ik heb het vruchtje in de pot zien liggen, opgevist, schoongemaakt en het was een sponsje van 3 cm met een hard puntje erin. Ik was zooooo blij dat ik 'afscheid' kon nemen! Die stortvloed van bloed heb ik zo'n 3x gehad en tegen middernacht was het gewoon menstueren. Dag erna op controle en toen kreeg ik de klap:"sorry, het is niet schoon we nemen je op voor een nacurettage vandaag!!" Nou, toen kon ik wachten van 10:00 tot 16:30 uur tot ik geholpen werd! Geen kip kwam er kijken, maar had gelukkig wat steun van 2 andere dames die al vanaf 7:00 uur lagen te wachten!! (hoezo schandalig) Heb door die cytotec totaal geen krampje meer gehad na de curettage, de andere 2 dames hadden wel flink buikpijn. (die pijn had ik thuis fijn gehad) Curettage viel me 100% mee, narcose dus ook. Nu heb ik een heel verhaal geschreven om je een indruk te geven van hoe of wat maar ik wilde je nog 1 tip geven. Mijn vriendin heeft ook een miskraam gehad en heeft voetreflexologie gehad. Die dame heeft iets 'aangezet' in het lichaam en zij kreeg spontaan de miskraam. Ik heb dit vaker gehoord dat voetreflex nog al eens wil helpen. Misschien als je je verhaal eerlijk uitlegt dat je iemand kunt vinden die je vóór dinsdag kan behandelen? Niet geschoten is altijd mis.....misschien mag je wens om het natuurlijk af te laten komen dan alsnog uitkomen. Nou meid, heel veel sterkte!! (ik heb na de curettage 1 hele dag van 's morgens tot 's avonds gehuild, en toen was ik letterlijk en figuurlijk alles kwijt. Wil daarmee zeggen, hou je niet in he!) xx
Ik heb zelf wel zitten denken aan osteopathie: die mogen tijdens een zwangerschap juist een heleboel niet doen, dus misschien moet ik onze osteopaat eens bellen om te vragen wat zij voor mij zou kunnen betekenen... Maar dat zou ik dan sowieso pas doen als ik nog weer een echo heb gehad en absolute zekerheid dat er echt niets zit. Want je vergeeft het jezelf nooit weer als er dan toch wat zat, (die kans is hier wel ongeveer 0, maar toch...) En bedankt voor je verhaal verder, ik vind het wel prettig om te weten dat er echt een hoop bloed bij kan komen kijken. Liever dat ik vooraf weet dat het heftig kan zijn en het meevalt, dan andersom. Als ik de verhalen zo hoor, en dan idd de info op veel plekken lees van 'normale menstruatie', dan is dat idd een lachertje. Snap best dat misschien in de meeste gevallen het redelijk mild is, maar als professional is het wel zo handig om mensen voor te bereiden op wat er komen kan. Mijn VK heeft wel genoemd dat het bloeden nogal kan varieren, trouwens. Dat geeft dan wel vertrouwen.
Inderdaad, het kán gewoon enorm variëren. Ben toen ook heel eerlijk geweest tegen die vriendin van me, en die achteraf: wat was ik blij dat jij me voorbereid had op de hoeveelheid! Anders was ik me kapot geschrokken. Ik vond het toen ook heel vervelend dat ik te horen kreeg: als het bloeden té erg is moet je direct bellen. "ja, maar wanneer is het dan té erg?" "Ja, gewoon als het niet stopt zeg maar" Tja....een menstruatie 'stopt' ook niet ineens... Maar na die 3 'porties' merkte ik al snel dat het over was, (leeg) en dat het overging in menstrueren. Dat bedoelde ze dus.... Als dat echt aanhoud kan het thuis gevaarlijk worden, en moet je je echt melden in het ziekenhuis. Meid, sterkte met beslissen en verwerken! x
Heb gisteren de VK nog even aan de lijn gehad en die gaf ook aan dat er nog weinig bekend is over hoe lang het nu kan duren, (hehe, eindelijk een concreet antwoord..). ZE zei dat er natuurlijk nog pas vrij kort al die echo's gedaan worden en dat die ook nog niet zo heel lang die preciese termijnbepaling kunnen doen en dus ook kunnen aangeven hoe lang een vruchtje al niet meer groeit. Vroeger wist je dat natuurlijk helemaal niet, dus dan merkte je de miskraam pas op als je ging vloeien of de zwangerschapsverschijnselen gingen verdwijnen. Maar om die reden weten ze dus ook nog niet of het nu heel normaal is, of juist niet en of het nou heel veel kwaad kan, of toch niet... VK gaf aan dat na medicatie er nog een vrij grote kans is dat je alsnog gecuretteerd moest worden. Suus: weet jij toevallig hoe groot de kans is dat medicatie niet of niet voldoende werkt? Ik denk dat ik dan alsnog wel voor medicatie ga, omdat jij ook aangaf dat na medicatie de kans op complicaties bij curettage aanzienlijk kleiner wordt dan als je zo direct laat curetteren, (en het lijkt me gewoon echt een nare ingreep, zo compleet met dat roesje enzo. Ik geloof dat ik er liever met mijn volle verstand bij ben als het vruchtje los gaat laten en mijn lijf dat af gaat stoten, ook vor het verwerkingsproces). Nouja, alles dinsdag maar eens even goed met de gyn doorspreken. Voorlopig lijkt er in mijn lijf namelijk echt niets te gebeuren, sterker nog: mijn borsten groeien vrolijk door en worden steeds gevoeliger en ik begin nu ook weer last te hebben van verstopping, wat ik bij Thirza's zwangerschap ook erg had. Ben iig heel blij dat ik dinsdag nog eens kan kijken hoe het ervoor staat, want met de signalen die mijn lijf afgeeft, wordt het allemaal wel erg verwarrend...
Hai! Mijn gyn gaf destijds een percentage van 80 procent aan, wat betreft de kans van slagen van de misopristol. Maar je hoort wisselende verhalen. De kans op verklevingen is na medicatie wel kleiner. Kun je dit niet allemaal met een gyn goed doorspreken? Dan kun je ook om een combinatie mifegyne en misoprostol vragen. Het eerste middel gaat de verschijnselen tegen, het tweede zorgt voor krampen. Die middelen samen vergroten de kans van slagen. Trouwens, mocht je toch nog nagecuretteerd moeten worden dan kan dat onder plaatselijke verdoving. Is veel minder belastend, je man blijft erbij en je bent zo weer thuis. Sterkte met de beslissing. Het is echt kiezen uit 3 kwaden. Lfs, Suuz
Ja, dinsdag de afspraak met de gyn, maar ik ben graag voorbereid. Hekel aan om ter plekke alle info te moete verwerken en bovendien vind ik het wel prettig om aanvullende info te hebben, want mijn ervaring is wel dat artsen je lang niet altijd alles vertellen...
Ik snap het, Rozemarijn. Hoor het wel als je nog vragen hebt. Sterkte. Duurt lang hè, wachten. Hoe is het nou met je dochtertje? Suus
Deze week krijgen we de uitslag van de ontlastingkweek. Assistente van andere huisarts in de praktijk wist me vrijdag aan de telefoon te vertellen dat haar bloed schoon was, maar er is op een heel aantal dingen geprikt, dus daar ga ik morgen met onze eigen huisarts nog maar eens over bellen... En als het dus echt schoon is en er komt ook niets meer uit de ontlastingkweek, (ik hoop eigenlijk dat de parasiet gewoon nog niet weg is, maar aangezien de diarree na de ABkur wel veranderde van waterdun naar derrie, vrees ik dat het dat toch niet is), dan gaan we maar eens met de kinderarts weer overleggen en dan zou ik een darmbiopt toch wel op z'n plek vinden... (Maar misschien heeft de kinderarts een legitiemere verklaring voor de ontlastingproblemen en het afvallen). Ook allemaal nog even afwachten dus...
Wat naar, al die onzekerheid. Hoop dat daar binnenkort een eind aan komt, op een zo goed mogelijke manier. Lfs, Suus
He meiden, thanks Vanmiddag dus bij de gyn geweest, bleek een vrouw te zijn: erg fijn. Echo gehad en weer hetzelfde beeld, vruchtje nu alleen iets kleiner, (in de info van de echo die bij de verwijsbrief zat, stond 8 wk 4 dg, nu 7 wk 5 dg). Zou signaal kunnen zijn dat mijn lijf toch nog zelf aan de slag gaat, maar dat gaan we dan de komende dagen wel merken... Heb iig misoprostol meegekregen, gaf zij ook van aan dat dat haar voorkeur heeft, omdat daarmee 70-80% van de vrouwen een volledige miskraam krijgt en dit toch een enorm stuk minder belastend is voor je lichaam dan een operatie onder narcose. Ik breng dat dan dinsdag in, en heb dan woensdag een controle-afspraak en echo weer om te zien of alles goed is gegaan. Als ik het niet vertrouw kan ik 24/7 de afdeling rechtstreeks bellen en beoordelen ze wat nodig is. Mocht ik te erg bloeden, dan krijg ik direct alsnog een opname met ws curettage, mocht bij de controle-echo blijken dat er resten zijn achtergebleven, dan wordt een curettage ingepland en dat zal dan ws begin van de week daarop zijn, beetje afhankelijk van de planning en van hoe het er van binnen bij ligt uiteraard... Maar was een erg fijne gyn, duidelijk en begripvol, dus heel fijn. Merk dat ik daarna gelijk al mee rust had: ik zag ook nu zelf direct weer dat het vruchtzakje echt leeg is, en die controle had ik dus toch even nodig. Voel me veel rustiger nu: het is zoals het is en dat is dan maar even zo. Stond me ook niets in de weg om straks gewoon direct er weer voor te gaan, (zodra het vloeien stopt dan natuurlijk ). Dus nou, ben benieuwd. Nou heb ik vanmiddag alleen eerst wat groenig/grauwige afscheiding gehad, (heeeeel licht gekleurd) en later ietsje bruinige. Of dat komt door de inwenidge echo, of dat er nu toch spontaan iets op gang is gekomen? Nouja, dat gaa we dan ook wel merken...