Hoe duidelijk en goed corrigeren/straffen?

Het hoort er idd wel bij mijn zoon, nu 21 maanden, heeft dat ook gedaan.
Bij ons helpt het wel als ik zeg "Ky, ga jij eens even gewoon op je billen zitten!" en dan doet hij het wel.
Mijn meiden waren ander verhaal, die deden het niet, liepen ook zo weer weg.
Hier heeft bij die 2 ook nog een stoeltje oid geholpen, ook de gang niet.
Vanaf 4 jaar zette ik ze dan ook gewoon op hun kamer, op de grond, in het midden.

 

Zorg iig dat je niet de hele dag loopt te nee-en.
Hier hebben we bijvoorbeeld gezegd dat de kat haar zelf wel gaat leren wat wel en niet toelaatbaar is, en dat regelt zich idd vanzelf wel. Waar zij en de poes eerst niet zulke beste maatjes waren, (dat wil zeggen: Thirza dook erop en poes wist niet hoe snel ze weg moest wezen), begint Thirza nu, ook door hier en daar ee haal van de kat) steeds meer gewoon te aaien en de kat te behandelen zoals dat bij die beesten past.

Bij dingen waarbij het even niet handig is als ze meekijken, zorg ik dat Thirza iets anders te doen heeft. Daarmee voorkom je al een deel van de ellende. Af en toe werkt dat niet, maar ga ik gewoon niet op het gezeur -wat ze op zulke momenten laat zien- in, maar negeer dat gewoon. Als het me te erg wordt en ze me het werken bijvoorbeeld onmogelijk maakt, zeg ik even kort en rustig nee en zet haar dan weg. Werkt ook dat niet, dan help ik haar even opnieuw om iets te spelen te vinden, met de boodschap dat zij even zelf moet spelen omdat ik dit-en-dit moet doen.

Wij hebben altijd een aantal dingen gekozen waar we consequent op watren, de rest negeerden we of leidden af. Als de paar dingen waar we consequent op waren er dan inzaten, pakten we het volgende op ons prioriteitenlijstje om consequent aan te gaan leren.
In de tussentijd kun je zorgen dat dingen onbereikbaar zijn. Mogen ze niet aan breekbare spullen komen? Dan is het misschien eerst handig dat ze leren luisteren naar 'nee' en wij zetten die dingen dus een tijdje buiten haar bereik. Nu ze goed luistert naar 'nee' staan die dingen dus weer op hun normale plek en is het voldoende om af en toe daarop te begrenzen.

Nu moet ik wel zeggen dat Thirza een gemakkelijk kind is. Mijn stiefzoon was een wat hardere noot om te kraken, zeg maar Die moesten we af en toe gewoon even bij kop en kont pakken en op de trap af te koelen te zetten, (kon in ons vorige huis ook, omdat dat een vrij prikkelarme plek was). Als zo'n plek nodig is, is het handig dat je dus een rustige en prikkelarme plek daarvoor kiest.
Als hij wegloopt: oppakken, terugzetten en zeggen: je mag pas weg als ik het zeg. Dat volhouden totdat hij zelf blijft zitten.
Zo'n strafhoekje moet niet te lang duren, want dan lopen ze geheid zelf weer van hun plek, maar een minuutje even in hun sopje gaar laten koken moet op deze leeftijd toch haalbaar zijn (en genoeg indruk maken om bepaalde dingen achterwege te gaan laten ).

 

Oh hier ook met de katten, de katten petsen en bijten gewoon terug!
Ja eigen schuld, moet ie maar zachtjes doen haha
Maar, als ik aaien zeg doet hij dat wel, doe t ook voor bij hem en met zijn handje.
Hij knijpt mij ook, trekt aan mn haren, ik zet m dan direct op de grond, wegwezen, hij hoeft mn haren niet langer te trekken die groeien al te hard haha

 

Het hoort ook echt bij de leeftijd!

Bij het voorbeeldje van op de bank springen, want dat mag hier ook niet, deden wij het volgende:
3x zeggen: Op de bank moet je zitten. Er heen lopen en zich zelf laten zitten op de bank.
Bij de 4de keer, op de kont op de bank zetten, ik ging zelf op de salontafel zitten (op zelfde ooghoogte) even bij het kinnetje pakken zodat ze me ook aan keek en duidelijk zeggen:
Op de bank moet je zitten. Straks val je en doe je boem en boem is au!
Ging ze dan nog een x staan, dan is het van de bank af!

Met dingen gooien: Niet gooien 3x
4de x: ooghoogte aanhouden: Je mag niet gooien. Als je nog 1x gooit pakt mama het af (en dan ook DOEN).

En wij maakten inderdaad ook de afweging: is het gevaarlijk, kan het kwaad, en om welke reden mag het niet.
Is het me de discussie/energie waard om het te verbieden....
Sommige dingen zijn het gewoon niet waard om je energie aan te verspillen. Helemaal niet omdat dit echt een fase is waar ze hun en jou grenzen aan het verkennen zijn,
Hoe ver kan ik gaan voordat papa/mama boos wordt.

Oh ja en met bv brood eten:
Geef hem een keuze, vinden ze fantastisch.
Of leverpastei of kaas.
Meer niet, dat is het....melk of thee
Doen wij nog steeds en het werkt perfect

Succes, want het is behoorlijk vermoeiend af en toe

 

je bent inderdaad veel aan het corrigeren op deze leeftijd. Ik waarschuw over het algemeen 2x of corrigeer 2x en daarna zorg ik dat Chris uit de situatie gaat. Hij gaat dan heel even op de gang of in de hoek. Dit maakt niet heel veel indruk op hem, maar toch, hij ervaart wel dat hij weggaat. Vaak zat hij gewoon te zingen in de gang. Omdat hij heel verbaal is ben ik al heel vroeg gaan terugvragen waarom hij in de gang/hoek ging en vertelde dat ook nog een keer aan hem als ik hem terughaalde. Inmiddels (2,5 jaar) weet hij dit over het algemeen haarfijn terug te vertellen. (mama, ik mag geen borden van tafel gooien, niet knijpen, bijten, haren trekken, op tafel klimmen etc.).
Anderzijds geeft ik Chris juist wel keuzes. Al vanaf dat hij 1,5 is of zo vroeg ik aan tafel: wil je dit of dat (dingen die hij dan mag hebben), met drinken idem. Tav. koken e.d. zette ik hem vaak in de kinderstoel erbij met een eigen plastic bord/plank en evt een kindermesje en bv. 1 champignon en laat ik hem gewoon lekker rommelen. Vaak vind hij dat helemaal geweldig. Inmiddels staat hij gewoon op een krukje erbij. Dan heb ik er meestal veeeeel minder last van dan dat ik hem iedere keer weg moet sturen.

ondanks al dit meedenken met hem heeft hij nog steeds regelmatig driftbuien....want hij wil dan natuurlijk toch de derde keus op zijn brood bv. maar dat krijgt hij dus niet en uiteindelijk bindt hij vaak wel in, zeker als ik dan zijn bord wegzet in de zin van dan eet je toch niet....

en kinderen kunnen hier heel verschillend in zijn. Mijn oudste was veel meer onder de indruk als hij straf kreeg.

 

Zoals al is aangegeven is het belangrijk om heel duidelijk te zijn, te waarschuwen en dan (als hij door blijft gaan) ook echt de consequenties ervan te laten ervaren.

Louise moet op de gang als ze stout is. Als voorbeeld... Louise slaat met haar beker op tafel. Ik zeg, (terwijl ik haar aankijk!) Louise je mag niet met je beker slaan. Ze doet het nog een keer en ik herhaal dat het niet mag en daarbij zeg ik haar dat als ze het nog een keer doet, ze op de gang moet. Ze doet het nog een keer en dus zet ik haar op de gang. Dan is het flink huilen en na 1/2/3/ minuutjes (afhankelijk van de leeftijd) ga ik naar haar toe, op mijn hurken/knieen en zeg haar waarom ze op de gang moest, dan wil ik graag dat ze sorry zegt en me een kus/knuffel geeft en dan is het klaar. Het is echt heel pittig met de leeftijd van je zoontje want het hoort erbij maar als je zorgt dat je nu heel duidelijk en consequent bent, zul je daar later de vruchten van plukken.

Wat je ook kan helpen is het boek 'supernanny' van Jo Frost, wij deden al heel veel dingen op die manier maar er staan allerlei handige tips in.

 

Over keuzes trouwens... wij gaven Louise toen (en nu nog steeds) in heel veel dingen juist wel keuzes. Inderdaad, 2 of 3 zoals wil je melk of een sapje? Wil je kaas of worst op brood etc. Kinderen vinden het juist fijn dat ze mogen kiezen, dan hebben ze toch het idee dat ze zelf besluiten mogen nemen ondanks dat jij de keuzes beperkt tot hetgeen wat mag van jou.

 

Klopt, ik liet ze ook altijd kiezen tussen 2 dingen.
Alleen kunnen mijn kinderen echt niet kiezen, heel vervelend.
Voor hun is dat erg lastig, of in ieder geval, was het lastig.
De oudste 2 zijn nu 8 en 6 en hebben er nog wat moeite mee, op school ook, maar dat zit in hun karakter denk ik ofzo hihi

 

Hier idd ook keuzes laten maken: appelsap of limonade, teletubbies of timmy tijd, enz enz.
Kids van mijn man hebben dat, wat bamjolan ook zegt, altijd moeilijk gevonden, die zijn nu 10 en 8 en bij hen tellen we gewoon af. Hebben ze dan bij 0 nog geen keuze gemaakt dan kiezen wij OF ze hebben gewoon pech.

 

Sinds een week of twee zetten we nu de jonste af en toe op de gang, want die kan af en toe zo klieren dat hij er gewoon in blijft hangen en dan scheelt een minuutje gang wel. Bij de oudste zijn we dat vanaf een maand of 20 pas gaan doen. Misschien is dit wat vroeg, maar het werkt wel. Van de plaats afgaan, dat wil ik niet hebben, dus al zou ik ze 100 keer terug moeten zetten, dan gebeurt dat ook.
Ik waarschuw eerst wel, zeg ook altijd waarom iets niet mag, zelfs bij de jongste, want ze begrijpen echt aardig wat. Als ik ze op de gang zet, zeg ik waarom ze daar zitten en als ik ze ophaal, herhaal ik dat nog een keer en zeg ik vaak ook hoe ze iets wel op de juiste manier moeten doen.
De gang gebruik ik trouwens niet heel veel, denk dat als je dat teveel gaat gebruiken, het weinig effectief is.
Ik geef wel keuzes wanneer het mij uit komt, maar niet meer dan 2 dingen om tussen te kiezen.

 

Hihi! F en Sasha zijn volgens mij uit hetzelfde hout gesneden!

Ik heb niet alles gelezen, eigenlijk bijna helemaal niets.

Wat wij doen-deden is, als Sasha iets deed wat niet mocht, vertellen dat het niet mocht en waarom niet, dat als ze het nog een keer deed, dat ze dan in de hoek ging.
Deed ze het nog een keer in de hoek, komt ze eruit, nog een minuut extra en anders zitten in de hoek, heb ook wel eens voor haar gestaan.

Dan eruit komen en zeggen dat dat niet mag, dikke kus geven en hoppa weer verder spelen.

Alleen spelen deed-doet Sasha ook niet zo snel. Wat ik dan doe-deed is, ik ging even met d'r zitten met iets, een verhaaltje geven, dus een start maken, bv van een paar minuutjes en dan zeggen, mama gaat even op de bank zitten, ga jij maar spelen.

Kiezen, laat ik Sasha ook doen, maar soms ook te erg hoor, Sasha welk bord wil je? Prinses of cars, welke beker wil je? Melk of thee? Wat wil je op brood, smeerkaas of bob de bouwer worst? Nu geef ik haar gewoon een bord en een beker, maar ze mag nog wel kiezen wat ze op brood wilt. Ze gaan je natuurlijk uitproberen en ze krijgen door dat ze een eigen mening hebben, dat kiezen is natuurlijk reuze interessant!

Nou staat dit alles er wel alsof ik de 'perfecte' moeder ben, maar je weet wel beter toch J? Heb vaak genoeg met de handen in het haar gezeten van wat moet ik noouuuu weer? (en soms wel eens mijn stem flink verheft tegen haar) Sasha is een erg pittige dame, maar ze heeft echt dr grenzen nodig, want die is ze behoorlijk aan het aftasten.

Tegenwoordig als ze weer eens met iets gooit, zeg ik: Sasha je mag niet gooien, is gooien stout of lief? En dan zegt ze: Stout, want ze weet het wel! En dan zeg ik: Maar als gooien stout is en Sasha gooit, dan is Sasha toch ook stout? Dat wil mama helemaal niet, Sasha is een lief groot meisje! En dat helpt nu echt super, hihi.

 

Hier halen we ook veel uit de situatie en gaan we na 1 of 2 waarschuwinging over tot actie. Bij het voorbeeld van ??? over met de beker op de tafel slaan zou ik persoonlijk niet mn kind op de gang zetten, maar ervoor kiezen om haar beker af te pakken. In de gang zetten (of trap of weet ik veel wat) is voor ons echt een middel als andere dingen niet kunnen (zoals de beker, speelgoed ofzo afpakken). Vind het zelf nl. weer teveel een verstoring om haar van tafel af te halen (want dat mag ze eigenlijk niet totdat we klaar zijn met eten )

Ik ben ook meer van het beginnen met zeggen wat ze wel moet doen dan meteen waarschuwen en straffen. Dus bv (ff weer de beker), "een beker is om uit te drinken" ipv niet met de beker op de tafel slaan. Zelfde met de bank, op de bank zitten we op de .... (en dan vult dochter aan) billen.
Als ze dan doorgaat krijgt ze de consequentie te horen, "de beker is om uit te drinken, als je ermee op de tafel gaat slaan haalt mama de beker weg" en blijft ze dan doorgaan dat gaat i ook echt weg. In het begin gaat het idd door tot het weghalen, maar al snel kiezen ze (of iig onze dochter) eieren voor haar geld en is het na het 1e of 2e gedeelte al afgelopen.

En wat al gezegd is niet teveel tegelijk doen en "pick your battle". Kies een paar dingen die je echt heel vervelend vind en negeer de rest.

Vond zelf het boek how2talk2kids wel een goed boek om te lezen. Is van 2 tot 20 jaar en gaat over hoe je met je kinderen kan communiceren ipv meteen te straffen etc. Misschien niet meteen allemaal toepasbaar op je (bijna) 2 jarige maar vond het wel interessant.

 

@pila.... in mijn verhaal (ik praat nu even voor mezelf) gaat het niet over met de beker slaan, maar tegen de beker slaan en steeds weer, omdat er geen limonade in zit, maar melk bijvoorbeeld. Om mevrouw het niet blieft, geeft ze een flinke tik tegen de beker aan, om vervolgens het melk tot aan mijn salontafel te vinden!

 

@wendyp: Ik dacht pak jouw voorbeeld ff omdat ik er zelf zo geen kon verzinnen . Maar voor het voorbeeld maakt het natuurlijk niet uit of het met de beker op tafel slaan, of tegen de beker aanslaan is. Was ook niet als kritiek op jouw bedoeld ofzo hoor, gaf alleen aan hoe je het ook kan doen. Ieder moet toch doen waar je jezelf het beste bij voelt.
Bij valgevaar (van de beker ) zou ik misschien een stapje over slaan, maar zou ik ook eerst zeggen, bekers zijn om uit te drinken, als je er tegenaan tikt valt hij om. Als je ermee doorgaat haalt mama hem weg. En als ze er mee doorgaat haal ik de beker dan weg. Hoeft ze verder niet op de gang, maar heeft ze niets te drinken. Zou dan een half uurtje later nog eens vragen of ze het drinken wil, en zou ze het weer doen haal ik het weg en krijgt ze niet meer (tot het volgende eetmoment) dan zal ze wel geen dorst hebben.
Hier mag ze zelf altijd kiezen wat ze eet/drinkt, dus hebben we ook niet dat ze iets niet hoeft omdat ze wat anders wil, ze kiest er zelf voor en als ze geen dorst heeft zegt ze dat ze niks wil.

 

Hier word inderdaad gezegd wat hij niet mag doen. Als hij het nog een keer doet dan word hij op de gang gezet. Daar laat ik hem uitrazen (soms gilt hij zich suf , soms is hij stil) en dan komt hij zelf naar binnen , als het "over" is. Dan vraag ik hem wat hij heeft gedaan om op de gang te moeten , zodat hij zelf ook weet wat er fout is gegaan. En dan een knuffel en een kus. Werkt erg goed hier. Soms is een waarschuwing ook al genoeg trouwens. Ik zet hem niet elke keer drastisch meteen op de gang.

 

Hier een meisje van 23 maanden die ook duidelijk de grenzen opzoekt momenteel. Ik doe het zo: meestal ben ik haar voor zodat ze niet kan drammen of zo, bij groenten schoonmaken zet ik haar dus bij me op het aanrecht, kan ze fijn kijken maar ze MOET blijven zitten. Gaat prima. Op de bank springen of op de tafel klimmen mag ze echt niet, dan kijk ik haar streng aan op ooghoogte en dwing haar dat ze me aankijkt als ik zeg dat dat niet mag. Ook waarom niet: omdat het niet mag van papa en mama, verder niks. Wat ze op haar brood krijgt, daarin laat ik haar kiezen. Ze krijgt een halve boterham met vlees of kaas, daarna een halve en dat beleg mag ze zelf kiezen. Ze eet altijd maar 1 snee, dus zo heeft ze toch een keuze. Ze begint al gelijk over de pindakaas of de muisjes of vlokken, maar weet ook dat ze éérst moet eten wat wij haar geven. Gaat eigenlijk heel goed hier, was ook snel duidelijk voor haar. Ik weiger om de hele dag NEE te zeggen, daar word ik doodmoe van en onze dochter wordt er niet gezelliger van.

 

Hier ook die fase en dat kan af en toe best lastig zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat je niet de hele dag loopt te verbieden. Dan is alles alleen maar negatief en dat werkt niet echt bevoordelijk voor de sfeer.
Ik merk dat ik mijn grenzen een beetje verlegd heb, op de bank springen mag niet, op bed ook niet. En verder natuurlijk geen dingen slopen. Verder laat ik haar best vrij, als de afstandsbediening of telefoon in haar bereik ligt, ga ik daar geen drama van maken, moet ik hem maar goed opbergen.
Als ze toch iets doet wat ze niet mag, krijgt ze 1 waarschuwing. Doet ze het daarna nog een keer, dan meteen naar de gang. Ik weet de gang-momenten meestal te beperken tot 2 a 3 keer per dag. Op zich best redelijk denk ik en ze weet dondersgoed wat ze wel en niet mag. Maar ja, dat testen he... Soms heeft ze ergere dagen, waarbij ik echt even flink boos moet worden (stem verheffen) maar dit komt gelukkig niet vaak voor.
Woedebuien en aanvallen negeer ik, dan zijn ze het snelst over. Nu hebben we weer aankleeddrama's, dan laat ik haar alles zelf doen, duurt wel langer, maar is minder frustrerend dan dat ik haar in de houtgreep neem en aankleed
Dit zal niet voor ieder kind werken, maar ik merk dat het bij ons wel werkt.

 

Hihi zo herkenbaar allemaal. Onze dochter is ruim 2.5 en een behoorlijk pittige dame. Ik heb al heel wat goede tips van jullie gehoord, bedankt.

Ik heb alleen ook weleens dat ze buiten heel ondeugend is. Vanmiddag wilde ze niet slapen en ik was het allemaal een beetje zat. Ze had al een paar keer op de trap gezeten en zelfs naar haar kamer, dus ik wilde er ff uit. Maar toen we gezellig bij de kinderboerderij waren rende ze ineens richting de straat. En ook keihard lachen toen ik achter haar aan kwam rennen. Ze ziet de gevaren natuurlijk niet, maar hoe kun je nou doordringen? Want ze weet heel goed dat auto's gevaarlijk zijn...