Een vraag van een moeder dat zo langzaam aan haar geduld kwijt raakt. Onze jongeman van 8mnd heeft sinds een maand het gillen ontdekt en dat zullen we weten ook!! krijssen en gillen lijken zijn hobby te worden, hij doet het bij van alles, tijdens het eten, tijdens spelen, in de wandelwagen...je kunt het zo gek niet verzinnen of meneer laat zich horen, alleen bij zijn gastouder doet hij het vrij weinig, we hebben het er over gehad maar kunnen er niet achter komen waarom daar weinig en thuis erg vaak.. Mijn man en ik proberen het te corrigeren in woorden en/of te negeren....snapt ie denk ik nog niet. Ik heb onze jongen 2x zelf laten schrikken door 1/terug te gillen...was geen succes en 2/ beetje water met plantenspuit gespoten, dit leek wel te werken alleen vind ik het bij nader inzien toch niet een prettige methode om te blijven doen. Heeft iemand nog een tipje voor me of moeten we gewoon wachten tot deze "fase"voorbij gaat. Omdat ik met zijn gedrag niet altijd even goed overweg kan gaat hij een paar halve dagen extra naar de gastouder..mss begrijpelijk maar ergens voelt het niet altijd even goed..
ik persoonlijk denk dat dit een fase is. en dat hij het bij de gastouder minder doet dan thuis is wel begrijpelijk... bij een gastouder krijgt hij natuurlijk veel meer aandacht. begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat jullie je zoontje niet voldoende aandacht geven, maar een gastouder is ervoor om je kind te vermaken en mama en papa zijn toch wat vaker druk... wat volkomen logisch is en in ieder gezin gebeurd. ik denk dat het een soort van aandacht vragen is en nu een gewoonte is geworden... ik ben bang dat je de fase echt moet uitzitten. en nog even een reactie op dat negeren/coorigeren.... kinderen begrijpen meer dan wij denken.... ik ben van mening dat je altijd tegen je kind moet blijven uitleggen wat wel en niet mag. niet met veel woorden, maar kort en bondig, ook al lijkt dit nu zinloos, ze krijgen er altijd wat van mee en dat zal in de toekomst in mijn ogen alleen maar voordelen hebben.
ja ik ben bang dat negeren het enige is wat werkt. Al is het het dan wel wie de langste adem heeft maar zodra ie in de gaten heeft dat gillen geen aandacht oplevert(goed of slecht) zal het gauw overwaaien.
Teruggillen of met een plantenspuit spuiten om hem te doen schrikken? Hmm... Onze zoon doet het soms ook maar doe hem dan lekker al spelende na. Hij ontdekt zijn stem en wat hij er allemaal mee kan en ik vind niet dat ik dat moet corrigeren of negeren of wat dan ook.. Het is toch geweldig dat ze zo steeds verder ontwikkelen.
Heel bekend!!! Onze zoon is 8maanden en doet het al zeker 3 maanden....er zijn tijden dat hij het minder doet, en soms ook dagen dat het behoorlijk irritant begint te worden!! Het is voor hun idd een manier van het ontdekken van hun stem. Heb ook vaak dingen geprobeerd, maar ben net als cherryl van mening dat ze meer begrijpen als wij denken. Hij mag best af en toe eens lekker schreeuwen, maar merk ook (na herhaaldelijk toegepast te hebben) dat hij het zeer zeker wel begrijpt als ik nee zeg, en daarbij nee schud.
Het is een fase. Volhouden, het gaat vanzelf over. Hier werd ik er soms ook knettergek van. Je weet op 't laatst niet meer of je eroverheen moet schreeuwen of dat je het moet negeren. Kindjes zijn vaak te jong om te begrijpen dat ze niet zo mogen gillen. Dus verbieden heeft vaak ook geen effect. Met een plantenspuit laten schrikken vind ik niet zo'n leuke manier, het is per slot van rekening geen kat die je af moet richten.
Hier ook een zoon die gillen heel leuk vindt, vooral als hij de honden hoort blaffen of aandacht wil. Wat ik meestal doe is rustig en zacht een liedje zingen. Daar wordt hij dan rustiger van en is hij afgeleid. Enne, please get rid of de plantenspuit.
mijn kereltje is vier maanden en doet dat nu al soms zo hard dat de tv harder moet anders kan ik hem niet verstaan groetjes kim
*steekt vinger op* Hier ook zo'n sirene in huis En ook echt heel hard en heel schel. Hij is nu 8 1/2 maand en het duurt voor mijn gevoel al jaren Ik probeer het af te kappen door te doen alsof ik heel erg schrik en zeg: Wauw wat kan jij goed gillen! Mama schrikt zich een hoedje, pffff. Vaak moet hij dan lachen en vergeet te gillen. Werkt dat niet dan probeer ik hem af te leiden. "Zo, mama's trommelvliezen zijn weer doorgeblazen! Zullen we nu met girafje/nijntje/boekje spelen?" Voor de rest steeds voor jezelf herhalen... Het is een fase het is een fase het is een fase enz enz
liam is nu 4 maanden en is al een aantal weken flink aan het gillen en doen als hij in de box ligt. bij elke gil moet hij zo hard lachen dat hij daarna eerst weer even bij moet komen om het vervolgens opnieuw te doen. dit gaat dan net zo lang door totdat hij moe is en dan gaat het over in huilen. gelukkig doet hij dit niet elke keer als hij in de box ligt maar soms kan het wel eens lastig zijn met name met bezoek of als ik net aan de telefoon hang.
Haha hier ook zijn stem sinds een week ondekt en dat betekend dus ook veeel gillen. Het hoort er idd gewoon bij dus laat het maar gebeuren en doe hem soms spelenderwijs na. Als hij het doet om aandacht te krijgen leg ik hem uit dat hij niet hoeft te gillen om zo aandacht te krijgen. Ik ben dan ook van mening dat hoe klein ze ook zijn heel veel begrijpen en het vooral belangrijk is om dingen uit te leggen. Met een plantenspuit spuiten of hem laten schrikken vind ik wel heel erg vreemd, alsof het een kat is wat je iets wilt afleren...
Mijn zoontje doet dit ook al enkele maanden. Eerst in plaats van te huilen om iets duidelijk te maken en nu doet hij het als hij aan het spelen is. Ik stoor me er niet aan en laat hem vaak doen, maar woon nu bij mijn ouders en mijn moeder zegt altijd dat hij dat niet mag en zegt dan nee, en als zij in de buurt is moet ik het van haar ook doen.
En dan zijn er ook nog mensen die zich af vragen waarom mamma`s toch altijd doof zijn. In elk geval aan 1oor?? HMMmm, waar zou het toch aan liggen.
Sil heeft dat ook bij vlagen heeeeel erg gehad! Werd er soms knettergek van... Toch zijn we heel stug blijven negeren; dat is volgens mij echt het enige dat 'zin' heeft als ze zo klein zijn. Ik merk dat nu, vanaf zijn verjaardag, hij wel echt een beetje begint te luisteren, dus nu zou ik het anders kunnen proberen, maar tot 1 jaar is negeren het enige waarmee je kunt proberen te laten merken dat je er niet op zit te wachten
Zoals ik al getikt had vind ik het ook geen manier om mee verder te gaan vandaar ook mijn vraag om tips..denk dat we allemaal wel eens iets gedaan of gezegd hebben tegen onze kind(eren)waarvan we achteraf dachten "uhhmm maar niet meer doen"...toch?we zijn ook maar mensen Bedankt voor jullie ervaringen en meedenken, met sommige adviezen kan ik wel uit de voeten...
Hier werd ook veel gegild.Maar het zijn periodes. Dan is het ineens weer over. Maar je kunt er best een beetje geirriteerd van raken. Snap goed wat je bedoeld. Ik negeer het ook maar. Nu hij overigens wat ouder is, begint hij wel wat meer klanken te maken. Maar wel zo dat je zal weten dat hij aanwezig is. Het is nu vooral heel hard roepen: aiaiaiaiaiaiaiaiaiaiaiaiaiai. Of heel hard mmmmm mmmmmmmmm mmm mmmmm. En vanmiddag kwam daar zomaar een mamma uit voor het eerst. Nog ff toegevoegd: Wat betreft de plantenspuit: je schreef idd al dat je dacht dat je dat maar beter niet meer moest doen. Maar ik denk dat de reacties komen omdat je kindje nat spuiten met de plantenspuit iets is wat je sowieso niet doet. Dat moet je je eigenlijk al beseffen als je er al aan denkt om hem nat te spuiten. Ik bedoel dit niet kwaad/verkeerd oid...maar je kan die reacties verwachten. En nee, we zijn niet allemaal perfecte ouders
Ik ben het met jouw eens. Zeker wat betreft een spuitje gebruiken om hem nat te spuiten. Vind het eerlijk gezegt ook raar. ( En nee ook ik ben van vere de perfecte ouder) En er viel mij wat anders op je brengt je kind naar de gastouder om dat hij daar minder gilt (Vind ik persoonlijk ook raar). ( En nee ook hier in ben ik niet de perfecte ouder) Maar dat gillen kan minder worden ze zijn gewoon hun stem aan het ontdekken, met andere worden hij is zich aan het ontwikkelen als dochterlief het hier doet doe ik mee gillen zachtjes en begin met haar te praten dat werkt veel beter. Ze brabbelt wel terug.. succes er verder mee.