Hoi, Ik ben 6 weken geleden bevallen van mijn tweede kindje, een zoontje. Het was een erg zware, snelle, pijnlijke bevalling. Het hechten (was bijna helemaal uitgescheurd) deed onmenselijk veel pijn en omdat ik bloed bleef verliezen moest de gyn superhard in mijn baarmoeder knijpen, echt niet normaal hoeveel pijn ik gehad heb. Heb echt een hoge pijngrens maar dit was niet nornmaal. De eerste bevalling deed ook pijn maar niets vergeleken met de tweede. Na de bevalling is mijn kraamweek niet gelopen hoe ik graag wilde, moest sowieso 2 dagen in het ziekenhuis blijven (langdurig gebroken vliezen) en daarna hadden we een kraamhulp die absoluut niet voldeed (ze liet bijv het traphekje openstaan terwijl mijn 1 jarige dochter rondliep...) dus kon ik niet echt rusten. na 2 dagen iemand anders gekregen dus dat was wel even fijn. In de kraamtijd zag ik er al tegenop om met 2 kids thuis te zijn (ben fulltime thuisblijfmama) en dat werd erger en erger.... Nu ben ik zover dat ik om het minst of geringste echt woedend word (naar mijn partner toe), ik voel me nutteloos, waardeloos, leeg, verdrietig, eenzaam en onzettend ongelukkig. Voel ook alsof er een strop om mijn nek zit als ik thuis ben met de kinderen...dat lijkt me niet echt gezond, toch? Van mijn relatie is bijna niets meer over, momenteel is het ook voorbij. MIsschien dat het goed komt maar ik heb geen idee. Ik heb woensdag een afspraak bij de huisarts...wie herkent dit en heeft er tips/adviezen? Alvast bedankt!!!!! Groetjes Claudia
Lieve Claudia, als eerste wil ik je heel veel sterkte toewensen! Zelf heb ik geen ervaring met een postnatele depressie, wel met een 'gewone' depressie en voelde me precies zo. Na heel veel praten met een psycholoog en mijn man, ben ik er na 1,5 jaar vanaf gekomen, hoewel ik nog steeds de overblijfselen ervan kan merken. Ik ben er enerzijds sterker van geworden, maar anderszijds natuurlijk ook door beschadigd. Als ik jou was, zou ik zeker hulp gaan zoeken en naar je partner toe heel duidelijk uitleggen wat jij voelt, zodat hij kan proberen je te begrijpen. Eén tip die ik je wil meegeven (heeft bij mij goed geholpen): Hoe moeilijk ook, blijf niet thuis zitten, maar ga er iedere dag even lekker tussenuit. Even lekker een flink stuk wandelen (evt met je kindjes), fietsen, winkelen. Alles om afleiding te zoeken en zo min mogelijk in die negatieve spiraal terecht te komen.
Bedankt voor je lieve reactie. Het is inderdaad moeilijk om er op uit te gaan, zeker met de kinderen want dat vind ik echt zwaar, maar zal het proberen. Ook al is het maar 15 minuten elke dag. Fijn dat jij je weer wat beter voelt. Ik hoop dat ik dat ook kan zeggen over een tijdje. Heb je medicijnen gehad voor je depressie?
Hier geen medicijnen gehad, alleen intensieve therapie. Hou zelf helemaal niet van medicijnen, reageer er altijd heel heftig op, dus wilde ze alleen als het zonder echt niet meer te houden was. En dat bleek gelukkig mee te vallen Heb je trouwens niet iemand in de buurt die af en toe een dagje op je kindjes wil passen, zodat jij er eens lekker tussenuit kan?
hebben een oppas aangenomen en die begint deze week dus dan heb ik even een middag vrij (moet dan wel naar de huisarts). Fijn dat je geen medicijnen nodig had...ben ik ook niet voor maar als dat nodig is dan sta ik daar voor open.
K heb na de geboorte van mn dochter (ook drama bevalling) ook een hele vervelende periode gehad. Ben overspannen/depressief geweest. K heb niet echt gelijk een goede tip voor je. Maar k kan je wel vertellen dat k er eerst een paar maanden erg tegen aangehikt heb om anti depressiva te gaan slikken, werd geadviseerd door huisarts en psycholoog. Heb uiteindelijk wel hun advies opgevolgd en dat had ik veel eerder moeten doen! Bij mij was 1 pilletje met de laagste dosering genoeg om echt dat steuntje in de rug te zijn die ik nodig had om uit die negatieve spiraal in mn hoofd te komen. Mn huisarts had me in eerste instantie doorverwezen naar een psycholoog en dit heeft mij samen met medicatie erg goed geholpen. K ben nu zwanger van de 2e, zie wel of het nu weer gaat gebeuren. Maar k weet wel dat ik nu maar 1 telefoontje hoef te plegen met mn huisarts en mn medicatie ligt klaar. Fijn om dat achter de hand te hebben, k wil gewoon niet meer me zo beroerd voelen. En als k daarvoor 1 klein pilletje een aantal maanden moet slikken....ach wat maakt t dan uit!! Heel veel sterkte in je moeilijke situatie!! K hoop dat je je gauw wat beter gaat voelen!!
Bedankt voor je reactie! Ben vanmorgen naar de psychiater geweest (doorverwezen door ha) en heb ook antidepressiva gekregen. Vandaag ga ik ermee starten. Ben benieuwd, hoop dat het snel werkt....inderdaad,het is maar een pilletje.... Groetjes Claudia
ps hoop dat je na de aankomende bevalling geen last zult hebben van depressieve gevoelens...heel veel sterkte en een goede bevalling gewenst!!
Veel succes met je medicatie. Ik merkte met een paar weken dat het echt ging werken. Ik kon makkelijker de positieve dingen zien en bleef minder hangen in een negatieve spiraal van gedachten. K hoop idd ook dat het nu bij mn 2e beter zal gaan. K heb al wel een aantal voorzorg maatregelen genomen (geplande ks, vit pillen, floradix, nu al roosvicee ferro, man die de eerste 2 wkn veel thuis kan zijn, zelfde kraamhulp als bij de 1e kunnen regelen) kortom hoop hierdoor ook een stuk rustiger te bevallen via ks en ook sneller op te knappen. Dat zou echt heel veel schelen!!
Hoi Claudia, Ik heb eventjes meegelezen. Ik heb zelf ervaring met 'normale' depressies, dus geen postnatale, maar kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Ik hoop dat je veel baat hebt bij de medicatie, mij heeft het tijdens miij depressies erg op weg geholpen. Medicatie is ook geen oplossing, maar inderdaad een steuntje in de rug! En wat iemand anders ook al zei, veel praten met je man. Het is vaak voor de mensen om je heen moeilijk om te begrijpen hoe jij je voelt. Ikzelf ben een echt binnenvetter, ik krop alles op, maar heb wel geleerd om te praten met mijn vriend, dat scheelt heel erg en zo kweek je begrip van hem naar jou toe. Ik wens je heel veel sterkte! En ik hoop voor je dat je weer snel van alles kan genieten!