Gisteren vertelde mijn moeder mij over een programma dat ze had gezien op de nederlandse omroep.. ze had mijn biologische vader op tv gezien! ik ken hem eigenlijk helemaal niet aangezien hij de benen heeft genomen toen ik 1 jr was... na een hele rottijd voor mijn moeder en mij en mijn zus... heb hem dus nooit gezien, ken hem niet, weet nieteens hoe oud hij is of hoe hij eruit ziet. tuurlijk weet ik wel dat ik op hem lijk aangezien hij van surinaamse afkomst is en ik ook een licht tintje heb.. op mijn moeder lijk ik totaal niet, zij is nederlandse met blond haar en blauwe ogen. ik heb dus dat programma opgezocht gisteravond en het bekeken. ineens kwam hij in beeld met naam erbij. ik schrok me wezenloos hoe veel ik op hem lijk. wat is dat ontzettend vreemd om je vader te zien die je niet kent. was er een beetje van slag van en heb mijn stoute schoenen aangetrokken. het programma ging over een man die dus mijn vader had leren kennen en hun waren door een kerkgemeenschap vrienden geworden. ik heb die man gevonden en opgebeld aangezien hij een tatoo schop heeft ergens die te vinden was door het programma. kreeg hem aan de telefoon en vertelde mijn verhaal en hoopte dat hij het niet raar zou vinden. hij was erg enthousiast en vertelde vanalles over mijn vader en zei dat hij er volgende week langs zou gaan. Ik heb hem gevraagd mijn emailadres door te geven en dan afwachten of mijn bio vader er wat mee wil doen. deze man is nou niet iemand waar ik tegenop heb gekeken, hij heeft mij en mijn moeder en zus veel verdriet gedaan en ook mishandeld. was doodsbang voor die man zei mijn moeder. maar toch blijf je nieuwsgierig naar wat voor iemand dat nou is. ook zou ik zijn kant van het verhaal wel willen aanhoren. ik wacht nu met spanning af....
dat lijkt mij inderdaad heel raar!!! Ben benieuwd wat hij met jou emailadres zou gaan doen, had die meneer geen Tel van je bio vader??
jeeeetje wat bizar.... en dubbel zal het voor je moeten zijn zeg... het is altijd goed om een verhaal van 2 kanten te horen, spannend of hij zal gaan mailen!
ja dat heeft hij wel maar kan dat niet ongevraagd doorgeven en ik vind mailen wat prettiger eigenlijk...
Oh wat spannend! Ik kan me heel goed voorstellen dat je die stap hebt gezet, het is toch 'fijn' om contact te maken met je vader, al is het al om de verhalen eens van zijn kant te horen. Veel succes, hoop dat ie reageert
Wat moet dat ongelooflijk raar zijn om hem zo voor het "eerst" te zien. Ben ook heel benieuwd of hij jou mailt en hoe hij het vind dat je na al die jaren toch je stoute schoenen hebt aangetrokken. (terwijl het eigenlijk zijn initiatief had moeten zijn) (Leest mee en wacht af!)
nouja of het fijn is, is nog maar afwachten... kan ook goed zijn dat hij geen contact wil met mij.... hij heeft ook nooit zelf contact gezocht terwijl ik makkelijk te vinden ben denk ik... dus ik ben benieuwd... wil hij het niet dan gaat het boek dicht voor mij en heb ik het in iedergeval geprobeerd...
Jee, wat bizar.. En wat goed van je dat je het meteen hebt aangepakt! Wat vind je moeder ervan?? Ben erg benieuwd of je vader nog iets laat weten..
Jee wat spannend. Ik hoop ergens wel voor je dat hij je mailt of iets dergelijks. Krijg jij ook wat meer te weten van je achtergrond e.d.. Ik persoonlijk zou dat tenminste wel willen weten en nieuwschierig naar zijn. Ik ben benieuwd! Vind het al heel wat dat je die stap hebt gezet.
mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was en ik heb hem vor het laatst gezien toen ik 7 was en daar een broertje geboren werd toen ik 23 was heeft hij mij opgezocht via hyves en hij is op mijn 24e verjaardag geweest. en daar is het bij gebleven. voelde voor mij helemaal niet goed dat die wildvreemde man die bij mij op de bank zat mijn vader was. en het voelde nog veel raarder om die wildvreemde man dan papa te gaan noemen iets wat ik al 17 jaar tegen niemand gezegd heb. ik wil je niet ontmoedigen maar je wel op het hart drukken dat je er niet te veel van moet verwachten dan kan het alleen maar meevallen (wat ik hoop natuurlijk)
ik ga er zonder verwachtingen mee om... van deze man valt niets te verwachten namelijk. is zo onbetrouwbaar als de pest.. nog steeds hoor ik dus.. mijn moeder weet dit nog niet. denk dat ik er haar verdriet mee doe omdat zij hele nare dingen heeft moeten ondergaan door deze man. ik zie hem ook niet als mijn vader en zal hem ook nooit zo gaan noemen. mijn dochters zullen hem ook niet als opa gaan leren kennen en wil hem zo ver mogelijk uit hun buurt houden. vandaar dus ook geen telefoongesprekken maar een aparte email voor hem aangemaakt waar niets op de vinden valt... of ik ooit oog in oog met hem wil staan ben ik nog niet helemaal uit. toen ik hem op tv zag kwamen er toch ongewild allerlei emoties los. en ik weet niet hoe ik zou reageren in levende lijve...
nu ben ik aan het googlen gegaan en vind ik dus zijn 06 nummer en adres! wat zouden jullie ermee doen? wachten op degene die ik gebeld heb? of zelf rechtstreeks bellen? vind ik dan wel weer lullig voor die man die ik gevraagd heb mijn vader te benaderen.
Jeetje zeg, wat een verhaal! Heel bijzonder... Wat betreft je laatste vraag: als je hem wilt bellen of langsgaan, zou ik het gewoon doen. Die tussenpersoon ben je toch niks verschuldigd? Aan de andere kant is het misschien ook goed dat hij het van hem hoort en even aan het idee kan wennen. Je weet niet hoe hij reageert als jij ineens op de stoep staat. Het lijkt me logisch dat hij zich helemaal wezenloos schrikt als hij niet is voorbereid. En dan weet je niet wat hij doet. Als hij erover na kan denken, reageert hij misschien wel heel anders. Ook lijkt het mij wel fijn als je eerst oppervlakkig contact hebt via de mail, kan je ook een beetje aftasten en daarna besluiten of je hem in het echt wilt ontmoeten. Wat wendie70 zegt komt mij trouwens ook bekend voor. Mijn vriend heeft zijn vader gevonden via Spoorloos en we hebben hem toen een paar dagen gezien (is een Spanjaard). Zijn moeder had over hem allemaal verschrikkelijke verhalen verteld, maar eigenlijk was het best een leuke man. (Nu is zijn moeder ook zelf nogal moeilijk/psychisch niet in orde, en mensen veranderen, dus hij misschien ook wel.) Het is alleen heel gek om met zo'n onbekende dan ineens een band op te bouwen. Nu sprak hij ook slecht Nederlands, en wij geen Spaans, dus dat schiet niet op. Maar mijn vriend heeft nooit een vader gehad, dus hij voelde er niets bij, behalve dan herkenning qua uiterlijk. Zijn (toen ook gevonden) halfzusje en halfbroertje wilden ook wel contact met hem, maar van mij vriend hoefde het niet zo. Toch denk ik wel dat het goed is dat we hem toen hebben gevonden. We hebben gezien hoeveel hij op hem lijkt en een beetje zijn levensverhaal gehoord, en dat was genoeg. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook wel fijn zou zijn misschien. Al heb je hem nu natuurlijk al gezien...
ja zo dacht ik er ook over dat het beter is eerst via de mail contact te hebben om te zien hoe het op die manier "klikt" heb het adres opgeslagen en wie weet... ik wacht eerst wel eens af waar de man mee komt die bij hem langsgaat om te vertellen dat ik hem gebeld heb..... Ik denk ook dat het nooit echt zo'n band kan worden tussen kinderen waarvan de ouder is weggegaan en later in je leven tevoorschijn komen op wat voor een manier dan ook. daarvoor is er teveel gemist en kapot gegaan. Ik kan en wil hem niet als mijn vader zien. wel mijn verwekker, aan hem heb ik mijn leven te danken en mijn prachtige kinderen.. maar meer ook niet... wel voelt het heel dubbel. toen ik 2x bevallen was heb ik bij beide keren erg gehuild... miste toch een opa voor mijn dochters. hij vind mij blijkbaar niet interessant genoeg. heeft me mishandeld en daarna in de steek gelaten. toen mijn moeder 6 mnd zwanger van me was heeft hij haar moedwillig keihard in haar buik getrapt in de hoop dat ze een miskraam zou krijgen. dit wel onder invloed van drugs. mijn moeder kwam in het ziekenhuis te liggen en mijn hartslag ging langzamer, en sloeg soms over... gelukkig is dit weer goedgekomen dankzij de goede zorg in het ziekenhuis en voor de rest was het echt geluk hebben voor mijn moeder dat ik in leven bleef. dat is dus 1 voorbeeld..... van hoe mijn vader voor ons was enw aarom ik er nu een beetje dubbel insta... toen ik 1 jr was en hij na de scheiding steeds nog langskwam, heeft hij mijn hand extra tegen een hete pan gedrukt die op het vuur stond te pruttelen. mijn moeder was op dat moment ergens anders in huis en hoorde me huilen en is als een gek naar het ziekenhuis gereden met mij. gevolg, 3e graadse brandwond op de bovenkant van mijn hand. en hij zat gewoon te lachen zei ze... ook heeft hij mij van het bed getapt toen ik 6 weken oud was. nu zullen jullie wel denken oh en je moeder dan? waar was zij... ze was doodsbang voor hem en heeft veel foute keuzes gemaakt en kwam maar niet van hem af. zelfs toen hij niet meer welkom was en verscheidene keren een straatverbod had gehad sloop hij bij ons binnen. op een dag waren mijn opa en oma bij ons thuis op bezoek gewoon lekker mee eten enzo.. spelletjes doen... hun gingen savonds weer naar huis en belden toen ze thuis waren in paniek op dat ze onze vader tegenkwamen bij ons in de buurt die we dus al maanden niet gezien hadden, we waren net wat bekomen van hem. mijn moeder raakte in paniek en had dus alles nog open staan omdat het hoogzomer was en lekker was buiten savonds... ze liep naar boven.. rook sigarettenlucht en ze leek te verstijven van angst en ging direct bij ons kijken... daarna naar haar eigen slaapkamer en daar rook die lucht sterker. bleek hij op het balkom geklommen te zijn en zat onder het bed verstopt helemaal onder invloed van drugs... dat soort enge dingen deed hij en hij leek er ook geen spijt van te hebben... gelukkig hertrouwde mijn moeder met haar vriend die ze al een tijdje kende en hield dat enge gedoe gauw op.
goh wat een verhaal!!! behalve dat mijn vader gewoon een grote zwakkeling is zijn dat soort dingen bij ons gelukkig niet gebeurt (wel met latere stiefvaders maar das ff off-topic) wat je keuze ook zal zijn ik wil je in ieder geval s6 wensen en ik hoop ook dat je begrijpt dat als het toch niet goed voelt straks dat je je tot niks verplicht moet voelen liefs wendie
Na dit te hebben gelezen zou ik zeker alleen maar mail contact onderhouden... Die man wil je toch niet bij je kids
oehhh wat heftig! Duikt ie ineens op een hele aparte manier zomaar op in je leven.. En wat dapper van je dat je de stoute schoenen aangetrokken hebt! Nu maar afwachten wat eruit komt. Wat dat ook is, ik hoop dat je krijgt waar je op hoopt!