Vorige week had mijn dochter een krabbeltje in haar gezicht. Ik vroeg hoe dat kwam. Ze zei heeft A (leidster van het kdv) gedaan. A ging slaan. Ik schrok ervan en vroeg een beetje door maar meer kwam er niet uit. Vandaag heeft mijn man haar opgehaalt en klaagde ze over pijn in haar been. Toen mijn man vroeg wat er was zei ze A gedaan en maakt een slaan beweging. Meteen in de hoogste boom zitten zou je zeggen als je dit leest alleen........ Van de week kreeg ineens de pop straf want die had haar geslagen zei ze. En van het weekend mocht ze iets niet van mijn man, kwam ze naar mij toe en zei ze "papa ging mij slaan" terwijl daar absoluut geen sprake van was (en nooit is, laat dat duidelijk zijn) Vind dit zo een moeilijke situatie.... weet echt neit wat ik ermee aan moet.
Misschien even aankaarten op het kdv? dan weet je over er wat is en of het echt aan het kdv ligt of dat het misschien een angst van je dochtertje is?
pff, je kunt idd de leidsters niet zomaar beschuldigen, maar het is wel lastig. Hoe is je dochtertje daar zelf in. Ik heb er hier nl 1 rond lopen die zegt dat kindjes bij ballorig haar slaan,terwijl ik er bij zit en zij degene is die haar handjes niet thuis kan houden Maar dit zegt ze dus tegen papa.
Ze is zelf niet slaanderig of iets. Dus in eerste instantie schrok ik erg. Maar toen ze van de week zei dat de pop haar had geslagen en daarna ook nog dat papa haar had geslagen (terwijl beide gevallen natuurlijk niet zo was) kreeg ik mijn twijfels. Maar idd kun je natuurlijk niet iemand beschuldigen. En vragen of er wel iets voorgevallen is zal natuurlijk altijd ontkend worden. Zit er echt wel mee in mijn maag
dat kan ik mij wel voorstellen hoor, het is ook erg moeilijk. Ze zullen idd niet zeggen, ja ik heb haar geslagen. Maar als een ouder aan mij zou vragen of ik hun kind geslagen heb, dan zouden ze een echt verbaasd en geschrokken gezicht zien. Dus ik denk dat in deze de non verbale communicatie belangrijker is dan de verbale. Als de betreffende leidsters ook maar iets te hardhandig is geweest (ook al is dat met op een stoel zetten of meenemen) dan zul je dat denk ik wel aan haar gezicht zien.
Typische is dat mijn dochter ook echt een slaande beweging maakt als ze het verteld. Ze ontloopt overigens de desbetreffende leidster niet, integendeel, ze is gek op haar. En normaal zou ik direct het geval aankaarten maar omdat ze nou juist van de week ook vertelde dat papa haar had geslagen ga ik een beetje twijfelen.
heb je ook op het kdv gevraagd aan de leidster hoe je dochter aan die krabbel en pijn in het been kwam?
Nee die krabbel gebeurde voor het weekend, en het weekend was het voorval met de pop en met papa dus toen dacht ik "d'r fantasie is op hol geslagen" Haar been was zojuist, vertelde ze aan mijn man toen ze onderweg naar huis waren. Opzich wil ik het toch wel aankaarten op het KDV, weet alleen niet hoe ik dat meot aanpakken. Wil neit zomaar zeggen J zegt dat A haar slaat
ik zou gewoon het vehaal vertellen aan de leidsters en niet beschuldigend overkomen maar vragen of ze dat daar ook zo doet met een pop bv... dan letten ze er wel extra op.. ook zou ik zeker mijn zorgen uiten naar de leidsters en dat je graag wilt weten of er ooit iets gebeurd is daar... misschien wel met een ander kindje...